Listening is an invisible mental pr

Listening is an invisible mental process, making it difficult to describe. Listeners must discriminate between sounds, understand vocabulary and grammatical structures, interpret stress and intention, retain and interpret this within the immediate as well as the larger socio-cultural context of the utterance (Wipf 1984: 345).
Underwood (1993: 1), for example, defines listening as the activity of paying attention to and trying to get meaning from something we hear. To listen successfully to spoken language, we need to be able to work out what the speakers mean when they use particular words in particular ways on particular occasions, and not simply to understand the words themselves.
Similarly, Saricoban (1999: 19) noted that listening is the ability to understand what others are saying which involves understanding their accent or pronunciation, grammar and vocabulary, and grasping the meaning conveyed.
From the definitions above, it could be concluded that listening is an interactive activity in which listeners employ a variety of process and need to pay attention in order to receive a message and understand the meaning what others are saying.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟังเป็นกระบวนการทางจิตใจมองไม่เห็น ทำให้ยากที่จะอธิบาย ผู้ฟังต้องแยกแยะระหว่างเสียง เข้าใจคำศัพท์และโครงสร้างไวยากรณ์ ตีความเครียดและความตั้งใจ รักษา และตีความนี้ในทันทีเป็นบริบทสังคมและวัฒนธรรมใหญ่ของวาทะ (Wipf 1984:345)อันเดอร์วูด (1993:1), เช่น กำหนดฟังเป็นกิจกรรมความสนใจ และพยายามรับความหมายจากสิ่งที่เราได้ยิน ฟังเรียบร้อยภาษาพูด เราต้องสามารถออกลำโพงอะไรเมื่อพวกเขาใช้คำเฉพาะในรูปแบบเฉพาะในโอกาสใด และไม่ใช่เพียงแค่ การเข้าใจคำพูดตัวเองในทำนองเดียวกัน Saricoban (1999:19) กล่าวว่า การฟังเป็นความสามารถในการเข้าใจสิ่งที่คนอื่นพูดที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจสำเนียงของพวกเขา หรือการออกเสียง ไวยากรณ์ และคำศัพท์ และจับความหมายที่สื่อจากคำนิยามข้างต้น มันสามารถสรุปได้ว่า ฟังเป็นกิจกรรมเชิงโต้ตอบที่ใช้ความหลากหลายของกระบวนการ และต้องให้ความสนใจเพื่อที่จะได้รับข้อความ และเข้าใจความหมายผู้ฟังสิ่งที่คนอื่นพูดได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟังเป็นกระบวนการทางจิตที่มองไม่เห็นทำให้มันยากที่จะอธิบาย ผู้ฟังจะต้องแยกแยะระหว่างเสียงเข้าใจคำศัพท์และไวยากรณ์โครงสร้างตีความความเครียดและความตั้งใจที่จะรักษาและแปลความหมายนี้ในทันทีเช่นเดียวกับบริบทใหญ่ทางสังคมวัฒนธรรมของคำพูด (Wipf 1984: 345).
อันเดอร์วู้ด (1993: 1) ตัวอย่างเช่นกำหนดฟังเป็นกิจกรรมของการให้ความสนใจและพยายามที่จะได้รับหมายจากบางสิ่งบางอย่างที่เราได้ยิน ที่จะฟังประสบความสำเร็จในภาษาพูดเราจะต้องมีความสามารถที่จะทำงานออกว่าลำโพงหมายถึงเมื่อพวกเขาใช้คำที่เฉพาะเจาะจงในรูปแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งในโอกาสโดยเฉพาะอย่างยิ่งและไม่เพียง แต่จะเข้าใจคำพูดของตัวเอง.
ในทำนองเดียวกัน Saricoban (1999: 19) ตั้งข้อสังเกตว่า ฟังคือความสามารถที่จะเข้าใจในสิ่งที่คนอื่นพูดที่เกี่ยวข้องกับการทำความเข้าใจสำเนียงหรือการออกเสียงไวยากรณ์และคำศัพท์และโลภความหมายที่สื่อความหมาย.
จากนิยามข้างต้นก็สามารถสรุปได้ว่าการฟังเพลงเป็นกิจกรรมแบบโต้ตอบที่ฟังใช้หลาย กระบวนการและต้องให้ความสนใจในการที่จะได้รับข้อความและเข้าใจความหมายในสิ่งที่คนอื่นพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟังเพลงเป็นกระบวนการทางจิตที่มองไม่เห็น ทำให้ยากที่จะอธิบาย ผู้ฟังต้องแยกแยะระหว่างเสียง เข้าใจคำศัพท์และโครงสร้างทางไวยากรณ์ตีความเครียดและตั้งใจรักษา และตีความ ภายในทันที รวมทั้งมีบริบททางสังคมวัฒนธรรมของการเปล่งเสียง ( wipf 1984 : 345 )อันเดอร์วู้ด ( 2536 : 1 ) ตัวอย่างเช่นกำหนดฟังกิจกรรมของ ให้ความสนใจและพยายามจะเข้าใจความหมายจากสิ่งที่เราได้ยิน ฟังเรียบร้อยแล้ว ภาษา พูด เราต้องสามารถที่จะทำงานออกจากสิ่งที่ผู้พูดหมายถึงเมื่อพวกเขาใช้คำที่เฉพาะเจาะจงโดยเฉพาะวิธีการในโอกาสที่เฉพาะเจาะจง และไม่เพียง แต่จะเข้าใจคำพูดตัวเองในทำนองเดียวกัน ซาริโคบาน ( 2542 : 13 ) กล่าวว่า ฟัง คือความสามารถในการเข้าใจสิ่งที่ผู้อื่นพูดซึ่งเกี่ยวข้องกับความเข้าใจหรือการออกเสียง สำเนียง ไวยากรณ์ และคำศัพท์ และเข้าใจความหมาย การถ่ายทอดจากนิยามข้างต้น สรุปได้ว่า การฟังเป็นกิจกรรมแบบโต้ตอบที่ผู้ฟังใช้ความหลากหลายของกระบวนการ และต้องให้ความสนใจในการสั่งซื้อที่จะได้รับข้อความและเข้าใจความหมายในสิ่งที่คนอื่นพูด