Researchers are starting to address

Researchers are starting to address this question, however. Recently, Madhukar Trivedi, MD, a psychiatrist at the University of Texas Southwestern Medical College, and colleagues studied exercise as a secondary treatment for patients with major depressive disorder who hadn't achieved remission through drugs alone. They evaluated two exercise doses: One group of patients burned four kilocalories per kilogram each week, while another burned 16 kilocalories per kilogram weekly. They found both exercise protocols led to significant improvements, though the higher-dose exercise program was more effective for most patients (Journal of Clinical Psychiatry, 2011).
The study also raised some intriguing questions, however. In men and women without family history of mental illness, as well as men with family history of mental illness, the higher-dose exercise treatment proved more effective. But among women with a family history of mental illness, the lower exercise dose actually appeared more beneficial. Family history and gender are moderating factors that need to be further explored, the researchers concluded.
Questions also remain about which type of exercise is most helpful. Most studies have focused on aerobic exercise, though some research suggests weight training might also be effective, Smits says. Then there's the realm of mind-body exercises like yoga, which have been practiced for centuries but have yet to be thoroughly studied. "There's potential there, but it's too early to get excited," he says.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักวิจัยจะเริ่มคำถามนี้ อย่างไรก็ตาม ล่าสุด Madhukar Trivedi, MD จิตแพทย์ที่วิทยาลัยแพทย์มหาวิทยาลัยเท็กซัสตะวันตกเฉียงใต้ และเพื่อนร่วมงานศึกษาออกกำลังกายเป็นการรักษารองผู้ป่วยซึมเศร้าที่ไม่ได้รับการปลดผ่านยาเสพติดเพียงอย่างเดียว จะมีประเมินปริมาณการออกกำลังกายสอง: ผู้ป่วยกลุ่มหนึ่งเขียน kilocalories สี่ต่อกิโลกรัมแต่ละสัปดาห์ ในขณะที่อีกเขียน kilocalories 16 กิโลกรัมต่อสัปดาห์ พวกเขาพบโพรโทคอลการออกกำลังกายทั้งสองนำไปสู่การปรับปรุงที่สำคัญ ว่าสูงปริมาณการออกกำลังกายมีประสิทธิภาพสำหรับผู้ป่วยส่วนใหญ่ (สมุดรายวันของคลินิกจิตเวช 2011)การศึกษายังยกคำถามน่า อย่างไรก็ตาม ในชายและหญิง โดยไม่มีประวัติครอบครัวของโรคจิต คนมีประวัติครอบครัวของโรคจิต การรักษาปริมาณรังสีที่สูงออกกำลังกายได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่ในหมู่ผู้หญิงที่มีประวัติครอบครัวเป็นโรคจิต ยาออกกำลังกายต่ำกว่าจริงปรากฏประโยชน์มากขึ้น เพศและประวัติครอบครัวจะดูแลปัจจัยที่จำเป็นต้องไปเพิ่มเติม นักวิจัยสรุปยังยังคำถามเกี่ยวกับชนิดของการออกกำลังกายมีประโยชน์มากที่สุด การศึกษาส่วนใหญ่ได้เน้นออกกำลังกายแอโรบิก แม้ว่างานวิจัยบางแนะนำฝึกอบรมน้ำหนักอาจยังมีผล Smits กล่าวว่า แล้ว มีขอบเขตของร่างกายจิตใจการออกกำลังกายเช่นโยคะ ซึ่งได้รับการฝึกฝนมานานหลายศตวรรษ แต่ยังไม่ได้ศึกษาอย่างละเอียด "มีศักยภาพมี แต่มันเร็วเกินไปเพื่อให้ได้ตื่นเต้น เขากล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักวิจัยจะเริ่มต้นที่จะถามคำถามนี้อย่างไร เมื่อเร็ว ๆ นี้ Madhukar Trivedi, MD, จิตแพทย์ที่มหาวิทยาลัยเท็กซัสตะวันตกเฉียงใต้วิทยาลัยการแพทย์และเพื่อนร่วมงานได้ศึกษาการออกกำลังกายเป็นยารองสำหรับผู้ป่วยที่มีโรคซึมเศร้าที่ไม่เคยประสบความสำเร็จในการให้อภัยผ่านยาเสพติดเพียงอย่างเดียว พวกเขาทั้งสองได้รับการประเมินปริมาณการออกกำลังกาย: หนึ่งในกลุ่มของผู้ป่วยเผาสี่กิโลแคลอรีต่อกิโลกรัมในแต่ละสัปดาห์ในขณะที่อีก 16 กิโลแคลอรีเผาต่อกิโลกรัมรายสัปดาห์ พวกเขาพบว่าการออกกำลังกายโปรโตคอลทั้งนำไปสู่การปรับปรุงที่สำคัญแม้ว่าโปรแกรมการออกกำลังกายสูงกว่าปริมาณที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับผู้ป่วยส่วนใหญ่ (วารสารคลินิกจิตเวช 2011).
