Cities and urban areas are critical

Cities and urban areas are critical to global sustainability since they are the locus of much of the sustainability progress and are drivers of change, especially in terms of energy efficiency (Slavin, 2011),climatechangeadaptation(RosenzweigandSolecki,2010), and social innovation (Bettencourt et al., 2007). Many cities have sustainability plans, but have not speci
fically addressed urban
resilience, or if they have, often con
fl
ate or use sustainability and resilience interchangeably (Redman, 2014). Lack of resilience to social, ecological, and economic disturbances can shift urban system trajectories away from sustainability. Recently however, improving specifi
c resilience (Carpenter et al., 2001), especially in sensitive areas of urban systems experiencing climate change, urbanization, and development pressures, is of increasing concern with cities beginning to develop specifi
c plans and resilience targets (Solecki et al., 2011; PlaNYC, 2013), especially for reducing disaster risks and vulnerabilities to climate change (Pickett et al., 2004; Elmqvist et al., 2014). For example, the Mayor’s office of New York City responded to the widespread damage from Hurri- cane Sandy (2012) by creating a high-level “Special Initiative for
Rebuilding and Resiliency” (NewYorkCitySpecialInitiativefor Rebuilding and Resiliency (NYCSIRR): New York City Office of the Mayor, 2013). Many other motivated mayors, urban planners, and designers are increasingly considering how new development plans and projects can contribute to and foster resilience to climate change and it’s myriad effects (Rosenzweig et al., 2010). In coastal cities for example, mitigating and planning for disasters and effects of sea level rise including coastal
flooding and storm surge is a growing mandate (Rosenzweig et al., 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขตเมืองและเขตเมืองมีความสำคัญต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนทั่วโลกเนื่องจากพวกเขามีความเชื่ออำนาจของมากของความคืบหน้าของการพัฒนาอย่างยั่งยืนและเป็นไดรเวอร์ของการเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของพลังงาน EF Fi ciency (Slavin 2011), climatechangeadaptation (RosenzweigandSolecki 2010) และนวัตกรรมทางสังคม (Bettencourt et al., 2007) หลายเมืองมีแผนการพัฒนาอย่างยั่งยืน แต่ยังไม่ได้ speci
Fi ถอนรากถอนโคน addressed เมือง
ยืดหยุ่นหรือถ้าพวกเขามีมัก Con
FL
กินหรือใช้การพัฒนาอย่างยั่งยืนและความยืดหยุ่นสลับกัน (เรดแมน 2014) ขาดความยืดหยุ่นเพื่อสังคม, ระบบนิเวศและเศรษฐกิจรบกวนสามารถเปลี่ยนวิถีระบบในเมืองห่างจากการพัฒนาอย่างยั่งยืน เมื่อเร็ว ๆ นี้อย่างไรก็ตามการปรับปรุง speci Fi
C ความยืดหยุ่น (Carpenter et al., 2001) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่มีความสำคัญของระบบการเมืองประสบเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศกลายเป็นเมืองและแรงกดดันการพัฒนามีความกังวลที่เพิ่มขึ้นกับเมืองที่เริ่มต้นในการพัฒนา speci Fi
แผน C และเป้าหมายความยืดหยุ่น (Solecki et al, 2011;. PlaNYC, 2013) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการลดความเสี่ยงจากภัยพิบัติและความเสี่ยงต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (พิกเกต et al, 2004;.. Elmqvist et al, 2014) ยกตัวอย่างเช่นของ Fi CE ของนายกเทศมนตรีนครนิวยอร์กตอบสนองต่อความเสียหายอย่างกว้างขวางจาก Hurri- อ้อยแซนดี้ (2012) โดยการสร้างระดับสูง "ความคิดริเริ่มพิเศษสำหรับการ
สร้างใหม่และความยืดหยุ่น" (NewYorkCitySpecialInitiativefor สร้างใหม่และความยืดหยุ่น (NYCSIRR): มหานครนิวยอร์ก Fi CE ของนายกเทศมนตรี, 2013) หลายนายกเทศมนตรีอื่น ๆ มีแรงจูงใจนักผังเมืองและนักออกแบบที่มีมากขึ้นการพิจารณาวิธีการใหม่แผนพัฒนาและโครงการสามารถนำไปสู่การส่งเสริมให้เกิดความยืดหยุ่นและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและมันเป็นผลกระทบมากมาย (Rosenzweig et al., 2010) ในเมืองชายฝั่งทะเลเช่นการบรรเทาและการวางแผนสำหรับภัยพิบัติและผลกระทบของการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลรวมทั้งชายฝั่ง
ooding ลอริด้าและคลื่นพายุเป็นอาณัติการเจริญเติบโต (Rosenzweig et al. 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมืองและพื้นที่เมืองสําคัญเพื่อความยั่งยืนของโลก เนื่องจากมีสถานที่มากมายของความยั่งยืนและความก้าวหน้าเป็นไดรเวอร์ของการเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะในแง่ของประสิทธิภาพพลังงาน ( สเลวินจึง EF , 2011 ) , climatechangeadaptation ( rosenzweigandsolecki , 2010 ) , และนวัตกรรมทางสังคม ( bettencourt et al . , 2007 ) หลายเมืองมีแผนความยั่งยืน แต่ไม่มีกาจึงอยู่ในเมืองแคลลีย์ความยืดหยุ่น หรือถ้าพวกเขามี มัก คอนflกินหรือใช้ความยั่งยืนและความยืดหยุ่นนั้น ( เรดแมน ปี 2014 ) ขาดความยืดหยุ่น เพื่อสังคม นิเวศวิทยา และการรบกวนระบบเศรษฐกิจ สามารถเปลี่ยน วิถี ห่างจากเมืองยั่งยืน เมื่อเร็วๆ นี้ อย่างไรก็ตาม การปรับปรุงกาจึงC ความยืดหยุ่น ( Carpenter et al . , 2001 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่มีความละเอียดอ่อนของระบบประสบการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเศรษฐกิจเมืองและการพัฒนาความกดดันจะเพิ่มความกังวลกับเมืองเริ่มต้น speci จึงพัฒนาแผนและเป้าหมาย ( C ) solecki et al . , 2011 ; planyc 2013 ) โดยเฉพาะการลดความเสี่ยงภัยพิบัติ และจุดอ่อนของการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ ( พิคเก็ต et al . , 2004 ; elmqvist et al . , 2010 ) ตัวอย่างเช่น นายกเทศมนตรีของจึง CE ของมหานครนิวยอร์กตอบอย่างกว้างขวางความเสียหายจาก hurri - อ้อยแซนดี้ ( 2012 ) โดยการสร้างความคิดริเริ่มพิเศษระดับสูง”และสร้างความยืดหยุ่น " ( สร้างใหม่ newyorkcityspecialinitiativefor และความยืดหยุ่น ( nycsirr ) : เมืองจึง CE ของนายกเทศมนตรีนิวยอร์ก 2013 ) อื่น ๆอีกมากมาย กระตุ้น นายกเทศมนตรี , นักผังเมือง , และนักออกแบบมากขึ้นพิจารณาว่าแผนพัฒนาโครงการใหม่ และสามารถสนับสนุนและส่งเสริมความยืดหยุ่นในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและผลกระทบมากมาย ( โรเซนส์ไวก์ et al . , 2010 ) ในเมืองชายฝั่งตัวอย่างเช่น บรรเทาและการวางแผนภัยพิบัติและผลกระทบของระดับน้ำทะเลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว รวมทั้งชายฝั่งfl ooding และคลื่นพายุซัดฝั่งเป็นอาณัติเติบโต ( โรเซนส์ไวก์ et al . , 2011 )