There are ample reasons to suspect,

There are ample reasons to suspect, however, that IRP
does not hold over the time periods relevant to bond issuers’
borrowing decisions. Even at short horizons, tests
of the UIP routinely fail. In fact, the persistent failure of
the UIP is one of the most enduring mysteries in international
finance. There is an extensive literature dating
back to the early studies, by Bilson (1981), Longworth
(1981), and Meese and Rogoff (1983), that demonstrate
that as a predictor of future exchange rate movements,
the interest rate premium is at best useless and at worst
perverse. In a survey of 75 published estimates, in fact,
Froot and Thaler (1990) find that the vast majority of estimates
suggest that relatively low-interest-rate currencies
actually depreciate over time. In other words,
opportunistic borrowers in these currencies would benefit
not only from lower interest costs during the life of
their loans but also by being able to repay these loans
with relatively less expensive foreign currency in the
future. (For a discussion of the various theoretical
explanations for this finding, see elsewhere in this
Handbook.)
While the failure of the UIP is almost universally accepted
among economists, as Chinn and Meredith
(2004) point out, virtually all empirical analyses consider
relatively short-term interest rates and corresponding
currency movements. In the case of the early research
into the UIP completed in the 1980s and 1990s, this focus
was inevitable. Exchange rates for major currencies only
began floating after the collapse of the Bretton Woods exchange
rate regime in the 1970s, so researchers lacked
sufficiently historical data with which to examine potential
longer horizon trends. With the benefit of an additional
two decades’ worth of data points, however,
Chinn and Meredith investigate whether or not the
data are more consistent with the UIP at much longer
horizons. For most major currencies, they run simple
regressions that compare the ultimate appreciation or
depreciation rate observed over the subsequent 5- and
10-year periods to the difference between local government
benchmark bond yields and the corresponding
US rates. Unlike virtually all tests on short-term data,
they are unable to reject the hypothesis that the coefficient
on the interest differential is 1 (the standard test
for the UIP). Instead, they find coefficients that are positive
and often statistically indistinguishable (though
smaller in magnitude) than 1. While these results are
more consistent with the UIP, they are perhaps best
interpreted as failing to provide additional evidence
against the UIP rather than providing evidence in favor
of it. In any case, given the overwhelming body of evidence
against the UIP that has been built up over decades
of research, even well-informed borrowers
would seem to have ample reason to doubt that their

