Soil erosion can be estimated or me

Soil erosion can be estimated or measured directly in a number of ways. Direct
measurement, using erosion plots and natural rainfall, was chosen in preference to
formula-driven estimates based upon the Universal Soil Loss Equation or its derivatives
(e.g. RUSLE, see Renard, Laflen, Foster, & McCool, 1994). Using instruments
such as the soil erosion bridge (Shakesby, 1993) was not feasible, and the use of
rainfall simulation was considered not practicable. It was important to be able to
estimate water runoff and soil loss associated with individual storms at different
times during the pre-monsoon and monsoon periods. Thus, recognizing that ‘studies
that rely on natural rainfall are essential for obtaining data on long-term average soil
erosion or infiltration amounts, and on variability and extremes resulting from climatic
differences’ (Meyer, 1994: 84), erosion plots were used

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พังทลายของดินสามารถประเมิน หรือวัดได้โดยตรงในหลายวิธี โดยตรงเลือก preference ให้ประเมิน การกัดเซาะผืนและปริมาณน้ำฝนจากธรรมชาติประเมินสูตรขับเคลื่อนตามสมการสูญเสียดินสากลหรืออนุพันธ์(เช่น RUSLE ดู Renard, Laflen ฟอสเตอร์ และแมคคู ล 1994) ใช้เครื่องมือเช่นสะพานพังทลายของดิน (Shakesby, 1993) ไม่ถูกต้องหรือเป็นไปได้ และการใช้การจำลองปริมาณน้ำฝนได้ถือว่า practicable มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้สามารถประมาณน้ำที่ไหลบ่าและดินขาดทุนเกี่ยวข้องกับพายุแต่ละที่แตกต่างกันเวลาช่วงก่อนมรสุมและมรสุม ดังนั้น ยอมรับว่า ' การศึกษาที่พึ่งพาธรรมชาติปริมาณน้ำฝนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับรับข้อมูลบนดินเฉลี่ยระยะยาวยอดการพังทลายหรือการแทรกซึม และสำหรับความผันผวนและเกิดจาก climatic ที่สุดความแตกต่างของ (Meyer, 1994:84), ผืนนั้นก็พังทลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พังทลายของดินสามารถประเมินหรือวัดโดยตรงในหลายวิธี ตรงวัดโดยใช้แปลงกัดเซาะและปริมาณน้ำฝนที่ได้รับเลือกในการตั้งค่าประมาณการสูตรที่ขับเคลื่อนด้วยขึ้นอยู่กับการสูญเสียดินสากลหรือสมการอนุพันธ์(เช่น RUSLE ให้ดู Renard, Laflen, ฟอสเตอร์และแม็คคูล, 1994) การใช้เครื่องมือดังกล่าวเป็นสะพานพังทลายของดิน (Shakesby 1993) เป็นไปไม่ได้และการใช้งานของการจำลองปริมาณน้ำฝนได้รับการพิจารณาไม่ได้ในทางปฏิบัติ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะสามารถประเมินน้ำที่ไหลบ่าและการสูญเสียดินที่เกี่ยวข้องกับพายุที่แตกต่างกันของแต่ละบุคคลที่ครั้งในช่วงระยะเวลาก่อนมรสุมและลมมรสุม ดังนั้นการรับรู้ว่าการศึกษาที่ต้องพึ่งพาธรรมชาติปริมาณน้ำฝนมีความจำเป็นสำหรับการได้รับข้อมูลที่อยู่บนพื้นดินเฉลี่ยระยะยาวพังทลายหรือจำนวนการแทรกซึมและความแปรปรวนและสุดขั้วที่เกิดจากภูมิอากาศที่แตกต่างกัน(เมเยอร์, ​​1994: 84) แผนการพังทลายถูกนำมาใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพังทลายของดิน สามารถประเมินหรือวัดโดยตรงในหลายวิธี การวัดโดยตรง
ใช้แปลงการกัดเซาะและน้ำฝนธรรมชาติ เลือกค่า

สูตรขับเคลื่อนตามประมาณการสมการการสูญเสียดินสากลหรืออนุพันธ์
( เช่น rusle ดู Renard , laflen ฟอสเตอร์ & แมคคูล , 1994 ) การใช้เครื่องมือ
เช่น การชะล้างพังทลายของดิน สะพาน ( shakesby , 1993 ) ก็เป็นไปได้และใช้แบบจำลองน้ำฝน
ถือว่าไม่ปฏิบัติ . มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้สามารถประเมินปริมาณน้ำท่าน้ำและดิน

ขาดทุนที่เกี่ยวข้องกับพายุแต่ละครั้งแตกต่างกัน
ช่วงก่อนมรสุมและช่วงมรสุม ดังนั้นการตระหนักถึงการศึกษา
ที่ต้องพึ่งพาน้ำฝนจากธรรมชาติที่จำเป็นสำหรับการได้รับข้อมูลเกี่ยวกับปริมาณเฉลี่ยระยะยาวดิน
การกัดเซาะหรือแฝงตัวและความแปรปรวนของภูมิอากาศ และขั้วที่เกิดจากความแตกต่าง
' ( Meyer , 1994 : 84 ) , การใช้แปลง