- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
English Literature in the 20th cent
English Literature in the 20th century
We're going to talk about English Literature from 1900 to 1950.
Two world wars, an intervening economic depression of great severity, and the austerity of life in Britain following the second of these wars help to explain the quality and direction of English literature in the 20th century.
The most popular writer of the early years of the 20th century was probably Rudyard Kipling, a highly versatile writer of novels, short stories and poems, often based on his experiences in British India.
Aldous Huxley was the writer who expressed the sense of disillusionment and hopelessness in the period after World War I in his Point Counter Point (1928).
Before Huxley, and before the war, the sensitively written novels of E. M. Forster, exposed the hollowness and deadness of both abstract intellectuality and highter-class social life. Forster had called for a return to a simple, intuitive literature. His most famous novel is, A Passage to India (1924).
D. H. Lawrence similarly related his sense of the need for a return from the complexities, and cold materialism of modern life to the primitive. His numerous novels and short stories, are for the most part more clearly experimental than Forster's.
Even more experimental and unorthodox than Lawrence's novels were those of the Irish writer James Joyce. In his novel Ulysses (1922) he focused on the events of a single day and related them to one another in thematic patterns based on Greek mythology. In some of these experiments his novels were paralleled by those of Virginia Woolf, who was very imitated for his novels Mrs. Dalloway (1925) and To the Lighthouse (1927).
Among young novelists, Evelyn Waugh, like Aldous Huxley, satirized the society of the 1920s in Decline and Fall (1928). His later novels, similarly satirical and extravagant, showed a deepening moral tone, as in The Loved One (1948) and Brideshead Revisited (1945).
Graham Greene, investigated in his more serious novels the problem of evil in human life.
Now, we're going to talk about poetry and drama in this century.
POETRY
Poets at the end of the Victorian age reflect the crisis of values of the time. Gerard Manley Hopkins and Thomas Hardy are the two best examples. Hopkins and Hardy are poets of changing times. Their poems celebrate nature, but also show the great sadness and anxiety of society.
First world war poetry
The first world war was called 'the war to end all wars.' In fact it was just the first of many wars in the twentieth century. It was, however, the first war in which the soldiers from the lower classes could read and write – and they wrote home describing the horrors and the uselessness of the war they were fiighting. A new range of words entered everyone's languaje: 'no-man´s-land' is one example.
The poets who wrote about the war from their own experience did not try to make the soldiers into heroes. 'The poetry is in the pity' wrote Wilfred Owen. In another poem, Owen uses a famous latin line to question the values of war: 'it is sweet and correct to die for your country.' Poems like 'anthem for doomed youth', 'strange meeting' and 'futility' are elegies for a dead generation, poems about the wasteland of modern war.
Like so many other soldiers , Wilfred Owen was killed in the war, and most of his poems were published after his death.
Rupert Brooke also died in the war not long after writing these famous lines:
If i should die, think only this of me;
that there`s some corner of a foreign field
that is forever England.
Edward Thomas was a poet of nature. He describes the effects of the war on the English countryside in 'the team´s head-brass'. His best-known poem 'adlestrop' is rather like a poem by Brooke as it describes a moment which can never return.
Many other poets described the war in detail. T.S. Eliot, for example, in 'dead man´s dump' describes the dead bodies and the horror of war very cleary. Generation of poets and other artists died in the war.
Siegfried Sassoon survived the war, and went on to write poetry and prose for many years. But the best of this writing is about the war. Poems like 'the general' were among the first to criticize the way the war was planned.
Edmund Blunden, was the editor of Owen´s poems when a collected edition was plublished in 1931. Blunden´s own volume undertones of war is one of the most detailed accounts of life in the trenches, seen from the distance of a few years after the war had ended.
T.S. Eliot is considered by many critics to be the most important poet in English in the twentieth century. Like so many other writers he was an outsider. Ezra Pound encouraged him in his writing, and his first volume was published in 1917. This was Prufrock and other Observations. it contains one of Eliot´s best-known poems 'the love song of J. Alfred Prufrock'.
In 1922 T.S. Eliot published "The Waste Land" and, ever since, it has been considered the most important single poem of the century. It takes the ideas of time, and waste, already found in 'Prufrock' and extends them to all societies, all times, and all cultures.
The popular new form of art in the early part of the twentieth century was the cinema.
There is a definite separation between high culture and popular culture in the 1920s. Texts like "The Waste Land" land were deliberately difficult in the range of references and in the modern techniques used.
Of course, many poets still wrote in traditional ways – perhaps Robert Graves is the most important one. He continued to write until the 1980s, and became one of the great lyric poets of the century.
Walter De la Mare, who wrote many poems for children, was another writer who did not follow the fasions of high culture, and remained popular for well over fifty years.
In the 1930s, the poets who followed Eliot brought a new political tone into modern poetry. W. H. Auden, Stephen Spender, Louis Macneice and C. Day-Lewis are often considered together as a group known as the thirties poets.
One of the most popular poets of the century was A. E. Housman. He published A Shropshire Lad, and over the next twenty years it became a best-seller, it was the volume of poetry most read by the soldiers in the First World War.
Poetry after the war included many Works by W.H. Auden, who by then lived in America. His long poem The Age of Anxiety (1948) in many ways gave its name to the period.
The poets of the 1920s and 1930s continued to write during and after the Second World War. The poets who died during the war did not produce work of such greatness as the soldiers of the First World War. But the poetry of Keith Douglas and Sidney Keyes is the poetry of war. Douglas’s Selected Poems came out in 1943, before his death in 1944; Keyes too had published a couple of volumenes before his death .His Collected Poems was published in 1945.
Dylan Thomas, who had started publishing poetry in the 1930s, was in many ways the most important new voice of the 1940s.His language is colourful, his images complex , and his view of nature bright. He goes beyond the fear of death.
John Betjeman became Poet Laureate, and was a very popular figure. His Collected Poems (1958/1962)was a best-seller , as was his autobiography in verse, Summoned by Bells.
For the poet Philip Larkin the poetry of Betjeman was important because it was Betjeman, who restored direct intelligible communication to poetry.
The poets of the 1950s are often considered together as The Movement. But the name has little real meaning, since most of the poets did not consider themselves part of any group.
Elizabeth Jennings, in A Way of Looking (1955), showed a new way of writing, as well as looking, with clear description, often ironic in its attitudes; she often writes of personal pain.
Donald Davie and D.J.Enright are other figures from the 1950s who have continued to write important poetry.
DRAMA
The Theatre was introduced to England from Europe by the Romans, and auditoriums were constructed all over the country by this purpose. The theatre is an important genre inside the English literature, his maximum literary figure is William Shakespeare, who supported English drama tradition.
The Irishman George Bernard Shaw was the leading figure in English drama from the 1890s until his dead in 1950. He was known for his use of the theatre to discuss issues, and from prostitution to language itself.
Edwardian musical comedy held the London stage (together with foreign operetta imports) until World War I and was then supplanted by increasingly popular American musical theatre and comedies by Noel Coward, Ivor Novello and their contemporaries. The motion picture mounted a challenge to the stage. At first, films were silent and presented only a limited challenge to theatre. But by the end of the 1920s, films like The Jazz Singer could be presented with synchronized sound, and critics wondered if the cinema would replace live theatre altogether. Some dramatists wrote for the new medium, but playwriting continued.
Postmodernism had an important effect on English drama in the latter half of the 20th Century. This can be seen particularly in the work of Samuel Beckett (most notably in Waiting for Godot), who in turn influenced writers such as Harold Pinter and Tom Stoppard.
Today the West End of London has a large number of theatres, particularly centred around Shaftesbury Avenue. A prolific writer of music for musicals of the 20th century, Andrew Lloyd Webber, has dominated the West End for a number of years, and his works have travelled to Broadway in New York and around the world, as well as being turned into film. After T.S. Eliot’s Murder in the Cathedral in 1935 , there was a short period when poetic drama became popular. Eliot’s plays such as The Family Reunion (1939) and The Cocktail Party (1950), were very successful. Christopher Fry was the other main poetic dramatist. Terence Rattigan’s plays were not poetic.They enjoyed great success , especia
We're going to talk about English Literature from 1900 to 1950.
Two world wars, an intervening economic depression of great severity, and the austerity of life in Britain following the second of these wars help to explain the quality and direction of English literature in the 20th century.
The most popular writer of the early years of the 20th century was probably Rudyard Kipling, a highly versatile writer of novels, short stories and poems, often based on his experiences in British India.
Aldous Huxley was the writer who expressed the sense of disillusionment and hopelessness in the period after World War I in his Point Counter Point (1928).
Before Huxley, and before the war, the sensitively written novels of E. M. Forster, exposed the hollowness and deadness of both abstract intellectuality and highter-class social life. Forster had called for a return to a simple, intuitive literature. His most famous novel is, A Passage to India (1924).
D. H. Lawrence similarly related his sense of the need for a return from the complexities, and cold materialism of modern life to the primitive. His numerous novels and short stories, are for the most part more clearly experimental than Forster's.
Even more experimental and unorthodox than Lawrence's novels were those of the Irish writer James Joyce. In his novel Ulysses (1922) he focused on the events of a single day and related them to one another in thematic patterns based on Greek mythology. In some of these experiments his novels were paralleled by those of Virginia Woolf, who was very imitated for his novels Mrs. Dalloway (1925) and To the Lighthouse (1927).
Among young novelists, Evelyn Waugh, like Aldous Huxley, satirized the society of the 1920s in Decline and Fall (1928). His later novels, similarly satirical and extravagant, showed a deepening moral tone, as in The Loved One (1948) and Brideshead Revisited (1945).
Graham Greene, investigated in his more serious novels the problem of evil in human life.
Now, we're going to talk about poetry and drama in this century.
POETRY
Poets at the end of the Victorian age reflect the crisis of values of the time. Gerard Manley Hopkins and Thomas Hardy are the two best examples. Hopkins and Hardy are poets of changing times. Their poems celebrate nature, but also show the great sadness and anxiety of society.
First world war poetry
The first world war was called 'the war to end all wars.' In fact it was just the first of many wars in the twentieth century. It was, however, the first war in which the soldiers from the lower classes could read and write – and they wrote home describing the horrors and the uselessness of the war they were fiighting. A new range of words entered everyone's languaje: 'no-man´s-land' is one example.
The poets who wrote about the war from their own experience did not try to make the soldiers into heroes. 'The poetry is in the pity' wrote Wilfred Owen. In another poem, Owen uses a famous latin line to question the values of war: 'it is sweet and correct to die for your country.' Poems like 'anthem for doomed youth', 'strange meeting' and 'futility' are elegies for a dead generation, poems about the wasteland of modern war.
Like so many other soldiers , Wilfred Owen was killed in the war, and most of his poems were published after his death.
Rupert Brooke also died in the war not long after writing these famous lines:
If i should die, think only this of me;
that there`s some corner of a foreign field
that is forever England.
Edward Thomas was a poet of nature. He describes the effects of the war on the English countryside in 'the team´s head-brass'. His best-known poem 'adlestrop' is rather like a poem by Brooke as it describes a moment which can never return.
Many other poets described the war in detail. T.S. Eliot, for example, in 'dead man´s dump' describes the dead bodies and the horror of war very cleary. Generation of poets and other artists died in the war.
Siegfried Sassoon survived the war, and went on to write poetry and prose for many years. But the best of this writing is about the war. Poems like 'the general' were among the first to criticize the way the war was planned.
Edmund Blunden, was the editor of Owen´s poems when a collected edition was plublished in 1931. Blunden´s own volume undertones of war is one of the most detailed accounts of life in the trenches, seen from the distance of a few years after the war had ended.
T.S. Eliot is considered by many critics to be the most important poet in English in the twentieth century. Like so many other writers he was an outsider. Ezra Pound encouraged him in his writing, and his first volume was published in 1917. This was Prufrock and other Observations. it contains one of Eliot´s best-known poems 'the love song of J. Alfred Prufrock'.
In 1922 T.S. Eliot published "The Waste Land" and, ever since, it has been considered the most important single poem of the century. It takes the ideas of time, and waste, already found in 'Prufrock' and extends them to all societies, all times, and all cultures.
