staphylococci in ready-to-eat food

staphylococci in ready-to-eat food might be related to human
contamination rather that contamination with animal origin
(Fontes et al., 2013). Additionally, Schlegelova et al. (2008) claims
that this species is more often found in dairy and meat products
than in raw materials from which they are produced. This can
suggest re-infection during the production process, due to the
common occurrence of S. epidermidis on employees' hands and its
ability to produce a biofilm and to survive in production spaces.
In recent years, systematic growth in the number of antibiotic
resistant strains in the human environment has been observed. The
researchers suggest that food could be appropriate environment for
resistant and multi-resistant strains and the food chain can play a
key role in the transmission of resistance between the environment
and humans (Chaje˛cka-Wierzchowska et al., 2012). In the tests
performed, resistance to at least one antibiotic was observed in
more than half of isolates (Table 2). Most stains revealed a resistance
to cefoxitin which in case of strains isolated from food is an
alarming phenomenon since it determines strains of the MR-CoNS
(methicillin resistant coagulase-negative Staphylococcus) phenotype.
Methicillin resistant strains are phenotypically resistant to all
b-lactam antibiotics used so far in treatment, namely penicillins,
aminopenicillins, isoxazolyl penicillins (oxacillin, cloxacillin,
dicloxacillin, flucloxacillin, nafcillin, cephalosporins, penicillins
with inhibitors, cephalosporins with inhibitors and carbapenems).
This is confirmed, among others, by examinations of the resistance
profiles of coagulase-negative staphylococci carried out by
Bhargava and Zhang (2012) e in which all methicillin resistant
strains revealed phenotypical resistance to penicillin and oxacillin
at the same time. Our analysis of the results revealed another
interesting relation, namely that even 83.3% methicillin resistant
strains showed at the same time resistance to clindamycin, tetracycline
and rifampicin.
Currently, from the clinical point of view, methicillin-resistant
staphylococci constitute a very serious therapeutic problem
(Huber et al., 2011). The resistance mechanism in MR-CoNS is
related to the presence of mecA gene situated within the SCCmec
cassette (staphylococcocal cassette chromosome mec) located on
the bacteria chromosome. The mecA gene encodes PBP2a (PBP22'),
a penicillin-binding protein, which results in phenotypic resistance.
The results of our research have revealed the presence of the mecA
gene which encodes resistance to methicillin in all strains revealing
phenotypical resistance to cefoxitin. The mecA gene was carried by
26 of the 33 isolates resistant to at least one antibiotic. One strain of
S. epidermidis which was found to carry mecA gene was
phenotypically cefoxitin-susceptible (Table 2). This situation is in
accordance with other authors (Vyletelov
a et al., 2011; Souza
Antunes et al., 2007). Only 84% of mec A-positive strains isolated
in the study of Vyletelov
a et al. (2011) showed phenotypic resistant
to 30 mg cefoxitin in disc-diffusion method. That kind of differences
between phenotype resistance and the presence of genes conferring
resistance may be due to the presence of a so-called “silent
gene” that is express only in vivo, or to the fact that detection by PCR
of a single gene inside an operon may overlook the absence of other
genes which are necessary for phenotypic expression. Discordances
might be brought about by mutations in the coding or promoter
region of the PCR-detected genes.
According to the literature data, it is probable that coagulasenegative
staphylococci are the source of SCCmec (Leonardo and
Markey, 2008). This hypothesis is supported at least by the
observed total homology of SCCmec cassettes in the examined
coagulase-positive and coagulase-negative staphylococci. The
research shows, among others, that the type IV SCCmec cassette,
initially determined in S. epidermidis, also began to appear over the
years in S. aureus (Chrobak et al., 2009).
What is significant is the strain resistance to antibiotics of the
MLS group (MacrolideseLincosamideseStreptogramins). Although
those antibiotics are not used in animal treatment, frequent
administration of macrolide-class tylosin to animals resulted in the
development of cross-resistance to the MLS group (Thumu and
Halami, 2012). Macrolide and lincosamide resistance have been
observed previously in various CoNS including S. epidermidis from
cows with mastitis (Sawant et al., 2009). In our study 32.8%
revealed multi-drug resistance (MDR) defined as resistance to antibiotics
belonging to three or more classes. Two out of the examined
strains (belonging to the S. xylosus species) revealed
simultaneous resistance to antibiotics of nine various classes.
Staphylococci are common habitants of skin of warm-blooded animals
and the slaughtering process plays an important role for
natural contamination of raw material, notably contributing to the
bacterial population involved in food of animal origin (Marty et al.,
2012).
