In the 21st century, educators are

In the 21st century, educators are utilising emerging technologies to develop not only knowledge of graduates, but also their soft skills in order to enhance their competences that meets employers’ requirements. Technology can be used to encourage learning process, support communication setting, assess learning activities, manage resources and create learning materials (Che Ku Nuraini, Faaizah, & Naim, 2014). Although technology is seen as an important enabler for improving student-learning outcomes; to get the greatest value from technology, best practices of learning design are required. Collaborative learning has been proven in promotes soft skills development (E. Ahmad, Jailani, & Aina Aishikin, 2011; Sancho et. al, 2011). Previous work result (Sharifah Nadiyah et. al, 2014) indicated that most of the lecturers at Malaysian Polytechnic had implemented Collaborative Learning approach, however the feedback from employers that students lack the soft skills (Greenberg & Nilssen, 2014; Juen, Pang, & Vitales, 2010). This shows that collaboration does not happen naturally in a group.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในศตวรรษที่ 21 นักการศึกษาใช้เทคโนโลยีใหม่ ๆ ในการพัฒนาไม่เพียงความรู้ของผู้จบการศึกษา แต่ยังอ่อนทักษะเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของพวกเขามีความสามารถด้านที่ตรงกับความต้องการของนายจ้าง เทคโนโลยีที่สามารถใช้เพื่อส่งเสริมกระบวนการเรียนรู้ สนับสนุนการตั้งค่าการสื่อสาร ประเมินกิจกรรมการเรียนรู้ จัดการทรัพยากร และสร้างวัสดุการเรียนรู้ (Che คุ Nuraini, Faaizah และมัสยิดอันนา อิม 2014) แม้ว่าเทคโนโลยีจะเห็นรธานีสำหรับการปรับปรุงผลการเรียนนักเรียน เพื่อให้ได้มูลค่าสูงสุดจากเทคโนโลยี แนวทางปฏิบัติของการเรียนรู้ออกแบบจำเป็น การเรียนรู้ร่วมกันได้รับการพิสูจน์ในการส่งเสริมพัฒนาทักษะ (E. อะหมัด Jailani และ Aishikin นา 2011 ซังโจ et al, 2011) ผลลัพธ์งานก่อนหน้า (Sharifah Nadiyah et. al, 2014) ระบุว่า ส่วนใหญ่อาจารย์ที่มาเลเซียโพลีเทคนิคได้ดำเนินวิธีการเรียนรู้ร่วมกัน อย่างไรก็ตามการตอบรับจากนายจ้างที่ว่า นักเรียนขาดทักษะที่อ่อน (นเบิร์กและ Nilssen, 2014 Juen ปาง & Vitales, 2010) นี้แสดงว่า ทำงานร่วมกันไม่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในกลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในศตวรรษที่ 21 การศึกษามีการใช้เทคโนโลยีใหม่ ๆ เพื่อพัฒนาความรู้ไม่เพียง แต่ของผู้สำเร็จการศึกษา แต่ยังทักษะอ่อนของพวกเขาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในความสามารถของพวกเขาที่ตรงตามความต้องการของนายจ้าง เทคโนโลยีสามารถนำมาใช้เพื่อส่งเสริมให้กระบวนการเรียนรู้การสนับสนุนการตั้งค่าการสื่อสารประเมินกิจกรรมการเรียนรู้ในการจัดการทรัพยากรและการสร้างสื่อการเรียนรู้ (สกอกู่ Nuraini, Faaizah และ Naim 2014) แม้ว่าเทคโนโลยีจะเห็นเป็น Enabler สิ่งสำคัญสำหรับการปรับปรุงผลการเรียนรู้ของนักเรียน; จะได้รับค่ามากที่สุดจากเทคโนโลยีการปฏิบัติที่ดีที่สุดของการเรียนรู้การออกแบบจะต้อง เรียนรู้ร่วมกันได้รับการพิสูจน์ในการส่งเสริมการพัฒนาทักษะอ่อน (อีอาหมัด Jailani และ Aina Aishikin 2011. โช et al, 2011) ก่อนหน้านี้ผลงาน (. Sharifah Nadiyah et al, 2014) ชี้ให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของอาจารย์ที่มาเลเซีย Polytechnic โดยได้ดำเนินวิธีการเรียนรู้ร่วมกัน แต่ข้อเสนอแนะจากนายจ้างว่านักเรียนขาดทักษะอ่อน (กรีนเบิร์กและ Nilssen 2014; Juen ปาง & Vitales 2010) นี้แสดงให้เห็นว่าการทำงานร่วมกันไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติในกลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในศตวรรษที่ 21 ครูจะใช้เทคโนโลยีใหม่ที่จะพัฒนาไม่เพียง แต่ความรู้ของบัณฑิต แต่ยังนุ่มทักษะเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของทักษะที่ตรงกับความต้องการของนายจ้าง " เทคโนโลยีที่สามารถใช้เพื่อส่งเสริมกระบวนการเรียนรู้ การรองรับการสื่อสาร ประเมินกิจกรรมการเรียนรู้การบริหารจัดการทรัพยากรและสร้างสื่อการเรียนรู้ ( เชกู่ nuraini faaizah , และ naim 2014 ) แม้ว่าเทคโนโลยีจะเห็นเป็น enabler สำคัญเพื่อปรับปรุงการเรียนของนักเรียน ผลที่จะได้รับค่ามากที่สุดจากเทคโนโลยี , การปฏิบัติที่ดีที่สุดของการออกแบบการเรียนรู้ได้เป็นอย่างดี การเรียนรู้ร่วมกันได้รับการพิสูจน์ในการส่งเสริมการพัฒนาทักษะอ่อน ( เช่น อัลมาด Jilani & ไอนะ aishikin 2011 ; ซาน et al , 2011 ) ผลงานที่ผ่านมา ( ชารีฟา nadiyah et al , 2014 ) แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของอาจารย์ที่มาเลเซียและได้ใช้แนวคิดการเรียนรู้แบบร่วมกัน อย่างไรก็ตาม การตอบรับจากนายจ้างว่า นักเรียนขาดทักษะอ่อน ( Greenberg & nilssen 2014 ; juen ปาง และ vitales , 2010 ) นี้แสดงให้เห็นว่าความร่วมมือไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติในกลุ่ม