Previous Chapter Next ChapterChapte

Previous Chapter Next Chapter
Chapter 191: Defeat after Defeat!

The Wang Clan Nascent Soul Cultivator turned his head and stared at Eccentric Song. Meng Hao continued to stride toward the retreating Wang Tengfei. He lifted his hand and grabbed Wang Tengfei’s index finger.

“So, this is the finger I decimated that time,” he said coolly. Wang Tengfei’s eyes flashed with hatred, as well as pleasant surprise.

He had developed this poison finger at great cost. He could have re-grown a normal finger, but had instead mastered perseverance and endured the pain necessary to grow a poison finger.

In his estimation, it was a metamorphosis. He had reached this conclusion in a flash of enlightenment; he would take his defeat and transform it into brilliant glory.

The pain had caused him no small amount of torment, but he had suffered through it and created a poison finger which was like a personal precious treasure.

Wang Tengfei knew that all people will endure setbacks in their lives. However, to transform a setback into a treasure can make life truly glorious.

Maybe he was right, but sometimes, fate can be cruel. Today… he ran into Meng Hao.

There were some things that Meng Hao didn’t do intentionally. Like it or not, though, the three-colored Resurrection Lily not only made him immune to all other poisons, it also made his body hyper-toxic.

When Wang Tengfei saw Meng Hao grab his poison finger, he began to laugh. The laugh contained both hatred and carefree cheer. He could just imagine how Meng Hao, in mere moments, would begin to wither up and then transform into a pool of blood.

However, even as his laughter began to ring out, it screeched to a sudden stop. A look of absolute disbelief appeared on his face. His finger disappeared within Meng Hao’s hand, and then after the space of a few breaths, a popping sound could be heard. A black mist appeared that seemed to be sentient, it trembled, as if it didn’t dare to near Meng Hao.

Meng Hao loosened his grip. Wang Tengfei’s entire body shook, and blood sprayed from his mouth. He staggered backward, gazing numbly at the space his index finger had once occupied. He suddenly thought back to the scene from seven or eight years ago, when he had been defeated. He had always thought that he was Chosen, and his opponent was a mere insect. His defeat before had been an accident, and now he had reached Foundation Establishment. His opponent was far beneath him.

But today….

“You’re right, you and I aren’t archenemies,” said Meng Hao indifferently. He had a bit of that same old bashfulness in his expression as he looked at pale-faced Wang Tengfei. “That term is too meaningful. It doesn’t suit our relationship.” He made no attempt to kill Wang Tengfei. It’s not that killing him wasn’t worth it, but rather, to kill him in this situation would cause too many complications.

The most important point in the whole thing was that Meng Hao always seemed to end up with the things that belonged to Wang Tengfei. It left him with a strange feeling that suddenly made him even less willing to kill him.

Everything surrounding them was quiet. The invisible woman was gazing tenderly toward Meng Hao. A smile appeared on her face, and when she saw Meng Hao dissolve the poison finger, it transformed into a look of love.

Seeing Meng Hao’s shy smile, the woman laughed and shook her head. The loving look grew even stronger.

“This kid has always been a player….” the woman said quietly. “He just can’t help but make girls like him.” She glanced at Han Bei and then Li Shiqi, as if she were sizing them up as potential daughters-in-law.

“The Han Clan bloodline… not up to standard. She won’t do. As for this other one… she seems interesting. She’s powerful enough, at least.”

Smiling shyly, Meng Hao returned to his place beside Chen Fan. Fatty ran over, giving Meng Hao a wink.

His face pale, Wang Tengfei wordlessly returned to his spot next to Wang Xifan. He laughed bitterly, seemingly having lost any will to fight. Wang Xifan said nothing. He looked over at Meng Hao, his eyes radiating killing intent.

Meng Hao looked up, his eyes locking onto Wang Xifan. When their gazes met, Meng Hao thought back to that year when he sat on top of the East Mountain in the Reliance Sect. Today, however, he was not someone who Wang Xifan could kill with a single glance.

“I wonder if I’ll be able to fight against the Core Formation stage after I form my ninth Perfect Dao Pillar!?” He had been wondering this for some while. After seeing the incredible power of his Perfect Dao Pillars, it caused him to feel even more anticipation for the Perfect Core. In addition, he truly wanted to know if he could battle against the Core Formation stage while he was still in Foundation Establishment!

He wasn’t sure. But as of this day, Wang Xifan was someone who Meng Hao decided must be killed.