The popular new form of art in the early part of the twentieth century was the cinema.
There is a definite separation between high culture and popular culture in the 1920s. Texts like "The Waste Land" land were deliberately difficult in the range of references and in the modern techniques used.
Of course, many poets still wrote in traditional ways – perhaps Robert Graves is the most important one. He continued to write until the 1980s, and became one of the great lyric poets of the century.
Walter De la Mare, who wrote many poems for children, was another writer who did not follow the fasions of high culture, and remained popular for well over fifty years.
In the 1930s, the poets who followed Eliot brought a new political tone into modern poetry. W. H. Auden, Stephen Spender, Louis Macneice and C. Day-Lewis are often considered together as a group known as the thirties poets.
One of the most popular poets of the century was A. E. Housman. He published A Shropshire Lad, and over the next twenty years it became a best-seller, it was the volume of poetry most read by the soldiers in the First World War.
Poetry after the war included many Works by W.H. Auden, who by then lived in America. His long poem The Age of Anxiety (1948) in many ways gave its name to the period.
The poets of the 1920s and 1930s continued to write during and after the Second World War. The poets who died during the war did not produce work of such greatness as the soldiers of the First World War. But the poetry of Keith Douglas and Sidney Keyes is the poetry of war. Douglas’s Selected Poems came out in 1943, before his death in 1944; Keyes too had published a couple of volumenes before his death .His Collected Poems was published in 1945.
Dylan Thomas, who had started publishing poetry in the 1930s, was in many ways the most important new voice of the 1940s.His language is colourful, his images complex , and his view of nature bright. He goes beyond the fear of death.
John Betjeman became Poet Laureate, and was a very popular figure. His Collected Poems (1958/1962)was a best-seller , as was his autobiography in verse, Summoned by Bells.
For the poet Philip Larkin the poetry of Betjeman was important because it was Betjeman, who restored direct intelligible communication to poetry.
The poets of the 1950s are often considered together as The Movement. But the name has little real meaning, since most of the poets did not consider themselves part of any group.
Elizabeth Jennings, in A Way of Looking (1955), showed a new way of writing, as well as looking, with clear description, often ironic in its attitudes; she often writes of personal pain.
Donald Davie and D.J.Enright are other figures from the 1950s who have continued to write important poetry.
DRAMA
The Theatre was introduced to England from Europe by the Romans, and auditoriums were constructed all over the country by this purpose. The theatre is an important genre inside the English literature, his maximum literary figure is William Shakespeare, who supported English drama tradition.
The Irishman George Bernard Shaw was the leading figure in English drama from the 1890s until his dead in 1950. He was known for his use of the theatre to discuss issues, and from prostitution to language itself.
Edwardian musical comedy held the London stage (together with foreign operetta imports) until World War I and was then supplanted by increasingly popular American musical theatre and comedies by Noel Coward, Ivor Novello and their contemporaries. The motion picture mounted a challenge to the stage. At first, films were silent and presented only a limited challenge to theatre. But by the end of the 1920s, films like The Jazz Singer could be presented with synchronized sound, and critics wondered if the cinema would replace live theatre altogether. Some dramatists wrote for the new medium, but playwriting continued.
Postmodernism had an important effect on English drama in the latter half of the 20th Century. This can be seen particularly in the work of Samuel Beckett (most notably in Waiting for Godot), who in turn influenced writers such as Harold Pinter and Tom Stoppard.
Today the West End of London has a large number of theatres, particularly centred around Shaftesbury Avenue. A prolific writer of music for musicals of the 20th century, Andrew Lloyd Webber, has dominated the West End for a number of years, and his works have travelled to Broadway in New York and around the world, as well as being turned into film. After T.S. Eliot’s Murder in the Cathedral in 1935 , there was a short period when poetic drama became popular. Eliot’s plays such as The Family Reunion (1939) and The Cocktail Party (1950), were very successful. Christopher Fry was the other main poetic dramatist. Terence Rattigan’s plays were not poetic.They enjoyed great success , especia
0/5000
วรรณคดีอังกฤษในศตวรรษ 20
เรากำลังจะพูดคุยเกี่ยวกับวรรณคดีอังกฤษจาก 1900 ถึง 1950.
สงครามโลกทั้งสอง ภาวะซึมเศร้าทางเศรษฐกิจอยู่ระหว่างกลางของความรุนแรงที่ดี และเข้มงวดของชีวิตในสหราชอาณาจักรดังต่อไปนี้ที่สองของสงครามเหล่านี้ช่วยในการอธิบายคุณภาพและทิศทางของวรรณคดีอังกฤษในศตวรรษ 20
ผู้เขียนนิยมมากที่สุดของช่วงปีแรก ๆ ของศตวรรษ 20 ถูกคงคิปลิง นักเขียนนวนิยาย เรื่องสั้น และบท กวี หลากหลายมากมักขึ้นอยู่กับประสบการณ์ในบริติชอินเดีย
Aldous Huxley ถูกนักเขียนที่แสดงความรู้สึกของ disillusionment และสิ้นหวังในช่วงหลังสงครามโลกในจุดของเขานับจุด (1928)
ก่อน Huxleyและ ก่อน สงคราม นวนิยายเขียน sensitively ของ E. M. Forster สัมผัสกับ hollowness และ deadness intellectuality นามธรรมและชีวิตสังคมของคลาส highter Forster ได้เรียกกลับไปประกอบการง่าย ใช้งานง่าย นวนิยายของเขามีชื่อเสียงมากที่สุดคือ A ทางอินเดีย (1924)
D. H. Lawrence ในทำนองเดียวกันที่เกี่ยวข้องของเขาความต้องการผลตอบแทนจากความซับซ้อน และนิยมวิภาษเย็นของชีวิตทันสมัยให้กับการขึ้น นวนิยายและเรื่องสั้น จำนวนมากของเขากำลังทดลองส่วนใหญ่มากชัดเจนกว่าของ Forster นั้น
แนวใหม่กว่านิยายของลอว์เรนซ์ถูกบรรดาผู้เขียนไอริช James Joyce และทดลองขึ้น ในเขานวนิยายยูไลซ์เซส (ค.ศ. 1922) เขาเน้นเหตุการณ์ในวันเดียว และเกี่ยวข้องกับคนอื่นในรูปแบบเฉพาะเรื่องตามเทพปกรณัมกรีก ในบางการทดลองเหล่านี้นิยายของเขาถูกแห่งดวง โดยของเวอร์จิเนียวูลฟ์ ใครคือเลียนมากในนวนิยายของเขาไปประภาคาร (1927) และนาง Dalloway (1925) .
ระหว่างหนุ่ม novelists, Evelyn Waugh เช่น Aldous Huxley satirized สังคมของปี 1920 ปฏิเสธและฤดูใบไม้ร่วง (1928) นวนิยายของเขาในภายหลัง satirical และ โรงแรม ในทำนองเดียวกันแสดงให้เห็นว่าเสียงแรงลึก ในรักหนึ่ง (ค.ศ. 1948) และ Brideshead Revisited (1945)
เกรแฮม Greene สอบสวนในนวนิยายของเขารุนแรงมากขึ้นของความชั่วร้ายในชีวิตมนุษย์
ตอนนี้ เรากำลังจะพูดถึงบทกวีและการละครในศตวรรษนี้
บทกวี
กวีที่สิ้นสุดของยุควิคตอเรียนสะท้อนถึงวิกฤตของค่าของเวลา Gerard Manley ฮ็อปกินส์และ Thomas Hardy เป็นตัวอย่างดีที่สุด ฮ็อปกินส์และ Hardy เป็นกวีของการเปลี่ยนแปลงครั้ง บทกวีของฉลองธรรมชาติ แต่ยัง แสดงความโศกเศร้ามากและวิตกกังวลของสังคม
บทกวีแรกสงครามโลก
สงครามโลกครั้งหนึ่งถูกเรียกว่า ' สงครามสิ้นสุดสงครามทั้งหมด' ในความเป็นจริงมันเป็นเพียงครั้งแรกในสงครามในศตวรรษที่ยี่สิบ มัน เป็น อย่างไรก็ตาม สงครามที่ทหารจากชนชั้นล่างสามารถอ่าน และ เขียน- และพวกเขาเขียนหน้าแรกอธิบายความน่ากลัวและ uselessness สงคราม พวกเขา fiighting หลากหลายคำใหม่ใส่ languaje ของทุกคน: 'ไม่ man´s ที่ดิน' เป็นตัวอย่างหนึ่ง
กวีที่เขียนจากประสบการณ์ของตนเองเกี่ยวกับสงครามได้พยายามที่จะทำให้ทหารเป็นวีรบุรุษ 'บทกวีอยู่ในสงสาร'เขียนโอเวนการวิลเฟรด ในบทกวีอื่น โอเวนใช้บรรทัดละตินมีชื่อเสียงสอบถามค่าของสงคราม: 'ได้หวาน และต้องตายเพื่อประเทศของคุณ' บทกวีเช่น "เพลงสำหรับถึงวาระเยาวชน' 'แปลกประชุม' และ 'อุดมคติ' elegies สำหรับรุ่นตาย บทกวีเกี่ยวกับ wasteland ของ war. สมัย
เช่นทหารอื่น ๆ จำนวนมาก การวิลเฟรดโอเวนถูกฆ่าในสงคราม และส่วนใหญ่ของบทกวีของเขาถูกเผยแพร่หลังการตายของเขา
รูเพิร์ตบรู๊คตายในสงครามไม่นานหลังจากเขียนบรรทัดเหล่านี้มีชื่อเสียง:
ถ้าฉันจะตาย คิดเพียงเท่านี้ของฉัน;
ว่า มีบางมุมของฟิลด์ต่างประเทศ
ตลอดเป็นอังกฤษ
Thomas เอ็ดเวิร์ดมีกวีของธรรมชาติ เขาอธิบายถึงผลกระทบของสงครามในชนบทอังกฤษใน 'team´s ใหญ่ทองเหลือง' บทกวีของเขารู้จัก 'adlestrop' เป็นเช่นกลอนโดยบรู๊คค่อนข้างจะอธิบายช่วงเวลาซึ่งสามารถคืนไม่
กวีอื่น ๆ กล่าวถึงสงครามในรายละเอียด เอเลียต T.S. เช่น ใน 'ถ่ายโอนข้อมูล man´s ตาย' อธิบายศพและสยองขวัญสงคราม cleary มาก รุ่นของกวีและศิลปินอื่น ๆ ที่เสียชีวิตใน war.
Siegfried Sassoon รอดชีวิตสงคราม และได้เขียนบทกวีและร้อยแก้วหลายปี แต่ส่วนนี้เขียนเป็นเรื่องเกี่ยวกับสงคราม มีการวางแผนบทกวีเช่น 'ทั่วไป' ได้ในครั้งแรกโจมตีแบบสงคราม.
Edmund Blunden เป็นบรรณาธิการบทกวี Owen´s เมื่อเป็นรุ่นรวบรวม plublished ในปี 1931 Blunden´s เป็นเจ้าของ undertones ปริมาตรของสงครามเป็นหนึ่งในบัญชีรายละเอียดมากที่สุดของชีวิตใน trenches มองเห็นได้จากระยะไม่กี่ปีหลังจากสงครามสิ้นสุดลงด้วย
ต.เอเลียต S ถือ โดยนักวิจารณ์หลายเป็นกวีสำคัญในอังกฤษในศตวรรษที่ยี่สิบ เช่นนักเขียนอื่น ๆ จำนวนมาก กำลังเป็นบุคคลภายนอก Ezra ปอนด์กำลังใจเขาในการเขียนของเขา และตีพิมพ์เล่มแรกของเขาใน 1917 นี้เป็น Prufrock และข้อสังเกตอื่น ๆ ประกอบด้วยหนึ่ง Eliot´s รู้จักบทกวี 'เพลงรักของ J. อัลเฟรด Prufrock'.
