3.2. Phytic acid contentData on the

3.2. Phytic acid content

Data on the effect of fermentation on phytic acid contents, for Hamra, Shahla and Baidha (Table 3) indicated that, as the period of fermentation increased, a significant decrease in phytic acid content occurred. Among the three varieties, Baidha showed the greatest reduction (58%) compared to Hamra (42%) and Shahla (43%). These results were similar to those observed for sorghum (Mahgoub & El-Hag, 1998), corn (Lopez, Gordon, & Fields, 1983), rice, cassava, cocoyam, sorghum, maize, soybean, cowpea and yam (Marfo, Simpson, Idowu, & Oke, 1990), soybean (Sutardi & Buckle, 1985), pearl millet (Dhankher & Chauhan, 1987; Khetarpaul & Chauhan, 1989) and rice (Reddy & Salunkhe, 1980). The reduction in phytic acid during fermentation was attributed to the action of the microbial enzyme phyatase. This reduction in phytic acid may be useful in improving nutritional quality of sorghum with respect to mineral bioavailability.


Table options








The loss of amylase inhibitory activity during fermentation of the three varieties is shown in Table 2. During a 24 h fermentation, amylase inhibitory activity was significantly reduced. Generally, it decreased from 50.8 to 18.1, from 47.8 to 12.0 and from 43.5 to 12.7 g for Hamra, Shahla and Baidha varieties, respectively. Shahla showed the greatest reduction (75%), followed by Hamra (74%) and Baidha (71%). Sharma and Kapoor (1996) reported that natural fermentation of processed pearl millet for 48 h reduced amylase inhibitory activity to a non-detectable level. Heat treatment by 100 °C cooking of presoaked seed and roasting was also found to eliminate amylase inhibitory activity (Mulimani & Supriya, 1993; Singh, Khaerkar, & Jambunathan, 1982). Germination of great northern beans for 5 day also decreased amylase inhibitory activity (Sathe et al., 1983). In contrast, dehulling of dry bean was found to increase amylase inhibitory activity (Dephande et al., 1982).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. ไฟเตตที่เนื้อหาข้อมูลเกี่ยวกับผลของการหมักในเนื้อหากรดไฟเต ฮัม Shahla และ Baidha (ตาราง 3) ระบุไว้ว่า เป็นรอบระยะเวลาการหมักเพิ่มขึ้น ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในกรดไฟเตเกิดขึ้น ในสามสายพันธุ์ Baidha แสดงให้เห็นที่สุดลด (58%) เมื่อเทียบกับฮัม (42%) และ Shahla (43%) เหล่านี้ก็คล้ายกับที่พบในข้าวฟ่าง (Mahgoub & เอล-Hag, 1998), ข้าวโพด (โลเปซ Gordon, & ฟิลด์ 1983), ข้าว มันสำปะหลัง cocoyam ข้าวฟ่าง ข้าวโพด ถั่วเหลือง cowpea และยำ (Marfo ซิมป์สัน Idowu และโอ คลอดจ์ 1990), ฟ่างถั่วเหลือง (Sutardi & หัว 1985), มุก (Dhankher & Chauhan, 1987 Khetarpaul และ Chauhan, 1989) และข้าว (Reddy และ Salunkhe, 1980) การลดในไฟเตตในระหว่างการหมักถูกบันทึกการดำเนินการของ phyatase เอนไซม์จุลินทรีย์ ไฟเตตที่ลดลงนี้อาจเป็นประโยชน์ในการปรับปรุงคุณภาพทางโภชนาการของข้าวฟ่างกับแร่ชีวปริมาณออกฤทธิ์ตัวเลือกตารางขาดทุนของกิจกรรมลิปกลอสไข amylase ในสามสายพันธุ์หมักจะแสดงในตารางที่ 2 ในระหว่างการหมัก 24 ชม amylase ลิปกลอสไขกิจกรรมได้อย่างมีนัยสำคัญลดลง ทั่วไป มันลดลงจาก 50.8 ถึง 18.1 จาก 47.8 ไป 12.0 และ 43.5 ไป 12.7 g สำหรับฮัม สายพันธุ์ Shahla และ Baidha ตามลำดับ Shahla แสดงให้เห็นว่าการยิ่งลด (75%), ตาม ด้วยฮัม (74%) และ Baidha (71%) Sharma และกปู (1996) รายงานว่า ธรรมชาติหมักฟ่างเพิร์ลประมวลผลสำหรับกิจกรรมลิปกลอสไข amylase h 48 ลดลงถึงระดับไม่สามารถตรวจสอบได้ รักษาความร้อน โดย 100 ° C อาหารเมล็ด presoaked และคั่วยังพบกำจัดกิจกรรมลิปกลอสไข amylase (Mulimani & สุปรียา 1993 สิงห์ Khaerkar และ Jambunathan, 1982) การงอกของเมล็ดดีภาคเหนือ 5 วันยังลดลงลิปกลอสไขกิจกรรม amylase (Sathe et al., 1983) ในทางตรงกันข้าม dehulling ของถั่วแห้งพบเพิ่มลิปกลอสไขกิจกรรม amylase (Dephande และ al., 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 ปริมาณกรดไฟติกข้อมูลเกี่ยวกับผลกระทบของการหมักในปริมาณกรดไฟติกสำหรับ Hamra, Shahla และ Baidha (ตารางที่ 3) ชี้ให้เห็นว่าเป็นช่วงเวลาของการหมักเพิ่มขึ้นลดลงอย่างมีนัยสำคัญในปริมาณกรดไฟติกที่เกิดขึ้น หนึ่งในสามสายพันธุ์ Baidha แสดงให้เห็นว่าลดลงมากที่สุด (58%) เมื่อเทียบกับ Hamra (42%) และ Shahla (43%) ผลลัพธ์เหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับที่พบสำหรับข้าวฟ่าง (Mahgoub และ El-แม่มด, 1998) ข้าวโพด (โลเปซ, กอร์ดอนและฟิลด์ 1983) ข้าวมันสำปะหลัง cocoyam ข้าวฟ่างข้าวโพดถั่วเหลืองถั่วพุ่มและมันเทศ (Marfo ซิมป์สัน , Idowu และ Oke, 1990), ถั่วเหลือง (Sutardi และหัวเข็มขัด 1985), ข้าวฟ่างมุก (Dhankher ชัวฮาน & 1987; & Khetarpaul ชัวฮาน, 1989) และข้าว (เรดดี้และ Salunkhe, 1980) การลดกรดไฟติกระหว่างการหมักเป็นผลมาจากการกระทำของเอนไซม์จุลินทรีย์ phyatase การลดลงของกรดไฟติกนี้อาจจะมีประโยชน์ในการปรับปรุงคุณภาพทางโภชนาการของข้าวฟ่างที่เกี่ยวกับการดูดซึมแร่ธาตุ. ตัวเลือกตารางการสูญเสียของการยับยั้งอะไมเลสในระหว่างการหมักของทั้งสามสายพันธุ์ที่จะแสดงในตารางที่ 2 ในระหว่างการหมักเอช 24 ยับยั้งอะไมเลสเป็น ลดลงอย่างมาก โดยทั่วไปจะลดลง 50.8-18.1, 47.8-12.0 และ 43.5-12.7 กรัม Hamra, Shahla และพันธุ์ Baidha ตามลำดับ Shahla แสดงให้เห็นว่าลดลงมากที่สุด (75%) ตามด้วย Hamra (74%) และ Baidha (71%) และชาร์ Kapoor (1996) รายงานว่าการหมักตามธรรมชาติของข้าวฟ่างมุกประมวลผลเป็นเวลา 48 ชั่วโมงลดลงยับยั้งอะไมเลสให้อยู่ในระดับที่ไม่สามารถตรวจพบ การรักษาความร้อน 100 องศาเซลเซียสการปรุงอาหารแช่เมล็ดคั่วและนอกจากนี้ยังพบในการกำจัดยับยั้งอะไมเลส (Mulimani และสุปรียา 1993; ซิงห์ Khaerkar และ Jambunathan, 1982) การงอกของถั่วภาคเหนือที่ดีสำหรับวันที่ 5 ลดลงยับยั้งอะไมเลส (Sathe et al., 1983) ในทางตรงกันข้าม dehulling ถั่วแห้งพบว่าเพิ่มกิจกรรมการยับยั้งอะไมเลส (Dephande et al., 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . ปริมาณกรดไฟติก

