Descriptive Grammar A linguist’s d

Descriptive Grammar
A linguist’s description including the units, structure, and rules. An explicit statement of what speakers know about their language
The way we are using the word grammar differs from most common usages. In our sense, the grammar is the knowledge speakers have about the units and rules of their language-rules for combining sounds into the word (we called Phonology), rules of word formation (we called Morphology), rules for combining words into phrases and phrases into sentences (we called Syntax), rules for assigning meaning (we called Semantics), and the grammar with a mental dictionary (called a Lexicon). In the modern science of linguistic, grammar is descriptive rather than prescriptive. The aim of descriptive grammar is to describe the grammatical system of language that is what speakers of language unconsciously know, which enables them to speak and understand language. Similarly, descriptive “rules” about a language may be thought of as defining the language. For example, English has a rule “An article precedes its noun”: the glass broke, not glass the broke. The rules of grammar state which combinations of words are possible in the language and which are not. For example of an impossible sentence in English was Home computer now much are cheaper. The rule that disallows that sentence is a descriptive rule, a rule that describes how people use their language.
In descriptive grammar, the interest is not in what should be, but in what is: the language that people use all the time, the whole range of different varieties they use in their normal everyday lives, including the varieties they use in their most casual or intimate moments, as well as the varieties thy use formal, careful speech and writing. In the practice of descriptive grammar no judgment is made about what is right or wrong; speakers of the language are held to be the highest authorities. Literally, “what they say goes.” Correct grammar,” that is, grammatically, is exemplified in ANY sentences and discourses felt by a native speaker to be the normal way to talk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อธิบายไวยากรณ์ คำอธิบายของนักภาษาศาสตร์ที่รวมทั้งหน่วย โครงสร้าง และกฎ คำสั่งที่ชัดเจนของลำโพงรู้อะไรเกี่ยวกับภาษาของพวกเขาวิธีการใช้คำไวยากรณ์ที่แตกต่างจากประเพณีทั่วไป ในความรู้สึกของเรา ไวยากรณ์คือ มีลำโพงความรู้เกี่ยวกับหน่วยงานและกฎระเบียบของกฎภาษาของพวกเขาสำหรับการรวมเสียงเข้าไปใน word (เราเรียกว่าทางสัทวิทยา), กฎของการสร้างคำ (เราเรียกว่าสัณฐานวิทยา) กฎการรวมคำเป็นวลี และวลีในประโยค (เราเรียกว่าไวยากรณ์), กฎสำหรับการกำหนดความหมาย (เราเรียกว่าความหมายของ), และไวยากรณ์กับพจนานุกรมจิต (เรียกว่าพจนานุกรม) ไวยากรณ์เป็นอธิบาย