Glutamate NMDA receptor antagonism

Glutamate NMDA receptor antagonism is associated with increased amphetamine-induced dopamine release in healthy humans [96], indicating the importance of glutamatergic control over subcortical dopamine. Regional specificity to the head of caudate is consistent with extensive connection of this striatal subregion with the prefrontal cortex [80]. Prefrontal pathology as a genetically mediated trait in schizophrenia is supported by findings of reduced gray matter volume [97] and deficits are frontally mediated cognitive functioning [98] in unaffected co twins of patients with schizophrenia. Increased striatal D2 receptors may be more readily detected in individuals at genetic risk, because they probably lack the higher synaptic dopamine concentration that occurs in schizophrenia [35,36] and that may occupy D2 receptors [99]. This hypothesis predicts that striatal dopamine D2 receptor may be a viable biomarker of vulnerability to schizophrenia. Whether this biomarker is useful for genetic association studies or clinical studies on early interventions remains to be seen.
If dopaminergic abnormalities in schizophrenia are genetically determined, which genes are involved? The gene for D2 receptors has many polymorphisms, some of which affect receptor binding in vivo. A recent meta-analysis identified over-representation of the C allele of the C957T polymorphism in schizophrenia

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลูตาเม NMDA รีเซพเตอร์ antagonism เกี่ยวข้องกับ dopamine เกิดยาบ้าเพิ่มขึ้นปล่อยมนุษย์สุขภาพ [96], ระบุความสำคัญของการควบคุม glutamatergic subcortical โดพามีน ความภูมิภาคไป caudate จะสอดคล้องกับการเชื่อมต่อที่กว้างขวางของอนุภูมิภาคลุ่มนี้ striatal กับคอร์เทกซ์ prefrontal [80] พยาธิวิทยา prefrontal เป็นลักษณะทางพันธุกรรม mediated ในโรคจิตเภทสนับสนุนประเด็นของเรื่องสีเทาลด [97] และขาดดุลอยู่ frontally มีความรู้ความเข้าใจทำงาน [98] ในฝาแฝดจำกัดผลกระทบของผู้ป่วยโรคจิตเภท พบตัวรับ D2 striatal เพิ่มขึ้นอาจจะมากขึ้นในบุคคลที่มีความเสี่ยงทางพันธุกรรม เนื่องจากพวกเขาอาจจะขาดความเข้มข้น synaptic โดพามีนที่สูงขึ้นที่เกิดขึ้นในโรคจิตเภท [35,36] และที่อาจใช้ตัวรับ D2 [99] สมมติฐานนี้ทำนายว่า striatal โดพามีน D2 รับอาจจะไบโอมาร์คเกอร์สามารถช่องโหว่กับโรคจิตเภท ว่าไบโอมาร์คเกอร์นี้มีประโยชน์สำหรับการศึกษาความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมหรือการศึกษาทางคลินิกการแทรกแซงต้นยังคงอยู่ให้เห็นถ้าผิดปกติ dopaminergic ในโรคจิตเภทจะถูกกำหนดพันธุกรรม ยีนที่เกี่ยวข้อง ยีนสำหรับตัวรับ D2 มีหลาย polymorphisms บางที่มีผลต่อการรับผูกในสัตว์ทดลอง Meta-analysis ล่าระบุแสดงเกินของอัลลีล C ของโพลิมอร์ฟิซึม C957T ในโรคจิตเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลูตาเมตรับ NMDA การเป็นปรปักษ์กันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการเปิดตัวแอมเฟตาต้องใจที่เกิดเพิ่มขึ้นในมนุษย์มีสุขภาพดี [96] แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการควบคุม glutamatergic กว่า dopamine subcortical ความจำเพาะในภูมิภาคที่หัวของ caudate มีความสอดคล้องกับการเชื่อมต่อที่กว้างขวางของอนุภูมิภาคลุ่ม striatal นี้กับ prefrontal นอก [80] พยาธิวิทยา prefrontal เป็นลักษณะพึ่งพันธุกรรมในโรคจิตเภทรับการสนับสนุนจากผลการวิจัยของลดปริมาณเรื่องสีเทา [97] และการขาดดุลเป็นผู้ไกล่เกลี่ยประจัญบานความรู้ความเข้าใจการทำงาน [98] ในฝาแฝดร่วมได้รับผลกระทบของผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท เพิ่มขึ้นรับ D2 striatal อาจจะตรวจพบมากขึ้นอย่างรวดเร็วในบุคคลที่มีความเสี่ยงทางพันธุกรรมเพราะพวกเขาอาจจะขาดความเข้มข้น dopamine synaptic สูงที่เกิดขึ้นในผู้ป่วยโรคจิตเภท [35,36] และที่อาจครอบครองรับ D2 [99] สมมติฐานนี้คาดการณ์ว่า striatal รับ dopamine D2 อาจจะเป็นตัวบ่งชี้ที่ทำงานของช่องโหว่ที่จะโรคจิตเภท ไม่ว่าจะเป็นตัวบ่งชี้นี้จะเป็นประโยชน์สำหรับการศึกษาการเชื่อมโยงทางพันธุกรรมหรือการศึกษาทางคลินิกเกี่ยวกับการแทรกแซงต้นคงที่จะเห็น.
หากความผิดปกติในผู้ป่วยโรคจิตเภท dopaminergic จะถูกกำหนดทางพันธุกรรมซึ่งมียีนที่มีส่วนร่วม? ยีนสำหรับรับ D2 มีความหลากหลายจำนวนมากบางแห่งที่มีผลต่อการรับผูกพันในร่างกาย ล่าสุด meta-analysis ระบุมากกว่าการเป็นตัวแทนของอัลลีลซีของ polymorphism C957T ในโรคจิตเภท