The Frog Prince" by The Brothers Gr

The Frog Prince" by The Brothers Grimm

One fine evening, a young princess went out for a walk in the woods near her home. She never went anywhere without her favorite toy, a bright golden ball. Wherever she walked, she would throw the ball in the air, then catch it.

This evening was no exception. She walked far into the woods, throwing the ball and catching it as she went. In time, she became tired.

In the middle of the woods was a deep, dirty pond. On this evening, though, the pond had a wonderful glow in the moonlight. The princess sat down on a bench beside the pond.

While she rested on the bench, she continued playing with her ball, throwing it up and catching it. Up, and catch. Up, and catch.

Just as she tossed the ball especially high in the air, a cloud moved across the moon and cut out its light. In the darkness, the princess missed catching the ball on its way down.

It bounced off her arm, off the seat of the bench and onto the ground. It rolled along the ground, picking up speed. Faster and faster the ball rolled, faster than the princess could run after it, until — plop! — it splashed into the pond.

"Oh, dear," the princess cried. "It is so dark, and the pond is so deep and dirty. Now I will never be able to get my ball back. If only I had been more careful with it. I would give all my jewels and fancy clothes, everything I own in this world, if I could undo my foolish mistake."

At that moment, a frog, who had been listening to her from just below the surface of the pond, popped his head out of the water. "Hello, princess," the frog asked, "why all the tears?"

"What business is it of yours?" the princess replied. "You can't possibly help me."

"Think again, princess. I can get your ball back for you and — here's the zinger — I don't want all your worldly possessions for doing it. I don't want your jewelry, not one pearl." The frog clicked his fingers and did a sloppy tap-dance with his webbed feet. "Not a single penny."

"I don't understand."

"All I ask, princess, is that you show me some kindness. Accompany me to the opera, say. Or, better yet, invite me to dinner at your palace. Let me lay my tired head on your silk-covered pillows."

"What nonsense is this?" the princess thought to herself. "How can a frog come to the palace? He won't be able to travel ten yards from this pond."

But she realized that the frog MIGHT be able to find her precious ball, so she did not want to upset him. "All right. Bring me my ball and you can visit me whenever you want."

"We could get to become good friends," the frog said.

"Who can tell?" the princess said in order to encourage him to search for her ball.

But as the frog dived back into the pond, the princess laughed at his stupidity.
Of course he DID rescue her ball from the bottom of the pond. When he placed it in the palm of her hand, she was delighted, so delighted she couldn't help but give him a kiss on his wet, bony forehead before running all the way home.

She was so delighted, she was soon playing with the ball again, throwing it up and catching it. She quickly forgot all about that silly old frog.

The next evening, as the princess sat down to dinner with her father, the king, there was a strange noise — tap, tap, plash, plash — on the marble stair. A moment later, a soft knock sounded on the dining-room door. A tiny voice sang out:

"Open the door, my
princess
dear! Open the door, for your true love is here."

The princess couldn't believe it. She ran to the door and there was the frog. She was amused, but more than that she was alarmed and frightened. So she slammed the door closed in the frog's face and went back to the dinner table.

Sensing her fear, the king asked what the matter was. "There is a horrible slimy frog at the door," she explained. "Yesterday, when I dropped my ball in the pond in the woods, he got it back for me. In return, I promised he could come to dinner at the palace. But, of course, I didn't mean it. I never in my wildest dreams imagined he would be able to hop all the way here."

"Open the door, my princess dear! Open the door, for your true love is here."

Came the tiny voice again.

The king rested both his hands on the young princess's shoulders. "If you've made a promise, daughter, you must keep it. This family keeps its promises. Let the frog in."

The princess did so. The frog hopped in. He hopped from one end of the long dining-room to the other, where the table was. He hopped all the way from one end of the long table to the other, where the princess sat.

"Hey, princess, do me a favor," he said. "Help me up. Lay a place for me next to you."

She didn't want to, but the king threw her a stern, fatherly glance.
"Push that plate over this a-way," the frog said after he had gotten good and comfortable on the table beside the princess.