มากกว่าเหมาะกับในวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ของภาษา จุดประสงค์ของการอธิบายไวยากรณ์คือการ อธิบายระบบไวยากรณ์ของภาษาที่เป็นลำโพงของภาษาโดยไม่รู้ตัวรู้อะไร ซึ่งทำให้สามารถพูด และเข้าใจภาษา ในทำนองเดียวกัน อธิบาย "กฎ" เกี่ยวกับภาษาอาจถือได้ว่า เป็นการกำหนดภาษา เช่น อังกฤษมีกฎ "บทความก่อนหน้าของนาม": แก้วยากจน ไม่แก้วยากจน กฎของไวยากรณ์รัฐซึ่งผสมคำเป็นไปได้ในภาษาและที่ไม่ ตัวอย่าง ของประโยคเป็นไปไม่ได้ในภาษาอังกฤษคือคอมพิวเตอร์ที่บ้านตอนนี้มากถูกกว่า กฎที่ไม่อนุญาตให้ประโยคที่ว่าจะอธิบายกฎ กฎที่อธิบายวิธีใช้ภาษาของท่านอธิบายไวยากรณ์ ดอกเบี้ยแต่ไม่ได้อยู่ ในสิ่งที่ควรจะ ใน: ภาษาที่คนใช้ตลอดเวลา ทั้งช่วงของพวกเขาใช้ในชีวิตประจำวันปกติ รวมพันธุ์ที่พวกเขาใช้ในช่วงเวลาสบาย ๆ หรือใกล้ชิดที่สุดของพวกเขา ทั้งในพันธุ์พันธุ์ที่แตกต่างของเจ้าใช้อย่างเป็นทางการ ระมัดระวังคำพูดและการเขียน ในการปฏิบัติของอธิบายไวยากรณ์ พิพากษาไม่ทำเกี่ยวกับอะไรว่าถูก หรือ ผิด ลำโพงของภาษาจัดขึ้นเป็น หน่วยงานสูงสุด แท้จริง "สิ่งที่พวกเขาพูดไป" แก้ไขไวยากรณ์ คือ ไวยากรณ์ เป็นแบบอย่างในประโยคและสังคมรู้สึก โดยเจ้าของภาษาเป็น วิธีปกติที่การพูดคุยใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไวยากรณ์เชิงพรรณนาของนักภาษาศาสตร์อธิบาย ได้แก่ หน่วย โครงสร้าง และกฎ งบที่ชัดเจนของสิ่งที่ผู้พูดรู้เกี่ยวกับภาษาของพวกเขาวิธีที่เราใช้บ่อยที่สุดคำไวยากรณ์แตกต่างจากการใช้งาน ในความรู้สึกเรา คือ ผู้พูดมีความรู้ไวยากรณ์เกี่ยวกับหน่วยและกฎของกฎของพวกเขาสำหรับการรวมเสียงในภาษาคำ ( เราเรียกภาษา ) , กฎการสร้างคำ ( เราเรียกว่า กฎสำหรับการรวมคำที่เป็นวลีและวลีในประโยค ( ที่เราเรียกว่ากฎไวยากรณ์ ) ให้ความหมาย ( เรา เรียกว่าความหมาย ) และไวยากรณ์ พจนานุกรมทางจิต ( เรียกว่าพจนานุกรม ) ในวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ของภาษาไวยากรณ์เชิงพรรณนา มากกว่าคํา . จุดมุ่งหมายของไวยากรณ์เชิงพรรณนาเพื่ออธิบายระบบไวยากรณ์ของภาษานั้นเป็นสิ่งที่ผู้พูดภาษาโดยไม่รู้ตัว รู้ซึ่งช่วยให้พวกเขาที่จะพูดและเข้าใจภาษา ในทำนองเดียวกัน บรรยาย " กฎ " เรื่องภาษาอาจจะคิดว่าเป็น การกำหนดภาษา ตัวอย่างเช่น ภาษาอังกฤษมีกฎ " ของบทความ นำหน้านาม " : กระจกแตก , กระจกแตก กฎของรัฐ ไวยากรณ์ ซึ่งชุดของคำที่เป็นไปได้ในภาษาและที่ไม่ ตัวอย่างของประโยคที่เป็นไปไม่ได้ในภาษาอังกฤษคือคอมพิวเตอร์ที่บ้านตอนนี้เลยจะถูกกว่า กฎที่ไม่อนุญาตให้ประโยคนั้นเป็นกฎที่อธิบาย กฎที่อธิบายถึงวิธีที่ผู้คนใช้ภาษาของพวกเขาในไวยากรณ์ที่อธิบาย ความสนใจไม่ได้อยู่ในสิ่งที่ควร แต่ในสิ่งที่เป็นภาษาที่ประชาชนใช้ตลอดเวลา ทั้งช่วงของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันที่พวกเขาใช้ในชีวิตปกติประจำวัน รวมทั้งพันธุ์ที่พวกเขาใช้ในช่วงเวลาส่วนใหญ่ที่ไม่เป็นทางการ หรือใกล้ชิดของพวกเขาเช่นเดียวกับความหลากหลายของคำพูดที่ใช้อย่างเป็นทางการ ระวัง และการเขียน ในการฝึกไวยากรณ์และไม่มีการตัดสินทำเรื่องอะไรถูก หรือ ผิด ผู้พูดภาษาให้เป็นทางการมากที่สุด หมายว่า " พวกเขาบอกว่าไป " ไวยากรณ์ที่ถูกต้อง นั่นคือ หลักไวยากรณ์เป็น exemplified ในประโยคและวาทกรรมรู้สึกโดยเจ้าของภาษาเป็นวิธีปกติที่คุยกัน