Seeing the coldness in Meng Hao’s eyes, Wang Xifan’s killing intent grew more intense. He had the feeling that if he didn’t kill Meng

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทก่อนหน้านี้บทต่อไปบทที่ 191: ความพ่ายแพ้หลังจากพ่ายแพ้วังตระกูล Nascent วิญญาณเกษตรกรหันหัวของเขา และจ้องไปที่เพลงประหลาด เฮา เมงอย่างต่อเนื่องเพื่อก้าวย่างไปสู่ Tengfei วังไป เขายกมือของเขา และคว้าวัง Tengfei นิ้ว"ดังนั้น นี้เป็นนิ้วที่ผม decimated เวลานั้น เขากล่าวว่า เฉย วัง Tengfei ตาประกาย ด้วยความเกลียดชัง น่าแปลกใจเขาได้พัฒนานิ้วนี้พิษต้นทุน เขาอาจมีการโตนิ้วปกติ แต่แทน เข้าใจความเพียร และทนความเจ็บปวดที่ต้องเติบโตนิ้วพิษในการประเมินของเขา ก็เปลี่ยนแปลง เขาได้มาถึงข้อสรุปนี้ในแฟลชการตรัสรู้ เขาจะนำความพ่ายแพ้ของเขา และเปลี่ยนเป็นความรุ่งโรจน์สดใสความเจ็บปวดได้เกิดเขาไม่ทรมานเล็กน้อย แต่เขาเจ็บปวด และสร้างนิ้วพิษซึ่งเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าส่วนบุคคลวัง Tengfei รู้ว่า ทุกคนจะอดทนล้มเหลวในชีวิต อย่างไรก็ตาม เพื่อเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสเป็นสมบัติสามารถทำให้ชีวิตรุ่งโรจน์อย่างแท้จริงบางทีเขาขวา แต่บางครั้ง โชคชะตาอาจจะโหดร้าย วันนี้เขาประสบเฮาเมงมีบางสิ่งที่เฮาเมงไม่ตั้งใจ ชอบ หรือ ไม่ แม้ว่า กมลชนม์สามสีไม่เพียงแต่ทำให้เขาภูมิคุ้มกันต่อสารพิษอื่น ๆ มันยังทำให้ร่างกายของเขา hyper เป็นพิษเมื่อ Tengfei วังเห็นเฮาเมงคว้านิ้วพิษ เขาเริ่มที่จะหัวเราะ หัวเราะประกอบด้วยความเกลียดชังและเชียร์อย่างไร้กังวล เขานึกว่าเฮาเมง ในช่วงเวลาเพียง จะเริ่มเหี่ยวแห้งค่า และจากนั้น เปลี่ยนเป็นสระว่ายน้ำของเลือดอย่างไรก็ตาม แม้ในขณะที่เสียงหัวเราะของเขาเริ่มแหวนออก มัน screeched จะหยุดกะทันหัน ลักษณะของศรัทธาแน่นอนปรากฏบนใบหน้าของเขา นิ้วของเขาหายไปภายในเมงเฮามือ แล้ว หลังจากว่างกี่ลมหายใจ popping เสียงอาจจะได้ยิน ปรากฏหมอกสีดำที่ดูเหมือนจะรู้สึก มัน trembled ว่ามันไม่กล้าไปใกล้เมงเฮาเฮา เมงหลวมจับของเขา วัง Tengfei รักร่างกายทั้งหมด และเลือดที่พ่นจากปากของเขา เขาย้อนหลัง แปรผันเฝ้ามองนิ้วของเขาเมื่อได้ครอบครองพื้นที่ numbly เขาก็คิดย้อนไปถึงฉากจากเจ็ด หรือแปดปีที่ผ่านมา เมื่อเขาได้พ่ายแพ้ เขามีความคิดเสมอว่า เขา และคู่ต่อสู้ มีเพียงแมลง ความพ่ายแพ้ของเขาก่อนที่จะได้รับอุบัติเหตุ และตอนนี้ เขาได้ก่อตั้งมูลนิธิ คู่ต่อสู้ถูกไกลใต้เขาแต่วันนี้..."