Labour migration in Southeast Asia

Labour migration in Southeast Asia since the 1970s and 1980s must be understood as an integral part of the post-colonial new geographies of migration. The scope and scale of transnational movements have grown rapidly and major states like Malaysia and Thailand between them currently host about 70 per cent of the estimated 13.5 million migrant workers in the region. Singapore's foreign labour force accounts for 25 per cent of the country's workforce. Two phenomena characterize these labour movements. Like labour-importing Western democracies, the major Southeast Asian labour-importing countries rely on the guest worker program to solve their labour shortage problems. They regulate immigration through elaborate administrative frameworks that are focussed on border control while brokerage firms and labour recruiters carry out recruitment, transportation and placement of migrant workers. These countries’ immigration policies also often provide incentives for skilled workers, boost circular migration flows among low-skilled workers, and include severe penalties for unauthorised migrants. Additionally, comparisons between these countries point to patterns of convergence among them.

This paper explores migration trends in the post-colonial geography of migration against the backdrop of growing regionalism and the development of regional migration systems and migration corridors. It also examines the “new world domestic order” and the development of gendered migration linkages that have resulted in the expansion of the domestic work sector and care-giving migration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การโยกย้ายแรงงานในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตั้งแต่ทศวรรษที่ 1980 และทศวรรษ 1970 ต้องเข้าใจว่าเป็นของ geographies ใหม่หลังอาณานิคมของย้าย ขอบเขตและขนาดของการเคลื่อนย้ายข้ามชาติได้เติบโตอย่างรวดเร็ว และอเมริกาที่สำคัญเช่นมาเลเซีย และไทยระหว่างพวกเขาในขณะนี้จัดประมาณ 70 ร้อยละของการประเมิน 13.5 ล้านแรงงานข้ามชาติในภูมิภาค แรงงานต่างประเทศของสิงคโปร์บังคับบัญชีสำหรับ 25 ร้อยละของแรงงานของประเทศ ปรากฏการณ์สองลักษณะเคลื่อนไหวแรงงาน เช่นนำเข้าแรงงานเหมือน ๆ ตะวันตก ใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้นำเข้าแรงงานประเทศพึ่งพาโปรแกรมพักผู้ปฏิบัติงานเพื่อแก้ปัญหาขาดแคลนแรงงาน ผู้ควบคุมการตรวจคนเข้าเมืองผ่านทางกรอบการดูแลอย่างประณีตที่ focussed ควบคุมเส้นขอบในขณะที่บริษัทนายหน้า และแรงงานเกิดขึ้นในประเทศดำเนินการสรรหาบุคลากร การเดินทาง และตำแหน่งของแรงงานข้ามชาติ นโยบายตรวจคนเข้าเมืองของประเทศเหล่านี้จะให้แรงจูงใจสำหรับผู้ปฏิบัติงานมีทักษะ เพิ่มขั้นตอนการย้ายหมุนเวียนระหว่างผู้ปฏิบัติงานที่มีทักษะต่ำ และรวมถึงบทลงโทษที่รุนแรงสำหรับการอพยพที่ไม่ได้รับอนุญาต นอกจากนี้ เปรียบเทียบระหว่างประเทศเหล่านี้ชี้ไปที่รูปแบบของการบรรจบกันระหว่างพวกเขากระดาษนี้สำรวจแนวโน้มการโยกย้ายในภูมิศาสตร์โคโลเนียลหลังย้ายฉากเติบ regionalism และการพัฒนาของระบบภูมิภาคโยกย้ายและโยกย้ายทางเดิน ก็ยังตรวจสอบ "โลกในประเทศสั่งใหม่" และการพัฒนาของ gendered