Lesson SEN 2Task: Respond to sound.

Lesson SEN 2

Task: Respond to sound.

Prerequisites: None other than known ability to hear

Concept: Auditory abilities can be assessed even if the student is incapable of signifying a response. If auditory difficulties are suspected, a formal assessment by a trained professional should be conducted. Responses can be measured by movement of the student toward the sound source or a change in affect such as a smile. The important thing to remember is that other types of sensory input, such as sight or tactile awareness, must not be involved in the activity that is measuring response to sound. For example, a pleasant noise can be presented to the student but should be done so that he or she cannot see the teacher or feel the vibration of the sound. Certain illnesses and conditions can cause high-frequency hearing loss; therefore, different sounds with different pitches should be attempted.

Behavioral Objective: When presented with a tone or music, the student will demonstrate a measurable response to a 90% level of occurrence over 20 trials.

Materials: None.

Task Analysis:

1. Begin interaction with the student by using all other known sensory modalities such as physically interacting with the student, showing him or her a favorite toy or object, or playing familiar music. Attempt to elicit any kind of positive response. If a positive response occurs, immediately praise the student in a very active manner for every occurrence.

2. After rapport with the student has been established, attempt to couple a positive response, such as that elicited in Step 1, to your voice and a musical tone.

3. Modify Step 2 to only presenting auditory stimulation. Physically prompt the attending response as needed.

4. Continue Step 3, gradually reducing the prompting needed to elicit the response.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียนสามเสน 2งาน: ตอบเสียงข้อกำหนดเบื้องต้น: ไม่ใช่เรียกว่าความสามารถในการได้ยินแนวคิด: ความหูสามารถได้รับการประเมินแม้ว่านักเรียนไม่สามารถทำงานบ่งบอกการตอบสนอง หากกำลังสงสัยว่าปัญหาหู มีการประเมินอย่างเป็นทางการ โดยมืออาชีพผ่านการฝึกอบรมควรจะดำเนิน สามารถวัดการตอบสนอง โดยการเคลื่อนไหวของนักเรียนไปยังต้นเสียงหรือการเปลี่ยนแปลงในผลเช่นรอยยิ้ม สิ่งที่สำคัญที่จำเป็นที่การป้อนข้อมูลทางประสาทสัมผัส เช่นเห็นหรือรับรู้เพราะ ชนิดอื่น ๆ ไม่ต้องเกี่ยวข้องในกิจกรรมที่จะวัดการตอบสนองต่อเสียง ตัวอย่าง เสียงดีสามารถนำเสนอให้นักเรียน แต่ควรทำให้เขาหรือเธอไม่เห็นครู หรือรู้สึกสั่นสะเทือนของเสียง โรคและเงื่อนไขบางอย่างอาจทำให้สูญเสียการได้ยินความถี่สูง ดังนั้น เสียงแตกต่างกับสายต่าง ๆ ควรดำเนินการวัตถุประสงค์พฤติกรรม: เมื่อแสดง ด้วยเสียงหรือเพลง นักเรียนแสดงการตอบสนองที่วัดระดับ 90% ของการเกิดกว่า 20 การทดลองวัสดุ: ไม่การวิเคราะห์งาน:1. เริ่มโต้ตอบกับนักเรียนโดยทั้งหมดอื่น ๆ รู้จักทางประสาทสัมผัส modalities เช่นร่างโต้ตอบกับนักเรียน แสดงบุคคลชื่นชอบของเล่นหรือวัตถุ หรือเล่นเพลงที่คุ้นเคย พยายามเพื่อให้ได้รับการตอบรับใด ๆ หากมีการตอบสนองบวก สรรเสริญนักเรียนทันทีอย่างคึกคักในทุกเหตุการณ์2. หลังจากมีการสร้างสายสัมพันธ์กับนักเรียน พยายามคู่การตอบ เช่น elicited เสียงดนตรีและเสียงของคุณในขั้นตอนที่ 13. ปรับเปลี่ยนขั้นตอนที่ 2 การนำเสนอกระตุ้นหูเท่านั้น จริงให้ตอบรับการเข้าร่วมตามความจำเป็น4. ทำขั้นตอนที่ 3 ค่อย ๆ ลดแสดงกล่องโต้ตอบที่จำเป็นเพื่อให้ได้รับการตอบสนอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทเรียนที่ 2 SEN งาน: การตอบสนองต่อเสียง. วิชาบังคับก่อน: ไม่มีใครอื่นนอกจากความสามารถในการรู้จักที่จะได้ยินแนวคิด: ความสามารถในการได้ยินสามารถประเมินแม้ว่านักเรียนมีความสามารถในการตอบสนองหมาย ถ้าความยากลำบากในการได้ยินจะสงสัยว่าการประเมินอย่างเป็นทางการโดยมืออาชีพผ่านการฝึกอบรมควรจะดำเนินการ คำตอบสามารถวัดได้โดยการเคลื่อนไหวของนักศึกษาที่มีต่อแหล่งกำเนิดเสียงหรือส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงเช่นรอยยิ้ม สิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้คือชนิดอื่น ๆ ของประสาทเช่นการรับรู้การมองเห็นหรือสัมผัสไม่ต้องมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่มีการวัดเสียงการตอบสนอง ยกตัวอย่างเช่นเสียงที่น่าพอใจสามารถนำเสนอให้กับนักเรียน แต่ควรจะทำเพื่อให้เขาหรือเธอไม่สามารถมองเห็นครูหรือรู้สึกสั่นสะเทือนของเสียง การเจ็บป่วยและเงื่อนไขบางประการที่สามารถทำให้เกิดความถี่สูงสูญเสียการได้ยิน; ดังนั้นเสียงที่แตกต่างกับสนามที่แตกต่างกันควรจะพยายาม. วัตถุประสงค์พฤติกรรม: เมื่อนำเสนอด้วยเสียงหรือเพลงที่นักเรียนจะแสดงให้เห็นการตอบสนองที่วัดให้อยู่ในระดับ 90% ของการเกิดขึ้นกว่า 20 การทดลอง. วัสดุ:. ไม่มีการวิเคราะห์งาน: 1 เริ่มต้นการมีปฏิสัมพันธ์กับนักเรียนโดยใช้ประสาทสัมผัสรังสีที่รู้จักกันทั้งหมดอื่น ๆ เช่นร่างกายมีปฏิสัมพันธ์กับนักเรียนแสดงให้เขาหรือเธอของเล่นที่ชื่นชอบหรือวัตถุหรือเล่นเพลงที่คุ้นเคย พยายามที่จะล้วงเอาชนิดของการตอบสนองเชิงบวกใด ๆ หากมีการตอบสนองเชิงบวกที่เกิดขึ้นทันทีที่ได้รับการยกย่องนักเรียนในลักษณะที่ใช้งานมากสำหรับการเกิดขึ้นทุก. 2 หลังจากที่สายสัมพันธ์กับนักเรียนที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นคู่พยายามที่จะตอบสนองเชิงบวกเช่นที่ออกมาในขั้นตอนที่ 1 เสียงและระดับเสียงของคุณ. 3 การปรับเปลี่ยนขั้นตอนที่ 2 เพียงนำเสนอการกระตุ้นการได้ยิน ร่างกายตอบสนองต่อการแจ้งให้เข้าร่วมการประชุมตามความจำเป็น. 4 ดำเนินการต่อไปขั้นตอนที่ 3 ค่อยๆลดกระตุ้นความจำเป็นที่จะล้วงเอาการตอบสนอง