คุณขวา คุณและฉันไม่ได้ archenemies กล่าวว่า เมงเฮา indifferently เขามีความอายที่อายุเดียวกันในนิพจน์ของเขา ตามที่เขามองหน้าซีด Tengfei วัง "ระยะมีความหมายเกินไป มันไม่เหมาะกับความสัมพันธ์ของเรา" เขาได้พยายามที่จะฆ่า Tengfei วัง มันไม่ได้ฆ่าที่เขาไม่คุ้ม แต่ค่อนข้าง ฆ่าในสถานการณ์เช่นนี้จะทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนมากเกินไปจุดสำคัญที่สุดในสิ่งทั้งถูกว่า เฮาเมงเสมอดูเหมือนจะ จบลง ด้วยสิ่งที่เป็นของวัง Tengfei มันเหลือเขา ด้วยความรู้สึกแปลกที่ก็ทำให้เขาฆ่าเขาเต็มใจแม้แต่น้อยรอบพวกเขาเสร็จเงียบ ผู้หญิงมองไม่เห็นคือคู่ที่มองละม่อมไปทางเฮาเมง รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอ และเมื่อเธอเห็นเฮาเมงละลายนิ้วพิษ มันกลายเป็นลักษณะของความรักผู้หญิงเห็นเมงเฮาขี้อายยิ้ม หัวเราะ และส่ายหัวของเธอ ดูความรักเติบโตแข็งแกร่ง"เด็กคนนี้ได้เสมอเล่น..." ผู้หญิงกล่าวอย่างเงียบๆ" เขาเพียงแค่ไม่สามารถช่วย แต่ทำสาวเหมือนเขา" เธอ glanced เป่ยฮั่นและ Li Shiqi ว่าเธอถูกปรับขนาดพวกเขาขึ้นเป็น daughters-in-law อาจเกิดขึ้น"กองทัพฮั่นยเลือด...ย่า เธอจะไม่ทำ ส่วนอื่น ๆ คนนี้...เธอดูเหมือนน่าสนใจ เธอได้มีประสิทธิภาพเพียงพอ น้อย"รอยยิ้ม shyly เมงเฮากลับไปเขาข้างผวน ไขมันวิ่งผ่าน ให้อดเฮาเมงเขาหน้าซีด วัง Tengfei wordlessly กลับไปยังจุดของเขาอยู่ถัดจากวัง Xifan เขาหัวเราะดี ๆ ดูเหมือนว่าจะไม่สูญเสียใด ๆ ที่จะต่อสู้ Xifan วังกล่าวว่า ไม่มีอะไร เขามองไปที่เมงเฮา ตาของเขาแผ่เจตนาฆ่าเฮา เมงมองขึ้น ตาล็อกลงในวัง Xifan เมื่อ gazes ตนตรง เมงเฮาคิดย้อนไปถึงปีเมื่อเขานั่งบนภูเขาตะวันออกในนิกายพึ่ง วันนี้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คนที่วัง Xifan สามารถฆ่า ด้วยการมองเพียงแวบเดียว"ผมสงสัยว่า ถ้า จะได้ต่อสู้กับขั้นก่อตัวหลักหลังจากที่ฉันแบบเสาดาวของฉันสมบูรณ์แบบที่เก้า?" เขาได้รับการสงสัยนี้บางขณะ หลังจากได้เห็นความน่าอัศจรรย์ของเสาดาวของเขาสมบูรณ์แบบ มันเกิดจากเขารู้สึกความคาดหมายยิ่งสำหรับหลักสมบูรณ์แบบ นอกจากนี้ เขาอย่างแท้จริงอยากรู้ว่าถ้าเขาสามารถต่อสู้ในระยะก่อตัวหลักขณะที่เขายังอยู่ในการจัดตั้งมูลนิธิเขาไม่แน่ใจ แต่ ณวันนี้ วัง Xifan คนเฮาเมงตัดสินใจที่ต้องถูกฆ่าตายเห็นความหนาวเย็นในดวงตาของเมงเฮา เจตนาฆ่าวัง Xifan ขยายตัวรุนแรงมากขึ้น เขามีความรู้สึกที่ถ้าเขาไม่ฆ่าเมง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนหน้านี้บทบทต่อไป
