Kuro wakes up to soft whispers of t

Kuro wakes up to soft whispers of the demon whose eyes gleam in the night with a gleeful tune on his lips. It is always the same tune of Happy Birthday, as if the demon is mocking Kuro’s immortality, the joys and the sorrows of aging never in his reach.

He ignores the demon’s prodding in favor of stretching, letting out a sigh. When he had been consumed by his memories, trapped in the form of a black ball, he had felt confined, a choking sensation that left him immobile. He traces the patterns the moonlight leaves on his skin, and wonders again how he had been led to Mahiru, a boy who seemed so weak and plain in the beginning but had grown to someone he could call a partner.

Partner, he repeats the word in his head over and over. He remembers when Mahiru had told him that he would be there to listen to all of his worries and troubles, would be there to help him in any way that he could. He had thought it was a trait that would kill the young boy then, a naivety and innocence in him that the world had no patience for. But when he feels the lightness of his shoulders, the freedom to breathe that the demon hadn’t given him, he thanks the world silently for keeping this boy able to smile. (Deep inside of him, he vows to keep this innocence from shattering, from breaking apart when the world finally decides to consume it.)

“Kuro?” Mahiru asks quietly, as if afraid to disturb the silence that had surrounded him. “You’re awake at two in the morning?”

He hadn’t noticed Mahiru coming out of his room, too preoccupied with his thoughts. “What about you? You should be asleep,” he says, grumbling at the sleepiness that seeps into his bones.

“Ah,” Mahiru rubs the back of his neck sheepishly, and Kuro raises an eyebrow in question. “I had a dream. It might have,” he pauses, “been the same as yours.”

Briefly, Kuro wonders just how far the bond between an Eve and a Servamp goes, how deep into one’s soul the contract leads. He feels the rapid beating of his heart in his ears, and can only mutter a single “oh.”

Mahiru fidgets slightly, before looking at him again. “Are you okay?”

“Hm?” Kuro asks, attempting to seem nonchalant even when the demon snickers at the back of his mind. “I’m fine.”

Mahiru looks at him, eyebrows gradually furrowing in the sincere way he worries for everyone he cherishes. Kuro likes to think the way Mahiru looks at him is the slightest bit different, but he pushes the thought down as wishful thinking.

Mahiru slowly approaches him with light, quiet steps and sits next to him. They’re not new to being physically close, with Kuro sprawled on his lap or head when he takes the form of a cat, or when Mahiru drags him by the hand for being too lazy, but he wants to think this is somehow a little different too. Mahiru is quieter than usual, but he sits just the smallest amount closer, and wraps his arms around Kuro who stiffens.

