1. Introduction The most puzzling p

1. Introduction
The most puzzling part of psychotic disorders is their etiology. While a variety of hypotheses offer potential explanations, most individuals today accept the theory of psychosis known as the dopamine hypothesis. This hypothesis posit that a biological malfunction – a dysregulation of dopaminergic activity – leads to psychosis. Precisely why this biological malfunction occurs is unknown – though most agree that genetic and environmental influences play a role – and exactly how this dopaminergic dysregulation leads to psychosis is not agreed upon. However, while pragmatically useful, purely biologicaldefinitions and treatments are not entirely satisfactory. No clear objective, biological marker has emerged with which to identify psychosis (DSM-IVTR). In addition, biological treatments of psychosis are somewhat ineffective: the efficacy of antipsychotic drugs to reduce psychotic symptoms and prevent relapse is only 41%. The failure of these treatments leaves open a question: are psychotic disorders more than purely biological?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. แนะนำ
ส่วนทำให้งงมากที่สุดของโรค psychotic เป็นวิชาการของพวกเขา ในขณะที่ความหลากหลายของคำอธิบายอาจเสนอสมมุติฐาน บุคคลส่วนใหญ่ยอมรับทฤษฎีของหมอเป็นสมมติฐานโดพามีนวันนี้ สมมติฐานนี้ posit ว่า ความผิดปกติทางชีวภาพ – dysregulation ของกิจกรรม dopaminergic – นำไปสู่หมอ แม่นยำสาเหตุความผิดปกติทางชีวภาพนี้เกิดขึ้นไม่รู้จัก – แม้ว่าส่วนใหญ่ยอมรับว่า อิทธิพลทางพันธุกรรม และสิ่งแวดล้อมมีบทบาท – และไม่ยอมรับว่า วิธี dysregulation dopaminergic นี้นำไปสู่หมอตาม อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ pragmatically มีประโยชน์ biologicaldefinitions และรักษาเพียงอย่างเดียวไม่น่าพอใจทั้งหมด วัตถุประสงค์ไม่ชัดเจน เครื่องหมายชีวภาพมีชุมนุมที่ระบุหมอ (DSM-IVTR) นอกจากนี้ ชีวภาพบำบัดของหมอได้ผลค่อนข้าง: ประสิทธิภาพของยา antipsychotic ลดอาการ psychotic และป้องกันการกลับไปเสพมีเพียง 41% ความล้มเหลวของการรักษาเหล่านี้ทิ้งเปิดคำถาม: เป็นโรค psychotic ชีวภาพเพียงอย่างเดียวมากกว่า?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ส่วนที่งงมากที่สุดของความผิดปกติทางจิตเป็นสาเหตุของพวกเขา ในขณะที่ความหลากหลายของสมมติฐานที่ให้คำอธิบายที่อาจเกิดขึ้นประชาชนส่วนใหญ่วันนี้ยอมรับทฤษฎีของโรคจิตที่รู้จักกันเป็นสมมติฐานต้องใจ สมมติฐานนี้วางตัวที่ผิดปกติทางชีวภาพ - dysregulation ของกิจกรรมมิเนอร์จิ - นำไปสู่โรคจิต เหตุผลที่แม่นยำความผิดปกติทางชีวภาพนี้เกิดขึ้นไม่เป็นที่รู้จัก - แม้ว่าส่วนใหญ่ยอมรับว่าทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อมที่มีอิทธิพลต่อการเล่นบทบาท - และแน่นอนว่ามิเนอร์จิ dysregulation นี้นำไปสู่โรคจิตตกลงกันไม่ได้ อย่างไรก็ตามในขณะที่มีประโยชน์ในทางปฏิบัติ biologicaldefinitions อย่างหมดจดและการรักษาไม่เป็นที่น่าพอใจอย่างสิ้นเชิง ไม่มีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนเครื่องหมายทางชีวภาพได้เกิดที่จะระบุตัวตนของจิต (DSM-IVTR) นอกจากนี้การรักษาทางชีวภาพของโรคจิตที่ค่อนข้างได้ผล: ประสิทธิภาพของยารักษาโรคจิตในการลดอาการโรคจิตและป้องกันการกำเริบของโรคเป็นเพียง 41% ความล้มเหลวของการรักษาเหล่านี้ใบเปิดคำถาม: มีความผิดปกติทางจิตมากกว่าทางชีวภาพอย่างหมดจด?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ส่วนที่งงมากที่สุดของความผิดปกติทางจิตคือสาเหตุของพวกเขา ในขณะที่ความหลากหลายของสมมติฐานมีคำอธิบายที่อาจเกิดขึ้น บุคคลส่วนใหญ่วันนี้ยอมรับทฤษฎีของโรคจิตที่เรียกว่า โดปามีน สมมติฐาน สมมติฐานนี้เดาว่าผิดปกติทางชีวภาพและ dysregulation ของกิจกรรมเกี่ยวกับโดปามีนและนำไปสู่โรคจิตทำไม ความผิดปกติทางชีวภาพนี้เกิดขึ้นไม่รู้–แม้ว่าส่วนใหญ่ยอมรับว่า อิทธิพลของพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อมมีบทบาท ) และว่า dysregulation เกี่ยวกับโดปามีนนี้นำไปสู่โรคจิตไม่ตกลงกัน อย่างไรก็ตาม ในขณะที่มีประโยชน์แม้ pragmatically หมดจด biologicaldefinitions และการรักษาไม่เป็นที่พอใจโดยสิ้นเชิง ไม่มีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนเครื่องหมายทางชีวภาพได้กลายเป็นที่ระบุโรคจิต ( dsm-ivtr ) นอกจากนี้ การรักษาทางชีวภาพของโรคจิตค่อนข้างไม่ได้ผล : ประสิทธิภาพของยาต้านโรคจิตเพื่อลดอาการทางจิตและป้องกันการกำเริบของโรคเป็นเพียง 41 % ความล้มเหลวของการรักษาเหล่านี้ใบเปิดคำถาม : ความผิดปกติทางจิตมากกว่าหมดจดทางชีวภาพ ?