Tetracycline resistance can be conferred by genes encoding
efflux proteins tet(K) and tet(L) or ribosomal protection proteins
tet(M), tet(O) and tet(S) (Huys et al., 2004). The most frequent gene
occurred in our phenotypic tetracycline resistant strains were
tet(M) following by tet(L). Tet(K) gene was always associated with
tet(M) and tet(L). This results are in agreement with finding by
Bhargava and Zhang (2012) which detected tet(M) in 36 of 56
investigated strains. The high incidence of tet(M) and tet(L) genes in
the isolated staphylococci can be explained by their usual genetic
locations. In fact, the presence of tet(L) gene on plasmids and tet(M)
on conjugative transposons (Tn916eTn1545 family) contributes to
the spread of these determinants. The strains that harboured
multiple tetracycline resistant genes were largely isolated from
cured meat, only one strain was isolated from cheese. The carriage
of multiple tet genes was commonly found in individual Grampositive
bacteria (Huys et al., 2004; Rizzotti et al., 2005). Four isolates
which were phenotypically tetracycline's susceptible were
found to carry at least one of tet genes. Seven isolates resistant to
erythromycin carried the msr(A) gene, which codes for an ATPdependent
efflux pump. This gene occurred in the studied staphylococci
more often than other macrolide resistance genes.
5. Conclusions
The analysis of results obtained in this study proves the frequent
occurrence of antibiotic-resistant strains among coagulasenegative
staphylococci isolated from ready-to-eat food of animal
origin. What is particularly alarming is the high percentage of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

staphylococci พร้อมกินอาหารอาจเกี่ยวข้องกับมนุษย์ปนเปื้อนแทนที่ปนกับสัตว์(Fontes et al., 2013) นอกจากนี้ เรียกร้อง Schlegelova et al. (2008)ว่า ชนิดนี้จะพบบ่อยในผลิตภัณฑ์นมและเนื้อกว่าในวัตถุดิบที่จะผลิต นี้สามารถแนะนำการติดเชื้อในระหว่างกระบวนการผลิต เนื่องในเหตุการณ์ทั่วไปของ S. epidermidis บนมือของพนักงานและสามารถผลิต biofilm เป็น และอยู่รอดในพื้นที่ผลิตในปีที่ผ่านมา เติบโตระบบจำนวนยาปฏิชีวนะสายพันธุ์ทนในสภาพแวดล้อมที่มนุษย์ได้ถูกตรวจสอบ ที่นักวิจัยแนะนำว่า อาหารอาจจะสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับห่วงโซ่อาหารและสายพันธุ์ที่ทน และทนหลายสามารถเล่นเป็นบทบาทสำคัญในการส่งผ่านความต้านทานระหว่างสิ่งแวดล้อมและมนุษย์ (Chaje˛cka Wierzchowska et al., 2012) ในการทดสอบดำเนินการ ความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะถูกสังเกตในมากกว่าครึ่งของแยก (ตารางที่ 2) ต้านทานการเปิดเผยส่วนใหญ่คราบการ cefoxitin ซึ่งในกรณีของสายพันธุ์ที่แยกต่างหากจากอาหารเป็นการปรากฏการณ์ที่น่าเป็นห่วงเนื่องจากกำหนดสายพันธุ์ของนายข้อด้อย(ทน methicillin coagulase ลบ Staphylococcus) phenotypeสายพันธุ์ที่ทนทานต่อ methicillin จะทน phenotypically ทั้งหมดใช้มากในการรักษา penicillins คือ ยาบี-lactamaminopenicillins, isoxazolyl penicillins (oxacillin, cloxacillindicloxacillin, flucloxacillin, nafcillin, cephalosporins, penicillinsinhibitors, cephalosporins inhibitors และ carbapenems)นี้เป็นยืนยัน หมู่คนอื่น ๆ โดยการตรวจสอบของผู้ต่อต้านโพรไฟล์ของ staphylococci coagulase ลบดำเนินการโดยอีจาง (2012) ซึ่งทั้งหมด methicillin ทนและ Bhargavaสายพันธุ์ทนต่อยาเพนนิซิลลินและ oxacillin phenotypical ที่เปิดเผยในเวลาเดียวกัน เปิดเผยผลการวิเคราะห์ของเราอีกความสัมพันธ์ที่น่าสนใจ คือที่ทนทานต่อ methicillin 83.3%พบว่าสายพันธุ์ที่ต้านทานเวลาเดียวกันกับ clindamycin เตตราไซคลีนและ rifampicinจากคลินิกมอง ทนทานต่อ methicillin ในปัจจุบันstaphylococci เป็นปัญหารุนแรงมากรักษา(Huber et al., 2011) เป็นกลไกความต้านทานในคำนายที่เกี่ยวข้องกับสถานะของยีน mecA แห่ง SCCmecเทป (staphylococcocal เทปโครโมโซม mec) อยู่โครโมโซมแบคทีเรีย ยีน mecA จแมป PBP2a (PBP22')การผูกยาเพนนิซิลลินโปรตีน มีผลต้านทานไทป์ผลการวิจัยของเรามีการเปิดเผยของ mecAยีนที่จแมปความต้านทานต่อ methicillin ในสายพันธุ์ทั้งหมดที่เปิดเผยความต้านทาน phenotypical การ cefoxitin ทำโดยยีน mecA26 33 การแยกยาปฏิชีวนะทนต่อน้อย ต้องใช้หนึ่งของมี S. epidermidis ซึ่งพบสืบทอดยีน mecAphenotypically cefoxitin-ไวต่อ (ตารางที่ 2) สถานการณ์นี้เป็นสามัคคีกับคน (Vylet elov al. ร้อยเอ็ด 2011 SouzaAntunes et al., 2007) เพียง 84% ของสายพันธุ์ mec บวก A ที่แยกต่างหากในการศึกษาของ Vylet elov al. ร้อยเอ็ด (2011) พบไทป์ทนต่อการ cefoxitin 30 มิลลิกรัมในดิสก์แพร่วิธี ชนิดที่แตกต่างระหว่างความต้านทาน phenotype ของยีน conferringต้านทานอาจเป็น เพราะของเรียกว่า "ไซเลนท์ที่มียีน"แสดงเฉพาะ ใน vivo หรือข้อเท็จจริงที่ตรวจ ด้วย PCRของยีนเดียวใน operon อาจมองข้ามของอื่น ๆยีนซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับนิพจน์ไทป์ Discordancesอาจนำมาเกี่ยวกับ โดยการกลายพันธุ์ในโค้ดหรือโปรโมเตอร์ภูมิภาคของยีนตรวจ PCRตามข้อมูลเอกสารประกอบการ ก็น่าเป็นที่ coagulasenegativestaphylococci เป็นแหล่งที่มาของ SCCmec (Leonardo และMarkey, 2008) สนับสนุนสมมติฐานนี้น้อยโดยสังเกต homology รวมของแบบ SCCmec ในการกล่าวถึงstaphylococci coagulase เป็นบวก และค่า ลบ coagulase ที่วิจัยแสดง หมู่คนอื่น ๆ ที่ชนิด IV SCCmec เทปเริ่มต้นกำหนดใน S. epidermidis เริ่มต้นปรากฏผ่านการปีใน S. หมอเทศข้างลาย (Chrobak et al., 2009)สิ่งสำคัญคือ จะต้องใช้ความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะของการกลุ่มเม (MacrolideseLincosamideseStreptogramins) ถึงแม้ว่าไม่ได้ใช้ยาเหล่านั้นในการรักษาสัตว์ บ่อยบริหาร tylosin แมคโคไรด์คลาสกับสัตว์ทำให้เกิดการพัฒนา cross-resistance กลุ่ม MLS (Thumu และHalami, 2012) แมคโคไรด์และ lincosamide ต้านทานได้สังเกตในข้อด้อยต่าง ๆ รวมถึง S. epidermidis จากก่อนหน้านี้วัวกับ mastitis (Sawant et al., 2009) เราศึกษา 32.8%เปิดเผยต่อต้านยาเสพติดหลาย (MDR) กำหนดเป็นความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะอยู่ชั้นสาม หรือมากกว่า 2 จากการกล่าวถึงสายพันธุ์ (ของสายพันธุ์ S. xylosus) เปิดเผยเกิดความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะของเก้าชั้นต่าง ๆStaphylococci จะ habitants ทั่วไปของผิวหนังของสัตว์เลือดอุ่นและกระบวนการ slaughtering มีบทบาทสำคัญในปนเปื้อนตามธรรมชาติของวัตถุดิบ ยวดสนับสนุนการประชากรแบคทีเรียที่เกี่ยวข้องกับอาหารของสัตว์ (มาร์ตี้ et al.,2012)เตตราไซคลีนความต้านทานที่สามารถปรึกษา โดยยีนที่เข้ารหัสtet(L) และ tet(K) efflux โปรตีน หรือโปรตีนป้องกัน ribosomaltet(M), tet(O) และ tet (S) (Huys et al., 2004) ยีนพบบ่อยที่สุดเกิดขึ้นในเตตราไซคลีนไทป์ของเรามีสายพันธุ์ที่ทนtet(M) ต่อไปนี้ โดย tet(L) เกี่ยวข้องกับยีน Tet(K) อยู่เสมอtet(M) และ tet(L) ผลลัพธ์นี้จะยังคงค้นหาโดยBhargava และเตียว (2012) ซึ่งตรวจพบ tet(M) ใน 36 56ตรวจสอบสายพันธุ์ อุบัติการณ์สูงของยีน tet(M) และ tet(L) ในstaphylococci แยกที่สามารถอธิบายความความปกติทางพันธุกรรมสถาน ในความจริง ที่อยู่ของยีน tet(L) plasmids และ tet(M)บน conjugative transposons รวม (Tn916eTn1545 family)การแพร่กระจายของดีเทอร์มิแนนต์เหล่านี้ สายพันธุ์ที่ harbouredยีนหลายเตตราไซคลีนทนถูกแยกต่างหากจากส่วนใหญ่เนื้อแดดเดียว เดียวต้องใช้ถูกแยกต่างหากจากชีส การขนส่งของยีน tet หลายมักพบในแต่ละ Grampositiveแบคทีเรีย (Huys et al., 2004 Rizzotti et al., 2005) สี่แยกซึ่งมี phenotypically เตตราไซคลีนของไวต่อได้พบการดำเนินการอย่างน้อยหนึ่งของยีน tet 7 แยกทนต่อerythromycin ทำยีน msr(A) ซึ่งรหัสในการ ATPdependentปั๊ม efflux ยีนนี้เกิดขึ้นใน studied staphylococciบ่อยเกินอื่น ๆ ยีนต้านทานแมคโคไรด์5. บทสรุปการวิเคราะห์ผลที่ได้รับในการศึกษานี้แสดงให้เห็นบ่อยเกิดสายพันธุ์ดื้อยาปฏิชีวนะระหว่าง coagulasenegativestaphylococci โดดเดี่ยวพร้อมกินอาหารของสัตว์จุดเริ่มต้นของการ มีอะไรน่าเป็นห่วงอย่างยิ่งเป็นเปอร์เซ็นต์สูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เชื้อในพร้อมที่จะกินอาหารที่อาจจะเกี่ยวข้องกับมนุษย์ปนเปื้อนค่อนข้างที่มีการปนเปื้อนที่มาจากสัตว์
(สเป et al., 2013) นอกจากนี้ Schlegelova et al, (2008) อ้างว่าสายพันธุ์นี้จะมากขึ้นมักจะพบในนมและผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์กว่าในวัตถุดิบจากที่พวกเขามีการผลิต นี้สามารถแนะนำการติดเชื้อในระหว่างกระบวนการผลิตเนื่องจากการเกิดขึ้นร่วมกันของepidermidis เอสในมือของพนักงานและของความสามารถในการผลิตไบโอฟิล์มและเพื่อความอยู่รอดในพื้นที่การผลิต. ในปีที่ผ่านมาการเติบโตของระบบในจำนวนของยาปฏิชีวนะทนสายพันธุ์ในสภาพแวดล้อมของมนุษย์ได้รับการปฏิบัติ นักวิจัยชี้ให้เห็นว่าอาหารอาจจะมีสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับสายพันธุ์ที่ทนและหลายทนและห่วงโซ่อาหารสามารถเล่นบทบาทสำคัญในการส่งผ่านความต้านทานระหว่างสภาพแวดล้อมและมนุษย์(Chaje˛cka-Wierzchowska et al., 2012) ในการทดสอบดำเนินการต้านทานอย่างน้อยหนึ่งยาปฏิชีวนะพบว่าในมากกว่าครึ่งหนึ่งของไอโซเลท(ตารางที่ 2) คราบส่วนใหญ่เปิดเผยต้านทานการ cefoxitin ซึ่งในกรณีของสายพันธุ์ที่แยกได้จากอาหารเป็นปรากฏการณ์ที่น่ากลัวเพราะมันเป็นตัวกำหนดสายพันธุ์ของMR-cons (ทน methicillin coagulase ลบ Staphylococcus) ฟีโนไทป์. Methicillin สายพันธุ์ที่ทนทนลักษณะภายนอกทั้งหมดยาปฏิชีวนะB-lactam ใช้เพื่อให้ห่างไกลในการรักษาคือ penicillins, aminopenicillins, isoxazolyl penicillins (oxacillin, Cloxacillin, ไดคลอกซาซิลลิน, ฟลูคลอกซาซิลลิน, nafcillin, cephalosporins, penicillins กับสารยับยั้ง