“I’m your partner,” he whispers. “If you’re worried or troubled, then I want to help.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุโรออกค่า whispers นุ่มของปีศาจที่ดวงตาเปล่งประกายในยามค่ำคืนกับการปรับแต่ง gleeful บนริมฝีปากของเขา ก็มักจะเหมือนกันแต่งของสุขสันต์ ว่าปีศาจจะเยาะเย้ยความเป็นอมตะของบอร์ก ความสุข และทุกข์ของริ้วรอยไม่เคยในการเข้าถึงของเขาเขาละเว้น prodding ของปีศาจในความโปรดปรานของการยืดกล้ามเนื้อ ให้ออกด้วย[ เมื่อเขาได้รับการบริโภค โดยความทรงจำของเขา การติดอยู่ในรูปของลูกบอลสีดำ เขาได้รู้สึกแคบ ความรู้สึกสำลักที่เหลือเขาอดีตกาล เขาติดตามรูปแบบใบแสงจันทร์บนผิวของเขา และสิ่งมหัศจรรย์อีกว่าเขาได้ถูกนำไปสู่ mahiru ฮาร์ดคอร์ เด็กชายที่ดูเหมือนอ่อนแอดังนั้น และธรรมดาในการเริ่มต้น แต่ยังมีคนป่วย เขาจะเรียกคู่ค้าพันธมิตร เขาพูดในหัวของเขาซ้ำ ๆ เขาจำเมื่อ mahiru ฮาร์ดคอร์บอกผมที่เขาจะมีการ ฟังความกังวลและปัญหาของเขาทั้งหมด จะมีเพื่อ ช่วยเขาในลักษณะที่เขาสามารถ เขาได้คิดว่า มันเป็นลักษณะที่จะฆ่าเด็กหนุ่ม แล้ว naivety และความบริสุทธิ์ในตัวเขาที่โลกไม่มีความอดทนสำหรับ แต่เมื่อเขารู้สึกเบาไหล่ของเขา มีอิสระในการหายใจว่า ปีศาจไม่ให้เขา เขาขอบคุณโลกเงียบสำหรับรักษาเด็กคนนี้ได้ยิ้ม (ลึกภายในของเขา เขายืนในการรักษานี้บริสุทธิ์จากซึ่งทำให้ป่นปี้ จากตัดเมื่อโลกในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะกินมัน)"คุโร" Mahiru ฮาร์ดคอร์อย่างเงียบ ๆ ถามว่า กลัวที่จะรบกวนความเงียบที่มีล้อมรอบเขา "คุณกำลังตื่นตัวที่สองในตอนเช้า"เขาไม่ได้สังเกตเห็น mahiru ฮาร์ดคอร์ออกมาจากห้องของเขา เกินไปหมกมุ่นอยู่กับความคิดของเขา "อะไรคุณบ้าง คุณควรจะนอนหลับ เขากล่าว งานกลุ่มที่ง่วงนอนที่ติดกระดูกเป็นกระดูกของเขา"Ah," mahiru ฮาร์ดคอร์ลูบด้านหลังของคอของเขาเจื่อน และคุยกคิ้วผิดในคำถาม "ผมมีความฝัน ได้ เขาหยุดชั่วคราว "ได้เหมือนกับคุณ"สั้น ๆ บอร์กสิ่งมหัศจรรย์เพียงเท่าใดผูกพันระหว่างอีฟและ Servamp การไป ลึกเข้าไปในวิญญาณของสัญญานำไปสู่ เขารู้สึกเต้นอย่างรวดเร็วของหัวใจของเขาในหูของเขา และสามารถเฉพาะ mutter เดียว "อ้อ"Mahiru ฮาร์ดคอร์เล็กน้อย fidgets ก่อนที่จะมองว่าเขาอีก "ท่านล่ะ""หือ" คุโรถาม พยายามดูเหมือนจะไม่ไยดีแม้ปีศาจ snickers ด้านจิตใจของเขา "ฉันดี"Mahiru ฮาร์ดคอร์ดูที่เขา คิ้วที่ค่อย ๆ furrowing แบบจริงใจที่เขากังวลสำหรับทุกคนที่เขา cherishes คุชอบคิดว่า ลักษณะ mahiru ฮาร์ดคอร์ที่เขา นิดแตกต่างกัน แต่เขาผลักดันความคิดลงเป็น wishful คิดMahiru ฮาร์ดคอร์ช้าใกล้เขาด้วยแสง เงียบสงบ และอยู่ใกล้กับเขา พวกเขาไม่ได้ใหม่จะเป็นทางร่างกายใกล้ บอร์กนอนเหยียดยาวบนตักหรือหัวของเขา เมื่อเขาใช้รูปแบบของแมว หรือ mahiru ฮาร์ดคอร์ลากเขา ด้วยมือสำหรับการเกียจคร้านเกินไป แต่อยากคิดว่า เป็นอย่างใดแตกต่างกันเล็กน้อยเกินไป Mahiru ฮาร์ดคอร์จะเงียบกว่าปกติ แต่เขาอยู่เพียงจำนวนน้อยที่สุดใกล้ และตัดแขนของเขารอบบอร์กที่ stiffens"ฉันคู่ของคุณ เขา whispers "หากคุณกังวล หรือมีปัญหา แล้วฉันต้องการช่วย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Kuro ตื่นขึ้นมากระซิบอ่อนของปีศาจที่มีตาแสงในเวลากลางคืนที่มีการปรับแต่งดีใจบนริมฝีปากของเขา มันก็มักจะปรับเดียวกันของสุขสันต์วันเกิดเช่นถ้าปีศาจจะเยาะเย้ยอมตะ Kuro ของความสุขและความทุกข์ของริ้วรอยไม่เคยอยู่ในการเข้าถึงของเขา.

เขาไม่สนใจกำลังใจของปีศาจในความโปรดปรานของการยืดให้ออกถอนหายใจ เมื่อเขาได้รับการบริโภคโดยความทรงจำของเขาติดอยู่ในรูปแบบของลูกบอลสีดำที่เขามีความรู้สึกคับแคบความรู้สึกสำลักที่เหลือเขาไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ เขามีร่องรอยของรูปแบบแสงจันทร์ใบบนผิวของเขาและสิ่งมหัศจรรย์อีกครั้งว่าเขาได้รับนำไปสู่การ Mahiru, เด็กชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอ่อนแอและธรรมดาในการเริ่มต้น แต่ก็เติบโตขึ้นเพื่อคนที่เขาสามารถเรียกพันธมิตร a.

พันธมิตรเขาซ้ำคำ ในหัวของเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก เขาจำได้ว่าเมื่อ Mahiru เคยบอกเขาว่าเขาจะมีที่จะรับฟังทุกความกังวลและปัญหาของเขาจะมีที่จะช่วยเขาในทางที่เขาสามารถทำได้ เขาเคยคิดว่ามันเป็นลักษณะที่จะฆ่าเด็กหนุ่มแล้วเป็นความไร้เดียงสาและความไร้เดียงสาในตัวเขาว่าโลกมีความอดทนไม่มี แต่เมื่อเขารู้สึกสว่างไหล่ของเขามีอิสระในการหายใจที่ปีศาจไม่ได้ให้เขาเขาขอบคุณโลกอย่างเงียบ ๆ ในการรักษาเด็กคนนี้สามารถที่จะยิ้ม (ลึกภายในของเขาเขาสาบานว่าจะรักษาความบริสุทธิ์นี้จากป่นปี้จากการแตกเมื่อโลกในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะบริโภคมัน.)

"Kuro?" Mahiru ถามอย่างเงียบ ๆ เช่นถ้ากลัวที่จะรบกวนความเงียบที่ล้อมรอบเขา "คุณกำลังตื่นตัวที่สองในช่วงเช้า?"

เขาไม่ได้สังเกตเห็น Mahiru ออกมาจากห้องของเขามาหมกมุ่นเกินไปกับความคิดของเขา "แล้วคุณล่ะ? คุณควรจะนอนหลับ "เขากล่าวบ่นที่ง่วงนอนที่ซึมเข้าไปในกระดูกของเขา.

" อา "Mahiru ลูบหลังของคอของเขาเจื่อนและ Kuro ยกคิ้วในคำถาม "ผมมีความฝัน มันอาจจะ "เขาหยุด" ได้เช่นเดียวกับคุณ. "

สั้น ๆ , Kuro สงสัยได้ไกลแค่ไหนพันธบัตรระหว่างอีฟและ Servamp ไปว่าลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของคนที่นำไปสู่การทำสัญญา เขารู้สึกเต้นอย่างรวดเร็วของหัวใจของเขาในหูของเขาและสามารถพูดพึมพำคนเดียว "โอ้."

Mahiru fidgets เล็กน้อยก่อนที่จะมองเขาอีกครั้ง "คุณโอเค?"

"หืม?" Kuro ถามว่าความพยายามที่จะดูเหมือนไม่ไยดีแม้เมื่อ Snickers ปีศาจที่ด้านหลังของจิตใจของเขา "ผมสบายดี."

Mahiru ลักษณะที่เขาคิ้วค่อยๆ furrowing ในทางที่จริงใจเขากังวลสำหรับทุกคนที่เขาทะนุถนอม Kuro ชอบที่จะคิดว่าวิธีการที่ Mahiru ลักษณะที่เขาเป็นนิดที่แตกต่างกัน แต่เขาผลักดันความคิดลงความคิดนึกอยากเป็น.

Mahiru ช้าวิธีเขาด้วยแสงขั้นตอนที่เงียบสงบและนั่งถัดจากเขา พวกเขาไม่ได้ใหม่ที่จะอยู่ใกล้ทางร่างกายกับ Kuro นอนเหยียดยาวอยู่บนตักหรือหัวหน้าของเขาเมื่อเขาใช้รูปแบบของแมวหรือเมื่อ Mahiru ลากเขาด้วยมือสำหรับการขี้เกียจเกินไป แต่เขาต้องการที่จะคิดว่านี่เป็นอย่างใดเพียงเล็กน้อย แตกต่างกันเกินไป Mahiru จะเงียบกว่าปกติ แต่เขานั่งอยู่เพียงจำนวนน้อยที่สุดใกล้ชิดและตัดแขนของเขารอบ Kuro ที่ stiffens.

