Although the practice of rock climb

Although the practice of rock climbing was an important component of Victorian mountaineering in the Alps, it is generally thought that the sport of rock climbing began in the last quarter of the 19th century in at least three areas: Elbe Sandstone Mountains in Saxony near Dresden,[1] the Lake District of England,[2] and the Dolomites in Italy.[3] Rock climbing evolved gradually from an alpine necessity to an athletic sport in its own right, making it imprudent to cite a primogenitor of the latter in each of these three locales. Nevertheless, there is some general agreement on the following:

Heralded as a sport in England in the late 1880s after the (well publicised) solo first ascent of the Napes Needle by Walter Parry Haskett Smith, rock climbing attracted increasing numbers of participants. An early benchmark approaching modern levels of difficulty was the ascent, by O. G. Jones, of Kern Knotts Crack (VS) in 1897. Jones was attracted to the new sport by a photo of the Needle in a shop window in the early 1890s. By the end of the Victorian era as many as 60 enthusiasts at a time would gather at the Wastwater Hotel in the Lake District during vacation periods.[4]
Inspired by the efforts of late 19th century pioneers such as Oskar Schuster (Falkenstein, Schusterweg 1892), by 1903 there were approximately 500 climbers active in the Elbe Sandstone region, including the well-known team of Rudolf Fehrmann and the American, Oliver Perry-Smith; their 1906 ascent of Teufelsturm (at VIIb) set new standards of difficulty. By the 1930s there were over 200 small climbing clubs represented in the area.[1]
The solo first ascent of Die Vajolettürme in 1887 by the 17-year-old Munich high school student, Georg Winkler, encouraged the acceptance and development of the sport in the Dolomites.[3]
As rock climbing matured, a variety of grading systems were created in order to more accurately compare relative difficulties of climbs. Over the years both climbing techniques and the equipment climbers use to advance the sport have evolved in a steady fashion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าการฝึกปีนเป็นส่วนประกอบสำคัญของวิคตอเรียภูเขาในเทือกเขาแอลป์ มันเป็นโดยทั่วไปคิดว่า กีฬาปีนเขาเริ่มในไตรมาสสุดท้ายของศตวรรษที่ 19 ในพื้นที่น้อยสาม: ภูเขาหินทรายเอลบ์ในแซกโซนีใกล้กับเดรสเดน Lake District ของอังกฤษ [1], [2] และ Dolomites ในอิตาลี [3] ปีนพัฒนาค่อย ๆ จากความจำเป็นอัลไพน์เพื่อเป็นกีฬากีฬาในสิทธิของตนเอง ทำให้มันไม่ฉลาดสาธก primogenitor ของหลังในแต่ละเหล่านี้สามย่าน อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างตกลงทั่วไปต่อไปนี้:ประกาศเป็นกีฬาในอังกฤษในปลายทศวรรษ 1880 หลังเดี่ยว (ดีได้ลงพิมพ์) เข็ม Napes โดยวอลเตอร์สมิธ Parry Haskett ปีนขึ้นแรกดึงดูดเพิ่มหมายเลขของผู้เข้าร่วม ขึ้นไป โดยโอ G. โจนส์ ของ Kern นอทส์ครอสซิ่งแตก (VS) ใน 1897 เป็นมาตรฐานแรกที่ใกล้สมัยใหม่ระดับความยากได้ โจนส์ถูกดึงดูดไปกีฬาใหม่ โดยภาพของเข็มในหน้าร้านในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1890 ในตอนท้ายของยุควิคตอเรีย ผู้ที่ชื่นชอบได้มากถึง 60 ครั้งจะรวบรวมที่ Wastwater ใน Lake District ในช่วงวันหยุดยาว [4]แรงบันดาลใจจากความพยายามของปลายศตวรรษผู้บุกเบิกเช่นออสการ์สเทอร์ (Falkenstein, Schusterweg 1892), โดย 1903 มีถูกประมาณ 500 นักปีนเขาใช้งานอยู่ในภูมิภาคมือหิน รวมทั้งรู้จักทีม Fehrmann รูดอล์ฟและอเมริกัน โอลิเวอร์เพอร์รี่-สมิธ ขึ้นไปของ 1906 ของ Teufelsturm (ที่ VIIb) สร้างมาตรฐานใหม่ของความยากลำบาก โดยทศวรรษ 1930 มีกว่า 200 ชมรมปีนขนาดเล็กแสดงในพื้นที่ [1]คนเดียวครั้งแรกขึ้นไปของ Vajolettürme ตายในปีค.ศ. 1887 โดย 17 ปีมิวนิกมัธยมนักเรียน จอร์จ Winkler ส่งเสริมการยอมรับและพัฒนากีฬาใน Dolomites [3]เป็นปีนครบกำหนด ความหลากหลายของระบบการวัดผลสร้างขึ้นอย่างถูกต้องเปรียบเทียบลำบากญาติของไต่ขึ้น ปี เทคนิคการปีนและอุปกรณ์ปีนเขาใช้เพื่อเล่นกีฬาได้พัฒนาในลักษณะมั่นคง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการปฏิบัติของการปีนหน้าผาเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการปีนเขาวิคตอเรียนในเทือกเขาแอลป์มันเป็นความคิดโดยทั่วไปว่ากีฬาปีนหน้าผาที่จะเริ่มต้นในช่วงไตรมาสสุดท้ายของศตวรรษที่ 19 ในเวลาอย่างน้อยสามพื้นที่: เอลลี่เทือกเขาหินทรายแซกโซนีซึ่งอยู่ใกล้กับเมืองเดรสเดน [1] เขตทะเลสาบแห่งอังกฤษ [2] และอิตาลีในอิตาลี. [3] ปีนหน้าผาวิวัฒนาการมาเรื่อย ๆ จากความจำเป็นอัลไพน์ที่จะเป็นกีฬาที่นักกีฬาในสิทธิของตนเองทำให้มันไม่ฉลาดที่จะกล่าวถึงต้นตระกูลของหลังในแต่ละ ในสามของสถานที่เหล่านี้ อย่างไรก็ตามมีบางความตกลงทั่วไปว่าต่อไปนี้: ตัวเลขการประกาศเป็นกีฬาในประเทศอังกฤษในช่วงปลายยุค 1880 หลังจากที่ (ประชาสัมพันธ์) ขึ้นเดี่ยวครั้งแรกของ Napes เข็มโดยวอลเตอร์สมิ ธ Parry Haskett, ปีนหน้าผาดึงดูดที่เพิ่มขึ้นของผู้เข้าร่วม มาตรฐานที่ต้นใกล้ระดับที่ทันสมัยของความยากลำบากเป็นขึ้นโดย OG โจนส์ของเคอร์น Knotts แตก (VS) ในปี 1897 โจนส์ถูกดึงดูดให้กีฬาใหม่โดยภาพของเข็มในหน้าต่างร้านค้าในช่วงต้นยุค 1890 ในตอนท้ายของยุควิคตอเรียมากที่สุดเท่าที่ 60 ผู้ที่ชื่นชอบในเวลาที่จะมารวมกันที่ Wastwater โรงแรมใน Lake District ในช่วงวันหยุดได้. [4] แรงบันดาลใจจากความพยายามของปลายบุกเบิกศตวรรษที่ 19 เช่นออสการ์ชูสเตอร์ (Falkenstein, Schusterweg 1892 ) โดย 1903 มีประมาณ 500 นักปีนเขาที่ใช้งานในภูมิภาคเอลลี่หินทรายรวมทั้งทีมงานที่รู้จักกันดีของรูดอล์ฟ Fehrmann และชาวอเมริกัน, โอลิเวอร์เพอร์สมิ ธ ; 1906 ขึ้นของพวกเขา Teufelsturm (ที่ VIIb) กำหนดมาตรฐานใหม่ของความยากลำบาก โดยช่วงทศวรรษที่ 1930 มีกว่า 200 ชมรมปีนเขาขนาดเล็กเป็นตัวแทนในพื้นที่. [1] ปีนขึ้นไปเดี่ยวครั้งแรกของ Die Vajolettürmeในปี 1887 โดยมิวนิคของนักเรียนโรงเรียนมัธยม 17 ปีเฟรดริกเคลอร์ได้รับการสนับสนุนการยอมรับและการพัฒนาของการเล่นกีฬา ใน Dolomites. [3] ในขณะที่ปีนหน้าผาครบกำหนดความหลากหลายของระบบการจัดลำดับที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้ถูกต้องมากขึ้นเปรียบเทียบความยากลำบากญาติของปีนขึ้นไป กว่าปีที่ทั้งเทคนิคการปีนเขาและนักปีนเขาอุปกรณ์ที่ใช้เพื่อความก้าวหน้าของการเล่นกีฬามีการพัฒนาในรูปแบบคงที่