cephalosporins กับสารยับยั้งและ carbapenems). นี่คือคำยืนยันหมู่คนจากการตรวจสอบของความต้านทานโปรไฟล์ของเชื้อ coagulase ลบที่ดำเนินการโดยBhargava และจาง (2012) จที่ทุกทน methicillin สายพันธุ์เปิดเผยต้านทานยาปฏิชีวนะเพื่อ phenotypical oxacillin และในเวลาเดียวกัน วิเคราะห์ผลของเราแสดงให้เห็นอีกความสัมพันธ์ที่น่าสนใจคือว่าแม้ 83.3% ทน methicillin สายพันธุ์ที่แสดงให้เห็นว่าที่ต้านทานในเวลาเดียวกันเพื่อ clindamycin, tetracycline และ rifampicin. ปัจจุบันจากจุดทางคลินิกในมุมมองของ methicillin ทนเชื้อก่อให้เกิดปัญหาการรักษาที่รุนแรงมาก(ฮิว et al., 2011) กลไกการต้านทานใน MR-ข้อเสียคือการที่เกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของยีนMeca ตั้งอยู่ภายใน SCCmec เทป (เทปโครโมโซม staphylococcocal MEC) ตั้งอยู่บนโครโมโซมแบคทีเรีย ยีน Meca เข้ารหัส PBP2a (PBP22 ') เป็นโปรตีนที่ยาปฏิชีวนะที่มีผลผูกพันซึ่งจะส่งผลในการต่อต้านฟีโนไทป์. ผลการวิจัยของเราได้แสดงให้เห็นการปรากฏตัวของ Meca ยีนที่ถอดรหัสความต้านทานต่อ methicillin ในทุกสายพันธุ์เปิดเผยต้านทานphenotypical เพื่อ cefoxitin ยีน Meca ได้ดำเนินการโดย26 จาก 33 สายพันธุ์ที่ทนต่ออย่างน้อยหนึ่งยาปฏิชีวนะ หนึ่งในสายพันธุ์ของเอส epidermidis ซึ่งพบว่าในการดำเนินการของยีน Meca เป็นลักษณะภายนอกcefoxitin-ไวต่อ (ตารางที่ 2) สถานการณ์นี้อยู่ในสอดคล้องกับผู้เขียนอื่น ๆ (Vylet elov et al, 2011;?. Souza ตูนส์ et al, 2007). เพียง 84% ของ MEC สายพันธุ์ A-บวกแยกในการศึกษาของVylet หรือไม่ elov หรือไม่ et al, (2011) แสดงให้เห็นว่าฟีโนไทป์ทนถึง30 มิลลิกรัม cefoxitin วิธีแผ่นกระจาย ชนิดของความแตกต่างที่ระหว่างต้านทานฟีโนไทป์และการปรากฏตัวของยีนหารือต้านทานอาจจะเป็นเพราะการปรากฏตัวของสิ่งที่เรียกว่า"เงียบยีน" ที่ด่วนเฉพาะในร่างกายหรือความจริงที่ว่าการตรวจสอบโดยวิธี PCR ของยีนเดียวภายใน operon อาจมองเห็นตัวตนของคนอื่น ๆยีนซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการแสดงออกฟีโนไทป์ discordances อาจจะนำมาจากการกลายพันธุ์ในการเข้ารหัสหรือก่อการภูมิภาคของยีน PCR ตรวจพบ. ตามข้อมูลวรรณคดีก็น่าจะเป็นที่ coagulasenegative เชื้อเป็นที่มาของ SCCmec (ที่เลโอนาร์โดและลูชิล2008) สมมติฐานนี้ได้รับการสนับสนุนอย่างน้อยโดยสังเกตที่คล้ายคลึงกันรวมของเทป SCCmec ในการตรวจสอบ coagulase บวกและเชื้อ coagulase ลบ แสดงให้เห็นว่าการวิจัยอื่น ๆ ในกลุ่มที่ประเภทเทป IV SCCmec, กำหนดครั้งแรกในเอส epidermidis ยังเริ่มปรากฏให้เห็นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเชื้อS. aureus (Chrobak et al., 2009). อะไรคือสิ่งที่สำคัญคือความต้านทานความเครียดต่อยาปฏิชีวนะ ของกลุ่มMLS (MacrolideseLincosamideseStreptogramins) แม้ว่ายาปฏิชีวนะเหล่านี้จะไม่ใช้ในการรักษาสัตว์ที่พบบ่อยการบริหารงานของTylosin macrolide ระดับสัตว์ส่งผลให้การพัฒนาข้ามความต้านทานต่อกลุ่มMLS (Thumu และHalami 2012) macrolide และความต้านทาน lincosamide ได้รับการตั้งข้อสังเกตก่อนหน้านี้ในข้อเสียต่างๆ รวมทั้งเอส epidermidis จากวัวกับโรคเต้านมอักเสบ(Sawant et al., 2009) ในการศึกษาของเรา 32.8% เผยต้านทานหลายยาเสพติด (MDR) กำหนดให้เป็นความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะที่เป็นของสามหรือมากกว่าชั้นเรียน