Rice–fish culture is commonly pract

Rice–fish culture is commonly practiced and to
increase this attention and to maximize the benefit–
cost ratio we investigated the profitability and
performance of tilapia–rice culture in an experimental
set-up. In the previous study, we found
that integrated tilapia culture with 5000 ha

1
stocking density showed the highest benefit–cost
ratio and rice production also increases in this
culture system (Mridha, Hossain, Shah, Uddin &
Nahiduzzaman 2013). The higher productivity of
fish in rice-fields may have increased overall livelihood
benefits by enhancing diversification of food
and income sources among the poor (Ellis 2000).
The role of fish production in rice fields is also considered
as a part of integrated pest management
approaches in the region as pesticides are not used
by participating farmers during the trial (Rashid,
Frankenberger, Gallusser, Khan, Ahmed, Shirin &
Chowdhury 2001).
The gross fish yields obtained in this study (422–
517 kg ha

1) were within the reported yields in
the scientific literatures ranging between 200 and
700 kg ha

1 (Haroon & Pittman 1997; Gupta
et al. 1998; Rothuis, Nam, Richter & Ollevier
1998; Vromant, Duong & Ollevier 2002; Frei &
Becker 2005; Wahab et al. 2008). In this study,
the survival, harvesting weight and specific
growth rate were significantly higher with the larger
size ditch is due to lower competition for space
and food, and the result is very similar to Hossain
and Joadder (2011) with a stocking density of
4940 ha

1 for O. niloticus and 1% ditch in rice–
fish culture system. Rice fields show high rates of
natural production (Tuyen 1993) providing large
choices of food sources and thus benefiting the fish
integrated into the paddy (Zimmermann, Nair &
New 2010). Therefore, high growth rates in
integrated cultures can be attributed to the effective
utilization of ecological niches and the rich
detrital food web especially for bottom dwellers
(Mohanty, Verma & Brahman 2004), fish grazing

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัฒนธรรมข้าว – ปลาทั่วไปที่มีประสบการณ์และเพิ่มความสนใจนี้ และขยายสวัสดิการ –อัตราส่วนต้นทุนที่เราตรวจสอบผลกำไร และประสิทธิภาพของวัฒนธรรมนิลข้าวในการทดลองติดตั้ง ในการศึกษาก่อนหน้านี้ เราพบที่รวมวัฒนธรรมปลานิล 5000 ฮา1ถุงน่องหนาแน่นพบว่าผลประโยชน์ต้นทุนสูงผลิตข้าวและอัตราการยังเพิ่มขึ้นในระบบวัฒนธรรม (Mridha, Hossain ชาห์ Uddin &Nahiduzzaman 2013) ประสิทธิภาพสูงของปลาในนาข้าวอาจเพิ่มดำรงชีวิตโดยรวมประโยชน์ โดยเพิ่มวิสาหกิจของอาหารและแหล่งรายได้ระหว่างคนจน (2000 เอลลิส)ได้มีพิจารณาบทบาทของการผลิตปลาในนาข้าวเป็นส่วนหนึ่งของการจัดการศัตรูพืชแบบบูรณาการไม่ได้ใช้วิธีในภูมิภาคเป็นยาฆ่าแมลงโดยเกษตรกรที่เข้าร่วมในการพิจารณาคดี (RashidFrankenberger, Gallusser เชียงคาน Ahmed ชิ &Chowdhury 2001)ผลผลิตปลารวมที่ได้รับในการศึกษานี้ (422-517 กก.ฮา1) ได้ภายในผลผลิตรายงานในliteratures วิทยาศาสตร์ที่ระหว่าง 200 และกก. 700 ฮา1 (Haroon และ Pittman 1997 กุปตาร้อยเอ็ด al. 1998 Rothuis น้ำ ถือ และ Ollevierปี 1998 ดวง Vromant และ Ollevier 2002 Frei และBecker 2005 Wahab et al. 2008) ในการศึกษานี้รอดตาย เก็บเกี่ยวเฉพาะและน้ำหนักอัตราการเติบโตสูงมาก ด้วยขนาดใหญ่ขนาดคูมีเนื่องจากการแข่งขันต่ำกว่าพื้นที่และอาหาร และผลลัพธ์คล้ายกับ Hossainและ Joadder (2011) กับความหนาแน่นเก็บสต็อกของ4940 ฮาคลอง 1 สำหรับโอ niloticus และ 1% ในข้าว –ปลาระบบวัฒนธรรม ข้าวราคาสูงของแสดงธรรมชาติผลิต (1993 เยน) ให้มีขนาดใหญ่ทางเลือกของแหล่งอาหารและเกียรติยศดังนั้น ปลาในนา (Zimmermann, Nair &ใหม่ 2010) ดังนั้น จึง เจริญเติบโตสูงราคาในสามารถเกิดจากวัฒนธรรมแบบบูรณาการมีประสิทธิภาพการใช้ประโยชน์ของระบบนิเวศตรงไหนและคนรวยdetrital ใยอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ dwellers ล่างปลา (Mohanty, Verma & Brahman 2004), grazing

