Respiratory Muscle TrainingRecent s

Respiratory Muscle Training
Recent studies in patients with COPD have shown
natural adaptations of the diaphragm at cellular
(increased proportion of type I fibers) and subcellular
(shortening of the sarcomeres and increased concentration
of mitochondria) levels, contributing to greater resistance
to fatigue and better functional muscle behavior
[37,38]. Despite these cellular adaptations, both functional
inspiratory muscle strength [39] and inspiratory
muscle endurance [40] are compromised with COPD.
Inspiratory muscle training (IMT) may further enhance
these spontaneous adaptations.
Three types of training are currently practiced:
inspiratory resistive breathing, threshold loading, and
normocapnic hyperpnea (NCH). During NCH, the patient
is asked to ventilate maximally for 15 to 20 min [41]. The
equipment for this type of training has always been complicated,
but recently a simpler partial rebreathing system
was developed [42]. In a randomized controlled trial, 8
weeks of home-based NCH improved respiratory muscle
endurance, 6 min walking distance, and maximal oxygen
uptake, as well as health-related quality of life, but not
the baseline dyspnea index in COPD patients [43].
During inspiratory resistive breathing, the patient
inspires through a mouthpiece and adapter with an
adjustable diameter. This resistance is flow-dependent.
Adequate training intensity is only achieved by feedback
of the target pressure, since flow and pressure are tightly
coupled [44]. More recently, a flow-independent resistance
was developed, called threshold loading, which is a
valve that opens at a critical pressure [45,46]. Training
intensity varies among these studies from as high as maximal
sustained inspiratory (Müller) maneuvers [47] and
50 to 80 percent PImax [47–50] to low intensity at
30 percent of PImax [50–53]. All these studies have in
common the careful control of the target pressure during
training or the application of threshold loading [46].
Most studies observed that breathing against an
inspiratory load increased maximal inspiratory pressure
[44,47–54] and the endurance capacity of the inspiratory
muscles [44,49,50,54]. Indeed, in an animal model, respiratory
muscle training revealed significant hypertrophy
of predominantly type I and IIa fibers in the diaphragm
[55,56]. A recent study in COPD patients showed significant
increases in the proportion of type I fibers and size
of type II fibers in the external intercostals after IMT
[57]. Additionally, dyspnea [52,53,58] and nocturnal
desaturation time [49] decreased, while exercise performance
tended to improve [59]. These outcomes were
confirmed in a recent meta-analysis [59].
IMT, when coupled with exercise training, has been
shown to improve exercise capacity more than exercise
training alone [47,48,51,53]. The additional effect of
IMT on exercise performance seemed to be related to the
presence of inspiratory muscle weakness [59]. Again,
these effects were only observed in studies with cautious
control of training intensity (i.e., training load more than
30% PImax [60]) and careful patient selection. Patients
with impaired inspiratory muscle strength and/or a ventilatory
limitation to exercise performance seem to have
more potential to benefit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฝึกกล้ามเนื้อทางเดินหายใจการศึกษาล่าสุดในผู้ป่วยที่มีแอนเดอรส์ได้แสดงธรรมชาติท้องของกะบังลมที่มือถือ(เพิ่มสัดส่วนของพิมพ์ผมเส้นใย) และ subcellular(ลด sarcomeres และความเข้มข้นเพิ่มขึ้นของ mitochondria) ระดับ เอื้อต่อการต้านทานมากขึ้นการล้าและการทำงานของกล้ามเนื้อทำงานดี[37,38] แม้ทันทีโทรศัพท์มือถือ ทั้งทำงานแรงของกล้ามเนื้อ inspiratory [39] และ inspiratoryความอดทนของกล้ามเนื้อ [40] ถูกลดทอนไป ด้วยแอนเดอรส์ฝึกกล้ามเนื้อ inspiratory (IMT) อาจเพิ่มเติมปรับปรุงทันทีอยู่ในปัจจุบันทุกฝึกอบรมสามชนิด:หน้าหายใจ inspiratory โหลด