สองออกจากการตรวจสอบสายพันธุ์ (ที่อยู่ในสปีชีส์ xylosus เอส) เปิดเผยความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะพร้อมกันเก้าชั้นเรียนต่างๆ. เชื้อเป็นชาวเกาะทั่วไปของผิวหนังของสัตว์เลือดอุ่นและขั้นตอนการฆ่ามีบทบาทสำคัญสำหรับการปนเปื้อนตามธรรมชาติของวัตถุดิบสะดุดตาที่เอื้อต่อประชากรแบคทีเรียที่เกี่ยวข้องในอาหารที่ได้จากสัตว์ (มาร์ตี้ et al., 2012). ต้านทาน Tetracycline สามารถหารือโดยยีนเข้ารหัสโปรตีนไหลเทต(K) และเทต (L) หรือโปรตีนป้องกันโซมอลเทต(M) เทต (O) และเทต (S) (Huys et al., 2004) ยีนที่พบบ่อยที่สุดที่เกิดขึ้นในสายพันธุ์ที่ทนยาฟีโนไทป์ของเราได้เทต(M) ดังต่อไปนี้โดยเทต (L) เทต (K) ของยีนที่เกี่ยวข้องเสมอกับเทต(M) และเทต (L) ผลนี้อยู่ในข้อตกลงกับการค้นหาโดยBhargava และจาง (2012) ซึ่งตรวจพบเทต (M) ใน 36 จาก 56 สายพันธุ์ที่ตรวจสอบ อุบัติการณ์สูงของเทต (M) และเทต (L) ยีนในเชื้อที่แยกได้สามารถอธิบายได้ด้วยพันธุกรรมของพวกเขาตามปกติสถานที่ ในความเป็นจริงการปรากฏตัวของเทต (L) ของยีนในพลาสมิดและเทต (M) ใน transposons conjugative (ครอบครัว Tn916eTn1545) ก่อให้เกิดการแพร่กระจายของปัจจัยเหล่านี้ สายพันธุ์ที่เก็บงำยีนทน tetracycline หลายที่แยกได้ส่วนใหญ่มาจากเนื้อสัตว์หายเพียงหนึ่งสายพันธุ์ที่แยกได้จากชีส สายการบินของยีนหลายเทตถูกพบในแต่ละสีแกรมบวกเชื้อแบคทีเรีย(Huys et al, 2004;.. Rizzotti et al, 2005) สี่สายพันธุ์ที่มีลักษณะภายนอกของยาไวต่อถูกพบในการดำเนินการอย่างน้อยหนึ่งของยีนเทต เซเว่นแยกทนต่อerythromycin ดำเนิน MSR (A) ของยีนซึ่งรหัสสำหรับ ATPdependent ไหลปั๊ม ยีนนี้ที่เกิดขึ้นในการศึกษาเชื้อบ่อยขึ้นกว่าที่อื่น ๆ ยีนต้านทาน macrolide. 5 สรุปผลการวิจัยการวิเคราะห์ผลที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้พิสูจน์ให้เห็นบ่อยเกิดขึ้นของสายพันธุ์ที่ทนยาปฏิชีวนะในหมู่coagulasenegative เชื้อที่แยกได้จากความพร้อมต่อการกินอาหารของสัตว์แหล่งกำเนิด อะไรคือสิ่งที่น่ากลัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเปอร์เซ็นต์สูงของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และในอาหารพร้อมบริโภค อาจจะเกี่ยวข้องกับการปนเปื้อนของมนุษย์มากกว่าการปนเปื้อนด้วย

สัตว์ ( โฟนเทส et al . , 2013 ) นอกจากนี้ schlegelova et al . ( 2008 ) อ้างว่า
ที่ชนิดนี้มักพบในผลิตภัณฑ์จากนม และเนื้อสัตว์
กว่าในวัตถุดิบจากที่พวกเขาผลิต นี้สามารถ
แนะนำการติดเชื้ออีกครั้งในระหว่างกระบวนการผลิต เนื่องจาก
การเกิดขึ้นของอาหารในสหรัฐอเมริกาพบพนักงานมือและ
ความสามารถในการผลิตฟิล์มและเพื่อความอยู่รอดในพื้นที่การผลิต
ในปีที่ผ่านมาเติบโตอย่างเป็นระบบในหมายเลขสายพันธุ์ดื้อยาปฏิชีวนะ
ในสภาพแวดล้อมของมนุษย์ได้สังเกต
นักวิจัยแนะนำว่า อาหารจะเป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม
ทนและสายพันธุ์ที่ทนและหลายโซ่อาหารสามารถเล่น
บทบาทสำคัญในการส่งผ่านของความต้านทานระหว่างสิ่งแวดล้อม
และมนุษย์ ( chaje ˛ cka wierzchowska et al . , 2012 ) ในการทดสอบ
การต้านทานต่อยาปฏิชีวนะพบว่าอย่างน้อยหนึ่งใน
มากกว่าครึ่งหนึ่งของสายพันธุ์ ( ตารางที่ 2 ) คราบ ส่วนใหญ่พบต้านทาน
จะมาตซึ่งในกรณีของสายพันธุ์ที่แยกได้จากอาหาร เป็นปรากฏการณ์ที่น่ากลัวเพราะมันกำหนดสายพันธุ์

ข้อเสียของนาย( เมทิซิลลินทนลูกเมียลบ Staphylococcus ) + .
