1. Overemphasizing individual accou

1. Overemphasizing individual accountability. Despite the fact that innovation requires autonomy and personal initiative, overemphasizing individual accountability can be detrimental to the creative process. Although staff need to be given individual targets and be evaluated against their achieved outcomes Pfeffer (2002) note that over-relying on individual accountability can lead to finger-pointing, is likely to create a climate of fear and may discourage employees from taking the risks that are so important in the arly stages of the creative process. Evidently, these go against the requirement for open communication, constructive feedback and the necessity of an open-learning culture. Moreover, although individual performance appraisals serve an essential human resource management tool they need to be carefully crafted so that they do not substitute regular and informal feedback and they do not promote a controlling and risk-averse culture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. overemphasizing ความรับผิดชอบแต่ละ ทั้ง ๆ ที่นวัตกรรมต้องการอิสระและความคิดริเริ่มส่วนบุคคล ความรับผิดชอบแต่ละ overemphasizing ได้ผลดีกับกระบวนการสร้างสรรค์ แม้ว่าพนักงานต้องได้รับแต่ละเป้าหมาย และมีประเมินเทียบ ของพวกเขาทำได้ผล Pfeffer (2002) หมายเหตุว่า เกินอาศัยความรับผิดชอบแต่ละสามารถนำไปสู่การชี้นิ้ว มีแนวโน้มที่จะสร้างบรรยากาศของความหวาดกลัว และอาจกีดกันพนักงานมีความเสี่ยงที่เป็นสำคัญดังนั้นใน arly ขั้นตอนของกระบวนการสร้างสรรค์ กรีซ เหล่านี้ไปเทียบกับข้อกำหนดสำหรับการสื่อสารเปิด คำติชมที่สร้างสรรค์ และความจำเป็นของการเปิดเรียน นอก แม้ว่าการประเมินประสิทธิภาพการทำงานแต่ละบริการเป็นเครื่องมือบริหารทรัพยากรมนุษย์จำเป็นต้องการเป็นอาจารย์เพื่อที่จะทดแทนอย่างสม่ำเสมอ และเป็น คำติชมและจะไม่ส่งเสริมวัฒนธรรมความเสี่ยง averse และควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. Overemphasizing รับผิดชอบของแต่ละบุคคล แม้จะมีความจริงที่ว่านวัตกรรมต้องมีความเป็นอิสระและความคิดริเริ่มส่วนบุคคล overemphasizing ความรับผิดชอบของแต่ละบุคคลสามารถเป็นอันตรายต่อกระบวนการความคิดสร้างสรรค์ แม้ว่าพนักงานจะต้องมีการกำหนดเป้​​าหมายของแต่ละบุคคลและมีการประเมินผลความสำเร็จกับพวกเขาเพ็บ (2002) ทราบว่ามากกว่าอาศัยความรับผิดชอบแต่ละคนสามารถนำไปสู่​​การใช้นิ้วชี้มีโอกาสที่จะสร้างบรรยากาศแห่งความกลัวและอาจกีดกันพนักงานจากการเสี่ยง ที่ให้ความสำคัญในขั้นตอน Arly ของกระบวนการความคิดสร้างสรรค์ เห็นได้ชัดว่าเหล่านี้ไปกับความต้องการสำหรับการสื่อสารเปิดความคิดเห็นที่สร้างสรรค์และความจำเป็นของวัฒนธรรมเปิดการเรียนรู้ นอกจากนี้แม้ว่าการประเมินผลการปฏิบัติงานของแต่ละบุคคลทำหน้าที่เป็นเครื่องมือการบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่สำคัญพวกเขาจะต้องสร้างขึ้นอย่างรอบคอบเพื่อให้พวกเขาไม่ได้แทนปกติและข้อเสนอแนะที่เป็นทางการและไม่ส่งเสริมวัฒนธรรมการควบคุมและไม่ชอบความเสี่ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . เน้นย้ำซะทีความรับผิดชอบของแต่ละบุคคล แม้จะมีความจริงที่ว่านวัตกรรมต้องมีการปกครองตนเองและความคิดริเริ่มส่วนบุคคล เน้นย้ำซะทีความรับผิดชอบส่วนบุคคลสามารถเป็นอันตรายต่อกระบวนการความคิดสร้างสรรค์แม้ว่าเจ้าหน้าที่จะต้องได้รับการประเมินเป้าหมายส่วนบุคคลและไม่บรรลุผล เฟฟเฟอร์ ( 2002 ) ทราบว่าอาศัยความรับผิดชอบรายบุคคลสามารถนำนิ้วชี้ มีโอกาสที่จะสร้างบรรยากาศแห่งความกลัว และอาจทำให้พนักงานจากการความเสี่ยงที่สำคัญมากในขั้นตอน Arly ของกระบวนการความคิดสร้างสรรค์ เห็นได้ชัดว่าเหล่านี้ต่อต้านความต้องการของการสื่อสารที่เปิด ข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์และความจำเป็นของการเปิดการศึกษาวัฒนธรรม อย่างไรก็ตาม การประเมินผลการปฏิบัติงานรายบุคคลให้บริการการจัดการทรัพยากรมนุษย์เป็นเครื่องมือที่พวกเขาต้องการที่จะสร้างขึ้นมาอย่างระมัดระวังเพื่อให้พวกเขาไม่แทนที่ปกติและไม่เป็นทางการการตอบรับและพวกเขาไม่ส่งเสริมการควบคุมและวัฒนธรรมรังเกียจความเสี่ยง