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีเหตุผลมากพอต้องสงสัย อย่างไรก็ตาม IRP ที่ไม่เหนี่ยวรอบระยะเวลาที่เกี่ยวข้องของผู้ออกตราสารหนี้การตัดสินใจกู้ยืมเงิน แม้ที่ฮอลิซันส์สั้น ทดสอบของ UIP ประจำไม่ ในความเป็นจริง ความล้มเหลวแบบของUIP เป็นหนึ่งในความลึกลับที่ยั่งยืนมากที่สุดในประเทศทางการเงิน มีการประกอบการเดทกลับไปศึกษาก่อน โดย Bilson (1981), Longworth(1981), และ Meese และ Rogoff (1983), ที่ที่เป็นผู้ทายผลของความเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนในอนาคตพิเศษอัตราดอกเบี้ยไม่มีประโยชน์ที่สุด และ ที่ร้ายperverse ในการสำรวจ 75 ประกาศประเมิน ในความเป็นจริงFroot และ Thaler (1990) พบว่าส่วนใหญ่ของการประเมินแนะนำที่ค่อนข้างต่ำอัตราดอกเบี้ยสกุลเงินจริง คิดช่วงเวลา ในคำอื่น ๆยกผู้กู้ในสกุลเงินนี้จะได้รับประโยชน์ไม่เพียงแต่จากต้นทุนดอกเบี้ยต่ำในช่วงชีวิตของเงินกู้ยืมของพวกเขาแต่ ด้วยความสามารถในการชำระเงินกู้เหล่านี้สกุลเงินต่างประเทศที่ค่อนข้างแพงในการในอนาคต (สำหรับคำอธิบายเกี่ยวกับทฤษฎีต่าง ๆคำอธิบายการค้นหานี้ อื่น ๆ ดูในนี้คู่มือนี้)ในขณะที่ความล้มเหลวของ UIP เป็นที่ยอมรับกันแพร่หลายเกือบในหมู่นักเศรษฐศาสตร์ Meredith และ Chinnพิจารณาวิเคราะห์ผลแทบทุกจุด (2004) ออกอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นค่อนข้างและที่สอดคล้องความเคลื่อนไหวของสกุลเงิน ในกรณีของการวิจัยก่อนเป็น UIP ในแถบเอเชีย โฟกัสนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้ อัตราแลกเปลี่ยนสำหรับสกุลเงินหลัก ๆ เท่านั้นเริ่มลอยตัวหลังจากการล่มสลายของการแลกเปลี่ยน Bretton ป่าระบอบการปกครองอัตราในทศวรรษ 1970 เพื่อให้นักวิจัยขาดข้อมูลทางประวัติศาสตร์พอจะตรวจสอบศักยภาพแนวโน้มฟ้าอีกต่อไป ด้วยประโยชน์ของเพิ่มเติมคุ้มสองทศวรรษจุดข้อมูล อย่างไรก็ตามMeredith และ Chinn ตรวจสอบหรือไม่ข้อมูลมีมากขึ้นสอดคล้องกับ UIP ที่มากอีกต่อไปฮอลิซันส์ สำหรับสกุลเงินสำคัญส่วนใหญ่ เรียกใช้ง่ายregressions ที่เปรียบเทียบการจัดการที่ดีที่สุด หรือสังเกตอัตราค่าเสื่อมราคามากกว่าในเวลาต่อมา 5 - และรอบระยะเวลา 10 ปีเพื่อความแตกต่างระหว่างรัฐบาลท้องถิ่นอัตราผลตอบแทนพันธบัตร benchmark และให้สอดคล้องกับสหรัฐอเมริกาอัตรา ซึ่งแตกต่างจากการทดสอบแทบทุกข้อมูลระยะสั้นไม่สามารถปฏิเสธสมมติฐานการที่ค่าสัมประสิทธิ์ดอกเบี้ยส่วนที่แตกต่างคือ 1 (การทดสอบมาตรฐานสำหรับ UIP) แทน พวกเขาค้นหาสัมประสิทธิ์ที่เป็นบวกและทางสถิติมักจะจำแนกไม่ได้ (แม้ว่าขนาดเล็ก) มากกว่า 1 ในขณะที่ผลลัพธ์เหล่านี้มากขึ้นสอดคล้องกับ UIP เป็นทีสุดแปลความหมายเป็นการแสดงหลักฐานเพิ่มเติมจาก UIP แทนที่ให้หลักฐานในโปรดปรานของมัน ได้รับเนื้อความครอบงำของหลักฐานจาก UIP ที่ถูกสร้างขึ้นกว่าทศวรรษที่ผ่านมาวิจัย แม้ผู้กู้ทราบดีดูเหมือนจะ มีเหตุผลมากมายสงสัยที่ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีเหตุผลเพียงพอที่จะสงสัย แต่ที่ IRP
ไม่ได้ถือช่วงเวลาที่เกี่ยวข้องกับผู้ออกตราสารหนี้ฯ
ตัดสินใจกู้ยืม แม้ที่ขอบฟ้าสั้นการทดสอบของ UIP ประจำล้มเหลว
ในความเป็นจริงความล้มเหลวถาวรของ
UIP
