Yun Che, who urgently desired to kn

Yun Che, who urgently desired to know the answer said as much as he could possibly know. His eyes open wide open expectantly, waiting for the news he wanted from Yun Canghai’s mouth. As he narrated what he knew, the expression in Yun Canghai’s eyes trembled more and more violently. So much that… more and more tears flashed around.

Yun Canghai’s extended right hand was stiff in the air and he spasmed for a while without putting his hands down. Or maybe… under the extreme excitement, he forgot how to control his own body. He stared at Yun Che, not blinking for the whole while. After Yun Che finished speaking, his lips were agape, but he didn’t make a noise. It wasn’t until a long time later that his trembling voice said incomprehensibly: “Child… you… you… this year… how… how old are you?”

“Nineteen.” Yun Che replied. He just had his birthday this time last month. He was exiled from his family at sixteen, and it had nearly been three years since he’d been forced away from Grandfather and Little Aunt.

“Nineteen… Nineteen… Nineteen…” Yun Canghai murmured, and each time, the expression in his eyes became more and more uncertain. His stiff arm in the air moved, and his fingers becoming a relatively soft posture: “You… come here… show me your left hand… don’t be scared, I won’t hurt you, and won’t snatch your stuff… show me your left hand…”

Yun Canghai’s expression became incomparably strange, surprising Yun Che for a bit. But from Yun Canghai’s gaze, he could not find any malice or chill. He only hesitated for a moment, then took two steps forward and extended his left hand.

Yun Canghai extended his hands and grabbed Yun Che’s wrist. Suddenly, Yun Che felt a bizarre and gentle hint of power come upwards from his wrist, which quickly wrapped around his whole left arm. He was just about to ask about it, when he suddenly saw a little finger sized, bright white sword shaped marking slowly appear atop the back of his left hand.

“What is… this?” Seeing this imprint suddenly appear from his body, Yun Che asked with astonishment.

And in the moment Yun Canghai saw the marking, he suddenly teared up. He looked at Yun Che through his misty eyes filled with tears… that was a gaze that Yun Che could not understand. The “om” sound he let out from his lips… was a type of weeping tone caused by his emotions that had gotten out of control: “This is my Yun Family’s… mark of an unawakened Profound Handle! It… It proves that you are a descendant of my Yun Family… my… Yun Canghai’s… biological grandson!!”

The last few words thundered and exploded next to Yun Che’s ears, and caused his heart to be shocked: “Wh… wh… what did you say?”

“That white Profound Handle imprint is the Yun Family bloodline’s proof… The thing you wore since you were young is our Yun Family’s treasure that we protect for the Demon Emperor’s Family! I normally wear it on me, and it had never left my body. When we left for Profound Sky Continent to find the Demon Emperor, I entrusted it to my son… and my son entrusted it to you… You are the son of my son… I am your… biological grandfather!”

Yun Che’s mouth opened, eyes went wide open, and this message from the sky stunned him. He wobbled and took two steps back, then soullessly shook his head: “Impossible… impossible… how can you be my grandfather… how can there be such a coincidence… impossible… impossible…”

The “impossible” was said unconsciously under his muddled condition. After he knew Xiao Lie wasn’t his biological grandfather, the words “Blood Relative” became an incomparably distant and ethereal notion. The pendant that had always hung around his neck became the only link between him and his blood relatives.