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัฒนธรรมข้าวปลามีประสบการณ์โดยทั่วไปและเพื่อเพิ่มความสนใจนี้และเพื่อเพิ่ม benefit- อัตราส่วนค่าใช้จ่ายที่เราตรวจสอบในการทำกำไรและประสิทธิภาพการทำงานของวัฒนธรรมข้าวปลานิลในการทดลองการตั้งค่า ในการศึกษาก่อนหน้านี้เราพบว่าวัฒนธรรมปลานิลแบบบูรณาการที่มี 5,000 ฮ่า 1 ความหนาแน่นแสดงให้เห็นว่าผลประโยชน์ค่าใช้จ่ายสูงสุดอัตราส่วนและการผลิตข้าวยังเพิ่มขึ้นในระบบการเลี้ยง(Mridha, งะชาห์ Uddin และNahiduzzaman 2013) ผลผลิตที่สูงขึ้นของปลาในนาข้าวอาจมีการเพิ่มการทำมาหากินโดยรวมผลประโยชน์โดยการเพิ่มความหลากหลายของอาหารและแหล่งรายได้ในหมู่คนยากจน(เอลลิส 2000). บทบาทของการผลิตปลาในนาข้าวถือว่ายังเป็นส่วนหนึ่งของการจัดการศัตรูพืชแบบบูรณาแนวทางในภูมิภาคเป็นสารกำจัดศัตรูพืชไม่ได้ใช้โดยการมีส่วนร่วมของเกษตรกรในระหว่างการพิจารณาคดี (ราชิด Frankenberger, Gallusser ข่าน, อาเหม็ด Shirin และก่อสร้าง2001). ผลผลิตปลาขั้นต้นที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้ (422- 517 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์? 1) ภายใน อัตราผลตอบแทนที่รายงานในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ระหว่าง200 และ700 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์1 (ฮารูนและพิตต์แมน 1997;? Gupta. et al, 1998; Rothuis น้ำ, ริกเตอร์และ Ollevier 1998; Vromant, Duong และ Ollevier 2002; Frei & Becker 2005 Wahab et al. 2008) ในการศึกษานี้อยู่รอดน้ำหนักการเก็บเกี่ยวและเฉพาะอัตราการเจริญเติบโตอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นกับมีขนาดใหญ่คูน้ำขนาดเนื่องจากการแข่งขันที่ต่ำกว่าสำหรับพื้นที่และอาหารและผลที่ได้จะคล้ายกับงะและJoadder (2011) ที่มีความหนาแน่นของ4940 ฮ่า? 1 สำหรับทุม niloticus และคูน้ำ 1% rice- ระบบการเลี้ยงปลา นาข้าวแสดงอัตราที่สูงของการผลิตตามธรรมชาติ (Tuyen 1993) ให้มีขนาดใหญ่ทางเลือกของแหล่งอาหารและทำให้ได้รับประโยชน์ปลารวมอยู่ในข้าว(ซิมเมอแนร์และใหม่ 2010) ดังนั้นอัตราการเติบโตที่สูงในวัฒนธรรมแบบบูรณาการที่สามารถนำมาประกอบกับประสิทธิภาพการใช้ประโยชน์จากนิเวศและอุดมไปด้วยสายใยอาหารdetrital โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชาวล่าง(Mohanty, Verma และพราหมณ์ 2004) ทุ่งเลี้ยงสัตว์ปลา