ในค.ศ. 1922 T.S. เอเลียต "เสียดินแดน" ที่เผยแพร่ และ นับ มันได้รับการพิจารณากลอนเดียวสำคัญที่สุดของศตวรรษ ใช้ความคิด และขยะ พบใน 'Prufrock' และขยายให้สังคมทั้งหมด ตลอดเวลา และทุกวัฒนธรรมแล้ว
แบบใหม่ที่นิยมในส่วนต้นของศตวรรษที่ยี่สิบได้โรงภาพยนตร์
มีแยกแน่นอนระหว่างวัฒนธรรมระดับสูงวัฒนธรรมสมัยนิยมในปี 1920 ข้อความเช่น "เสียดินแดน" แผ่นดินยากโดยเจตนา ในช่วงของการอ้างอิง และเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่ใช้
แน่นอน กวีหลายยังเขียนวิธีแบบดั้งเดิมอาจโรเบิร์ตเกเป็นสำคัญ เขายังคงเขียนจนถึงไฟต์ และกลายเป็นหนึ่งในกวีเพลงดีของศตวรรษ
Walter เดอลาแมร์ ผู้เขียนบทกวีมากมายสำหรับเด็ก ถูกนักเขียนอื่นที่ไม่เป็นไปตาม fasions ของวัฒนธรรมระดับสูง และยังคงนิยมสำหรับมามากกว่า 50 ปี.
ใน 1930s กวีที่เอเลียตนำเสียงทางการเมืองใหม่เป็นบทกวีที่ทันสมัย W. H. Auden, Stephen Spender, Louis Macneice และ C. วันลูอิสมักจะถือกันเป็นกลุ่มเรียกว่า thirties กวี
หนึ่งกวีที่นิยมมากที่สุดของศตวรรษถูก A. E. Housman เขาประกาศ A ชร็อพเชอร์ลาด และถัดไปยี่สิบปี ได้กลายเป็น best-seller มันเป็นเสียงของบทกวีที่อ่านมากที่สุด โดยทหารใน War. โลกแรก
บทกวีหลังจากสงครามรวมผลงานหลายชิ้น โดย W.H. Auden ผู้นั้นอาศัยอยู่ในอเมริกา กลอนของเขายาวที่อายุของความวิตกกังวล (ค.ศ. 1948) ในให้ชื่อของรอบระยะเวลา
กวี 1920 และ 1930s ต่อการเขียนในระหว่าง และ หลังสงครามโลกครั้งสอง กวีที่เสียชีวิตในระหว่างสงครามไม่ได้สร้างงานยิ่งใหญ่ดังกล่าวเป็นทหารสงครามโลกครั้งหนึ่ง แต่บทกวีของ Keith ดักลาสและ Keyes ห้องกว้างเป็นบทกวีของสงคราม บทกวีของดักลาสเลือกมาใน 1943 ก่อนสิ้นชีวิตในปี 1944 Keyes เกินไปได้เผยแพร่คู่ของ volumenes ก่อนตายบทกวีที่รวบรวมของเขาถูกตีพิมพ์ในปีค.ศ. 1945
ดีแลน Thomas ที่ได้เริ่มต้นเผยแพร่บทกวีในช่วงทศวรรษ 1930 ได้ในหลาย ๆ เสียงใหม่สำคัญที่สุดของทศวรรษ 1940 โดยภาษาของเขามีสีสัน ซ้อนภาพของเขา และมุมมองของเขาธรรมชาติสดใส เขาไปเลยกลัวของตาย
Betjeman จอห์นกลายเป็น กวี Laureate และเป็นตัวเลขที่นิยมมาก บทกวีของเขารวบรวม (1958/1962) เป็น best-seller เป็นอัตชีวประวัติของเขาในข้อ เฝ้า โดยระฆัง
สำหรับกวี Larkin ฟิลิป บทกวีของ Betjeman เป็นสิ่งสำคัญเนื่องจากเป็น Betjeman ที่คืนค่าสื่อสาร intelligible ตรงกับบทกวี
กวีของมินิมักจะถือกันเป็นการเคลื่อนที่ แต่ชื่อจริงน้อยหมายถึง ตั้งแต่ของกวีไม่ได้พิจารณาตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มใด ๆ
Jennings เอลิซาเบธ วิธี A ของกำลังมองหา (1955), พบวิธีใหม่ ของการเขียน มอง มีคำอธิบายชัดเจน เรื่องมักในทัศนคติของ เธอมักจะเขียนของบุคคลปวด
Davie โดนัลด์และ D.J.Enright เป็นตัวเลขอื่น ๆ จากช่วงทศวรรษ 1950 ที่มีต่อการเขียนบทกวีสำคัญ
ละคร
โรงละครถูกนำไปอังกฤษจากยุโรป โดยชาวโรมัน และ auditoriums ได้ถูกสร้างขึ้นทั่วประเทศ โดยวัตถุประสงค์นี้ โรงละครคือ ประเภทสำคัญในวรรณคดีอังกฤษ รูปวรรณคดีของเขาสูงสุดคือ เชกสเปียร์ William ผู้สนับสนุนประเพณีการละครอังกฤษ
Irishman จอร์จ Bernard Shaw มีรูปชั้นนำในละครภาษาอังกฤษจากช่วงปี 1890 สื่อจนเขาตายในปี 1950 เขาได้รู้จักการใช้ละครเพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหา และ จากการค้าประเวณีภาษาตัวเองด้วย
เอดวาร์ดเดี้ยดนตรีตลกจัดเวทีลอนดอน (พร้อมนำเข้าเทศกาลต่างประเทศ) จนกระทั่งสงครามโลก และถูก supplanted แล้วทางละครดนตรีอเมริกันยอดเยี่ยม comedies โดย Noel ขลาด ไอเวอร์โนเวลโล และ contemporaries ของพวกเขา ภาพเคลื่อนไหวแบบท้าทายในระยะ ตอนแรก ภาพยนตร์ได้เงียบ และแสดงเฉพาะจำกัดท้าทายโรงละคร แต่ช่วงปลายของปี 1920 ภาพยนตร์เช่นนักร้องแจ๊สที่สามารถนำเสนอด้วยการซิงโครไนส์เสียง และนักวิจารณ์สงสัยว่า ถ้า โรงภาพยนตร์จะเปลี่ยนอยู่โรงละครทั้งหมด บาง dramatists เขียนสื่อใหม่ แต่ playwriting ต่อกัน
Postmodernism มีผลกระทบสำคัญละครอังกฤษในครึ่งหลังของศตวรรษ 20 นี้สามารถดูได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำงานของเบ็คเค็ทท์ Samuel (ส่วนใหญ่ในรอ Godot), ซึ่งจะมีอิทธิพลต่อนักเขียนเช่นฮาโรลด์พินเทอร์และ Tom Stoppard .
วันนี้เวสท์เอนด์ลอนดอนมีละคร โดยเฉพาะอย่างยิ่งศูนย์กลางเชฟส Avenue เป็นจำนวนมากได้ ลูกนักเขียนเพลงสำหรับละครของศตวรรษ แอนดรูว์ลอยด์เวบเบอร์ ได้ครอบงำเวสต์เอ็นด์สำหรับปี และผลงานของเขาได้เดินทางไปบรอดเวย์ ในนิวยอร์ค และ ทั่วโลก รวมทั้งการเปลี่ยนฟิล์ม หลังของเอเลียต T.S. ฆาตกรรมในวิหารในปี 1935 มีระยะสั้น ๆ เมื่อเป็นที่นิยมของบทละคร บทละครของเอเลียตเดอะแฟมิลี่เรอูนียง (1939) และเดอะปาร์ตี้ค็อกเทล (1950), ประสบความสำเร็จมากขึ้น คริสโตเฟอร์ทอดถูกอื่นหลักบทกวี dramatist เล่น Terence Rattigan บทกวีไม่ได้พวกเขาชอบประสบความสำเร็จ especia
เรากำลังจะพูดคุยเกี่ยวกับวรรณคดีอังกฤษจาก 1900 ถึง 1950.
สงครามโลกทั้งสอง ภาวะซึมเศร้าทางเศรษฐกิจอยู่ระหว่างกลางของความรุนแรงที่ดี และเข้มงวดของชีวิตในสหราชอาณาจักรดังต่อไปนี้ที่สองของสงครามเหล่านี้ช่วยในการอธิบายคุณภาพและทิศทางของวรรณคดีอังกฤษในศตวรรษ 20
ผู้เขียนนิยมมากที่สุดของช่วงปีแรก ๆ ของศตวรรษ 20 ถูกคงคิปลิง นักเขียนนวนิยาย เรื่องสั้น และบท กวี หลากหลายมากมักขึ้นอยู่กับประสบการณ์ในบริติชอินเดีย
Aldous Huxley ถูกนักเขียนที่แสดงความรู้สึกของ disillusionment และสิ้นหวังในช่วงหลังสงครามโลกในจุดของเขานับจุด (1928)
ก่อน Huxleyและ ก่อน สงคราม นวนิยายเขียน sensitively ของ E. M. Forster สัมผัสกับ hollowness และ deadness intellectuality นามธรรมและชีวิตสังคมของคลาส highter Forster ได้เรียกกลับไปประกอบการง่าย ใช้งานง่าย นวนิยายของเขามีชื่อเสียงมากที่สุดคือ A ทางอินเดีย (1924)
D. H. Lawrence ในทำนองเดียวกันที่เกี่ยวข้องของเขาความต้องการผลตอบแทนจากความซับซ้อน และนิยมวิภาษเย็นของชีวิตทันสมัยให้กับการขึ้น นวนิยายและเรื่องสั้น จำนวนมากของเขากำลังทดลองส่วนใหญ่มากชัดเจนกว่าของ Forster นั้น
แนวใหม่กว่านิยายของลอว์เรนซ์ถูกบรรดาผู้เขียนไอริช James Joyce และทดลองขึ้น ในเขานวนิยายยูไลซ์เซส (ค.ศ. 1922) เขาเน้นเหตุการณ์ในวันเดียว และเกี่ยวข้องกับคนอื่นในรูปแบบเฉพาะเรื่องตามเทพปกรณัมกรีก ในบางการทดลองเหล่านี้นิยายของเขาถูกแห่งดวง โดยของเวอร์จิเนียวูลฟ์ ใครคือเลียนมากในนวนิยายของเขาไปประภาคาร (1927) และนาง Dalloway (1925) .
ระหว่างหนุ่ม novelists, Evelyn Waugh เช่น Aldous Huxley satirized สังคมของปี 1920 ปฏิเสธและฤดูใบไม้ร่วง (1928) นวนิยายของเขาในภายหลัง satirical และ โรงแรม ในทำนองเดียวกันแสดงให้เห็นว่าเสียงแรงลึก ในรักหนึ่ง (ค.ศ. 1948) และ Brideshead Revisited (1945)
เกรแฮม Greene สอบสวนในนวนิยายของเขารุนแรงมากขึ้นของความชั่วร้ายในชีวิตมนุษย์
ตอนนี้ เรากำลังจะพูดถึงบทกวีและการละครในศตวรรษนี้
บทกวี
กวีที่สิ้นสุดของยุควิคตอเรียนสะท้อนถึงวิกฤตของค่าของเวลา Gerard Manley ฮ็อปกินส์และ Thomas Hardy เป็นตัวอย่างดีที่สุด ฮ็อปกินส์และ Hardy เป็นกวีของการเปลี่ยนแปลงครั้ง บทกวีของฉลองธรรมชาติ แต่ยัง แสดงความโศกเศร้ามากและวิตกกังวลของสังคม
บทกวีแรกสงครามโลก
สงครามโลกครั้งหนึ่งถูกเรียกว่า ' สงครามสิ้นสุดสงครามทั้งหมด' ในความเป็นจริงมันเป็นเพียงครั้งแรกในสงครามในศตวรรษที่ยี่สิบ มัน เป็น อย่างไรก็ตาม สงครามที่ทหารจากชนชั้นล่างสามารถอ่าน และ เขียน- และพวกเขาเขียนหน้าแรกอธิบายความน่ากลัวและ uselessness สงคราม พวกเขา fiighting หลากหลายคำใหม่ใส่ languaje ของทุกคน: 'ไม่ man´s ที่ดิน' เป็นตัวอย่างหนึ่ง
กวีที่เขียนจากประสบการณ์ของตนเองเกี่ยวกับสงครามได้พยายามที่จะทำให้ทหารเป็นวีรบุรุษ 'บทกวีอยู่ในสงสาร'เขียนโอเวนการวิลเฟรด ในบทกวีอื่น โอเวนใช้บรรทัดละตินมีชื่อเสียงสอบถามค่าของสงคราม: 'ได้หวาน และต้องตายเพื่อประเทศของคุณ' บทกวีเช่น "เพลงสำหรับถึงวาระเยาวชน' 'แปลกประชุม' และ 'อุดมคติ' elegies สำหรับรุ่นตาย บทกวีเกี่ยวกับ wasteland ของ war. สมัย
เช่นทหารอื่น ๆ จำนวนมาก การวิลเฟรดโอเวนถูกฆ่าในสงคราม และส่วนใหญ่ของบทกวีของเขาถูกเผยแพร่หลังการตายของเขา
รูเพิร์ตบรู๊คตายในสงครามไม่นานหลังจากเขียนบรรทัดเหล่านี้มีชื่อเสียง:
ถ้าฉันจะตาย คิดเพียงเท่านี้ของฉัน;
ว่า มีบางมุมของฟิลด์ต่างประเทศ
ตลอดเป็นอังกฤษ
Thomas เอ็ดเวิร์ดมีกวีของธรรมชาติ เขาอธิบายถึงผลกระทบของสงครามในชนบทอังกฤษใน 'team´s ใหญ่ทองเหลือง' บทกวีของเขารู้จัก 'adlestrop' เป็นเช่นกลอนโดยบรู๊คค่อนข้างจะอธิบายช่วงเวลาซึ่งสามารถคืนไม่
กวีอื่น ๆ กล่าวถึงสงครามในรายละเอียด เอเลียต T.S. เช่น ใน 'ถ่ายโอนข้อมูล man´s ตาย' อธิบายศพและสยองขวัญสงคราม cleary มาก รุ่นของกวีและศิลปินอื่น ๆ ที่เสียชีวิตใน war.