ย้ายลิงค์ที่ทำให้การขยายตัวของภาคการผลิตภายในประเทศและดูแลให้โยกย้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การย้ายถิ่นของแรงงานในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตั้งแต่ปี 1970 และ 1980 จะต้องเข้าใจในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของภูมิภาคใหม่หลังอาณานิคมของการย้ายถิ่น ขอบเขตและขนาดของการเคลื่อนไหวข้ามชาติมีการเติบโตอย่างรวดเร็วและรัฐที่สำคัญ ๆ เช่นมาเลเซียและไทยระหว่างพวกเขาเป็นเจ้าภาพในปัจจุบันประมาณร้อยละ 70 ของประมาณ 13,500,000 แรงงานข้ามชาติในภูมิภาค บัญชีแรงงานต่างประเทศของสิงคโปร์ร้อยละ 25 ของแรงงานของประเทศ สองปรากฏการณ์ลักษณะการเคลื่อนไหวของแรงงานเหล่านี้ เช่นเดียวกับการนำเข้าแรงงานประชาธิปไตยตะวันตกประเทศที่สำคัญเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แรงงานพึ่งพาการนำเข้าใช้งานโปรแกรมของผู้เข้าพักที่จะแก้ปัญหาการขาดแคลนแรงงานของพวกเขา พวกเขาควบคุมการตรวจคนเข้าเมืองผ่านกรอบการบริหารที่ซับซ้อนที่จะเน้นการควบคุมชายแดนในขณะที่ บริษัท นายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์และนายหน้าแรงงานดำเนินการรับสมัครการขนส่งและการจัดวางของแรงงานข้ามชาติ ประเทศเหล่านี้นโยบายการตรวจคนเข้าเมืองก็มักจะให้แรงจูงใจให้แรงงานที่มีทักษะเพิ่มการโยกย้ายวงกลมกระแสในหมู่คนงานที่มีทักษะต่ำและรวมถึงบทลงโทษที่รุนแรงสำหรับแรงงานข้ามชาติที่ไม่ได้รับอนุญาต นอกจากนี้การเปรียบเทียบระหว่างประเทศเหล่านี้ชี้ไปที่รูปแบบของการบรรจบกันในหมู่พวกเขา. กระดาษนี้จะสำรวจแนวโน้มการย้ายถิ่นในภูมิศาสตร์หลังอาณานิคมของการย้ายถิ่นกับฉากหลังของภูมิภาคที่กำลังเติบโตและการพัฒนาระบบการย้ายถิ่นในระดับภูมิภาคและการย้ายถิ่น นอกจากนี้ยังตรวจสอบ "ระเบียบโลกใหม่ในประเทศ" และการพัฒนาความเชื่อมโยงการย้ายถิ่นเพศที่มีผลในการขยายตัวของภาคการทำงานในประเทศและการย้ายถิ่นการดูแลให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การย้ายถิ่นของแรงงานในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งแต่ปี 1970 และ 1980 คงเข้าใจเป็นส่วนหนึ่งของการโพสต์โคโลเนียลใหม่ ซึ่งของการย้ายถิ่น ขอบเขตและขนาดของการเคลื่อนไหวข้ามชาติได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว และที่สำคัญรัฐ เช่น มาเลเซีย และไทย ระหว่างพวกเขาในขณะนี้โฮสต์เกี่ยวกับ 70 ร้อยละประมาณ 13.5 ล้านบาทแรงงานข้ามชาติในภูมิภาคบัญชีแรงงานต่างประเทศสิงคโปร์ 25 ร้อยละของแรงงานของประเทศ สองปรากฏการณ์ลักษณะการเคลื่อนไหวของแรงงานเหล่านี้ เหมือนแรงงานนำเข้าแรงงานประชาธิปไตยตะวันตก , เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศนำเข้าที่สำคัญพึ่งแขกคนงานโปรแกรมเพื่อแก้ไขปัญหาการขาดแคลนแรงงานของพวกเขาพวกเขาควบคุมการอพยพผ่านกรอบการบริหารที่ซับซ้อนที่เน้นการควบคุมชายแดน ขณะที่ บริษัท นายหน้า และนายหน้าแรงงานดำเนินการสรรหา ขนส่ง และการจัดวางของแรงงานต่างด้าว นโยบายตรวจคนเข้าเมืองของประเทศเหล่านี้ยังมักจะสร้างแรงจูงใจแก่แรงงาน เพิ่มการไหลของแรงงานที่มีทักษะต่ำเป็นวงกลม ,และมีโทษรุนแรงสำหรับผู้อพยพไม่ได้รับอนุญาต . นอกจากนี้ การเปรียบเทียบระหว่างประเทศเหล่านี้ชี้ไปที่รูปแบบของการบรรจบกันของพวกเขา .

กระดาษนี้สำรวจแนวโน้มการย้ายถิ่นในการโพสต์โคโลเนียลภูมิศาสตร์ของการย้ายถิ่นกับฉากหลังของการเติบโตภูมิภาคและการพัฒนาของภูมิภาคและทางเดินระบบการย้ายถิ่นฐานนอกจากนี้ยังตรวจสอบ " ระเบียบโลกใหม่ในประเทศ " และการพัฒนาของเพศการเชื่อมโยงว่ามีผลในการขยายตัวของภาคทำงานในประเทศ และดูแลการโยกย้าย