สายพันธุ์ที่ทนเมทิซิลลินเป็น phenotypically ป้องกันทั้งหมด
b-lactam ยาปฏิชีวนะที่ใช้เพื่อให้ห่างไกลในการรักษา ได้แก่ ยาปฏิชีวนะ aminopenicillins , isoxazolyl ต่อเพนิซิลลิน (
, ,
0 ไดคลอกซาซิลลิน Flucloxacillin นาฟซิลิน , , , , ยาเพนิซิลลิน
กับ inhibitors ,ยาที่มีสารยับยั้ง และคาร์บาฟิแนม ) .
นี่คือการยืนยันในหมู่คนอื่น ๆ โดยการตรวจความต้านทาน
ลบโปรไฟล์ของลูกเมียและดำเนินการโดย
bhargava จาง ( 2012 ) และ E ซึ่งทั้งหมดเมทิซิลลินทน
พบ phenotypical ความต้านทานต่อ
เพนนิซิลลิน และในเวลาเดียวกัน การวิเคราะห์ของเราพบอีก
ความสัมพันธ์ที่น่าสนใจคือว่าแม้ 83.3 % เมทิซิลลินทน
สายพันธุ์ที่พบในเวลาเดียวกันเพื่อต้านทานยาคลินดามัยซิน , rifampicin และ tetracycline
.
ในปัจจุบัน จากจุดทางคลินิกของมุมมอง methicillin-resistant

รักษาและเป็นปัญหาร้ายแรงมาก ( เบอร์ et al . , 2011 ) กลไกในการต้านทานคุณข้อเสียคือ
เกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของ MECA ยีนที่อยู่ภายใน sccmec
เทป ( เทป staphylococcocal ( MEC ) ตั้งอยู่บน
แบคทีเรียโครโมโซม โดยยีน encodes MECA pbp2a ( pbp22 ' )
เพนนิซิลลินโปรตีน ซึ่งผลลัพธ์ในคุณสมบัติต้านทาน .
ผลการวิจัยของเราได้พบการปรากฏตัวของ MECA
ยีนที่ encodes ดื้อยาเมทิซิลลินทุกสายพันธุ์เปิดเผย
phenotypical ต่อต้านมาต .โดย MECA ยีนโดย
26 ของ 33 สายพันธุ์ที่ทนต่อยาปฏิชีวนะอย่างน้อยหนึ่ง . สายพันธุ์หนึ่งของ
S . อาหาร ซึ่งพบมียีน MECA ถูก
phenotypically เซโฟซิตินอ่อนแอ ( ตารางที่ 2 ) สถานการณ์นี้ใน
ตามกรุงเทพฯ ( vylet  elov
เป็น et al . , 2011 ; ซูซ่า
แอนทูเนส et al . , 2007 ) เพียง 84% ของ MEC เป็นบวกสายพันธุ์แยก
ในการศึกษา vylet  elov
เป็น et al .( 2011 ) มีคุณสมบัติทนต่อ
30 มก. เซโฟซิตินวิธีแพร่แผ่นดิสก์ ชนิดของความแตกต่าง
ระหว่างความต้านทานและการปรากฏตัวของยีนปรึกษา
ความต้านทานอาจจะเนื่องจากการแสดงของที่เรียกว่า " เงียบ
ยีนที่แสดงออกเพียงในหลอดทดลอง หรือข้อเท็จจริงที่ตรวจโดยวิธี PCR ของยีน
เดียวภายในโอเปอรอนอาจจะมองข้ามการ
อื่น ๆยีนซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคุณสมบัติการแสดง discordances
อาจจะมาเกี่ยวกับการกลายพันธุ์ในการเข้ารหัสหรือการเขตของ PCR พบยีน
.
ตามข้อมูลวรรณกรรม มันน่าจะเป็นที่ coagulasenegative
และเป็นแหล่งที่มาของ sccmec ( Leonardo และ
มาร์กี้ , 2008 ) สมมติฐานนี้ได้รับการสนับสนุนอย่างน้อยโดย
พบทั้งหมดเป็น sccmec เทปในการตรวจสอบและลบและบวก
ลูกเมียลูกเมีย .
