In the 1970s, manufactured exports

In the 1970s, manufactured exports began expanding considerably and its share of
merchandise exports rose dramatically from 2.4 per cent in 1961 to 10 per cent in 1971 and
35.8 per cent in 1981. Export growth was remarkably high at the rate of 15.2 per cent per
annum. In addition, the turning point in the Thai economy in terms of economic growth and
international trade appears to have occurred in the mid 1980s when evidence suggests that
manufactured exports surpassed the traditional agricultural products (rice, rubber, maize,
sugarcane and tapioca) in value for the first time. Mainstream economists both in Thailand
and international institutions such as the World Bank, International Developing Economies
(IDE) and The Overseas Economic Co operation Fund of Japan (OECF) concede that
Thailand’s excellent manufactured exports have been able to push strongly into the world
market (see Sussangkarn, 1990; 1992; OECF, 1991). Manufactured exports grew at an
average 35.7 per cent per annum between 1985 and 1990. Once again, this past trend was
thoroughly contradictory to the world economy which was still embarking on the prolonged
recession in the advanced economies (Huges and Singh, 1991; Sigh, 1992). Nevertheless, it
is interesting to note that the principal composition of manufactured exports were textiles and
garments, canned foods and canned fish, gems and jewelry and integrated circuits. Exports of
Thai manufactured products as mentioned before can be classified into two broad categories:
(i) natural resource-based and (ii) labour-intensive manufactured goods (Jansen, 1989;
Santikarn Kaosa-ard, 1992). These manufactured exports became the new rising stars

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในทศวรรษ 1970 ผลิตส่งออกเริ่มขยายมาก และสัดสินค้าส่งออกกุหลาบอย่างมากจากร้อยละ 2.4 ใน 1961 ถึง 10 ในร้อยปี 1971 และ35.8 ร้อยละในปี 1981 ส่งออกเติบโตมีสูงอย่างยิ่งที่อัตราของ 15.2 ร้อยละต่อannum นอกจากนี้ การหมุนชี้เศรษฐกิจในแง่ของการเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศ และการค้าระหว่างประเทศดูเหมือนจะ เกิดขึ้นในกลางทศวรรษ 1980 เมื่อหลักฐานแนะนำที่ผลิตส่งออกแล้วราคาสินค้าเกษตรแบบดั้งเดิม (ข้าว ยาง ข้าวโพดอ้อยและมันสำปะหลัง) ในครั้งแรก กับนักเศรษฐศาสตร์ทั้งในประเทศไทยและสถาบันระหว่างประเทศเช่นธนาคารโลก เศรษฐกิจการพัฒนานานาชาติ(IDE) และ บริษัทต่างประเทศเศรษฐกิจการดำเนินการกองทุนของญี่ปุ่น (OECF) ยอมรับที่ส่งออกผลิตที่ยอดเยี่ยมของไทยได้สามารถผลักดันอย่างยิ่งในโลกตลาด (ดูสุสังกร์กาญจน์ 1990; 1992 OECF, 1991) ผลิตส่งออกเพิ่มขึ้นในการเฉลี่ย 35.7 ร้อยละต่อปีระหว่างปี 1985 และปี 1990 อีก นี้แนวโน้มที่ผ่านมาได้ต้องขัดแย้งกับเศรษฐกิจโลกซึ่งถูกยังคงล่วงที่นานภาวะถดถอยในเศรษฐกิจขั้นสูง (Huges และสิงห์ 1991 ช็อปปิ้ง 1992) อย่างไรก็ตาม มันเป็นการหมายเหตุว่า ส่วนประกอบหลักของผลิตส่งออกที่น่าสนใจมีสิ่งทอ และเสื้อผ้า อาหารกระป๋อง และกระป๋องปลา อัญมณี และเครื่องประดับ และรวมวงจร ส่งออกสินค้าผลิตตามที่กล่าวไว้ก่อนสามารถแบ่งกว้างสองประเภท:(i) ทรัพยากรธรรมชาติที่ใช้ และ (ii) แรงงานเร่งรัดผลิตสินค้า (แจนเซน 1989Santikarn Kaosa สวาปาม 1992) ส่งออกผลิตเหล่านี้กลายเป็น ดาวที่เพิ่มขึ้นใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1970