"ฉันคู่ของคุณ" เขากระซิบ "หากคุณกังวลหรือทุกข์แล้วฉันต้องการที่จะช่วย."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุโระ ตื่น มา นุ่ม เสียงกระซิบของปีศาจที่มีดวงตาเปล่งประกายในยามค่ำคืนด้วยเสียงร่าเริงบนริมฝีปากของเขา มันเป็นเพลงเดียวกับสุขสันต์วันเกิดราวกับปีศาจกำลังเยาะเย้ย คุโระ เป็นอมตะ ความสุขและความทุกข์ของอายุ ไม่เคยไปถึงเขาเขาไม่สนใจการแหย่ของปีศาจในความโปรดปรานของการยืด , ถอนหายใจ . เมื่อเขาได้ถูกใช้โดยอดีต , ติดอยู่ในรูปของลูกบอลสีดำ เขารู้สึกคับ , ลักศพนั่นทิ้งเขาไว้นิ่ง เขามีลวดลายใบแสงจันทร์บนผิวของเขา และสงสัยอีกว่า เขาได้นำ mahiru เด็กชายที่ดูอ่อนแอและธรรมดาในช่วงแรก แต่ได้เติบโตขึ้น คนที่เขาจะเรียกพันธมิตรพันธมิตร เขาย้ำว่า ในหัวของเขามากกว่า เขาจำได้ว่าเมื่อ mahiru เคยบอกเขาว่าเขาจะต้องไปฟังของความกังวลและปัญหา จะต้องช่วยเขาในทางที่เขาจะทำได้ เขาคิดว่ามันเป็นนิสัยที่ต้องฆ่าเด็กแล้ว มีความซื่อตรงและความบริสุทธิ์ในพระองค์ว่า โลกไม่มีความอดทน . แต่เมื่อเขารู้สึกเบาสบายของบ่า เสรีภาพที่จะหายใจว่าปีศาจไม่ได้ให้เขา เขาก็ขอบคุณโลกอย่างเงียบ ๆสำหรับการรักษาเด็ก ให้ยิ้มได้ ( ข้างในลึกๆ ของเขา เขาสาบานที่จะรักษาความบริสุทธิ์จากแตก จากแตกเมื่อโลกในที่สุดตัดสินใจที่จะกินมัน )" คุโระ ? " mahiru ถามเงียบๆ ราวกับเกรงว่าจะรบกวนความเงียบที่รายล้อมเขา " นายตื่นเช้า 2 ? "เขาไม่ได้สังเกตเห็น mahiru ออกมาจากห้องเขาก็หมกมุ่นกับความคิดของเขา " แล้วเธอล่ะ คุณควรจะหลับ , " เขากล่าวว่า บ่น ที่ขี้เซาที่ซึมเข้าไปในกระดูกของเขา" อ๊ะ . . " mahiru rubs คอของเขาเจื่อน และคุโระยกคิ้วในคำถาม " ฉันมีความฝัน มันอาจจะ " หยุด " เป็นเหมือนของคุณ”สั้น ๆ , คุโระสงสัยเพียงวิธีไกล สายสัมพันธ์ระหว่างอีฟและ servamp ไปว่าลึกลงไปในวิญญาณ สัญญาข้อมูล เขารู้สึกอย่างรวดเร็ว การเต้นของหัวใจของเขาในหูของเขา และได้แต่บ่นเดียว " โอ้ "mahiru fidgets เล็กน้อย ก่อนมองเขาอีกครั้ง " คุณเป็นอะไร ? "" หืม ? " คุโระถาม พยายามจะไม่ใส่ใจแม้ปิศาจหัวเราะคิกคักที่ด้านหลังของจิตใจของเขา " ผมไม่เป็นไร "mahiru มองเขา คิ้วค่อยๆ รอยย่นในทางที่จริงใจ เขาเป็นห่วงทุกคนที่เขารัก คุโระชอบคิดวิธี mahiru มองเขาเป็นอื่นเลยนะ แต่เค้าดันคิดเป็นคิดปรารถนาmahiru ค่อยๆเข้าใกล้เขาด้วยแสง , ขั้นตอนที่เงียบและนั่งข้างๆ เขา พวกเขาจะไม่ใหม่ถูกจริงใกล้ชิดกับคุโระ นั่งอยู่บนตักของเขา หรือ หัว เมื่อเขาเอารูปแมว หรือเมื่อ mahiru ลากมือไปเพราะขี้เกียจ แต่เขาต้องการที่จะคิดว่านี้เป็นอย่างใดที่แตกต่างกันเล็กน้อยด้วย mahiru เป็นเงียบกว่าปกติ แต่เขานั่งอยู่เพียงที่เล็กที่สุดจำนวนใกล้ และห่อแขนของเขารอบ ๆคุโระที่ตัวแข็ง ." ฉันเป็นคู่หูของคุณ " เขากระซิบ " ถ้าคุณกังวลหรือมีปัญหา ฉันก็อยากช่วย "