เป็นหนึ่งในความลึกลับที่ยั่งยืนมากที่สุดในต่างประเทศทางการเงิน มีวรรณกรรมที่กว้างขวางเดทคือกลับไปศึกษาต้นโดยบิลสัน (1981) Longworth (1981) และ Meese และ Rogoff (1983) ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นปัจจัยบ่งชี้ของการเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนในอนาคตที่น่าสนใจพรีเมี่ยมในอัตราที่ดีที่สุดไร้ประโยชน์และที่เลวร้ายที่สุดที่ผิดปกติ ในการสำรวจ 75 ประมาณการการตีพิมพ์ในความเป็นจริงFroot และ Thaler (1990) พบว่าส่วนใหญ่ของประมาณการชี้ให้เห็นว่าค่อนข้างสกุลเงินดอกเบี้ยต่ำอัตราจริงลดลงเมื่อเวลาผ่านไป ในคำอื่น ๆผู้กู้ที่ฉวยโอกาสในสกุลเงินเหล่านี้จะได้รับประโยชน์ไม่เพียงแต่จากค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยที่ลดลงในช่วงชีวิตของเงินให้กู้ยืมของพวกเขาแต่ยังตามความสามารถในการชำระคืนเงินกู้ยืมเหล่านี้กับสกุลเงินต่างประเทศค่อนข้างน้อยราคาแพงในอนาคต (สำหรับการอภิปรายของทฤษฎีต่างๆคำอธิบายสำหรับการค้นพบนี้ให้ดูที่อื่น ๆ ในนี้คู่มือ.) ในขณะที่ความล้มเหลวของ UIP ที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในหมู่นักเศรษฐศาสตร์เป็นChinn และเมเรดิ ธ(2004) ชี้ให้เห็นแทบวิเคราะห์เชิงประจักษ์ทั้งหมดพิจารณาค่อนข้างสั้นอัตราดอกเบี้ยระยะยาวและสอดคล้องกับการเคลื่อนไหวของสกุลเงิน ในกรณีของการวิจัยต้นเข้า UIP เสร็จสมบูรณ์ในปี 1980 และ 1990, โฟกัสนี้คงหนีไม่พ้น อัตราแลกเปลี่ยนสำหรับเงินสกุลหลักเพียงเริ่มลอยหลังจากการล่มสลายของการแลกเปลี่ยนเบรตตันวูดส์ระบบอัตราในปี1970 เพื่อให้นักวิจัยขาดข้อมูลทางประวัติศาสตร์อย่างเพียงพอที่จะตรวจสอบศักยภาพแนวโน้มขอบฟ้าอีกต่อไป กับผลประโยชน์ของเพิ่มเติมมูลค่าสองทศวรรษที่ผ่านมาของจุดข้อมูล แต่ Chinn เมเรดิ ธ และการตรวจสอบหรือไม่ว่าข้อมูลที่มีมากขึ้นสอดคล้องกับUIP ที่นานโพ้น สำหรับสกุลเงินหลักส่วนใหญ่พวกเขาทำงานง่ายถดถอยที่เปรียบเทียบการแข็งค่าสูงสุดหรืออัตราค่าเสื่อมราคาที่สังเกตได้ในช่วงต่อมา5 และระยะเวลา10 ปีความแตกต่างระหว่างรัฐบาลท้องถิ่นอัตราผลตอบแทนพันธบัตรมาตรฐานและสอดคล้องกันอัตราสหรัฐ ซึ่งแตกต่างจากการทดสอบความจริงทั้งหมดกับข้อมูลระยะสั้นพวกเขาไม่สามารถที่จะปฏิเสธสมมติฐานที่ว่าค่าสัมประสิทธิ์จากส่วนต่างของดอกเบี้ยที่1 (การทดสอบมาตรฐานสำหรับUIP) ที่ แต่พวกเขาพบว่าค่าสัมประสิทธิ์ที่เป็นบวกและมักจะแยกไม่ออกทางสถิติ(แม้ว่าจะมีขนาดเล็กลงในขนาดกว่า) 1. ในขณะที่ผลการเหล่านี้มีความสอดคล้องกับUIP ที่พวกเขาจะดีที่สุดอาจจะตีความว่าเป็นความล้มเหลวที่จะให้หลักฐานเพิ่มเติมกับUIP มากกว่าการให้หลักฐานในการ ความโปรดปรานของมัน ในกรณีใด ๆ ให้ร่างกายครอบงำของหลักฐานกับUIP ที่ได้รับการสร้างขึ้นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาของการวิจัยแม้ผู้กู้สันทัดกรณีก็ดูเหมือนจะมีเหตุผลเพียงพอที่จะสงสัยว่าพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีเหตุผลเพียงพอที่จะสงสัย แต่ที่เห็นได้ชัด
ไม่ถือผ่านช่วงเวลาที่เกี่ยวข้องกับผู้ออกพันธบัตร '
ยืมการตัดสินใจ แม้สั้นขอบเขตการทดสอบ
ของจำตรวจไม่ผ่าน ในความเป็นจริงความล้มเหลวถาวรของ
จำเป็นหนึ่งในความลึกลับในการเงินระหว่างประเทศสำคัญที่สุด