ข้อมูลเกี่ยวกับผลของการหมักต่อปริมาณกรดไฟติก , แฮมราชา ล่า , และ baidha ( ตารางที่ 3 ) พบว่าเมื่อระยะเวลาของการหมักเพิ่มขึ้น การลดลงอย่างมีนัยสำคัญในกรดไฟติกเนื้อหาที่เกิดขึ้น ทั้ง 3 พันธุ์ baidha พบลดลงมากที่สุด ( ร้อยละ 58 ) เทียบกับแฮมรา ( 42% ) และชา ล่า ( 43% )ผลลัพธ์เหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับผู้สังเกตสำหรับข้าวฟ่าง ( mahgoub & El แม่มด , 1998 ) , ข้าวโพด ( โลเปซ กอร์ดอน &ฟิลด์ , 1983 ) , ข้าว , มันสำปะหลัง , cocoyam , ข้าวฟ่าง , ข้าวโพด , ถั่วเหลือง , ถั่วพุ่ม และยำ ( marfo , ซิมป์สัน , idowu & , วง , 2533 ) ถั่วเหลือง ( sutardi &หัวเข็มขัด 1985 ) หญ้าไข่มุก ( dhankher & Chauhan , 1987 ; khetarpaul & Chauhan , 1989 ) และข้าว ( เรดดี้& salunkhe , 1980 )ลดกรดไฟติก ระหว่างการหมัก คือ เกิดจากการกระทำของ phyatase เอนไซม์ของจุลินทรีย์ การลดกรดไฟติกอาจมีประโยชน์ในการปรับปรุงคุณค่าทางโภชนาการของข้าวฟ่างที่มีต่อการดูดซึมแร่


ตารางตัวเลือก








การสูญเสียของ amylase ยับยั้งกิจกรรมในระหว่างการหมัก 3 พันธุ์ที่แสดงในตารางที่ 2 ในระหว่างการหมัก 24 ชั่วโมงเลสยับยั้งกิจกรรมการทดลอง โดยทั่วไปมันลดลงจาก 50.8 ไปยังและจาก 47.8 ถึง 12.0 และจาก 43.5 ใน 12.7 กรัม แฮมราชา ล่า baidha , และพันธุ์ ตามลำดับ ชา ล่าให้ลดลงมากที่สุด ( ร้อยละ 75 ) , ตามด้วย แฮมรา ( 74% ) และ baidha ( 71% )ชาร์มา และ กาปูร์ ( 1996 ) ได้รายงานว่า ธรรมชาติของไข่มุกข้าวฟ่างหมักแปรรูป 48 H ลดกิจกรรมที่ไม่ยับยั้งอะไมเลสได้ระดับ โดยการรักษาความร้อน 100 องศา C การปรุงอาหารของ presoaked เมล็ดคั่วพบกำจัดเอนไซม์อะไมเลส ( mulimani ยับยั้งการท&สุปรียา , 1993 ; Singh , khaerkar & jambunathan , 1982 )การงอกของถั่วเหนือยอดเยี่ยม 5 วันยังลดลงจากกิจกรรมยับยั้ง ( sathe et al . , 1983 ) ในทางตรงกันข้ามจากถั่วแห้ง พบว่าเพิ่มขึ้นจากกิจกรรมการยับยั้ง ( dephande et al . , 1982 )