Once he had eaten his fill from the princess's own plate, the frog asked to be taken up to her bedroom for a nap. In no time at all, he was fast asleep.
He spent the whole night beside the princess. But he left in the morning, at first light, while she was still sleeping.

"Thank goodness," the princess thought when she awoke. "I don't suppose he'll ever bother us again."

But she was wrong. The very next night, a soft knock sounded on her bedroom door. That same voice, not quite so tiny this time, sang:

"Open the door, my princess dear! Open the door, for your true love is here."

Remembering what her father had said about promises, she had no choice but to open the door. In hopped the frog. UP hopped the frog, onto her pillow, this time needing no help. Again, he was gone before dawn.

This also happened on the third night, and on the fourth. But on the fourth morning, when she awoke, the princess was astonished to find a handsome prince standing at the head of her bed. He was gazing at her with the widest, bluest eyes she had ever seen.

He told her that a spiteful witch had long ago cast a spell, turning him into a frog. The witch had commanded that he stay a frog for all eternity, living in that deep, dirty pond, unless by chance he met a princess and could persuade her to invite him to her palace, feed him from her very own plate, and let him rest beside her in her very own bed for three nights.

"That cruel spell has been broken," the prince said. "You have broken it. All that remains is for you to allow me to take you to the opera. To take your hand, once in a while, for walks in the woods. All that remains is for you to do me the honor of being my friend."

"And perhaps to fall in love with you?" the young princess asked.