บทที่ 191: ความพ่ายแพ้หลังจากความพ่ายแพ้วังแซ่ตั้งไข่วิญญาณเกษตรกรหันหัวของเขาและจ้องที่แหกคอกเพลง เม้งเฮาอย่างต่อเนื่องเพื่อก้าวไปสู่การถอยวัง Tengfei เขายกมือของเขาและคว้านิ้วชี้วัง Tengfei ของ. "ดังนั้นนี้เป็นนิ้วที่ฉันพังทลายเวลานั้น" เขากล่าวเฉย ตาวัง Tengfei ประกายด้วยความเกลียดชังเช่นเดียวกับน่าแปลกใจ. เขาได้พัฒนานิ้วพิษนี้มีค่าใช้จ่ายที่ดี เขาจะได้กลับมาปลูกนิ้วปกติ แต่แทนที่จะได้เข้าใจความเพียรและความทนความเจ็บปวดที่จำเป็นในการเจริญเติบโตนิ้วพิษ. ในการประมาณค่าของเขาก็คือการเปลี่ยนแปลง เขาก็มาถึงข้อสรุปนี้แฟลชในการตรัสรู้; เขาจะเอาความพ่ายแพ้ของเขาและมันกลายเป็นความรุ่งโรจน์สดใส. ความเจ็บปวดที่ทำให้เขาไม่มีจำนวนเล็ก ๆ ของการลงโทษ แต่เขาได้รับความเดือดร้อนผ่านมันและสร้างนิ้วพิษซึ่งเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าส่วนบุคคล. วัง Tengfei รู้ว่าทุกคนจะทน ความพ่ายแพ้ในชีวิตของพวกเขา แต่ที่จะเปลี่ยนความล้มเหลวลงในสมบัติสามารถทำให้ชีวิตรุ่งโรจน์อย่างแท้จริง. บางทีเขาอาจจะถูกต้อง แต่บางครั้งโชคชะตาสามารถจะโหดร้าย วันนี้ ... เขาวิ่งเข้าไปในเม้งเฮา. มีบางสิ่งบางอย่างที่เม้ง Hao ไม่ได้ทำโดยเจตนาได้ ชอบหรือไม่แม้ว่าสามสีคืนชีพลิลลี่ไม่เพียง แต่ทำให้เขามีภูมิคุ้มกันต่อสารพิษอื่น ๆ ทั้งหมดนอกจากนี้ยังทำให้ร่างกายของเขา Hyper-เป็นพิษ. เมื่อวัง Tengfei เห็นเม้งเฮาคว้านิ้วพิษของเขาเริ่มที่จะหัวเราะ หัวเราะที่มีทั้งความเกลียดชังและเชียร์ห่วง เขาก็อาจจะคิดว่าเม้งเฮาในช่วงเวลาเพียงจะเริ่มเหี่ยวเฉาขึ้นแล้วกลายเป็นสระว่ายน้ำของเลือด. อย่างไรก็ตามแม้ในขณะที่เสียงหัวเราะของเขาเริ่มที่จะแหวนออกก็ screeched หยุดกะทันหัน ดูเชื่อแน่นอนปรากฏบนใบหน้าของเขา นิ้วมือของเขาหายไปภายในมือเม้ง Hao และแล้วหลังจากที่พื้นที่หายใจไม่กี่เสียงปะทุอาจจะได้ยิน หมอกสีดำปรากฏว่าดูเหมือนจะมีชีวิตก็กลัวจนตัวสั่นราวกับว่ามันไม่กล้าที่จะอยู่ใกล้กับเม้งเฮา. เม้งเฮาคลายจับเขา ทั้งร่างกายวัง Tengfei ของสั่นสะเทือนและเลือดฉีดพ่นออกมาจากปากของเขา เขาเดินโซเซย้อนกลับจ้อง numbly ในพื้นที่ที่นิ้วชี้ของเขาได้ครอบครองครั้งเดียว ทันใดนั้นเขาก็คิดว่ากลับไปยังที่เกิดเหตุจากเจ็ดหรือแปดปีที่ผ่านมาเมื่อเขาได้รับการพ่ายแพ้ เขาคิดเสมอว่าเขาได้รับเลือกและฝ่ายตรงข้ามของเขาเป็นเพียงแมลง ความพ่ายแพ้ของเขาก่อนที่จะได้รับอุบัติเหตุและตอนนี้เขาก็มาถึงการจัดตั้งมูลนิธิ คู่ต่อสู้ของเขาก็ยังห่างไกลใต้เขา. แต่วันนี้ ... . "คุณขวาคุณและฉันไม่ได้ archenemies" เม้งเฮากล่าวว่าเอาใจใส่ เขามีบิตของที่อายเดิมในการแสดงออกของเขาขณะที่เขามองไปที่ซีดเผือดวัง Tengfei "คำที่มีความหมายมากเกินไป