Siegfried Sassoon รอดชีวิตสงคราม และได้เขียนบทกวีและร้อยแก้วหลายปี แต่ส่วนนี้เขียนเป็นเรื่องเกี่ยวกับสงคราม มีการวางแผนบทกวีเช่น 'ทั่วไป' ได้ในครั้งแรกโจมตีแบบสงคราม.
Edmund Blunden เป็นบรรณาธิการบทกวี Owen´s เมื่อเป็นรุ่นรวบรวม plublished ในปี 1931 Blunden´s เป็นเจ้าของ undertones ปริมาตรของสงครามเป็นหนึ่งในบัญชีรายละเอียดมากที่สุดของชีวิตใน trenches มองเห็นได้จากระยะไม่กี่ปีหลังจากสงครามสิ้นสุดลงด้วย
ต.เอเลียต S ถือ โดยนักวิจารณ์หลายเป็นกวีสำคัญในอังกฤษในศตวรรษที่ยี่สิบ เช่นนักเขียนอื่น ๆ จำนวนมาก กำลังเป็นบุคคลภายนอก Ezra ปอนด์กำลังใจเขาในการเขียนของเขา และตีพิมพ์เล่มแรกของเขาใน 1917 นี้เป็น Prufrock และข้อสังเกตอื่น ๆ ประกอบด้วยหนึ่ง Eliot´s รู้จักบทกวี 'เพลงรักของ J. อัลเฟรด Prufrock'.
ในค.ศ. 1922 T.S. เอเลียต "เสียดินแดน" ที่เผยแพร่ และ นับ มันได้รับการพิจารณากลอนเดียวสำคัญที่สุดของศตวรรษ ใช้ความคิด และขยะ พบใน 'Prufrock' และขยายให้สังคมทั้งหมด ตลอดเวลา และทุกวัฒนธรรมแล้ว
แบบใหม่ที่นิยมในส่วนต้นของศตวรรษที่ยี่สิบได้โรงภาพยนตร์
มีแยกแน่นอนระหว่างวัฒนธรรมระดับสูงวัฒนธรรมสมัยนิยมในปี 1920 ข้อความเช่น "เสียดินแดน" แผ่นดินยากโดยเจตนา ในช่วงของการอ้างอิง และเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่ใช้
แน่นอน กวีหลายยังเขียนวิธีแบบดั้งเดิมอาจโรเบิร์ตเกเป็นสำคัญ เขายังคงเขียนจนถึงไฟต์ และกลายเป็นหนึ่งในกวีเพลงดีของศตวรรษ
Walter เดอลาแมร์ ผู้เขียนบทกวีมากมายสำหรับเด็ก ถูกนักเขียนอื่นที่ไม่เป็นไปตาม fasions ของวัฒนธรรมระดับสูง และยังคงนิยมสำหรับมามากกว่า 50 ปี.
ใน 1930s กวีที่เอเลียตนำเสียงทางการเมืองใหม่เป็นบทกวีที่ทันสมัย W. H. Auden, Stephen Spender, Louis Macneice และ C. วันลูอิสมักจะถือกันเป็นกลุ่มเรียกว่า thirties กวี
หนึ่งกวีที่นิยมมากที่สุดของศตวรรษถูก A. E. Housman เขาประกาศ A ชร็อพเชอร์ลาด และถัดไปยี่สิบปี ได้กลายเป็น best-seller มันเป็นเสียงของบทกวีที่อ่านมากที่สุด โดยทหารใน War. โลกแรก
บทกวีหลังจากสงครามรวมผลงานหลายชิ้น โดย W.H. Auden ผู้นั้นอาศัยอยู่ในอเมริกา กลอนของเขายาวที่อายุของความวิตกกังวล (ค.ศ. 1948) ในให้ชื่อของรอบระยะเวลา
กวี 1920 และ 1930s ต่อการเขียนในระหว่าง และ หลังสงครามโลกครั้งสอง กวีที่เสียชีวิตในระหว่างสงครามไม่ได้สร้างงานยิ่งใหญ่ดังกล่าวเป็นทหารสงครามโลกครั้งหนึ่ง แต่บทกวีของ Keith ดักลาสและ Keyes ห้องกว้างเป็นบทกวีของสงคราม บทกวีของดักลาสเลือกมาใน 1943 ก่อนสิ้นชีวิตในปี 1944 Keyes เกินไปได้เผยแพร่คู่ของ volumenes ก่อนตายบทกวีที่รวบรวมของเขาถูกตีพิมพ์ในปีค.ศ. 1945
ดีแลน Thomas ที่ได้เริ่มต้นเผยแพร่บทกวีในช่วงทศวรรษ 1930 ได้ในหลาย ๆ เสียงใหม่สำคัญที่สุดของทศวรรษ 1940 โดยภาษาของเขามีสีสัน ซ้อนภาพของเขา และมุมมองของเขาธรรมชาติสดใส เขาไปเลยกลัวของตาย
Betjeman จอห์นกลายเป็น กวี Laureate และเป็นตัวเลขที่นิยมมาก บทกวีของเขารวบรวม (1958/1962) เป็น best-seller เป็นอัตชีวประวัติของเขาในข้อ เฝ้า โดยระฆัง
สำหรับกวี Larkin ฟิลิป บทกวีของ Betjeman เป็นสิ่งสำคัญเนื่องจากเป็น Betjeman ที่คืนค่าสื่อสาร intelligible ตรงกับบทกวี
กวีของมินิมักจะถือกันเป็นการเคลื่อนที่ แต่ชื่อจริงน้อยหมายถึง ตั้งแต่ของกวีไม่ได้พิจารณาตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มใด ๆ
Jennings เอลิซาเบธ วิธี A ของกำลังมองหา (1955), พบวิธีใหม่ ของการเขียน มอง มีคำอธิบายชัดเจน เรื่องมักในทัศนคติของ เธอมักจะเขียนของบุคคลปวด
Davie โดนัลด์และ D.J.Enright เป็นตัวเลขอื่น ๆ จากช่วงทศวรรษ 1950 ที่มีต่อการเขียนบทกวีสำคัญ
ละคร
โรงละครถูกนำไปอังกฤษจากยุโรป โดยชาวโรมัน และ auditoriums ได้ถูกสร้างขึ้นทั่วประเทศ โดยวัตถุประสงค์นี้ โรงละครคือ ประเภทสำคัญในวรรณคดีอังกฤษ รูปวรรณคดีของเขาสูงสุดคือ เชกสเปียร์ William ผู้สนับสนุนประเพณีการละครอังกฤษ
Irishman จอร์จ Bernard Shaw มีรูปชั้นนำในละครภาษาอังกฤษจากช่วงปี 1890 สื่อจนเขาตายในปี 1950 เขาได้รู้จักการใช้ละครเพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหา และ จากการค้าประเวณีภาษาตัวเองด้วย
เอดวาร์ดเดี้ยดนตรีตลกจัดเวทีลอนดอน (พร้อมนำเข้าเทศกาลต่างประเทศ) จนกระทั่งสงครามโลก และถูก supplanted แล้วทางละครดนตรีอเมริกันยอดเยี่ยม comedies โดย Noel ขลาด ไอเวอร์โนเวลโล และ contemporaries ของพวกเขา ภาพเคลื่อนไหวแบบท้าทายในระยะ ตอนแรก ภาพยนตร์ได้เงียบ และแสดงเฉพาะจำกัดท้าทายโรงละคร แต่ช่วงปลายของปี 1920 ภาพยนตร์เช่นนักร้องแจ๊สที่สามารถนำเสนอด้วยการซิงโครไนส์เสียง และนักวิจารณ์สงสัยว่า ถ้า โรงภาพยนตร์จะเปลี่ยนอยู่โรงละครทั้งหมด บาง dramatists เขียนสื่อใหม่ แต่ playwriting ต่อกัน
Postmodernism มีผลกระทบสำคัญละครอังกฤษในครึ่งหลังของศตวรรษ 20 นี้สามารถดูได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำงานของเบ็คเค็ทท์ Samuel (ส่วนใหญ่ในรอ Godot), ซึ่งจะมีอิทธิพลต่อนักเขียนเช่นฮาโรลด์พินเทอร์และ Tom Stoppard .
วันนี้เวสท์เอนด์ลอนดอนมีละคร โดยเฉพาะอย่างยิ่งศูนย์กลางเชฟส Avenue เป็นจำนวนมากได้ ลูกนักเขียนเพลงสำหรับละครของศตวรรษ แอนดรูว์ลอยด์เวบเบอร์ ได้ครอบงำเวสต์เอ็นด์สำหรับปี และผลงานของเขาได้เดินทางไปบรอดเวย์ ในนิวยอร์ค และ ทั่วโลก รวมทั้งการเปลี่ยนฟิล์ม หลังของเอเลียต T.S. ฆาตกรรมในวิหารในปี 1935 มีระยะสั้น ๆ เมื่อเป็นที่นิยมของบทละคร บทละครของเอเลียตเดอะแฟมิลี่เรอูนียง (1939) และเดอะปาร์ตี้ค็อกเทล (1950), ประสบความสำเร็จมากขึ้น คริสโตเฟอร์ทอดถูกอื่นหลักบทกวี dramatist เล่น Terence Rattigan บทกวีไม่ได้พวกเขาชอบประสบความสำเร็จ especia
การแปล กรุณารอสักครู่..
English Literature in the 20th century
We're going to talk about English Literature from 1900 to 1950.
Two world wars, an intervening economic depression of great severity, and the austerity of life in Britain following the second of these wars help to explain the quality and direction of English literature in the 20th century.
The most popular writer of the early years of the 20th century was probably Rudyard Kipling, a highly versatile writer of novels, short stories and poems, often based on his experiences in British India.
Aldous Huxley was the writer who expressed the sense of disillusionment and hopelessness in the period after World War I in his Point Counter Point (1928).
Before Huxley, and before the war, the sensitively written novels of E. M. Forster, exposed the hollowness and deadness of both abstract intellectuality and highter-class social life. Forster had called for a return to a simple, intuitive literature. His most famous novel is, A Passage to India (1924).
D. H. Lawrence similarly related his sense of the need for a return from the complexities, and cold materialism of modern life to the primitive. His numerous novels and short stories, are for the most part more clearly experimental than Forster's.
Even more experimental and unorthodox than Lawrence's novels were those of the Irish writer James Joyce. In his novel Ulysses (1922) he focused on the events of a single day and related them to one another in thematic patterns based on Greek mythology. In some of these experiments his novels were paralleled by those of Virginia Woolf, who was very imitated for his novels Mrs. Dalloway (1925) and To the Lighthouse (1927).
Among young novelists, Evelyn Waugh, like Aldous Huxley, satirized the society of the 1920s in Decline and Fall (1928). His later novels, similarly satirical and extravagant, showed a deepening moral tone, as in The Loved One (1948) and Brideshead Revisited (1945).
Graham Greene, investigated in his more serious novels the problem of evil in human life.
Now, we're going to talk about poetry and drama in this century.
POETRY
Poets at the end of the Victorian age reflect the crisis of values of the time. Gerard Manley Hopkins and Thomas Hardy are the two best examples. Hopkins and Hardy are poets of changing times. Their poems celebrate nature, but also show the great sadness and anxiety of society.
First world war poetry
The first world war was called 'the war to end all wars.' In fact it was just the first of many wars in the twentieth century. It was, however, the first war in which the soldiers from the lower classes could read and write – and they wrote home describing the horrors and the uselessness of the war they were fiighting. A new range of words entered everyone's languaje: 'no-man´s-land' is one example.
The poets who wrote about the war from their own experience did not try to make the soldiers into heroes. 'The poetry is in the pity' wrote Wilfred Owen. In another poem, Owen uses a famous latin line to question the values of war: 'it is sweet and correct to die for your country.' Poems like 'anthem for doomed youth', 'strange meeting' and 'futility' are elegies for a dead generation, poems about the wasteland of modern war.
Like so many other soldiers , Wilfred Owen was killed in the war, and most of his poems were published after his death.
Rupert Brooke also died in the war not long after writing these famous lines:
If i should die, think only this of me;
that there`s some corner of a foreign field
that is forever England.
Edward Thomas was a poet of nature. He describes the effects of the war on the English countryside in 'the team´s head-brass'. His best-known poem 'adlestrop' is rather like a poem by Brooke as it describes a moment which can never return.
Many other poets described the war in detail. T.S. Eliot, for example, in 'dead man´s dump' describes the dead bodies and the horror of war very cleary. Generation of poets and other artists died in the war.
Siegfried Sassoon survived the war, and went on to write poetry and prose for many years. But the best of this writing is about the war. Poems like 'the general' were among the first to criticize the way the war was planned.
Edmund Blunden, was the editor of Owen´s poems when a collected edition was plublished in 1931. Blunden´s own volume undertones of war is one of the most detailed accounts of life in the trenches, seen from the distance of a few years after the war had ended.
T.S. Eliot is considered by many critics to be the most important poet in English in the twentieth century. Like so many other writers he was an outsider. Ezra Pound encouraged him in his writing, and his first volume was published in 1917. This was Prufrock and other Observations. it contains one of Eliot´s best-known poems 'the love song of J. Alfred Prufrock'.
In 1922 T.S. Eliot published "The Waste Land" and, ever since, it has been considered the most important single poem of the century. It takes the ideas of time, and waste, already found in 'Prufrock' and extends them to all societies, all times, and all cultures.
The popular new form of art in the early part of the twentieth century was the cinema.
There is a definite separation between high culture and popular culture in the 1920s. Texts like "The Waste Land" land were deliberately difficult in the range of references and in the modern techniques used.
Of course, many poets still wrote in traditional ways – perhaps Robert Graves is the most important one. He continued to write until the 1980s, and became one of the great lyric poets of the century.
Walter De la Mare, who wrote many poems for children, was another writer who did not follow the fasions of high culture, and remained popular for well over fifty years.
In the 1930s, the poets who followed Eliot brought a new political tone into modern poetry. W. H. Auden, Stephen Spender, Louis Macneice and C. Day-Lewis are often considered together as a group known as the thirties poets.
One of the most popular poets of the century was A. E. Housman. He published A Shropshire Lad, and over the next twenty years it became a best-seller, it was the volume of poetry most read by the soldiers in the First World War.
Poetry after the war included many Works by W.H. Auden, who by then lived in America. His long poem The Age of Anxiety (1948) in many ways gave its name to the period.
The poets of the 1920s and 1930s continued to write during and after the Second World War. The poets who died during the war did not produce work of such greatness as the soldiers of the First World War. But the poetry of Keith Douglas and Sidney Keyes is the poetry of war. Douglas’s Selected Poems came out in 1943, before his death in 1944; Keyes too had published a couple of volumenes before his death .His Collected Poems was published in 1945.
Dylan Thomas, who had started publishing poetry in the 1930s, was in many ways the most important new voice of the 1940s.His language is colourful, his images complex , and his view of nature bright. He goes beyond the fear of death.
John Betjeman became Poet Laureate, and was a very popular figure. His Collected Poems (1958/1962)was a best-seller , as was his autobiography in verse, Summoned by Bells.
For the poet Philip Larkin the poetry of Betjeman was important because it was Betjeman, who restored direct intelligible communication to poetry.
The poets of the 1950s are often considered together as The Movement. But the name has little real meaning, since most of the poets did not consider themselves part of any group.
Elizabeth Jennings, in A Way of Looking (1955), showed a new way of writing, as well as looking, with clear description, often ironic in its attitudes; she often writes of personal pain.
Donald Davie and D.J.Enright are other figures from the 1950s who have continued to write important poetry.
DRAMA
The Theatre was introduced to England from Europe by the Romans, and auditoriums were constructed all over the country by this purpose. The theatre is an important genre inside the English literature, his maximum literary figure is William Shakespeare, who supported English drama tradition.
The Irishman George Bernard Shaw was the leading figure in English drama from the 1890s until his dead in 1950. He was known for his use of the theatre to discuss issues, and from prostitution to language itself.
Edwardian musical comedy held the London stage (together with foreign operetta imports) until World War I and was then supplanted by increasingly popular American musical theatre and comedies by Noel Coward, Ivor Novello and their contemporaries. The motion picture mounted a challenge to the stage. At first, films were silent and presented only a limited challenge to theatre. But by the end of the 1920s, films like The Jazz Singer could be presented with synchronized sound, and critics wondered if the cinema would replace live theatre altogether. Some dramatists wrote for the new medium, but playwriting continued.
Postmodernism had an important effect on English drama in the latter half of the 20th Century. This can be seen particularly in the work of Samuel Beckett (most notably in Waiting for Godot), who in turn influenced writers such as Harold Pinter and Tom Stoppard.
Today the West End of London has a large number of theatres, particularly centred around Shaftesbury Avenue. A prolific writer of music for musicals of the 20th century, Andrew Lloyd Webber, has dominated the West End for a number of years, and his works have travelled to Broadway in New York and around the world, as well as being turned into film. After T.S. Eliot’s Murder in the Cathedral in 1935 , there was a short period when poetic drama became popular. Eliot’s plays such as The Family Reunion (1939) and The Cocktail Party (1950), were very successful. Christopher Fry was the other main poetic dramatist. Terence Rattigan’s plays were not poetic.They enjoyed great success , especia
We're going to talk about English Literature from 1900 to 1950.
Two world wars, an intervening economic depression of great severity, and the austerity of life in Britain following the second of these wars help to explain the quality and direction of English literature in the 20th century.
The most popular writer of the early years of the 20th century was probably Rudyard Kipling, a highly versatile writer of novels, short stories and poems, often based on his experiences in British India.
Aldous Huxley was the writer who expressed the sense of disillusionment and hopelessness in the period after World War I in his Point Counter Point (1928).
Before Huxley, and before the war, the sensitively written novels of E. M. Forster, exposed the hollowness and deadness of both abstract intellectuality and highter-class social life. Forster had called for a return to a simple, intuitive literature. His most famous novel is, A Passage to India (1924).
D. H. Lawrence similarly related his sense of the need for a return from the complexities, and cold materialism of modern life to the primitive. His numerous novels and short stories, are for the most part more clearly experimental than Forster's.
Even more experimental and unorthodox than Lawrence's novels were those of the Irish writer James Joyce. In his novel Ulysses (1922) he focused on the events of a single day and related them to one another in thematic patterns based on Greek mythology. In some of these experiments his novels were paralleled by those of Virginia Woolf, who was very imitated for his novels Mrs. Dalloway (1925) and To the Lighthouse (1927).
Among young novelists, Evelyn Waugh, like Aldous Huxley, satirized the society of the 1920s in Decline and Fall (1928). His later novels, similarly satirical and extravagant, showed a deepening moral tone, as in The Loved One (1948) and Brideshead Revisited (1945).
Graham Greene, investigated in his more serious novels the problem of evil in human life.
Now, we're going to talk about poetry and drama in this century.
POETRY
Poets at the end of the Victorian age reflect the crisis of values of the time. Gerard Manley Hopkins and Thomas Hardy are the two best examples. Hopkins and Hardy are poets of changing times. Their poems celebrate nature, but also show the great sadness and anxiety of society.
First world war poetry
The first world war was called 'the war to end all wars.' In fact it was just the first of many wars in the twentieth century. It was, however, the first war in which the soldiers from the lower classes could read and write – and they wrote home describing the horrors and the uselessness of the war they were fiighting. A new range of words entered everyone's languaje: 'no-man´s-land' is one example.
The poets who wrote about the war from their own experience did not try to make the soldiers into heroes. 'The poetry is in the pity' wrote Wilfred Owen. In another poem, Owen uses a famous latin line to question the values of war: 'it is sweet and correct to die for your country.' Poems like 'anthem for doomed youth', 'strange meeting' and 'futility' are elegies for a dead generation, poems about the wasteland of modern war.
Like so many other soldiers , Wilfred Owen was killed in the war, and most of his poems were published after his death.
Rupert Brooke also died in the war not long after writing these famous lines:
If i should die, think only this of me;
that there`s some corner of a foreign field
that is forever England.
Edward Thomas was a poet of nature. He describes the effects of the war on the English countryside in 'the team´s head-brass'. His best-known poem 'adlestrop' is rather like a poem by Brooke as it describes a moment which can never return.
Many other poets described the war in detail. T.S. Eliot, for example, in 'dead man´s dump' describes the dead bodies and the horror of war very cleary. Generation of poets and other artists died in the war.
Siegfried Sassoon survived the war, and went on to write poetry and prose for many years. But the best of this writing is about the war. Poems like 'the general' were among the first to criticize the way the war was planned.
Edmund Blunden, was the editor of Owen´s poems when a collected edition was plublished in 1931. Blunden´s own volume undertones of war is one of the most detailed accounts of life in the trenches, seen from the distance of a few years after the war had ended.
T.S. Eliot is considered by many critics to be the most important poet in English in the twentieth century. Like so many other writers he was an outsider. Ezra Pound encouraged him in his writing, and his first volume was published in 1917. This was Prufrock and other Observations. it contains one of Eliot´s best-known poems 'the love song of J. Alfred Prufrock'.
In 1922 T.S. Eliot published "The Waste Land" and, ever since, it has been considered the most important single poem of the century. It takes the ideas of time, and waste, already found in 'Prufrock' and extends them to all societies, all times, and all cultures.
The popular new form of art in the early part of the twentieth century was the cinema.
There is a definite separation between high culture and popular culture in the 1920s. Texts like "The Waste Land" land were deliberately difficult in the range of references and in the modern techniques used.
Of course, many poets still wrote in traditional ways – perhaps Robert Graves is the most important one. He continued to write until the 1980s, and became one of the great lyric poets of the century.
Walter De la Mare, who wrote many poems for children, was another writer who did not follow the fasions of high culture, and remained popular for well over fifty years.
In the 1930s, the poets who followed Eliot brought a new political tone into modern poetry. W. H. Auden, Stephen Spender, Louis Macneice and C. Day-Lewis are often considered together as a group known as the thirties poets.
One of the most popular poets of the century was A. E. Housman. He published A Shropshire Lad, and over the next twenty years it became a best-seller, it was the volume of poetry most read by the soldiers in the First World War.
Poetry after the war included many Works by W.H. Auden, who by then lived in America. His long poem The Age of Anxiety (1948) in many ways gave its name to the period.
