The old man saw my notebook and smi

The old man saw my notebook and smiled at me.
'Don't tell me. You're a reporter. Which newspaper
do you work for?'
'The Sunday Times, sir.'
'A very good newspaper. Come in and sit down. Ask
your questions. We were young once, weren't we,
Linda? But of course that was a long time ago.'
He turned to a tall woman, who was standing in the
corner. She smiled at me with friendly brown eyes. 'So
this is Lady Evans,' I thought. 'What a nice face she
has! She looks like a farmer's wife.'
I was not afraid any more. I sat down and opened
my notebook.
'Tell me about yourself, please, Sir Anthony. Did
you come from a musical family? Did you start to learn
the piano when you were three, like Mozart?'
The famous pianist smiled. 'No, no, my dear. I am
the first musician in my family. And I was fourteen
years old before I touched a piano for the first time.'
He saw the surprise on my face. 'We have a little time
before my concert. I'll tell you my story. It's a strange
story, but every word of it is true. You see, I left school
when I was thirteen. Everybody called me Tony in
those days. I worked on a farm . . .'
It was an exciting story and he told it well. At first I

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนเห็นสมุดบันทึกของฉัน และยิ้มที่ฉัน' ไม่บอก ผู้รายงานได้ หนังสือพิมพ์ที่คุณทำงานสำหรับ?''วันอาทิตย์ครั้งที่ รักกัน'' หนังสือดีมาก มา และนั่งลง ขอคำถามของคุณ เราเป็นเด็กครั้งเดียว ไม่ เราลินดา แต่แน่นอนที่ไม่นานมานี้ 'เขากลายเป็นผู้หญิงสูง ที่ยืนอยู่ในมุม เธอยิ้มที่ฉันกับตาสีน้ำตาลมิตร ' ดังนั้นเป็นเลดี้อีวานส์ ฉันคิดว่า ' ดีหน้าเธอมี เธอดูเหมือนของภรรยานั้น 'ผมไม่กลัวอีกต่อไป ผมนั่งลง และเปิดสมุดบันทึกของฉัน' บอกฉันเกี่ยวกับตัวคุณ กรุณา Anthony ที่รัก ไม่ได้คุณมาจากครอบครัวดนตรี คุณไม่ได้เริ่มเรียนรู้ชอบเปียโนเมื่อคุณสาม Mozart ?'นักเปียโนชื่อดังยิ้ม ' ไม่มี ไม่ มี รักของฉัน ผมนักดนตรีครั้งแรกในครอบครัว และสิบสี่ปีก่อนผมสัมผัสเปียโนครั้งแรก 'เขาเห็นความประหลาดใจบนใบหน้า ' เรามีเวลาน้อยก่อนคอนเสิร์ตของฉัน จะบอกเรื่องราวของฉัน มันเป็นความแปลกเรื่องราว แต่ทุกคำมันเป็นจริง คุณเห็น ผมออกจากโรงเรียนเมื่อผมสิบสาม ทุกคนเรียกผมโทนี่ในวันนั้น ผมทำงานในฟาร์ม... .'มันเป็นเรื่องน่าตื่นเต้น และเขาบอกว่า มันดี ตอนแรกผม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายชราเห็นสมุดบันทึกของฉันและยิ้มให้ฉัน.
'อย่าบอกนะ คุณนักข่าว หนังสือพิมพ์ซึ่งทำคุณทำงาน? '' เดอะซันเดย์ไทครับ. '' หนังสือพิมพ์ดีมาก มาและนั่งลง ถามคำถาม เราเป็นเด็กครั้งเราไม่ได้ลินดา? แต่แน่นอนว่าเป็นช่วงเวลาที่นานมาแล้ว. เขาหันไปเป็นผู้หญิงสูงที่ยืนอยู่ในมุม เธอยิ้มให้ผมด้วยดวงตาสีน้ำตาลมิตร ดังนั้นนี้เป็นเลดี้อีแวนส์ 'ฉันคิดว่า 'สิ่งที่เธอมีใบหน้าที่ดีมี! เธอดูเหมือนภรรยาของเกษตรกร. ฉันไม่ได้กลัวใด ๆ เพิ่มเติม ผมนั่งลงและเปิดสมุดบันทึกของฉัน. 'บอกฉันเกี่ยวกับตัวเองโปรดเซอร์แอนโธนี ไม่คุณมาจากครอบครัวนักดนตรี? ท่านได้เริ่มต้นที่จะเรียนรู้การเล่นเปียโนเมื่อคุณสามเช่นโมซาร์ท'นักเปียโนที่มีชื่อเสียงยิ้ม 'ไม่มีที่รักของฉัน ผมนักดนตรีครั้งแรกในครอบครัวของฉัน และผมอายุสิบสี่ปีก่อนที่ผมสัมผัสเปียโนเป็นครั้งแรก. เขาเห็นความประหลาดใจบนใบหน้าของฉัน "เรามีช่วงเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆก่อนที่คอนเสิร์ตของฉัน ฉันจะบอกคุณเรื่องของฉัน มันเป็นเรื่องแปลกเรื่อง แต่คำพูดของมันทุกที่เป็นจริง คุณเห็นฉันออกจากโรงเรียนเมื่อตอนที่ผมอายุสิบสาม ทุกคนเรียกผมว่าโทนี่ในวันนั้น ผมทำงานในฟาร์ม . . มันเป็นที่น่าตื่นเต้นและเรื่องที่เขาบอกว่ามันได้ดี ในตอนแรกที่ผม