การวิจัยพบในหมู่คนอื่น ๆ ว่า ประเภทที่ 4 sccmec เทป
ตอนแรกตั้งใจใน S . อาหารเริ่มปรากฏขึ้นบน
ปีใน S . aureus ( chrobak et al . , 2009 ) .
ที่สำคัญคือความเครียดความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะของ
กลุ่ม MLS ( macrolideselincosamidesestreptogramins ) แม้ว่า
ยาปฏิชีวนะเหล่านี้จะไม่ใช้ในการรักษาสัตว์งานบ่อย
ของไตรบิวเรียนแมคโครไลด์สัตว์ส่งผลในการพัฒนาของความต้านทานข้ามไปยัง MLS GROUP ( thumu และ
halami , 2012 ) มาโครไลด์ลินโคซาไมด์และต้านทานได้
สังเกตก่อนหน้านี้ในข้อเสียต่าง ๆ รวมทั้งอาหารจาก
Sวัวกับเต้านมอักเสบ ( sawant et al . , 2009 ) ในการศึกษาของเรา 32.8 %
เปิดเผยหลายดื้อยา ( 2547 ) หมายถึง ความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะ
เป็นของสามหรือมากกว่าในชั้นเรียน ทั้งสองออกจากการตรวจสอบ
สายพันธุ์ ( เป็นของเอส xylosus ชนิดต้านทานยาปฏิชีวนะพบ
พร้อมกันของเก้าชั้นต่าง ๆ และมีผู้อยู่อาศัยทั่วไปของผิว

อบอุ่น blooded สัตว์และฆ่ากระบวนการมีบทบาทสำคัญสำหรับ
ปนเปื้อนตามธรรมชาติของวัตถุดิบ โดยเฉพาะการเอื้อต่อ
ประชากรแบคทีเรียที่เกี่ยวข้องในอาหารที่ได้จากสัตว์ ( มาร์ตี้ et al . ,
. .
tetracycline ต้านทานสามารถปรึกษาโดยยีนเข้ารหัสโปรตีน Tet
( K ) และการเทต ( L ) หรือไรโบโซมอลโปรตีน
การป้องกันเทต ( M ) , เท็ต ( O ) และเทต ( s ) ( huys et al . , 2004 ) ยีนที่พบบ่อยที่สุด
เกิดขึ้นในฟีโนไทป์ tetracycline ป้องกันสายพันธุ์
เทต ( M ) ตามด้วย เทต ( L ) เทต ( K ) ยีนอยู่เกี่ยวข้องกับ
เทต ( M ) และเทต ( L ) ผลลัพธ์อยู่ในข้อตกลงกับการหาโดย
bhargava และซาง ( 2012 ) ซึ่งตรวจพบเทต ( M ) ใน 36 56
ตรวจสอบสายพันธุ์ อุบัติการณ์สูงของ Tet ( M ) และเทต ( L ) ของยีนในกลุ่ม

แยก สามารถอธิบายด้วยพันธุกรรมของพวกเขาตามปกติสถานที่ ในความเป็นจริง การปรากฏตัวของ Tet ( L ) ยีนที่พลาสมิด และเทต ( M )
บน conjugative transposons ( ครอบครัว tn916etn1545 ) ก่อให้เกิด
แพร่กระจายของปัจจัยเหล่านี้ สายพันธุ์ที่เก็บงำ
ยีนต้านทาน tetracycline หลายส่วนใหญ่ที่แยกได้จาก
เนื้อแดดเดียว เพียง 1 สายพันธุ์ที่แยกได้จากชีส รถม้า
ยีนหลายที่พบบ่อยในแต่ละเครื่องเป็นแกรมบวก
แบคทีเรีย ( huys et al . , 2004 ; ริซซ ติ et al . , 2005 ) สี่สายพันธุ์ที่อ่อนแอของ tetracycline phenotypically

เจออุ้มมีอย่างน้อยหนึ่งของ Tet ยีน เจ็ดสายพันธุ์ทน

ซินอุ้ม MSR ( ซึ่งเป็นยีนที่เป็นรหัสสำหรับการปั๊ม atpdependent

ยีนนี้เกิดขึ้นในห้องเรียนและ
บ่อยกว่ายีนต้านทานยาฆ่าเชื้อแมคโครไลด์อื่น .
5
สรุปการวิเคราะห์ผลลัพธ์ที่ได้ในการศึกษานี้จะเกิดบ่อย

coagulasenegative สายพันธุ์ที่ทนยาปฏิชีวนะในกลุ่มที่แยกได้จากอาหารที่มาจากสัตว์

สิ่งที่น่ากลัวคือ เปอร์เซ็นต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง