we miss our own friends (phase?)in

we miss our own friends (phase?)
in the sea of thought like a maze
no praise or blame
yet we're sometimes trapped in a daze
In countless blisters
walking on the maple(?) floor
we've got to go through before
the despair shuts the door

i sing my song like everlasting notes
when i feel that i'm lost
i just keep my eyes closed
gone by the breeze
i find that i'm on my feet
here i am to live(make?) my time
here i am to forge my mind

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราคิดถึงเพื่อนของเราเอง (ระยะ)ในทะเลคิดเหมือนเขาวงกตไม่สรรเสริญหรือกล่าวโทษแต่บางครั้งเรากำลังติดอยู่ดึกในแผลนับไม่ถ้วนเดินบนพื้น maple(?)เราได้ไปถึงก่อนสิ้นหวังปิดประตูผมร้องเพลงของฉันเช่นบันทึกย่อนิรันดร์เมื่อฉันรู้สึกว่า ฉันหายไปเพียงเก็บปิดตาไปตามสายลมพบว่า อยู่ในเท้าของฉันที่นี่ฉันจะ live(make?) เวลาของฉันที่นี่ฉันจะปลอมใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราคิดถึงเพื่อน ๆ ของเราเอง (เฟส)
ในทะเลของความคิดเหมือนเขาวงกตที่
ไม่มีการสรรเสริญหรือตำหนิ
แต่เรากำลังติดอยู่ในบางครั้งความงุนงง
ในแผลนับไม่ถ้วน
เดินบนเมเปิ้ล (?) ชั้น
เราได้มีการผ่านไปก่อน
สิ้นหวังปิดประตูผมร้องเพลงของฉันเหมือนบันทึกนิรันดร์เมื่อฉันรู้สึกว่าฉันหายไปฉันเพียงแค่ให้ดวงตาของฉันปิดไปแล้วโดยสายลมฉันพบว่าฉันบนเท้าของฉันที่นี่ฉันจะมีชีวิตอยู่ (ให้?) เวลาของฉันที่นี่ ผมปลอมใจของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราก็คิดถึงเพื่อนของเราเอง ( ( ? )
ในทะเลแห่งความคิดเหมือนเขาวงกต

ยังไม่ชมหรือตำหนิเรา บางครั้งก็ติดอยู่ในอาการงง

ในนับไม่ถ้วนส่าเดินบนไม้เมเปิล ( ? ) พื้น
เราต้องไปถึงก่อน
ความสิ้นหวังปิดประตู

ฉันร้องเพลงของฉันชอบหมายเหตุนิรันดร์
เมื่อฉันรู้สึกว่าฉันหลงทาง
ฉันหลับตา สายลม

ไปแล้ว โดยที่ฉันพบว่าฉันกำลังอยู่บนเท้าของฉัน
ที่นี่ฉันอยู่ ( ทำ) เวลาของฉัน
ที่นี่ฉันปลอมใจ