การศึกษายังยกคำถามที่น่าสนใจอย่างไร ในผู้ชายและผู้หญิงที่ไม่มีประวัติครอบครัวของความเจ็บป่วยทางจิตเช่นเดียวกับคนที่มีประวัติครอบครัวเป็นความเจ็บป่วยทางจิตรักษาการออกกำลังกายสูงกว่าปริมาณการพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่ในหมู่ผู้หญิงที่มีประวัติครอบครัวเป็นความเจ็บป่วยทางจิตยาการออกกำลังกายที่ลดลงจริงปรากฏเป็นประโยชน์มากขึ้น ประวัติครอบครัวและเพศได้รับการดูแลปัจจัยที่จะต้องมีการสำรวจเพิ่มเติมนักวิจัยได้ข้อสรุป.
คำถามที่ยังคงอยู่เกี่ยวกับชนิดของการออกกำลังกายเป็นประโยชน์มากที่สุด การศึกษาส่วนใหญ่ได้มุ่งเน้นการออกกำลังกายแอโรบิก แต่บางวิจัยแสดงให้เห็นว่าการฝึกอบรมน้ำหนักนอกจากนี้ยังอาจจะมีประสิทธิภาพสมิทซ์กล่าวว่า จากนั้นก็มีขอบเขตของการออกกำลังกายร่างกายจิตใจเช่นโยคะที่ได้รับการฝึกมานานหลายศตวรรษ แต่ยังไม่ได้รับการศึกษาอย่างทั่วถึง "มีศักยภาพมี แต่มันเร็วเกินไปที่จะได้รับความตื่นเต้น" เขากล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักวิจัยกำลังเริ่มต้นไปยังที่อยู่ปัญหานี้อย่างไร เมื่อเร็วๆ นี้ madhukar ตริเวดี , MD , จิตแพทย์ในมหาวิทยาลัยวิทยาลัยแพทยศาสตร์ตะวันตกเฉียงใต้เท็กซัสและเพื่อนร่วมงานได้ศึกษาการออกกำลังกายเป็นทุติยภูมิในผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่ไม่ได้รับการให้อภัยผ่านยาเสพติดเพียงอย่างเดียว พวกเขาประเมินสองการออกกำลังกาย ( :หนึ่งในกลุ่มของผู้ป่วยเผาสี่กิโลแคลอรี่ต่อกิโลกรัมในแต่ละสัปดาห์ ในขณะที่อีก 16 กิโลแคลอรี่ต่อกิโลกรัม เผารายสัปดาห์ พวกเขาพบว่าทั้งสองใช้โปรโตคอลที่นำไปสู่การปรับปรุงที่สำคัญ แม้ว่า dose สูงการออกกำลังกายโปรแกรมมีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับผู้ป่วยส่วนใหญ่ ( วารสารจิตเวชศาสตร์คลินิก 2011 )
การศึกษายังยกคำถามบางอย่างที่น่าสนใจ แต่ในผู้ชายและผู้หญิง โดยไม่มีประวัติคนในครอบครัวป่วยทางจิต เช่นเดียวกับผู้ชายที่มีประวัติครอบครัวของการเจ็บป่วยทางจิต สูงกว่าปริมาณการออกกำลังกายการรักษาให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่ของผู้หญิงที่มีครอบครัวมีประวัติป่วยทางจิต ลดการออกกำลังกายขนาดจริงปรากฏประโยชน์เพิ่มเติม ประวัติครอบครัวและเพศควบคุมปัจจัยที่จะต้องสํารวจเพิ่มเติม นักวิจัยสรุป
คำถามที่ยังคงเกี่ยวกับการออกกำลังกายชนิดใดจะเป็นประโยชน์ที่สุด การศึกษาส่วนใหญ่จะเน้นการออกกำลังกาย แม้ว่าบางวิจัยเสนอการฝึกอบรมน้ำหนักยังอาจจะมีประสิทธิภาพ , สมิทกล่าว แล้วมันมีขอบเขตของจิตใจ ร่างกาย กายบริหาร เช่น โยคะ ซึ่งได้รับการฝึกมานานหลายศตวรรษ แต่ยังไม่ได้ศึกษาอย่างละเอียด " . มีศักยภาพ แต่มันเร็วเกินไปที่จะตื่นเต้น" เขากล่าวว่า .