The street we used to walk on toget

The street we used to walk on together looks far away and faint
I quietly called out that name
The night sky and air that feels even colder
Makes me realize that you’re not there by my side

When the stars get locked in darkness one by one
It would be nice if the useless waiting follows the night and leaves

Even if I run away, it won’t leave, these lingering feelings become heavy baggage
I can’t forget even a single moment, only images of you who I long for linger around me
I still… you…

Before the white snow scatters and disappears
It would be nice if my foolish heart leaves far away to the sky

Even if I run away, it won’t leave, these lingering feelings become heavy baggage
I can’t forget even a single moment, only images of you who I long for linger around me
I still… you…

You seep in my heart like rain until always

I can’t even tell you to go away, regret becomes heavy baggage
I can’t forget even a single moment, only images of you who I long for linger around me
I still…

I can’t let you go, these lingering feelings become heavy baggage
I can’t forget even a single moment, only images of you who I long for linger around me
If only you can come to me for one day, just once
I still love you

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถนนที่เราใช้เดินกันดูไกล และกล้องถ่ายภาพ
ผมติดเรียกชื่อ
คืนท้องฟ้าและอากาศที่รู้สึกยังหนาวเย็น
ทำให้ผมรู้ว่า คุณไม่มีฉันเคียงข้าง

เมื่อดาวได้ล็อกในความมืดโดย
จะดีถ้ารอไม่ไปคืน และใบ

ถ้าฉันหนีไม่ออก ความรู้สึกเหล่านี้ยังคงกรุ่นเป็น กระเป๋าเดินทางหนัก
ฉันไม่ลืมแม้ขณะเดียว ภาพเท่าที่ผมลองในลิงเกอร์รอบตัว
ฉันยังคง...คุณ...

scatters หิมะสีขาว และหายไป
จะดีถ้าหัวใจโง่ทิ้งห่างไปยังท้องฟ้า

ถ้าฉันหนี ไม่ออก ความรู้สึกเหล่านี้ยังคงกรุ่นเป็น กระเป๋าเดินทางหนัก
ฉันไม่ลืมแม้ขณะเดียวภาพเท่าที่ผมลองในลิงเกอร์รอบตัว
ฉันยังคง...คุณ...

คุณซึมในหัวใจเช่นฝนจนเสมอ

ผมไม่ได้บอกคุณไป ริเกร็ตจะ หนักกระเป๋า
ฉันไม่ลืมแม้ขณะเดียว ภาพเท่าที่ผมลองในลิงเกอร์รอบตัว
ฉันยังคง...

ไม่ให้ไป ความรู้สึกเหล่านี้ยังคงกรุ่นเป็น กระเป๋าเดินทางหนัก
ฉันไม่ลืมแม้ขณะเดียวภาพเท่าที่ผมลองในลิงเกอร์รอบตัว
ถ้าเพียงคุณสามารถมาหาฉันสักวันหนึ่ง สักครั้ง
ฉันยังคงรักเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถนนที่เราเคยเดินด้วยกันดูไกลและเป็นลม
ฉันค่อยๆเรียกชื่อว่า
ท้องฟ้าและอากาศที่รู้สึกหนาวกว่าเดิมอีก
ทำให้ฉันตระหนักว่าไม่มีคุณโดยด้านข้างของฉัน

เมื่อดาวถูกจับในความมืดทีละคน
มันจะดีถ้ารอไม่มีประโยชน์ดังนี้ คืนและใบ

ถ้าฉันหนี มันไม่ปล่อยให้ความรู้สึกเหล่านี้เป็นหนักสัมภาระ
ฉันไม่สามารถลืมแม้สักครู่เดียวเท่านั้น ภาพของเธอที่ฉันรอรอฉัน
ฉันยัง . . . . . . . . . . . . . .

ก่อนที่หิมะสีขาวสุกสกาวและหายไป
มันคงจะดี ถ้าฉันโง่หัวใจใบอยู่ไกลออกไปท้องฟ้า

ถ้าฉันหนี มันไม่ไป เหล่านี้ ความรู้สึกกลายเป็นหนักสัมภาระ
ฉันไม่สามารถลืมแม้สักครู่เดียวเท่านั้น ภาพของเธอที่ฉันรอรอฉัน
ฉันยัง . . . . . . . . . . . . . .

คุณซึมเข้าหัวใจของฉันเหมือนฝนจนเสมอ

ผมบอกคุณไม่ได้ไป เสียใจ กลายเป็นหนักสัมภาระ
ฉันไม่สามารถลืมแม้สักครู่เดียวเท่านั้น ภาพของเธอที่ฉันรอรอผม

ผมยัง . . . . . . . ผมไม่ปล่อยให้คุณ ไปเหล่านี้ความรู้สึกกลายเป็นหนักสัมภาระ
ฉันไม่สามารถลืมแม้สักครู่เดียวเท่านั้น ภาพของเธอที่ฉันรอรอฉัน
ถ้าคุณมาหาผมวันเดียว ครั้งเดียว
ฉันยังคงรักเธอ