The poets of the 1920s and 1930s continued to write during and after the Second World War. The poets who died during the war did not produce work of such greatness as the soldiers of the First World War. But the poetry of Keith Douglas and Sidney Keyes is the poetry of war. Douglas’s Selected Poems came out in 1943, before his death in 1944; Keyes too had published a couple of volumenes before his death .His Collected Poems was published in 1945.
Dylan Thomas, who had started publishing poetry in the 1930s, was in many ways the most important new voice of the 1940s.His language is colourful, his images complex , and his view of nature bright. He goes beyond the fear of death.
John Betjeman became Poet Laureate, and was a very popular figure. His Collected Poems (1958/1962)was a best-seller , as was his autobiography in verse, Summoned by Bells.
For the poet Philip Larkin the poetry of Betjeman was important because it was Betjeman, who restored direct intelligible communication to poetry.
The poets of the 1950s are often considered together as The Movement. But the name has little real meaning, since most of the poets did not consider themselves part of any group.
Elizabeth Jennings, in A Way of Looking (1955), showed a new way of writing, as well as looking, with clear description, often ironic in its attitudes; she often writes of personal pain.
Donald Davie and D.J.Enright are other figures from the 1950s who have continued to write important poetry.
DRAMA
The Theatre was introduced to England from Europe by the Romans, and auditoriums were constructed all over the country by this purpose. The theatre is an important genre inside the English literature, his maximum literary figure is William Shakespeare, who supported English drama tradition.
The Irishman George Bernard Shaw was the leading figure in English drama from the 1890s until his dead in 1950. He was known for his use of the theatre to discuss issues, and from prostitution to language itself.
Edwardian musical comedy held the London stage (together with foreign operetta imports) until World War I and was then supplanted by increasingly popular American musical theatre and comedies by Noel Coward, Ivor Novello and their contemporaries. The motion picture mounted a challenge to the stage. At first, films were silent and presented only a limited challenge to theatre. But by the end of the 1920s, films like The Jazz Singer could be presented with synchronized sound, and critics wondered if the cinema would replace live theatre altogether. Some dramatists wrote for the new medium, but playwriting continued.
Postmodernism had an important effect on English drama in the latter half of the 20th Century. This can be seen particularly in the work of Samuel Beckett (most notably in Waiting for Godot), who in turn influenced writers such as Harold Pinter and Tom Stoppard.
Today the West End of London has a large number of theatres, particularly centred around Shaftesbury Avenue. A prolific writer of music for musicals of the 20th century, Andrew Lloyd Webber, has dominated the West End for a number of years, and his works have travelled to Broadway in New York and around the world, as well as being turned into film. After T.S. Eliot’s Murder in the Cathedral in 1935 , there was a short period when poetic drama became popular. Eliot’s plays such as The Family Reunion (1939) and The Cocktail Party (1950), were very successful. Christopher Fry was the other main poetic dramatist. Terence Rattigan’s plays were not poetic.They enjoyed great success , especia
การแปล กรุณารอสักครู่..
วรรณคดีอังกฤษในศตวรรษที่ 20
เรากำลังจะพูดคุยเกี่ยวกับวรรณคดีอังกฤษจาก 1900 ถึง 1950 .
2 โลกสงคราม แทรกแซงเศรษฐกิจภาวะซึมเศร้ารุนแรงมาก และความเข้มงวดของการใช้ชีวิตในอังกฤษ หลังที่สองของสงครามเหล่านี้ช่วยอธิบายคุณภาพและทิศทางของวรรณคดีอังกฤษในศตวรรษที่ 20
นักเขียนที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของปีแรกของศตวรรษที่ 20 คืออาจ รัดยาร์ด คิปลิง นักเขียนที่หลากหลายมากของนวนิยาย เรื่องสั้น และบทกวี มักจะขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของเขาในอังกฤษอินเดีย
อัลดัส ฮักซลีย์ เป็นนักเขียนที่แสดงถึงความท้อแท้ และสิ้นหวัง ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ในเคาน์เตอร์ จุด ( 1928 ) .
ก่อน ฮักซ์ลีย์ และก่อนสงครามผู้เขียนนวนิยายเช่น sen เมตรฟอร์สเตอร์ เปิดโปงความไม่ซื่อสัตย์ และ deadness ทั้งนามธรรม โดยใช้ปัญญาและสังคมชีวิต ฟอสเตอร์ได้เรียกให้กลับไปเป็นวรรณกรรมง่าย . นวนิยายที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาก็คือ เดินทางไปอินเดีย ( 2467 ) .
ดี. เอช. ลอว์เรนซ์ในทํานองเดียวกันกับเขา ความรู้สึกต้องการผลตอบแทนจากวิสัยทัศน์และวัตถุนิยมเย็นของชีวิตที่ทันสมัยกับดั้งเดิม นิยายมากมายของเขาและเรื่องสั้นส่วนใหญ่อย่างชัดเจนมากขึ้น ทดลองกว่าฟอสเตอร์ .
ยิ่งทดลองและนอกรีตกว่านิยายของลอเรนซ์ถูกบรรดานักเขียนชาวไอริชเจมส์จอยซ์ในนวนิยายยูลิสซิส ( 1922 ) เขามุ่งเน้นไปที่เหตุการณ์ในวันเดียว และที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาอีกครั้งในรูปแบบใจความตามเทพนิยายกรีก ในการทดลองเหล่านี้ นวนิยายของเขาได้ โดยบรรดา Virginia Woolf , ที่ถูกมากสำหรับนวนิยาย คุณนายดัลโลเวย์เลียนแบบ ( 1925 ) และประภาคาร ( 1927 ) .
ของนักเขียนหนุ่มสาว Evelyn Waugh , เช่น อัลดัส ฮักซ์ลีย์satirized สังคมของปี ค.ศ. 1920 ในการปฏิเสธและฤดูใบไม้ร่วง ( 1928 ) นวนิยายของเขาในภายหลังกันเสียดสี และฟุ่มเฟือย พบ นายศีลธรรม โทน ในดวงตา ( 1948 ) และ brideshead Revisited ( 1945 ) .
Graham Greene , การตรวจสอบในนวนิยายของเขาที่รุนแรงมากขึ้นปัญหาของความชั่วร้ายในชีวิต มนุษย์
ตอนนี้เรากำลังจะพูดคุยเกี่ยวกับบทกวีและการละครในศตวรรษนี้
กลอนกวีที่ส่วนท้ายของอายุวิคตอเรียสะท้อนวิกฤตของค่าของเวลา เจอราร์ดฮอปกินส์ และ โทมัส ฮาร์ดี แมนเลย์เป็นสองตัวอย่างที่ดีที่สุด . ฮอปกินส์และบึกบึนเป็นกวีของการเปลี่ยนแปลงครั้ง บทกวีของพวกเขาเฉลิมฉลอง ธรรมชาติ แต่ยังแสดงความเศร้าและความกังวลของสังคม
สงครามโลกครั้งที่หนึ่งบทกวี
สงครามโลกครั้งที่หนึ่งซึ่งถูกเรียกว่า " สงครามเพื่อยุติสงครามในความเป็นจริงมันเป็นเพียงครั้งแรกของหลายสงครามในศตวรรษที่ยี่สิบ อย่างไรก็ตาม สงครามครั้งแรกที่ทหารจากชนชั้น สามารถอ่านและเขียน ) และพวกเขาเขียนบ้านบรรยายความน่ากลัวและไม่ได้ผลของสงคราม พวกเขาสู้กับฉัน . ช่วงใหม่ของคำที่ป้อน languaje ทุกคน : ' ไม่มีใครใหม่ s-land ' เป็นหนึ่งตัวอย่างเช่น .
กวีที่เขียนเรื่องจากประสบการณ์ของตนเอง ไม่พยายามที่จะทำให้ทหารเป็นวีรบุรุษ . . . บทกวีในสงสาร ' เขียนวิลฟริดโอเว่น ในบทกวีอื่น โอเว่นใช้สายละตินชื่อดังถามค่าของสงคราม : ' มันหวานและถูกต้องที่จะตายเพื่อประเทศของคุณ . ' บทกวี ' เพลงชาติสำหรับวาระการประชุมเยาวชน ' , ' แปลก ' และ ' ไร้ประโยชน์ ' elegies สำหรับรุ่นตายบทกวีเกี่ยวกับความสูญเปล่าของสงครามสมัยใหม่
เหมือนทหารอื่นๆมากมาย วิลฟริดโอเว่นถูกฆ่าตายในสงคราม และส่วนใหญ่ของบทกวีของเขาตีพิมพ์หลังจากการตายของเขา .
รูเพิร์ทบรู๊คยังตายในสงครามไม่นานหลังจากที่เขียนบรรทัดเหล่านี้มีชื่อเสียง :
ถ้าฉันตาย คิดแค่นี้นะ ;
ว่ามีบางมุมของต่างแดน
ที่ไปอังกฤษ
เอ็ดเวิร์ดโทมัสเป็นกวีของธรรมชาติเขาอธิบายถึงผลกระทบของสงครามในชนบทอังกฤษใน ' ทีมใหม่หัวทองเหลือง ' บทกวีที่มีชื่อเสียงของเขา adlestrop ' ' ค่อนข้างชอบบทกวีโดยบรูคมันอธิบายขณะ ที่ไม่สามารถกลับไป
หลายๆสงครามกวีอธิบายในรายละเอียด ครับอีเลียต ตัวอย่างเช่นใน ' คนตาย ' อธิบายใหม่ทิ้งศพและความน่ากลัวของสงครามมาก เคลียรี่รุ่นของกวีและศิลปินอื่น ๆ ตายในสงคราม
ซีกแซสซูนรอดพ้นจากสงคราม และก็เขียนบทกวีและร้อยแก้ว เป็นเวลาหลายปี แต่ที่ดีที่สุดของการเขียนนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับสงคราม บทกวีเหมือนทั่วไป ' ' อยู่ในกลุ่มแรกที่จะวิพากษ์วิจารณ์ทางสงครามวางแผน
เอ็ดมันด์ บลันเดน เป็นบรรณาธิการของ โอเว่น ใหม่เมื่อรวบรวมบทกวีฉบับ plublished ในปี 1931 .บลันเดนใหม่เองปริมาณ undertones ของสงครามเป็นหนึ่งในบัญชีรายละเอียดมากที่สุดของชีวิตในสนามเพลาะที่เห็นจากระยะไม่กี่ปีหลังจากสงครามสิ้นสุดลง
ครับอีเลียตมีการพิจารณาโดยมากจะเป็นกวีนักวิจารณ์ที่สำคัญที่สุดในอังกฤษในศตวรรษที่ยี่สิบ . ชอบหลายๆ นักเขียนเขาเป็นคนนอก เอซร่าปอนด์สนับสนุนเขาในการเขียนของเขาและปริมาณแรกของเขาถูกตีพิมพ์ใน 1917 . นี้คือ prufrock และข้อสังเกตอื่นๆ มันมีหนึ่งของเอเลียตใหม่บทกวี ' รู้จักกันดี เพลงของ อัลเฟรด prufrock ' .