ขีดจำกัด และnormocapnic hyperpnea (NCH) ระหว่าง NCH ผู้ป่วยถามการถ่ายเทอากาศ maximally สำหรับ 15-20 นาที [41] ที่อุปกรณ์สำหรับการฝึกชนิดนี้เสมอแล้วซับซ้อนแต่ล่าสุด บางส่วนง่ายกว่า rebreathing ระบบถูกพัฒนา [42] ในแบบ randomized ควบคุมทดลอง 8สัปดาห์ตามบ้าน NCH ขึ้นกล้ามเนื้อทางเดินหายใจความอดทน 6 นาทีเดินระยะทาง และออกซิเจนสูงสุดดูดซับ ตลอดจนสุขภาพคุณภาพชีวิต แต่ไม่ดัชนี dyspnea พื้นฐานในผู้ป่วยที่แอนเดอรส์ [43]ระหว่าง inspiratory หน้าหายใจ ผู้ป่วยแรงบันดาลใจผ่านปากเป่าและอะแดปเตอร์กับการสามารถปรับขนาด ความต้านทานนี้จะขึ้นอยู่กับกระแสความเข้มของการฝึกอบรมเพียงพอเฉพาะทำตามความคิดเห็นเป้าหมายความดัน ตั้งแต่กระแสและแรงดันเป็นแน่นcoupled [44]. More recently, a flow-independent resistancewas developed, called threshold loading, which is avalve that opens at a critical pressure [45,46]. Trainingintensity varies among these studies from as high as maximalsustained inspiratory (Müller) maneuvers [47] and50 to 80 percent PImax [47–50] to low intensity at30 percent of PImax [50–53]. All these studies have incommon the careful control of the target pressure duringtraining or the application of threshold loading [46].Most studies observed that breathing against aninspiratory load increased maximal inspiratory pressure[44,47–54] and the endurance capacity of the inspiratorymuscles [44,49,50,54]. Indeed, in an animal model, respiratorymuscle training revealed significant hypertrophyof predominantly type I and IIa fibers in the diaphragm[55,56]. A recent study in COPD patients showed significantincreases in the proportion of type I fibers and sizeof type II fibers in the external intercostals after IMT[57]. Additionally, dyspnea [52,53,58] and nocturnaldesaturation time [49] decreased, while exercise performancetended to improve [59]. These outcomes wereconfirmed in a recent meta-analysis [59].IMT, when coupled with exercise training, has beenshown to improve exercise capacity more than exercisetraining alone [47,48,51,53]. The additional effect ofIMT on exercise performance seemed to be related to thepresence of inspiratory muscle weakness [59]. Again,ลักษณะพิเศษเหล่านี้เฉพาะสุภัคศึกษาด้วยความระมัดระวังควบคุมความเข้มของการฝึกอบรม (เช่น ฝึกโหลดมากกว่า30% PImax [60]) และการเลือกผู้ป่วยระวังการ ผู้ป่วยมีความบกพร่องทางด้านความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ inspiratory หรือเป็น ventilatoryข้อจำกัดประสิทธิภาพการออกกำลังกายดูเหมือนจะ มีศักยภาพเพิ่มเติมเพื่อประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กล้ามเนื้อทางเดินหายใจการฝึกอบรม
การศึกษาล่าสุดในผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังได้แสดงให้เห็น
การปรับตัวตามธรรมชาติของไดอะแฟรมที่โทรศัพท์มือถือ
(สัดส่วนที่เพิ่มขึ้นของประเภทเส้นใย I) และ subcellular
(สั้นของ sarcomeres และความเข้มข้นที่เพิ่มขึ้น
ของ mitochondria) ระดับที่เอื้อต่อความต้านทานมากขึ้น
ความเมื่อยล้าและการทำงานที่ดีขึ้น พฤติกรรมของกล้ามเนื้อ
[37,38] แม้จะมีการปรับตัวของเซลล์เหล่านี้ทั้งการทำงาน
แข็งแรงของกล้ามเนื้อหายใจ [39] และหายใจ
ความอดทนของกล้ามเนื้อ [40] จะถูกทำลายด้วยปอดอุดกั้นเรื้อรัง.
ฝึกกล้ามเนื้อหายใจ (IMT) ต่อไปอาจเพิ่มการ
ปรับตัวเหล่านี้ที่เกิดขึ้นเอง.
สามประเภทของการฝึกอบรมมีความชำนาญในปัจจุบัน:
หายใจทานหายใจ, เกณฑ์การโหลดและ
normocapnic hyperpnea (NCH) ในช่วง NCH ผู้ป่วย
จะขอให้ระบายอากาศในที่สุดที่ 15 ถึง 20 นาที [41]
อุปกรณ์สำหรับประเภทของการฝึกอบรมนี้ได้เสมอซับซ้อน
แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นระบบที่ง่าย rebreathing บางส่วน
ได้รับการพัฒนา [42] ในการทดลองควบคุมแบบสุ่ม 8
สัปดาห์ของ NCH ตามบ้านที่ดีขึ้นของกล้ามเนื้อหายใจ
ความอดทน, 6 นาทีเดินและออกซิเจนสูงสุด
ดูดซึมเช่นเดียวกับที่มีคุณภาพที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของชีวิต แต่ไม่ได้
หายใจลำบากดัชนีพื้นฐานในผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรัง [43] .
ในช่วงการหายใจทานหายใจผู้ป่วย
เป็นแรงบันดาลใจผ่านปากและอะแดปเตอร์ที่มี
ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางปรับ ต้านทานนี้จะขึ้นอยู่กับการไหล.
