Tarr and Morrill knew nothing about

Tarr and Morrill knew nothing about computers. So Tarr paid $100 to a computer science student to write a program code designed to match up questionnaires. All the data from the questionnaires had to be transferred to punch cards. The team rented a room-sized computer and took six weeks to produce a match list. Questionnaire participants then received a letter saying who they were matched to, along with phone numbers. Most were very pleased. One student got 100 possibie matches. One of them was her boyfriend!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Tarr และ Morrill รู้อะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ดังนั้น Tarr จ่าย $100 ให้นักเรียนวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์การเขียนโค้ดโปรแกรมที่ออกแบบมาให้ตรงกับแบบสอบถาม มีข้อมูลทั้งหมดจากแบบสอบถามจะโอนย้ายไปเจาะบัตร ทีมงานเช่าคอมพิวเตอร์ขนาดห้อง และใช้เวลาหกสัปดาห์ผลิตรายการจับคู่ ผู้เข้าร่วมแบบสอบถามแล้วได้รับจดหมายบอกว่า ที่พวกเขาได้จับคู่กับ พร้อมกับหมายเลขโทรศัพท์ ส่วนใหญ่ถูกหรรษา นักเรียนหนึ่งมี 100 possibie ตรง หนึ่งในนั้นเป็นแฟนของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Tarr และ Morrill รู้อะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ดังนั้น Tarr จ่าย $ 100 ถึงนักศึกษาวิทยาการคอมพิวเตอร์ในการเขียนโค้ดโปรแกรมที่ออกแบบมาเพื่อให้ตรงกับขึ้นแบบสอบถาม ข้อมูลทั้งหมดจากแบบสอบถามจะต้องมีการถ่ายโอนไปยังบัตรเจาะ ทีมงานเช่าคอมพิวเตอร์ในห้องพักกลางและใช้เวลาหกสัปดาห์ในการผลิตรายการแข่งขัน ผู้เข้าร่วมทำแบบสอบถามแล้วได้รับจดหมายบอกว่าที่พวกเขาจะถูกจับคู่กับพร้อมกับหมายเลขโทรศัพท์ ส่วนใหญ่มีความยินดีมาก นักศึกษาคนหนึ่งได้ 100 แมตช์ possibie หนึ่งในนั้นคือแฟนของเธอ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทาร์ และ มอร์ริล รู้อะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ดังนั้น ทาร์จ่าย $ 100 กับนักเรียนวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์เขียนโปรแกรมออกแบบมาเพื่อให้ตรงกับขึ้นโค้ดข้อมูล ข้อมูลทั้งหมดที่ได้จากแบบสอบถามได้ถูกส่งไปเจาะบัตร ทีมงานเช่าห้องขนาดคอมพิวเตอร์และใช้เวลาหกสัปดาห์เพื่อผลิตรายการที่ตรงกัน ผู้เข้าร่วมแบบสอบถามแล้วได้รับจดหมายว่า ที่พวกเขาถูกจับคู่กับตามด้วยหมายเลขโทรศัพท์ ส่วนใหญ่จะพอใจมาก นักเรียนคนหนึ่งได้ 100 เป็นไปได้ไม้ขีดไฟ หนึ่งในนั้นคือแฟนของเธอ