Check out those first eight words:

Check out those first eight words: "This is the place. And I am here" (71-2).
This is a key idea in this section of the poem: it isn't just about describing a place or telling a story. The speaker wants us to feel what it's like to really be in a place, to see it with our own eyes. This poem addresses intense personal experience, as opposed to the canned, tired versions that might get passed down to us from our culture, from what Rich calls "the book of myths."
So we know that being here is a big deal. But Rich won't let us get comfortable.
Now we have to ask ourselves: who is here? That's about to get more complicated.
It turns out our speaker has become a mermaid. And also a merman? Sort of confusing, huh?
All of a sudden, the speaker transforms into a new creature, one that combines the world of the humans and the world of the ocean.
But now she also combines the male and the female. It's almost as if our speaker were splitting in two.
Sure enough, this creature starts calling itself "we," where it was only "I" before.
Everything has changed. Our guide, the hero or heroine of our story, has changed.
We don't even know if he or she (it?) is still fully human, and it won't fit into a gender category at all: "I am she: I am he" (77).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช็คคำเหล่านั้นก่อนแปด: "อยู่ และฉันอยู่ที่นี่" (71-2)นี้เป็นความคิดที่สำคัญในส่วนของกลอนนี้: มันไม่เพียงอธิบายที่ หรือบอกเรื่องราว ลำโพงที่ต้องเรารู้สึกอะไรจะเหมือนจริง ๆ ในสถาน การเห็น ด้วยตาของเราเอง บทกวีนี้อยู่รุนแรงประสบการณ์ส่วนบุคคล ตรงข้ามกับรุ่นกระป๋อง เหนื่อยที่อาจได้รับการทอดเราจากวัฒนธรรมของเรา จากการเรียกว่ารวย "ในสมุดของตำนาน"ดังนั้น เรารู้ว่า อยู่ที่นี่เป็นเรื่องใหญ่ แต่จะไม่ให้เรารวยสบายตอนนี้เราต้องถามตัวเอง: ที่อยู่ที่นี่ เกี่ยวกับจะซับซ้อนมากขึ้นมันเปิดออกลำโพงของเรากลายเป็น เงือก และ merman ยัง จัดเรียงของความสับสน ฮะทันที ลำโพงที่แปลงเป็นตัวใหม่สิ่งมีชีวิต ที่รวมโลกของมนุษย์และโลกของทะเลแต่ตอนนี้ เธอยังรวมชายและหญิง เกือบจะเป็นลำโพงของเราถูกแบ่ง 2พอแน่ใจว่า สิ่งมีชีวิตนี้เริ่มเรียกตัวเอง "เรา ที่เดิมเท่านั้น"ฉัน"ทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลง มีการเปลี่ยนแปลงคำแนะนำของเรา พระเอก หรือนางเอกของเรื่องราวเราไม่ได้รู้ว่าถ้าเขาหรือเธอ (มัน) ยังคงเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์ และมันไม่พอดีในประเภทเพศเลย: "ฉันเธอ: ฉันเขา" (77)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตรวจสอบที่แรกแปดคำ: "นี่เป็นสถานที่และฉันอยู่ที่นี่." (71-2).
นี้เป็นความคิดที่สำคัญในส่วนของบทกวีนี้มันไม่ได้เป็นเพียงการอธิบายเกี่ยวกับสถานที่หรือบอกเล่าเรื่องราว ลำโพงที่ต้องการให้เรารู้สึกว่าสิ่งที่มันต้องการจริงๆจะอยู่ในสถานที่ที่จะเห็นมันด้วยตาของเราเอง บทกวีนี้เน้นประสบการณ์ส่วนตัวที่รุนแรงเมื่อเทียบกับกระป๋องรุ่นเหนื่อยที่อาจจะได้รับการส่งผ่านลงมาให้เราจากวัฒนธรรมของเราจากสิ่งที่อุดมไปด้วยเรียกว่า "หนังสือตำนาน."
ดังนั้นเราจึงรู้ว่าที่นี่เป็นเรื่องใหญ่ .
แต่อุดมไปด้วยจะไม่ให้เราได้รับความสะดวกสบายในตอนนี้เราต้องถามตัวเอง: ที่นี่เป็นอย่างไร? ที่เกี่ยวกับการได้รับความซับซ้อนมากขึ้น.
มันจะเปิดออกลำโพงของเราได้กลายเป็นนางเงือก และยังเงือกหรือไม่? การเรียงลำดับของความสับสนฮะ?
ทั้งหมดในทันทีลำโพงเปลี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิตใหม่หนึ่งที่ผสมผสานโลกของมนุษย์และโลกของมหาสมุทร.
แต่ตอนนี้เธอยังรวมชายและหญิง มันเกือบจะเป็นถ้าลำโพงของเราได้แยกในสอง.
พอแน่ใจว่าสิ่งมีชีวิตนี้จะเริ่มเรียกตัวเอง "เรา" ที่มันเป็นเพียง "ฉัน" ก่อน.
ทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลง คำแนะนำของเราพระเอกหรือนางเอกของเรื่องของเรามีการเปลี่ยนแปลง.
เราไม่ได้รู้ว่าถ้าเขาหรือเธอ (มัน?) ยังคงเป็นมนุษย์อย่างเต็มที่และจะไม่พอดีกับหมวดหมู่เพศที่ทั้งหมด: "ผมเธอ : ฉันเขา "(77)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตรวจสอบผู้แรกแปดคำ : " นี้เป็นสถานที่ และผมมาที่นี่ " ( 71-2 ) .
นี่คือความคิดที่สำคัญในส่วนนี้ของบทกวี : ไม่ใช่แค่เรื่องการพรรณนาสถานที่ หรือบอกเรื่องราว ผู้พูดต้องการให้เรารู้สึกถึงสิ่งที่มันต้องการที่จะเป็นในสถานที่ที่จะเห็นมันด้วยตาของเราเอง กลอนนี้อยู่ที่ประสบการณ์ส่วนตัวที่รุนแรง เป็นนอกคอก กระป๋องรุ่นเหนื่อยอาจจะผ่านลงมาให้เราจากวัฒนธรรมของเรา จากที่อุดมไปด้วยเรียกว่า " หนังสือของตำนาน "
ดังนั้นเรารู้ว่า นี่เป็นเรื่องใหญ่ แต่คนรวยจะไม่ปล่อยให้เราสบาย .
ตอนนี้เราต้องถามตัวเองก่อนว่าใครอยู่ที่นี่ ? นั่นมันเรื่องยุ่งยากมากขึ้น .
มันเปิดออกลำโพงของเราได้กลายเป็นนางเงือก และยังเป็นเงือก ? เรียงเลยสับสน ?
จู่ๆลำโพงเปลี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิตใหม่ที่ผสมผสานโลกของมนุษย์กับโลกของมหาสมุทร .
แต่ตอนนี้เธอยังรวมชายและหญิง มันเกือบจะเป็นถ้าลำโพงของเราถูกแบ่งออกเป็นสอง .
นั่นเอง สิ่งนี้จะเรียกตัวเองว่า " เรา " ที่เป็น " ฉัน " มาก่อน
ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป คู่มือของเรา พระเอกหรือนางเอกของเรื่องมีการเปลี่ยน
เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เขาหรือเธอ ( ? ) ยังคงเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ และมันจะไม่เข้ากับเพศหมวดทั้งหมด : " ฉันเธอ : ผมเขา " ( 77 )