The prince smiled shyly. "Who can tell?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าชายกบ " โดยพี่น้องกริมม์ วันดี เจ้าหญิงสาวออกไปเดินเล่นในป่าใกล้บ้านของเธอ เธอก็ได้โดยไม่ชอบของเล่น ลูกบอลสีทองสว่าง ทุกที่เธอเดิน เธอจะโยนลูกบอลในอากาศ แล้วจับมัน เย็นนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น เธอเดินไกลเข้าไปในป่า โยนลูกบอล และจับมัน ตามเธอไปด้วย ในเวลา เธอเป็นเหนื่อย ในกลางป่ามีบ่อลึก สกปรก ในค่ำคืนนี้ แม้ว่า บ่อมีการเรืองแสงดีในแสงจันทร์ เจ้าหญิงนั่งลงบนม้านั่งริมบ่อ ในขณะที่เธอวางบนม้านั่ง เธอยังคงเล่นกับลูกของเธอ แพ้มัน และจับมัน ขึ้น และจับ ขึ้น และจับ เหมือนเธอโยนบอลสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอากาศ เมฆผ่านดวงจันทร์ และตัดออกเป็นแสง ในความมืด เจ้าหญิงพลาดจับลูกมาลง มันเด้งปิดแขนของเธอ ปิดนั่ง ของม้านั่ง และ บนพื้นดิน มันสะสมตามพื้น รับความเร็ว ได้เร็วขึ้น และเร็วขึ้นลูกรีด เร็วกว่าเจ้าหญิงสามารถเรียกใช้หลังจากนั้น จนกระทั่งâ €" plop â €"ทิ้งลงในบ่อ "โอ้ รัก, " เจ้าหญิงร้องไห้ "จัง และเป็นบ่อลึกมาก และสกปรก ตอนนี้ ผมจะไม่สามารถรับลูกของฉันกลับ ถ้าฉันได้รับมากขึ้นระมัดระวังกับมันเท่านั้น ฉันจะให้อัญมณีและเสื้อผ้าแฟนซี ทุกอย่างที่ฉันเป็นเจ้าของในโลกนี้ ถ้าฉันไม่สามารถเลิกทำผิดพลาดโง่เขลาของฉันของฉัน" ขณะที่การ กบ ที่ได้รับฟังเธอจากด้านล่างพื้นผิวของบ่อ โผล่ศีรษะออกจากน้ำ คำ เจ้าหญิง กบถาม, "ทำไมน้ำตาทั้งหมด? " "ธุรกิจอะไรคือมันของคุณตอบเจ้าหญิง "คุณไม่อาจช่วยฉัน" "คิดว่า อีก เจ้าหญิง ฉันสามารถกลับลูกบอลของคุณสำหรับคุณและâ €"นี่คือ zinger â€" ไม่ต้องการทรัพย์สินทางโลกทั้งหมดของคุณสำหรับการทำ ฉันไม่ต้องเครื่องประดับของคุณ ไม่หนึ่งมุก" คลิกบนิ้วมือของเขา และไม่เลอะเทอะเป็น tap-dance กับเขาเท้า webbed "ไม่มีเงินเพียงครั้งเดียว" ฉันไม่เข้าใจกัน" "ฉันถาม เจ้าหญิง คือว่า คุณต้องแสดงความเมตตาบาง ติดตามฉันไปโอเปร่า พูด หรือ ยิ่ง เชิญผมไปทานอาหารค่ำที่พระราชวังของคุณ ผมวางหัวเหนื่อยบนหมอนของคุณครอบคลุมไหม" "เหลวไหลอะไรนี่" เจ้าหญิงคิดไปเอง "วิธีสามารถกบมาพระราชวัง เขาจะไม่สามารถเดินทางสิบเมตรจากบ่อน้ำนี้" แต่เธอรู้ว่า กบอาจจะหาลูกของเธอมีค่า เพื่อให้เธอไม่ต้องการอารมณ์เสียเขา "สิทธิทั้งหมด นำลูกของฉันมาให้ฉัน และคุณสามารถเข้ามาดูเมื่อใดก็ ตามที่คุณต้องการ" กบกล่าวว่า "เราไม่ได้รับจะกลายเป็น เพื่อนที่ดี "ที่ทราบได้อย่างไร" เจ้าหญิงกล่าวว่า เพื่อกระตุ้นให้เขาค้นหาลูกของเธอได้ แต่เป็นกบไพร่กลับบ่อ เจ้าหญิงหัวเราะเยาะความโง่ของเขา