มีกว้างขวางวรรณกรรมเดท
กลับไปศึกษาก่อน โดยลองเวิร์ด
บิลสัน ( 1981 ) ,( 1981 ) และมีส และโรกอฟ ( 1983 ) ที่แสดงให้เห็นถึง
ที่ได้ดีการเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนในอนาคต
อัตราดอกเบี้ยพรีเมี่ยมที่ไร้ประโยชน์ที่สุด และที่เลวร้ายที่สุด
ขี้อ้อน . ในการสำรวจที่เผยแพร่ประมาณ 75 , ในความเป็นจริง ,
froot เทเลอร์ ( 1990 ) และพบว่าส่วนใหญ่ของประมาณการ
แนะนำว่าสกุลเงินอัตราดอกเบี้ยค่อนข้างต่ำ
จริงลดลงเมื่อเวลาผ่านไป ในคำอื่น ๆ ,
สำหรับผู้กู้ในสกุลเงินเหล่านี้จะได้รับประโยชน์ไม่เพียง แต่จากการลดค่าใช้จ่ายดอกเบี้ย

ช่วงชีวิตของเงินให้กู้ยืมของพวกเขา แต่ยังสามารถจ่ายคืนเงินกู้เหล่านี้มีค่อนข้างน้อยราคาแพง

เงินตราต่างประเทศในอนาคต ( สำหรับการสนทนาของต่าง ๆทฤษฎี
คำอธิบายนี้หาดูที่อื่น ๆในคู่มือนี้

)ในขณะที่ความล้มเหลวของจำเป็น เกือบทุกแห่งยอมรับ
ในหมู่นักเศรษฐศาสตร์ที่ชินกับเมเรดิธ
( 2004 ) จุดออกแทบทุกเชิงวิเคราะห์พิจารณา
อัตราดอกเบี้ยค่อนข้างสั้น และความเคลื่อนไหวของสกุลเงินเดียวกัน

ในกรณีของ
การวิจัยในจำแล้วเสร็จในช่วงปี 1980 และปี 1990 , โฟกัส
มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ อัตราแลกเปลี่ยนสำหรับสกุลเงินหลักเท่านั้น
เริ่มลอยตัว หลังจากการล่มสลายของเบรตตันวูดส์ตรา
คะแนนระบอบการปกครองในยุค ดังนั้นนักวิจัยขาด
ประวัติข้อมูลเพียงพอที่จะตรวจสอบศักยภาพ
อีกต่อไป , แนวโน้ม กับประโยชน์ของการเพิ่มเติม
สองทศวรรษของมูลค่าของคะแนนข้อมูลอย่างไรก็ตาม
ชินและเมเรดิธตรวจสอบหรือไม่
ข้อมูลสอดคล้องกับจำที่นานกว่า
ขอบเขตสำหรับสกุลเงินหลักส่วนใหญ่ก็ใช้ง่าย
สังกะสีเปรียบเทียบคุณค่าสูงสุดหรืออัตราค่าเสื่อมราคาตามมาพบกว่า
-
5 และ 10 ปี ระยะเวลาการความแตกต่างระหว่างรัฐบาลท้องถิ่น

และมาตรฐานอัตราผลตอบแทนพันธบัตรที่เราอัตรา ซึ่งแตกต่างจากแทบทุกการทดสอบ ข้อมูลระยะสั้น
พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธสมมติฐานว่าสัมประสิทธิ์
ในความสนใจความแตกต่าง 1 (
ทดสอบมาตรฐานสำหรับจำ ) แทน พวกเขาหาสัมประสิทธิ์ที่เป็นบวก และมักจะไม่พบ ( แม้ว่า

มีขนาดเล็กในขนาด ) มากกว่า 1 ในขณะที่ผลลัพธ์เหล่านี้
มากขึ้นสอดคล้องกับจำ พวกเขาอาจจะดีที่สุด
ว่ามิได้มีหลักฐานเพิ่มเติม
กับจำมากกว่าการให้หลักฐานในการสนับสนุน
ของมันในกรณีใด ๆให้ร่างกายครอบงำของหลักฐาน
กับจำที่ได้รับการสร้างขึ้นในช่วงหลายทศวรรษของการวิจัยจะรอบรู้กู้
,
ดูเหมือนจะต้องมีเหตุผลเพียงพอที่จะสงสัยว่า พวกเขา