The aim of this study was to determ

The aim of this study was to determine the effects of problem-based active learning in science education on students' academic achievement and concept learning. In the study, both quantitative and qualitative research methods were utilized. Quantitative data were obtained via the pre/post-test, treatment-control groups test model. Qualitative data were obtained via document analysis. The research study was conducted on 50, 7th grade students in 2004-2005 school year, in a public school in Istanbul. The treatment process took 30 class hours in total. In the research, three measurement instruments were used: an achievement test, open-ended questions, and an attitude scale for science education. The reliability coefficient of the achievement test was calculated to be KR20=0.78. Cronbach a value of the attitude scale was 0.89. While the subject matters were taught on the basis of problem-based active learning in the treatment group, traditional teaching methods were employed in the control group. In the face of the data collected and the evaluations made in the research, it was determined that the implementation of problem-based active learning model had positively affected students' academic achievement and their attitudes towards the science course. It was also found that the application of problem-based active learning model affects students' conceptual development positively and keeps their misconceptions at the lowest level. (Contains 3 tables.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้เป็นการ ตรวจสอบผลกระทบของปัญหาที่ใช้เรียนรู้ในการศึกษาวิทยาศาสตร์นักศึกษาความสำเร็จด้านการศึกษาและเรียนรู้แนวคิด ในการศึกษา มีใช้ทั้งสองวิธีวิจัยเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ ข้อมูลเชิงปริมาณได้รับมาผ่านการล่วงหน้า/ลงทดสอบ กลุ่มควบคุมรักษาทดสอบรุ่น ข้อมูลเชิงคุณภาพที่ได้ผ่านการวิเคราะห์เอกสาร การศึกษาวิจัยดำเนินการในนักเรียนเกรด 7 50, 2004-2005 ปี ในโรงเรียนรัฐในอิสตันบูล กระบวนการเอา 30 ชั่วโมงเรียนทั้งหมด ใช้ในการวิจัย เครื่องมือวัดที่สาม: การทดสอบผลสัมฤทธิ์ คำถามปลายเปิด และสเกลทัศนคติการศึกษาวิทยาศาสตร์ คำนวณค่าสัมประสิทธิ์ความน่าเชื่อถือของการทดสอบผลสัมฤทธิ์จะ KR20 = 0.78 Cronbach ค่าสเกลทัศนคติเป็น 0.89 ในขณะที่เรื่องเรื่องได้รับการสอนพื้นฐานตามปัญหาเรียนรู้ในกลุ่มการรักษา วิธีการสอนแบบดั้งเดิมที่ใช้ในกลุ่มควบคุม ในหน้าข้อมูลรวบรวมและประเมินผลการทำวิจัย ได้กำหนดว่า การดำเนินการของแบบจำลองตามปัญหาเรียนรู้ได้บวกผลกระทบผลงานวิชาการของนักเรียนและหลักสูตรวิทยาศาสตร์ทัศนคติของพวกเขา นอกจากนี้ยังพบว่า การประยุกต์ใช้แบบจำลองตามปัญหาเรียนรู้มีผลต่อนักพัฒนาแนวคิดเชิงบวก และช่วยให้ความเข้าใจผิดของพวกเขาที่ระดับต่ำ (ประกอบด้วยตารางที่ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาผลของการเรียนรู้ปัญหาที่เกิดขึ้นตามการใช้งานในการศึกษาวิทยาศาสตร์วิชาการสัมฤทธิ์ทางการเรียนและแนวคิดการเรียนรู้ของนักเรียน ในการศึกษาทั้งวิธีการวิจัยเชิงปริมาณและคุณภาพถูกนำมาใช้ ข้อมูลเชิงปริมาณที่ได้รับผ่านทางก่อน / หลังการทดสอบกลุ่มการรักษาควบคุมการทดสอบรูปแบบ ข้อมูลเชิงคุณภาพที่ได้รับผ่านการวิเคราะห์เอกสาร การศึกษาวิจัยได้ดำเนินการใน 50 นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 ในโรงเรียนปี 2004-2005 ในโรงเรียนของประชาชนในอิสตันบูล กระบวนการบำบัดเอา 30 ชั่วโมงเรียนรวม ในการวิจัยสามเครื่องมือวัดที่ใช้: การทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคำถามปลายเปิดและระดับทัศนคติวิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา ค่าสัมประสิทธิ์ความน่าเชื่อถือของการทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่คำนวณได้จะเป็น KR20 = 0.78 ครอนบาคค่าของระดับทัศนคติ 0.89 ในขณะที่เรื่องได้รับการสอนบนพื้นฐานของการเรียนรู้ปัญหาที่เกิดขึ้นตามการใช้งานในกลุ่มการรักษาวิธีการสอนแบบดั้งเดิมที่ถูกว่าจ้างในกลุ่มควบคุม ในหน้าของการเก็บรวบรวมข้อมูลและการประเมินผลที่เกิดขึ้นในการวิจัยมันก็ตั้งใจว่าการดำเนินการของรูปแบบการเรียนรู้ปัญหาที่เกิดขึ้นตามการใช้งานมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนได้รับผลกระทบในเชิงบวกและทัศนคติของพวกเขาที่มีต่อการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ นอกจากนี้ยังพบว่าการใช้รูปแบบการเรียนรู้ปัญหาตามส่งผลกระทบต่อการพัฒนาความคิดของนักเรียนในเชิงบวกและช่วยให้ความเข้าใจผิดของพวกเขาที่ระดับต่ำสุด (ที่มี 3 ตาราง.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาผลของการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นหลักที่ใช้ในวิทยาศาสตร์ศึกษา นักเรียน ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแนวคิดการเรียนรู้ ในการศึกษาเชิงปริมาณ และวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพที่ใช้ . ข้อมูลเชิงปริมาณได้ผ่านแบบทดสอบก่อน / หลังการรักษาในกลุ่มควบคุมทดสอบแบบ โดยเก็บข้อมูลผ่านการวิเคราะห์เอกสาร การศึกษาวิจัยเกี่ยวกับ 50 นักเรียนเกรด 7 ใน 2547-2548 ปีการศึกษาในโรงเรียนสาธารณะในอิสตันบูล ขั้นตอนการรักษาใช้เวลา 30 ชั่วโมงเรียนทั้งหมด ในการวิจัย เครื่องมือวัดที่ใช้เป็นคำถามปลายเปิด และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แบบวัดเจตคติต่อวิทยาศาสตร์ศึกษา . มีค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยงของแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนมีค่าเป็น kr20 = 0.78 . คำนวณค่าของทัศนคติคือ 0.89 . ส่วนเรื่องเรื่องที่ได้รับการสอนโดยใช้ปัญหาเป็นหลักบนพื้นฐานของการเรียนรู้ การใช้วิธีการสอนแบบดั้งเดิมถูกใช้ในกลุ่มควบคุม ในหน้าของข้อมูลที่เก็บรวบรวมและประเมินผลที่เกิดขึ้นในการวิจัย พบว่า การใช้รูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นหลักที่มีผลกระทบทางบวกของนักเรียน ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และเจตคติต่อวิชาวิทยาศาสตร์ . นอกจากนี้ยังพบว่า การใช้รูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นหลักต่อการพัฒนาแนวคิดของนักเรียนและช่วยให้พวกเขามีความเข้าใจผิดในระดับต่ำมาก ( มี 3 แผ่น )