ใน 1922 ครับเอเลียตตีพิมพ์ " เสียดินแดน " และนับตั้งแต่ได้รับถือว่ากลอนเดียวที่สำคัญที่สุดของศตวรรษที่ มันต้องใช้ความคิด เวลา และเสียพบแล้ว ' prufrock ' และขยายพวกเขาทุกสังคม ทุกเวลา และทุกวัฒนธรรม
รูปแบบใหม่ที่เป็นที่นิยมของศิลปะในส่วนต้นของศตวรรษที่ยี่สิบเป็นโรงภาพยนตร์
มีการแยกชัดเจนระหว่างวัฒนธรรมชั้นสูงและวัฒนธรรมได้รับความนิยมในช่วงปี ค.ศ. 1920 . ข้อความเช่น " เสียดินแดน " ที่ดิน คือ เจตนาที่ยากในช่วงของการอ้างอิงและใช้เทคนิคที่ทันสมัย
แน่นอน กวีหลายคนยังเขียนในวิธีแบบดั้งเดิม–บางทีโรเบิร์ตเกรฟส์เป็นสำคัญที่สุด เขายังคงเขียนจนถึงทศวรรษที่ 1980 และเป็นหนึ่งของมหากวีเนื้อเพลงศตวรรษ
วอลเตอร์ เดอ ลา แมร์ ที่เขียนบทกวีมากมายสำหรับเด็ก เป็นนักเขียนอีกคนที่ไม่ได้ตาม fasions วัฒนธรรมสูง และยังคงเป็นที่นิยมสำหรับกว่าห้าสิบปี
ใน 1930 ,กวีที่ตามอีเลียตพาทางการเมืองใหม่โทนในกวีนิพนธ์สมัยใหม่ วินโดวส์แทสก์แมนิเจอร์ สตีเฟ่น spender , หลุยส์ macneice . วัน Lewis จะถือว่ามักจะรวมกันเป็นกลุ่มที่เรียกว่า thirties กวี
หนึ่งของกวีที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของศตวรรษเป็น . . อีเฮาส์แมน . เขาได้รับการตีพิมพ์ของมูลนิธิเด็ก และในอีกยี่สิบปีก็กลายเป็นผู้ขายที่ดีที่สุด ,มันเป็นเสียงของกวีนิพนธ์ส่วนใหญ่อ่านโดยทหารในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
กลอนหลังสงครามอยู่หลายงาน โดย w.h. ออเดนที่ได้อาศัยอยู่ใน อเมริกา บทกวีของเขายาวยุคแห่งความวิตกกังวล ( 1948 ) หลายวิธีให้ชื่อเป็น ระยะเวลา
กวีของปี ค.ศ. 1920 และ 1930 ยังคงที่จะเขียนในระหว่างและหลังสงครามโลกครั้งที่สองกวีผู้ที่ตายในสงครามไม่ผลิตงาน เช่น เราเป็นทหารของสงครามโลกครั้งที่ 1 แต่บทกวีของคีธดักลาสและซิดนีย์และเป็นบทกวีของสงคราม ดักลาสเลือกบทกวีออกมาในปี 1943 ก่อนที่จะตายของเขาใน 2487 ; และก็เคยตีพิมพ์สอง volumenes ก่อนที่ความตายของเขา บทกวีที่รวบรวมของเขาถูกตีพิมพ์ในปี 1945 .
ดีแลนโธมัสที่ได้เริ่มต้นบทกวีตีพิมพ์ในช่วงทศวรรษที่ 1930 เป็นในหลาย ๆเสียงใหม่ที่สำคัญที่สุดของทศวรรษ ภาษาของเขาเป็นสีสันของเขาภาพที่ซับซ้อน และมุมมองของธรรมชาติที่สดใส เขาไปไกลเกินกว่าความกลัวตาย
จอห์นเบตเจแมน เป็นกวี และเป็นรูปที่เป็นที่นิยมมาก รวบรวมบทกวีของเขา ( 1958 / 2505 ) เป็นผู้ขายที่ดีที่สุด เป็นอัตชีวประวัติของเขาในข้อโดยการเรียกระฆัง .
สำหรับกวีฟิลิปลาร์คินบทกวีของเบตเจแมนเป็นสิ่งสำคัญเพราะมันเบตเจแมนที่เรียกคืนการสื่อสารเข้าใจตรงบทกวี
กวีของปี 1950 จะถือว่ามักจะร่วมกันเป็นขบวนการ แต่ชื่อที่มีความหมายน้อยจริง เนื่องจากส่วนใหญ่ของกวีไม่พิจารณาตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มใด ๆ .
ซาเจนนิงส์ในวิธีการมอง ( 1955 )พบวิธีการใหม่ของการเขียน รวมทั้งค้นหาที่มีรายละเอียดชัดเจน มักจะแดกดันในทัศนคติ เธอมักจะเขียนเจ็บปวดส่วนตัว
โดนัลด์ Davie d.j.enright มีอื่น ๆและตัวเลขจากปี 1950 ที่ยังคงเขียนบทกวีที่สำคัญ
ละคร
ละครแนะนำอังกฤษจากยุโรปโดย โรมัน และ หอประชุมถูกสร้างขึ้นทั่วประเทศโดยวัตถุประสงค์นี้โรงละครสำคัญคือประเภทในวรรณคดีอังกฤษ วรรณคดีที่เป็นรูปของเขาสูงสุด วิลเลียม เช็คสเปียร์ ที่สนับสนุนละครประเพณีภาษาอังกฤษ
ชาวไอริชจอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์ คือ เป็นตัวนำในการแสดงละครภาษาอังกฤษ จากอังกฤษจนกว่าจะตายของเขาในปี 1950 เขาเป็นที่รู้จักของเขาใช้โรงละครเพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหาและโสเภณีจากภาษาตัวเอง
เอ็ดเวิร์ดดนตรีตลกจัดลอนดอนเวที ( พร้อมกับนำเข้า Operetta ต่างประเทศ ) จนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และถูกแทนที่โดยเป็นที่นิยมมากขึ้นละครเพลงอเมริกันและตลกโดยโนเอลขี้ขลาด โรเจอร์ เฟเดอเรอร์ และโคตรของตน ภาพยนตร์ถูกท้าทายในเวที ตอนแรกภาพยนตร์เงียบและนำเสนอเพียงจำกัดท้าทายกับละครแต่โดยปลาย 1920s ภาพยนตร์ชอบนักร้องแจ๊สอาจจะนำเสนอตรงกับเสียงและนักวิจารณ์สงสัยว่าโรงหนังจะแทนที่อยู่โรงละครทั้งหมด บางนักเขียนบทละครเขียนสำหรับสื่อใหม่ แต่บทละครต่อ
หลังมีสำคัญต่อภาษาอังกฤษในละคร หลังครึ่งของศตวรรษ 20นี้สามารถเห็นได้โดยเฉพาะในงานของซามูเอล Beckett ( ส่วนใหญ่ยวดในรอ ซึ่งจะมีอิทธิพลต่อนักเขียน เช่น ฮาโรลด์ พินเทอร์และทอม stoppard
วันนี้ West End ของลอนดอนมีหมายเลขใหญ่ของโรงละคร โดยเฉพาะศูนย์กลางรอบ Shaftesbury Avenue เป็นนักเขียนที่อุดมสมบูรณ์ของเพลงสำหรับเพลงของศตวรรษที่ 20 , แอนดรูว์ ลอยด์ เว็บเบอร์มี dominated West End สำหรับจำนวนของปีและผลงานของเขาได้เดินทางไปยังบรอดเวย์ในนิวยอร์กและทั่วโลก รวมทั้งเป็นกลายเป็นภาพยนตร์ หลังจากที่ครับอีเลียตฆาตกรรมในมหาวิหารในปี 1935 มีระยะเวลาสั้นๆ เมื่อบทกวี ละคร กลายเป็นที่นิยม อีเลียต เล่น เช่น งานคืนสู่เหย้าครอบครัว ( 1939 ) และปาร์ตี้ค็อกเทล ( 1950 ) , ที่ประสบความสำเร็จคริสโตเฟอร์ทอดเป็นหลักอื่น ๆของกวีนักเขียนบทละคร . ของ Terence แรตติแกนเล่นไม่ใช่บทกวี พวกเขาเพลิดเพลินกับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ especia
เรากำลังจะพูดคุยเกี่ยวกับวรรณคดีอังกฤษจาก 1900 ถึง 1950 .
2 โลกสงคราม แทรกแซงเศรษฐกิจภาวะซึมเศร้ารุนแรงมาก และความเข้มงวดของการใช้ชีวิตในอังกฤษ หลังที่สองของสงครามเหล่านี้ช่วยอธิบายคุณภาพและทิศทางของวรรณคดีอังกฤษในศตวรรษที่ 20
นักเขียนที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของปีแรกของศตวรรษที่ 20 คืออาจ รัดยาร์ด คิปลิง นักเขียนที่หลากหลายมากของนวนิยาย เรื่องสั้น และบทกวี มักจะขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของเขาในอังกฤษอินเดีย
อัลดัส ฮักซลีย์ เป็นนักเขียนที่แสดงถึงความท้อแท้ และสิ้นหวัง ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ในเคาน์เตอร์ จุด ( 1928 ) .
ก่อน ฮักซ์ลีย์ และก่อนสงครามผู้เขียนนวนิยายเช่น sen เมตรฟอร์สเตอร์ เปิดโปงความไม่ซื่อสัตย์ และ deadness ทั้งนามธรรม โดยใช้ปัญญาและสังคมชีวิต ฟอสเตอร์ได้เรียกให้กลับไปเป็นวรรณกรรมง่าย . นวนิยายที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาก็คือ เดินทางไปอินเดีย ( 2467 ) .
ดี. เอช. ลอว์เรนซ์ในทํานองเดียวกันกับเขา ความรู้สึกต้องการผลตอบแทนจากวิสัยทัศน์และวัตถุนิยมเย็นของชีวิตที่ทันสมัยกับดั้งเดิม นิยายมากมายของเขาและเรื่องสั้นส่วนใหญ่อย่างชัดเจนมากขึ้น ทดลองกว่าฟอสเตอร์ .
ยิ่งทดลองและนอกรีตกว่านิยายของลอเรนซ์ถูกบรรดานักเขียนชาวไอริชเจมส์จอยซ์ในนวนิยายยูลิสซิส ( 1922 ) เขามุ่งเน้นไปที่เหตุการณ์ในวันเดียว และที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาอีกครั้งในรูปแบบใจความตามเทพนิยายกรีก ในการทดลองเหล่านี้ นวนิยายของเขาได้ โดยบรรดา Virginia Woolf , ที่ถูกมากสำหรับนวนิยาย คุณนายดัลโลเวย์เลียนแบบ ( 1925 ) และประภาคาร ( 1927 ) .
ของนักเขียนหนุ่มสาว Evelyn Waugh , เช่น อัลดัส ฮักซ์ลีย์satirized สังคมของปี ค.ศ. 1920 ในการปฏิเสธและฤดูใบไม้ร่วง ( 1928 ) นวนิยายของเขาในภายหลังกันเสียดสี และฟุ่มเฟือย พบ นายศีลธรรม โทน ในดวงตา ( 1948 ) และ brideshead Revisited ( 1945 ) .
Graham Greene , การตรวจสอบในนวนิยายของเขาที่รุนแรงมากขึ้นปัญหาของความชั่วร้ายในชีวิต มนุษย์
ตอนนี้เรากำลังจะพูดคุยเกี่ยวกับบทกวีและการละครในศตวรรษนี้
กลอนกวีที่ส่วนท้ายของอายุวิคตอเรียสะท้อนวิกฤตของค่าของเวลา เจอราร์ดฮอปกินส์ และ โทมัส ฮาร์ดี แมนเลย์เป็นสองตัวอย่างที่ดีที่สุด . ฮอปกินส์และบึกบึนเป็นกวีของการเปลี่ยนแปลงครั้ง บทกวีของพวกเขาเฉลิมฉลอง ธรรมชาติ แต่ยังแสดงความเศร้าและความกังวลของสังคม
สงครามโลกครั้งที่หนึ่งบทกวี
สงครามโลกครั้งที่หนึ่งซึ่งถูกเรียกว่า " สงครามเพื่อยุติสงครามในความเป็นจริงมันเป็นเพียงครั้งแรกของหลายสงครามในศตวรรษที่ยี่สิบ อย่างไรก็ตาม สงครามครั้งแรกที่ทหารจากชนชั้น สามารถอ่านและเขียน ) และพวกเขาเขียนบ้านบรรยายความน่ากลัวและไม่ได้ผลของสงคราม พวกเขาสู้กับฉัน . ช่วงใหม่ของคำที่ป้อน languaje ทุกคน : ' ไม่มีใครใหม่ s-land ' เป็นหนึ่งตัวอย่างเช่น .
กวีที่เขียนเรื่องจากประสบการณ์ของตนเอง ไม่พยายามที่จะทำให้ทหารเป็นวีรบุรุษ . . . บทกวีในสงสาร ' เขียนวิลฟริดโอเว่น ในบทกวีอื่น โอเว่นใช้สายละตินชื่อดังถามค่าของสงคราม : ' มันหวานและถูกต้องที่จะตายเพื่อประเทศของคุณ . ' บทกวี ' เพลงชาติสำหรับวาระการประชุมเยาวชน ' , ' แปลก ' และ ' ไร้ประโยชน์ ' elegies สำหรับรุ่นตายบทกวีเกี่ยวกับความสูญเปล่าของสงครามสมัยใหม่
เหมือนทหารอื่นๆมากมาย วิลฟริดโอเว่นถูกฆ่าตายในสงคราม และส่วนใหญ่ของบทกวีของเขาตีพิมพ์หลังจากการตายของเขา .