แน่นอนเขาได้ช่วยชีวิตลูกของเธอจากด้านล่างของบ่อ เมื่อเขาวางไว้ในมือของเธอ เธอก็ยินดี ยินดีให้เธอไม่สามารถช่วย แต่ให้เขาจูบบนหน้าผากของเขาเปียก หลุดก่อนที่จะใช้ทางบ้าน เธอมีความสุขจริง ๆ ดังนั้น เธอเร็ว ๆ นี้เล่นกับลูกอีกครั้ง การขว้างปามันขึ้น และจับมัน เธอลืมเกี่ยวกับกบเก่าว่าโง่ได้อย่างรวดเร็ว ตอนเย็นถัดไป เป็นเจ้าหญิงที่นั่งลงไปทานอาหารค่ำกับแม่ พระ มีเสียงดังแปลก ๆ â €"แตะ แตะ plash, plash â €" บนบันไดหินอ่อน ช่วงหลัง ไพเราะนุ่มเคาะประตูห้อง เสียงเล็ก ๆ ร้องออก: "เปิดประตู ของฉัน เจ้าหญิง ที่รัก เปิดประตู กับความรักของคุณอยู่ที่นี่" เจ้าหญิงไม่สามารถเชื่อว่า เธอวิ่งไปประตู และมีกบ เธอก็ขบขัน แต่มากกว่านั้นเธอก็ตกใจ และกลัว ดังนั้นเธอปากประตูปิดในใบหน้าของกบ และกลับไปที่โต๊ะอาหาร จับกลัวเธอ กษัตริย์ถามว่า คืออะไร "มีกบปลิ้นปล้อนกลัวที่ประตู เธออธิบาย "วันนี้ เมื่อผมหลุดลูกของฉันในบ่อในป่า เขาได้รับมันกลับให้ฉัน ในทางกลับกัน ฉันสัญญาเขาอาจมาไปทานอาหารค่ำที่พระราชวัง แต่ แน่นอน การลงทุน ฉันในฝันของฉันไม่เคยคิดจะสามารถกระโดดตลอดทาง" "เปิดประตู เจ้าหญิงของฉันรัก เปิดประตู กับความรักของคุณอยู่ที่นี่" เสียงเล็ก ๆ อีกมา พระวางทั้งสองพระหัตถ์บนไหล่ของเจ้าหญิงหนุ่ม "ถ้าคุณทำสัญญา ลูกสาว คุณต้องเก็บไว้ ครอบครัวนี้ให้สัญญา ให้กบใน" เจ้าหญิงทำเช่นนั้น กบรสใน เขารสจากปลายด้านหนึ่งของยาวห้องอื่น ๆ ตารางที่ไหน เขารสจากปลายด้านหนึ่งของตารางยาวไปอีก ที่นั่งของเจ้าหญิง "เฮ้ เจ้าหญิง ฉันหน่อยได้ไหม เขากล่าวว่า "ช่วยฉันขึ้น วางที่สำหรับผมถัดจากคุณ" เธอไม่ต้องการ แต่พระโยนเธอชำเลืองมองตรง ๆ fatherly "ผลักดันแผ่นที่มากกว่าวิธีนี้ได้ กบกล่าวว่า หลังจากที่เขามีอากาศดี และสะดวกสบายบนโต๊ะข้าง ๆ เจ้าหญิง เมื่อได้กินของเขาที่มาจากแผ่นของเจ้าหญิง กบขอให้นำขึ้นไปห้องนอนของเธอเพื่องีบหลับ ในเวลาไม่นาน เลย เขาก็หลับไปอย่างรวดเร็ว เขาใช้เวลาทั้งคืนข้าง ๆ เจ้าหญิง แต่เขาปล่อยในตอน แสงแรก ในขณะที่เธอยังคงนอนหลับอยู่ "ขอบคุณ พระเจ้า เจ้าหญิงคิดว่า เมื่อเธอตื่นขึ้นมา "ฉันไม่คิดว่า เขาจะเคยรำคาญเราอีก" แต่เธอไม่ถูก คืนถัดไป ไพเราะนุ่มเคาะประตูห้องนอนของเธอ ร้องว่า กันเสียง ค่อนข้างมีขนาดเล็กเวลานี้ : "เปิดประตู เจ้าหญิงของฉันรัก เปิดประตู กับความรักของคุณอยู่ที่นี่" จดจำสิ่งที่พ่อของเธอได้กล่าวเกี่ยวกับสัญญา เธอก็เปิดประตู ใน hopped กบ ค่า hopped กบ ลงบนหมอนของเธอ ขณะนี้ต้องการความช่วยเหลือไม่ อีกครั้ง เขาหายก่อนรุ่งอรุณ นี้ยังเกิดขึ้น ในคืนที่สาม และสี่ แต่ในเช้าวันสี่ เมื่อหัด เจ้าหญิงตะลึงงันเพื่อพบกับเจ้าชายที่หล่อที่ยืนอยู่ที่หัวเตียงของเธอ เขาได้เฝ้ามองเธอตากว้าง bluest ที่เธอเคยได้เห็น เขาบอกเธอว่า แม่มด spiteful ได้นานเสก เปลี่ยนเขาให้กลายเป็นกบ แม่มดมีบัญชาว่า เขาอยู่กบชั่วนิรันดร์ อาศัยอยู่ในบ่อที่ลึก สกปรก เว้นแต่บังเอิญเขาได้พบกับเจ้าหญิง และอาจชักชวนเธอชวนเขาไปพาเธอ อาหารเขาจากแผ่นของเธอเอง และให้เขาเหลือข้างเธอบนเตียงของเธอเองสามคืน เจ้าชายกล่าวว่า "สะกดที่โหดร้ายได้เสีย "คุณได้ยกมันขึ้น ทั้งหมดที่ยังคงอยู่คือคุณสามารถให้ฉันพาไปโอเปร่า ใช้มือของคุณ นาน ๆ เดินเล่นในป่า ทั้งหมดที่ยังคงอยู่คือให้คุณทำฉันเกียรติให้เพื่อนของฉัน" "และอาจตกหลุมรักกับคุณ" หญิงสาวถาม เจ้าชายยิ้ม shyly "ที่ทราบได้อย่างไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าชายกบ " โดยพี่น้องกริมม์ดีตอนเย็น เจ้าหญิงยังได้ออกไปเดินเล่นในป่าใกล้บ้านของเธอ เขาไม่เคยไปที่ไหนโดยไม่ของเล่นที่เธอชื่นชอบ สดใส โกลเด้น บอล ทุกที่ที่เธอเดินผ่าน เธอจะโยนลูกบอลในอากาศ แล้วจับมันเย็นนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น เธอเดินอยู่ในป่า การโยนลูกบอลและจับตามหล่อนไป ในเวลาที่เธอเหนื่อย .กลางป่าก็ลึกสกปรกในบ่อ ในเย็นนี้ แม้ว่า บ่อมีการเรืองแสงที่ยอดเยี่ยมในแสงจันทร์ เจ้าหญิงนั่งลงบนม้านั่งริมสระน้ำในขณะที่เธอพักบนม้านั่ง เธอยังเล่นกับลูกของเธอโยนมันและจับมัน ขึ้น และจับ ขึ้น และจับเช่นเดียวกับที่เธอโยนบอลสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอากาศ เมฆเคลื่อนผ่านดวงจันทร์ ตัดแสงของมัน ในความมืด เจ้าหญิง พลาดรับบอลในทางของมันลงไปมันเด้งออกจากแขนของเธอออกจากที่นั่งของผู้พิพากษา และบนพื้นดิน มันกลิ้งไปตามพื้น หยิบขึ้นความเร็ว ได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้น ลูกรีดเร็วกว่าเจ้าหญิงจะวิ่งตามมัน จน†" พลั่ก ! †" มันสาดลงไปในบ่อ" โอ้ " เจ้าหญิงร้อง " มันมืดมาก และบ่อลึกมาก และสกปรก ตอนนี้ผมจะเอาลูกของฉันคืน ถ้าฉันได้รับการระมัดระวังมากขึ้นกับมัน ผมจะให้อัญมณีและเสื้อผ้าแฟนซีทั้งหมด ทุกอย่างในโลกนี้ ถ้าผมจะแก้ไขความผิดพลาดโง่ๆของฉัน " .ตอนนั้น กบ ที่ได้รับฟังจากด้านล่างพื้นผิวของบ่อผุดศีรษะขึ้นจากน้ำ " สวัสดีครับ องค์หญิง " กบถามว่า " ทำไมต้องร้องไห้ ?" ไม่ใช่ธุระอะไรของนาย ? " " เจ้าหญิงตอบ คุณไม่สามารถช่วยฉัน" คิดอีกครั้ง เจ้าหญิง ฉันสามารถรับลูกของคุณกลับมาให้คุณ และ†" นี่คือซิงเกอร์†" ฉันไม่ต้องการทั้งหมดของคุณโลกาข้าวของสำหรับทำ ผมไม่อยากให้เครื่องประดับของคุณ ไม่ใช่มุก " กบคลิกนิ้วมือของเขาและก็เต้นมั่วแตะกับผังพืดที่เท้าของเขา . " ไม่ใช่เพนนีเดียว”" ฉันไม่เข้าใจ "" ทั้งหมดที่ฉันถาม องค์หญิง คือว่า คุณแสดงให้ฉันบาง