เข้มการฝึกอบรมที่เพียงพอจะประสบความสำเร็จโดยเฉพาะข้อเสนอแนะ
ของความดันเป้าหมายเนื่องจากการไหลและความดันจะแน่น
คู่ [44] เมื่อเร็ว ๆ นี้ความต้านทานการไหลอิสระ
ได้รับการพัฒนาที่เรียกว่าเกณฑ์การโหลดซึ่งเป็น
วาล์วที่เปิดที่ความดันที่สำคัญ [45,46] การฝึกอบรม
เข้มแตกต่างกันระหว่างการศึกษาเหล่านี้จากการสูงที่สุดเท่าที่สูงสุด
หายใจอย่างยั่งยืน (Müller) ประลองยุทธ์ [47] และ
50-80 เปอร์เซ็นต์ PImax [47-50] ความรุนแรงในระดับต่ำที่
ร้อยละ 30 ของ PImax [50-53] การศึกษาเหล่านี้มีอยู่ใน
การควบคุมร่วมกันระวังความดันเป้าหมายในระหว่าง
การฝึกอบรมหรือการใช้เกณฑ์การโหลด [46].
การศึกษาส่วนใหญ่ตั้งข้อสังเกตว่าการหายใจกับ
ภาระที่เพิ่มขึ้นหายใจหายใจความดันสูงสุด
[44,47-54] และความทนทานของ หายใจ
กล้ามเนื้อ [44,49,50,54] แท้จริงในรูปแบบสัตว์หายใจ
ฝึกกล้ามเนื้อเปิดเผยยั่วยวนอย่างมีนัยสำคัญ
ของผมส่วนใหญ่พิมพ์และเส้นใย IIa ในไดอะแฟรม
[55,56] ผลการศึกษาล่าสุดในผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังอย่างมีนัยสำคัญที่แสดงให้เห็น
การเพิ่มขึ้นของสัดส่วนของประเภทเส้นใยผมและขนาด
ของเส้นใยชนิดที่สองใน intercostals ภายนอกหลังจาก IMT
[57] นอกจากนี้อาการหายใจลำบาก [52,53,58] และออกหากินเวลากลางคืน
เวลา desaturation [49] ลดลงในขณะที่ประสิทธิภาพการออกกำลังกาย
มีแนวโน้มที่จะดีขึ้น [59] ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับ
การยืนยันในการวิเคราะห์อภิมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ [59].
IMT เมื่อควบคู่กับการฝึกอบรมการออกกำลังกายที่ได้รับการ
แสดงเพื่อปรับปรุงความสามารถในการออกกำลังกายมากขึ้นกว่าการออกกำลังกาย
การฝึกอบรมเพียงอย่างเดียว [47,48,51,53] ผลที่เพิ่มขึ้นของ
IMT ในประสิทธิภาพการออกกำลังกายที่ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับ
การปรากฏตัวของกล้ามเนื้ออ่อนแอหายใจ [59] อีกครั้ง
ที่ได้รับผลกระทบเหล่านี้เพียงข้อสังเกตในการศึกษาที่มีความระมัดระวัง
การควบคุมของการฝึกอบรมเข้ม (เช่นโหลดการฝึกอบรมกว่า
30% PImax [60]) และระมัดระวังในการเลือกผู้ป่วย ผู้ป่วย
ที่มีความแข็งแรงของกล้ามเนื้อหายใจบกพร่องและ / หรือเครื่องช่วยหายใจ
ข้อ จำกัด ในการออกกำลังกายประสิทธิภาพดูเหมือนจะมี
ศักยภาพมากขึ้นจะได้รับประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝึกกล้ามเนื้อทางเดินหายใจในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง
การศึกษาล่าสุดได้แสดง
ดัดแปลงธรรมชาติของไดอะแฟรมในมือถือ
( เพิ่มสัดส่วนของชนิดเส้นใย ) และตําแหน่งภายในเซลล์
( สั้นลงของ sarcomeres และเพิ่มความเข้มข้น
ของ mitochondria ) ระดับ เกิดมีความต้านทาน
อาการดีขึ้น พฤติกรรมการทำงานกล้ามเนื้อ
[ 37,38 ] แม้จะมีการปรับตัวของเซลล์เหล่านี้ทั้งหน้าที่การความแข็งแรงกล้ามเนื้อ
[ 39 ] [ 40 ] ความอดทนการ
กล้ามเนื้อจะถูกบุกรุกด้วยการฝึกกล้ามเนื้อปอดอุดกั้นเรื้อรัง .