การส่งออกเริ่มขยายการผลิตมากและส่วนแบ่งของการส่งออกสินค้าเพิ่มขึ้นอย่างมากจากร้อยละ2.4 ในปี 1961 เป็นร้อยละ 10 ในปี 1971 และ
35.8 เปอร์เซ็นต์ในปี 1981 การส่งออกเติบโตอย่างน่าทึ่งในระดับสูงที่ร้อยละ 15.2
ต่อปี. นอกจากนี้จุดหักเหในเศรษฐกิจไทยในแง่ของการเติบโตทางเศรษฐกิจและการค้าระหว่างประเทศดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นในช่วงกลางทศวรรษ 1980 เมื่อหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าการผลิตการส่งออกทะลุสินค้าเกษตรแบบดั้งเดิม(ข้าวยางพาราข้าวโพดอ้อยและมันสำปะหลัง) มูลค่า สำหรับครั้งแรก. นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักทั้งในประเทศไทยและสถาบันระหว่างประเทศเช่นธนาคารโลกระหว่างประเทศกำลังพัฒนา(IDE) และการดำเนินงานความร่วมมือทางเศรษฐกิจในต่างประเทศกองทุนญี่ปุ่น (OECF) ยอมรับว่าไทยส่งออกการผลิตที่ดีเยี่ยมที่ได้รับสามารถที่จะผลักดันอย่างมากในโลกการตลาด (ดู Sussangkarn, 1990; 1992; OECF, 1991) การผลิตการส่งออกขยายตัวในเฉลี่ยร้อยละ 35.7 ต่อปีระหว่างปี 1985 และปี 1990 อีกครั้งนี้มีแนวโน้มที่ผ่านมาเป็นอย่างทั่วถึงขัดแย้งกับเศรษฐกิจโลกที่ยังคงเริ่มดำเนินการเป็นเวลานานในภาวะเศรษฐกิจถดถอยในประเทศขั้นสูง(Huges และซิงห์, 1991; ถอนหายใจ 1992) แต่ก็เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าองค์ประกอบหลักของการผลิตการส่งออกสิ่งทอและเสื้อผ้าสำเร็จรูปอาหารกระป๋องและปลากระป๋องอัญมณีและเครื่องประดับและวงจรแบบบูรณาการ การส่งออกของไทยที่ผลิตผลิตภัณฑ์ดังกล่าวก่อนสามารถแบ่งได้เป็นสองประเภทกว้าง: (i) ทรัพยากรธรรมชาติตามและ (ii) การผลิตที่ใช้แรงงานเข้มข้นสินค้า (แจนเซน, 1989; Santikarn Kaosa สอาด, 1992) การส่งออกที่ผลิตเหล่านี้กลายเป็นดาวที่เพิ่มขึ้นใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1970 , ผลิต การส่งออกเริ่มขยายตัวมาก และส่วนแบ่งของการส่งออกสินค้าเพิ่มขึ้นอย่างมากจาก
2.4 ร้อยละใน 1961 ร้อยละ 10 ในปี 1971 และ
35.8 เปอร์เซ็นต์ในปี 1981 การส่งออกที่ขยายตัวได้สูงอย่างน่าทึ่งในอัตรา ร้อยละ 15.2 ต่อ
ปี นอกจากนี้ จุดเปลี่ยนในไทยในแง่ของการเติบโตทางเศรษฐกิจและ
การค้าระหว่างประเทศปรากฏ เกิดขึ้นในช่วงกลางทศวรรษ 1980 เมื่อมีหลักฐานแสดงให้เห็นว่า
ผลิตส่งออกทะลุแบบดั้งเดิมผลิตภัณฑ์การเกษตร ( ข้าว ยางพารา ข้าวโพด อ้อยและมันสำปะหลัง
) ค่าครั้งแรก นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักทั้งในประเทศไทย
และสถาบันระหว่างประเทศ เช่น ธนาคารโลก ระหว่างการพัฒนาเศรษฐกิจ
( IDE ) และการดำเนินงานกองทุนต่างประเทศ Co ทางเศรษฐกิจของญี่ปุ่น ( กองทุนความร่วมมือทางเศรษฐกิจโพ้นทะเลแห่งญี่ปุ่น ) ยอมรับว่าประเทศไทยผลิตส่งออก
ยอดเยี่ยมได้ผลักดันอย่างมากในตลาดโลก
( ดู sussangkarn 1990 ; 1992 ; กองทุนความร่วมมือทางเศรษฐกิจโพ้นทะเลแห่งญี่ปุ่น , 1991 ) ผลิต การส่งออกขยายตัวที่ร้อยละ 35.7
เฉลี่ยต่อปีระหว่าง ค.ศ. 1990 อีกครั้งนี้เป็นแนวโน้มที่ผ่านมา
อย่างขัดแย้งกับเศรษฐกิจโลกที่ยัง embarking ในภาวะถดถอยยืดเยื้อ
( และในประเทศที่ทันสมัย วจ ซิงห์ , 1991 ; ถอนหายใจ , 1992 ) อย่างไรก็ตาม มัน
เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าองค์ประกอบหลักของการส่งออกสิ่งทอและผลิต
เสื้อผ้า อาหารกระป๋อง และปลากระป๋อง อัญมณีและเครื่องประดับ และวงจรแบบบูรณาการ การส่งออก
ไทยผลิตผลิตภัณฑ์ดังกล่าวก่อนที่จะสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภทกว้าง :
( i ) ธรรมชาติและฐานทรัพยากร ( 2 ) สินค้าที่ผลิตแรงงานเข้มข้น ( Jansen , 1989 ;
santikarn kaosa รพช. , 1992 ) เหล่านี้ผลิตส่งออกได้เพิ่มขึ้นใหม่ดาว