ความเมตตา กรุณา เป็นเพื่อนกับ Opera , พูด หรือดีกว่ายังชวนฉันไปกินข้าวเย็นที่วังของเธอ ให้ฉันวางศีรษะบนหมอนผ้าไหมคลุมนะคะ "" นี่มันเรื่องเหลวไหลอะไรกัน ? องค์หญิงคิดว่าตัวเอง " ทำไมกบมาที่พระราชวัง เขาจะไม่สามารถเดินทางสิบหลาจากบ่อ "แต่เธอตระหนักว่า กบ อาจจะหาลูกสุดที่รักของเธอ เธอไม่ต้องการให้เขาโมโห " เอาล่ะ เอาลูกของฉันและคุณสามารถเยี่ยมชมฉันเมื่อใดก็ตามที่คุณต้องการ " ." เราอาจจะได้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน " กบกล่าว" ใครบอกได้ ? " เจ้าหญิงกล่าวว่าเพื่อส่งเสริมให้เขาค้นหาสำหรับลูกของเธอแต่เป็นกบพุ่งกลับลงไปในบ่อได้ เจ้าหญิงหัวเราะในความโง่ของเขาแน่นอน เขาได้ช่วยชีวิตลูกของเธอจากด้านล่างของบ่อ เมื่อเขาอยู่ในฝ่ามือของเธอ เธอจึงยินดีพอใจ เธอไม่สามารถช่วย แต่ให้เขาจูบบนหน้าผากของเขาเปียก แห้งก่อนวิ่งตลอดทางกลับบ้านเธอดีใจมาก เธอเร็วเล่นกับลูกบอลอีก โยนมันและจับมัน เธอรีบลืมเซ่อแก่กบเย็นต่อไป เพราะเจ้าหญิงนั่งกินข้าวกับในหลวง พ่อ ของเธอ มี†" เสียงแปลกๆ เคาะ เคาะ plash plash , †" บนหินอ่อน บันได ครู่ต่อมาเสียงเคาะเบาๆที่ประตูห้องอาหาร . เสียงเล็กร้องออกมา" เปิดประตูของฉันเจ้าหญิงที่รัก ! เปิดประตู ความรักที่แท้จริงคือที่นี่เจ้าหญิง ไม่อยากเชื่อเลย เธอวิ่งไปที่ประตูและมีกบ เธอถูกขบขัน แต่มากกว่านั้น เธอตกใจและตื่นกลัว ดังนั้น เธอกระแทกประตูปิดของกบหน้าและเดินกลับไปที่โต๊ะอาหารกลัวเธอจาก พระราชาถามว่า อะไรคือ " . มีน่ากลัวปลิ้นปล้อนกบที่ประตู " เธออธิบาย " เมื่อวานตอนที่ฉันทิ้งลูกของฉันในบ่อในป่า เขาเอามันกลับมาให้ฉัน ในทางกลับกัน ผมก็สัญญาว่าเขาจะมาทานอาหารค่ำที่วัง แต่แน่นอนผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันไม่เคยอยู่ในความฝันของผมคิดว่าเขาจะกระโดดมาที่นี่ "" เปิดประตู เจ้าหญิงที่รักของฉัน ! เปิดประตู ความรักที่แท้จริงคือที่นี่มาเสียงเล็กอีกกษัตริย์ไว้ทั้งสองมือของเขาบนไหล่ของหญิงสาว " ถ้าคุณทำผิดสัญญา ลูกสาว คุณต้องเก็บมันไว้ ครอบครัวนี้จะรักษาสัญญาของ ให้กบ”เจ้าหญิงจึง กบกระโดดใน เขากระโดดจากปลายด้านหนึ่งของห้องอาหาร ยาวๆ ที่โต๊ะมี เขากระโดดตลอดทางจากปลายด้านหนึ่งของโต๊ะยาวๆ ที่องค์หญิงนั่ง" เฮ้ เจ้าหญิง ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ " เขากล่าว ช่วยผมหน่อยครับ วางที่ให้ฉันอยู่ข้างๆคุณ .เธอไม่ได้ต้องการ แต่กษัตริย์โยนให้เธอท้ายเรือของอย่างรวดเร็ว" ผลักจานไป a-way นี้ " กบ กล่าวว่า หลังจากที่เขาได้รับที่ดีและความสะดวกสบายบนโต๊ะข้างเจ้าหญิงเมื่อเขาได้กินอิ่มจากจานของเจ้าหญิงเอง กบที่ถามขึ้นมา ไปที่ห้องนอนของเธอ เอฟ