รูเพิร์ทบรู๊คยังตายในสงครามไม่นานหลังจากที่เขียนบรรทัดเหล่านี้มีชื่อเสียง :
ถ้าฉันตาย คิดแค่นี้นะ ;
ว่ามีบางมุมของต่างแดน
ที่ไปอังกฤษ
เอ็ดเวิร์ดโทมัสเป็นกวีของธรรมชาติเขาอธิบายถึงผลกระทบของสงครามในชนบทอังกฤษใน ' ทีมใหม่หัวทองเหลือง ' บทกวีที่มีชื่อเสียงของเขา adlestrop ' ' ค่อนข้างชอบบทกวีโดยบรูคมันอธิบายขณะ ที่ไม่สามารถกลับไป
หลายๆสงครามกวีอธิบายในรายละเอียด ครับอีเลียต ตัวอย่างเช่นใน ' คนตาย ' อธิบายใหม่ทิ้งศพและความน่ากลัวของสงครามมาก เคลียรี่รุ่นของกวีและศิลปินอื่น ๆ ตายในสงคราม
ซีกแซสซูนรอดพ้นจากสงคราม และก็เขียนบทกวีและร้อยแก้ว เป็นเวลาหลายปี แต่ที่ดีที่สุดของการเขียนนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับสงคราม บทกวีเหมือนทั่วไป ' ' อยู่ในกลุ่มแรกที่จะวิพากษ์วิจารณ์ทางสงครามวางแผน
เอ็ดมันด์ บลันเดน เป็นบรรณาธิการของ โอเว่น ใหม่เมื่อรวบรวมบทกวีฉบับ plublished ในปี 1931 .บลันเดนใหม่เองปริมาณ undertones ของสงครามเป็นหนึ่งในบัญชีรายละเอียดมากที่สุดของชีวิตในสนามเพลาะที่เห็นจากระยะไม่กี่ปีหลังจากสงครามสิ้นสุดลง
ครับอีเลียตมีการพิจารณาโดยมากจะเป็นกวีนักวิจารณ์ที่สำคัญที่สุดในอังกฤษในศตวรรษที่ยี่สิบ . ชอบหลายๆ นักเขียนเขาเป็นคนนอก เอซร่าปอนด์สนับสนุนเขาในการเขียนของเขาและปริมาณแรกของเขาถูกตีพิมพ์ใน 1917 . นี้คือ prufrock และข้อสังเกตอื่นๆ มันมีหนึ่งของเอเลียตใหม่บทกวี ' รู้จักกันดี เพลงของ อัลเฟรด prufrock ' .
ใน 1922 ครับเอเลียตตีพิมพ์ " เสียดินแดน " และนับตั้งแต่ได้รับถือว่ากลอนเดียวที่สำคัญที่สุดของศตวรรษที่ มันต้องใช้ความคิด เวลา และเสียพบแล้ว ' prufrock ' และขยายพวกเขาทุกสังคม ทุกเวลา และทุกวัฒนธรรม
รูปแบบใหม่ที่เป็นที่นิยมของศิลปะในส่วนต้นของศตวรรษที่ยี่สิบเป็นโรงภาพยนตร์
มีการแยกชัดเจนระหว่างวัฒนธรรมชั้นสูงและวัฒนธรรมได้รับความนิยมในช่วงปี ค.ศ. 1920 . ข้อความเช่น " เสียดินแดน " ที่ดิน คือ เจตนาที่ยากในช่วงของการอ้างอิงและใช้เทคนิคที่ทันสมัย
แน่นอน กวีหลายคนยังเขียนในวิธีแบบดั้งเดิม–บางทีโรเบิร์ตเกรฟส์เป็นสำคัญที่สุด เขายังคงเขียนจนถึงทศวรรษที่ 1980 และเป็นหนึ่งของมหากวีเนื้อเพลงศตวรรษ
วอลเตอร์ เดอ ลา แมร์ ที่เขียนบทกวีมากมายสำหรับเด็ก เป็นนักเขียนอีกคนที่ไม่ได้ตาม fasions วัฒนธรรมสูง และยังคงเป็นที่นิยมสำหรับกว่าห้าสิบปี
ใน 1930 ,กวีที่ตามอีเลียตพาทางการเมืองใหม่โทนในกวีนิพนธ์สมัยใหม่ วินโดวส์แทสก์แมนิเจอร์ สตีเฟ่น spender , หลุยส์ macneice . วัน Lewis จะถือว่ามักจะรวมกันเป็นกลุ่มที่เรียกว่า thirties กวี
หนึ่งของกวีที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของศตวรรษเป็น . . อีเฮาส์แมน . เขาได้รับการตีพิมพ์ของมูลนิธิเด็ก และในอีกยี่สิบปีก็กลายเป็นผู้ขายที่ดีที่สุด ,มันเป็นเสียงของกวีนิพนธ์ส่วนใหญ่อ่านโดยทหารในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
กลอนหลังสงครามอยู่หลายงาน โดย w.h. ออเดนที่ได้อาศัยอยู่ใน อเมริกา บทกวีของเขายาวยุคแห่งความวิตกกังวล ( 1948 ) หลายวิธีให้ชื่อเป็น ระยะเวลา
กวีของปี ค.ศ. 1920 และ 1930 ยังคงที่จะเขียนในระหว่างและหลังสงครามโลกครั้งที่สองกวีผู้ที่ตายในสงครามไม่ผลิตงาน เช่น เราเป็นทหารของสงครามโลกครั้งที่ 1 แต่บทกวีของคีธดักลาสและซิดนีย์และเป็นบทกวีของสงคราม ดักลาสเลือกบทกวีออกมาในปี 1943 ก่อนที่จะตายของเขาใน 2487 ; และก็เคยตีพิมพ์สอง volumenes ก่อนที่ความตายของเขา บทกวีที่รวบรวมของเขาถูกตีพิมพ์ในปี 1945 .
ดีแลนโธมัสที่ได้เริ่มต้นบทกวีตีพิมพ์ในช่วงทศวรรษที่ 1930 เป็นในหลาย ๆเสียงใหม่ที่สำคัญที่สุดของทศวรรษ ภาษาของเขาเป็นสีสันของเขาภาพที่ซับซ้อน และมุมมองของธรรมชาติที่สดใส เขาไปไกลเกินกว่าความกลัวตาย
จอห์นเบตเจแมน เป็นกวี และเป็นรูปที่เป็นที่นิยมมาก รวบรวมบทกวีของเขา ( 1958 / 2505 ) เป็นผู้ขายที่ดีที่สุด เป็นอัตชีวประวัติของเขาในข้อโดยการเรียกระฆัง .
สำหรับกวีฟิลิปลาร์คินบทกวีของเบตเจแมนเป็นสิ่งสำคัญเพราะมันเบตเจแมนที่เรียกคืนการสื่อสารเข้าใจตรงบทกวี
กวีของปี 1950 จะถือว่ามักจะร่วมกันเป็นขบวนการ แต่ชื่อที่มีความหมายน้อยจริง เนื่องจากส่วนใหญ่ของกวีไม่พิจารณาตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มใด ๆ .
ซาเจนนิงส์ในวิธีการมอง ( 1955 )พบวิธีการใหม่ของการเขียน รวมทั้งค้นหาที่มีรายละเอียดชัดเจน มักจะแดกดันในทัศนคติ เธอมักจะเขียนเจ็บปวดส่วนตัว
โดนัลด์ Davie d.j.enright มีอื่น ๆและตัวเลขจากปี 1950 ที่ยังคงเขียนบทกวีที่สำคัญ
ละคร
ละครแนะนำอังกฤษจากยุโรปโดย โรมัน และ หอประชุมถูกสร้างขึ้นทั่วประเทศโดยวัตถุประสงค์นี้โรงละครสำคัญคือประเภทในวรรณคดีอังกฤษ วรรณคดีที่เป็นรูปของเขาสูงสุด วิลเลียม เช็คสเปียร์ ที่สนับสนุนละครประเพณีภาษาอังกฤษ
ชาวไอริชจอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์ คือ เป็นตัวนำในการแสดงละครภาษาอังกฤษ จากอังกฤษจนกว่าจะตายของเขาในปี 1950 เขาเป็นที่รู้จักของเขาใช้โรงละครเพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหาและโสเภณีจากภาษาตัวเอง
เอ็ดเวิร์ดดนตรีตลกจัดลอนดอนเวที ( พร้อมกับนำเข้า Operetta ต่างประเทศ ) จนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และถูกแทนที่โดยเป็นที่นิยมมากขึ้นละครเพลงอเมริกันและตลกโดยโนเอลขี้ขลาด โรเจอร์ เฟเดอเรอร์ และโคตรของตน ภาพยนตร์ถูกท้าทายในเวที ตอนแรกภาพยนตร์เงียบและนำเสนอเพียงจำกัดท้าทายกับละครแต่โดยปลาย 1920s ภาพยนตร์ชอบนักร้องแจ๊สอาจจะนำเสนอตรงกับเสียงและนักวิจารณ์สงสัยว่าโรงหนังจะแทนที่อยู่โรงละครทั้งหมด บางนักเขียนบทละครเขียนสำหรับสื่อใหม่ แต่บทละครต่อ
หลังมีสำคัญต่อภาษาอังกฤษในละคร หลังครึ่งของศตวรรษ 20นี้สามารถเห็นได้โดยเฉพาะในงานของซามูเอล Beckett ( ส่วนใหญ่ยวดในรอ ซึ่งจะมีอิทธิพลต่อนักเขียน เช่น ฮาโรลด์ พินเทอร์และทอม stoppard
วันนี้ West End ของลอนดอนมีหมายเลขใหญ่ของโรงละคร โดยเฉพาะศูนย์กลางรอบ Shaftesbury Avenue เป็นนักเขียนที่อุดมสมบูรณ์ของเพลงสำหรับเพลงของศตวรรษที่ 20 , แอนดรูว์ ลอยด์ เว็บเบอร์มี dominated West End สำหรับจำนวนของปีและผลงานของเขาได้เดินทางไปยังบรอดเวย์ในนิวยอร์กและทั่วโลก รวมทั้งเป็นกลายเป็นภาพยนตร์ หลังจากที่ครับอีเลียตฆาตกรรมในมหาวิหารในปี 1935 มีระยะเวลาสั้นๆ เมื่อบทกวี ละคร กลายเป็นที่นิยม อีเลียต เล่น เช่น งานคืนสู่เหย้าครอบครัว ( 1939 ) และปาร์ตี้ค็อกเทล ( 1950 ) , ที่ประสบความสำเร็จคริสโตเฟอร์ทอดเป็นหลักอื่น ๆของกวีนักเขียนบทละคร . ของ Terence แรตติแกนเล่นไม่ใช่บทกวี พวกเขาเพลิดเพลินกับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ especia
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- The fact that the average DC component o
- Software update
- Rudimentary calculating devices first ap
- ผ้าฝ้ายสายฝนและผ้าขาวม้า
- whether
- ญาติผู้ป่วยไม่ควรนำอาหารมารับประทานในหอผ
- ก้อยเนื้อ ก้อย เป็นอาหารท้องถิ่นประจำภาค
- but my question is how we can pay after
- ที่ดิน 1 งาน 18 ตารางวา
- ทำไมคุณเงียบไป คุณเป็นอะไร
- Current Entries
- ฉันรักไบโอมากๆ
- Thank you tears.
- ตามที่ทางคุณพัชรพล
- ทำไมคุณต้องโวยวาย
- น้ำหนักรวม
- case of subject same as above email. And
- ยามพบคราบน้ำมันบริเวณจุดจอดรถบัสหลังจากท
- คุณคือแรงบันดาลใจของฉัน
- ตรงกัน
- strongly
- Considerable
- 무대 준비하느라 분주한대기실
- times – considering