มันไม่เหมาะกับความสัมพันธ์ของเรา. "เขาทำไม่มีความพยายามที่จะฆ่าวัง Tengfei มันไม่ใช่ว่าจะฆ่าเขาก็ไม่คุ้มค่า แต่จะฆ่าเขาในสถานการณ์เช่นนี้จะทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนมากเกินไป. จุดที่สำคัญที่สุดในเรื่องทั้งหมดเป็นที่เม้งเฮาก็ดูเหมือนจะจบลงด้วยสิ่งที่เป็นวัง Tengfei มันเหลือเขาด้วยความรู้สึกแปลกที่อยู่ ๆ ก็ทำให้เขาแม้แต่น้อยยินดีที่จะฆ่าเขา. ทุกอย่างรอบพวกเขาเป็นที่เงียบสงบ ผู้หญิงที่มองไม่เห็นได้รับการจ้องมองไปยังละม่อมเม้งเฮา รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอและเมื่อเธอเห็นเม้งเฮาละลายนิ้วพิษก็เปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ของความรัก. เห็นรอยยิ้มขี้อายเม้ง Hao ของผู้หญิงคนนั้นหัวเราะและส่ายหัวของเธอ ดูความรักเติบโตแข็งแกร่งยิ่งขึ้น. "เด็กคนนี้ได้เสมอผู้เล่น ... ." ผู้หญิงคนนั้นกล่าวอย่างเงียบ ๆ "เขาก็ไม่สามารถช่วย แต่ทำให้สาว ๆ ชอบเขา." เธอเหลือบมองไปที่ฮันบวร์กแล้วหลี่ Shiqi เช่นถ้าเธอได้รับการปรับขนาดพวกเขาเป็นลูกสาวในกฎหมายที่อาจเกิดขึ้น. "ฮันตระกูลสายเลือด ... ไม่ได้มาตรฐาน เธอจะไม่ทำ สำหรับคนอื่น ๆ นี้ ... ดูเหมือนเธอที่น่าสนใจ เธอเป็นคนที่มีประสิทธิภาพเพียงพออย่างน้อย. " ยิ้มเอียงอายเม้งเฮากลับไปยังสถานที่ของเขาข้างเฉินพัดลม ไขมันวิ่งไปให้เม้งเฮาขยิบตา. ใบหน้าของเขาซีดวัง Tengfei คอแข็งกลับไปยังจุดที่เขาติดกับวัง Xifan เขาหัวเราะอย่างขมขื่นดูเหมือนจะมีการสูญเสียใดประสงค์ที่จะต่อสู้ วัง Xifan กล่าวว่าไม่มีอะไร เขามองไปที่เม้งเฮาดวงตาของเขาแผ่เจตนาฆ่า. เม้งเฮาเงยหน้าขึ้นมองตาของเขาล็อคเข้าสู่วัง Xifan เมื่อพวกเขาได้พบอาศัยการมองตาเม้งเฮาคิดว่ากลับไปเมื่อปีที่เขานั่งอยู่ด้านบนของภูเขาตะวันออกในการพึ่งนิกาย อย่างไรก็ตามในวันนี้เขาไม่ได้เป็นคนที่วัง Xifan สามารถฆ่าได้อย่างเดียว. "ฉันสงสัยว่าฉันจะสามารถที่จะต่อสู้กับการพัฒนาขั้นตอนหลักหลังจากที่ผมในรูปแบบที่สมบูรณ์แบบที่เก้าดาวเสาของฉัน !?" เขาได้รับการสงสัยนี้ สำหรับในขณะที่บาง หลังจากที่ได้เห็นพลังที่น่าทึ่งของเขาสมบูรณ์แบบเสาเชียงดาวมันทำให้เขารู้สึกความคาดหมายมากยิ่งขึ้นสำหรับเพอร์เฟแกน นอกจากนี้เขาอย่างแท้จริงอยากจะรู้ว่าเขาจะต่อสู้กับขั้นตอนหลักของการก่อตัวในขณะที่เขายังคงอยู่ในการจัดตั้งมูลนิธิ! เขาไม่แน่ใจว่า แต่ ณ วันนี้วัง Xifan เป็นคนที่เม้งเฮาตัดสินใจที่ต้องถูกฆ่า. เห็นความหนาวเย็นในสายตาของเม้งเฮาเจตนาฆ่าวัง Xifan ขยายตัวรุนแรงมากขึ้น เขามีความรู้สึกว่าถ้าเขาไม่ได้ฆ่าเม้ง