( ก้าวหน้า ) อาจช่วยเพิ่ม

ดัดแปลงธรรมชาติเหล่านี้สามประเภทของการฝึกอบรมกำลังฝึกหายใจ :
การต้านทาน , เกณฑ์การโหลดและ
normocapnic hyperpnea ( nch ) ระหว่าง nch ผู้ป่วย
ให้ระบายอากาศได้สูงสุด 15 ถึง 20 นาที [ 41 ]
อุปกรณ์สำหรับประเภทของการฝึกอบรมนี้ได้เสมอที่ซับซ้อน ,
แต่เมื่อเร็วๆนี้ง่ายกว่าบางส่วน rebreathing พัฒนาระบบ
[ 42 ] ในการทดลองควบคุมแบบสุ่ม 8
สัปดาห์ที่บ้าน nch ปรับปรุงการหายใจกล้ามเนื้อ
ความอดทน , 6 มินเดิน , และออกซิเจน
สูงสุด ตลอดจนคุณภาพชีวิตที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ แต่ไม่ใช่
พื้นฐานดัชนี [ 43 ] อาการหายใจลำบากในผู้ป่วย COPD
ในระหว่างการต้านทาน การหายใจ ผู้ป่วย
แรงบันดาลใจผ่านกระบอกเสียงและอะแดปเตอร์ด้วย
ขนาดปรับ ความต้านทานนี้จะขึ้นอยู่กับความเข้มของการไหล .
เพียงพอเท่านั้นได้โดยการตอบรับ
ของแรงดันเป้าหมาย เนื่องจากการไหลและความดันจะแน่น
คู่ [ 44 ] เมื่อเร็วๆ นี้ การไหลอิสระความต้านทาน
คือการพัฒนาเรียกว่าธรณีประตูโหลดซึ่งเป็น
วาล์วที่เปิดที่ [ ความดันวิกฤต 45,46 ] ความเข้มการฝึกอบรม
แตกต่างกันระหว่างการศึกษาเหล่านี้สูงอย่างยั่งยืนสูงสุด
( M ü ller ) การประลองยุทธ์ [ 47 ]
50 ถึง 80 เปอร์เซ็นต์ pimax [ 47 - 50 ] ความเข้มต่ำที่
30 เปอร์เซ็นต์ของ pimax 50 ) [ 53 ] การศึกษาเหล่านี้มีทั่วไปใน
ระมัดระวังควบคุมแรงดันเป้าหมายในระหว่าง
การฝึกอบรมหรือการประยุกต์ใช้เกณฑ์โหลด [ 46 ] .
ส่วนใหญ่ศึกษาสังเกตการหายใจกับการเพิ่มขึ้นในการโหลดสูงสุด

[ 44,47 ความดัน– 54 ] และความอดทน ความสามารถในการ 44,49,50,54 กล้ามเนื้อ [
] ที่จริงในรูปแบบสัตว์ ฝึกกล้ามเนื้อหายใจ

ที่สำคัญการเปิดเผยของเด่นประเภทเส้นใยและจัดขึ้นในไดอะแฟรม
[ 55,56 ]ผลการศึกษาล่าสุดในผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังอย่างมีนัยสำคัญ
เพิ่มในสัดส่วนของประเภทและขนาดของเส้นใยชนิดที่ 2
เส้นใยใน intercostals ภายนอกหลังจากก้าวหน้า
[ 57 ] นอกจากนี้ อาการหายใจลำบาก [ 52,53,58 ] และเวลาปฏิกิริยาการเติมพันธะคู่ Nocturnal
[ ]
49 ลดลง ในขณะที่ประสิทธิภาพการออกกำลังกายมีแนวโน้มที่จะปรับปรุง [ 59 ] ผลเหล่านี้ถูก
ยืนยันในการวิเคราะห์ล่าสุด [ 59 ] .
ก้าวหน้า ,เมื่อคู่กับโปรแกรมการออกกำลังกายที่ได้รับการแสดงเพื่อปรับปรุงความสามารถ

ออกกำลังกายมากกว่าการออกกำลังกายฝึกคนเดียว [ 47,48,51,53 ] ผลที่แสดงให้เห็นประสิทธิภาพในการออกกำลังกายเพิ่ม

ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของกล้ามเนื้ออ่อนแรงการ [ 59 ] อีกครั้ง ผลเหล่านี้เท่านั้นที่พบในการศึกษาที่มีการควบคุมระมัดระวัง
เข้ม ( เช่น การฝึกอบรมมากกว่า
โหลด30 % pimax [ 60 ] ) และการเลือกผู้ป่วยที่ระมัดระวัง ผู้ป่วย
กับบกพร่องการความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ และ / หรือ ข้อจำกัดที่เครื่องช่วยหายใจ
ออกกำลังกายประสิทธิภาพดูเหมือน
อาจเพิ่มเติมผลประโยชน์