And now, under an completely unguarded state, Yun Canghai, who brought him into this abyss, who coexisted with him for over a year, who became someone who he had to kill… suddenly told him that he was his family, and even his biological grandfather. His brain subconsciously could not accept this, causing him to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยุน Che ที่เร่งด่วนที่ต้องการจะรู้คำตอบว่า มากที่สุดเท่าที่เขาไม่อาจรู้ ตาของเขาเปิดกว้างตา รอข่าวที่เขาต้องจากปากยุน Canghai ตามที่เขาบรรยายสิ่งที่เขารู้ นิพจน์ในยุ Canghai ตา trembled ขึ้นอย่างรุนแรง มากว่า...น้ำตา มากประกายรอบยุน Canghai ขยายขวามือคือแข็งในอากาศและเขา spasmed ในขณะไม่ใส่เขามือลง หรือบางที...ภายใต้ความตื่นเต้นสุดขีด เขาลืมวิธีการควบคุมร่างกายของเขาเอง เขาจ้องไปที่ Yun Che ไม่กะพริบในขณะทั้งหมด หลังจากที่ยุน Che พูดจบ ริมฝีปากของเขาถูกอากาเป้ แต่เขาไม่ได้ทำให้เสียง จนเวลานานภายหลังที่กล่าวว่า เสียงของเขา trembling incomprehensibly: "เด็ก...คุณ...คุณ...ปีนี้...วิธี...อายุเท่าคุณ? ""เก้า" Che ยุนตอบ เพียงเขาเวลานี้เดือนวันเกิดของเขา เขาถูกเนรเทศจากครอบครัวของเขาที่สิบหก และมันมีเกือบสามปีเนื่องจากว่าเขาปู่และป้าน้อย"เก้า... เก้า... เก้า... " Murmured Canghai ยุน และแต่ละครั้ง นิพจน์ในดวงตาของเขากลายเป็นไม่แน่นอนมากขึ้น แขนของเขาแข็งในอากาศย้าย และนิ้วมือของเขากลายเป็น ท่าค่อนข้างนุ่ม: "คุณ...มาที่นี่...แสดงมือซ้าย...อย่ากลัว ฉันจะไม่ทำร้ายคุณ และจะไม่ฉกของคุณแสดงมือซ้าย..."ยุน Canghai นิพจน์กลายเป็นเหลือใจแปลก Yun Che ที่น่าแปลกใจสำหรับบิต แต่จากสายตายุน Canghai เขาอาจไม่พบใด ๆ แกล้ง หรือมินิมาร์ท เขาเพียงลังเลครู่ แล้วทำตามขั้นตอนที่สองไปข้างหน้า และขยายมือซ้ายของเขาCanghai ยุนขยายมือของเขา และคว้าข้อมือยุน Che ทันใดนั้น Yun Che รู้สึกแปลกประหลาด และอ่อนโยนแนะนำไฟมาจากข้อมือของเขา ซึ่งพันรอบแขนซ้ายทั้งหมดได้อย่างรวดเร็วขึ้น เขาเป็นเพียงเกี่ยวกับการถามเกี่ยวกับมัน เมื่อเขาก็เห็นก้อยขนาด สว่างขาวดาบรูปเครื่องหมายช้าที่ปรากฏบนหลังมือซ้ายของเขา"เป็นอะไร... นี้? " เห็นพิมพ์นี้ขึ้นจากร่างกายของเขา Yun Che ถามกับเมือและในขณะที่ Canghai ยุนเห็นรอย เขาก็ร้องไห้ขึ้น เขามองที่ Yun Che ผ่านหมอกดวงตาของเขาเต็มไป ด้วยน้ำตา...ที่สายตาที่ไม่เข้าใจยุน Che เสียง "โอม" เขาให้ออกจากริมฝีปากของเขา...ชนิดของเสียงร้องไห้ที่เกิดจากอารมณ์ของเขาที่มีอากาศออกจากการควบคุม: "นี่คือยุนครอบครัวของฉัน...ของมือจับลึกซึ้ง unawakened มัน... จะพิสูจน์ว่า คุณเป็นลูกหลานของครอบครัวยุน...ของฉัน... ยุ Canghai ของ...หลานชีวภาพ!! "สองสามคำสุดท้าย thundered กระจายอยู่ถัดจากหู Yun Che และเกิดจากหัวใจของเขาจะตกใจ: " Wh. ... wh. ... อะไรคุณพูด? "“That white Profound Handle imprint is the Yun Family bloodline’s proof… The thing you wore since you were young is our Yun Family’s treasure that we protect for the Demon Emperor’s Family! I normally wear it on me, and it had never left my body. When we left for Profound Sky Continent to find the Demon Emperor, I entrusted it to my son… and my son entrusted it to you… You are the son of my son… I am your… biological grandfather!”Yun Che’s mouth opened, eyes went wide open, and this message from the sky stunned him. He wobbled and took two steps back, then soullessly shook his head: “Impossible… impossible… how can you be my grandfather… how can there be such a coincidence… impossible… impossible…”The “impossible” was said unconsciously under his muddled condition. After he knew Xiao Lie wasn’t his biological grandfather, the words “Blood Relative” became an incomparably distant and ethereal notion. The pendant that had always hung around his neck became the only link between him and his blood relatives.And now, under an completely unguarded state, Yun Canghai, who brought him into this abyss, who coexisted with him for over a year, who became someone who he had to kill… suddenly told him that he was his family, and even his biological grandfather. His brain subconsciously could not accept this, causing him to

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun Che ที่ต้องการเร่งด่วนที่จะรู้คำตอบดังกล่าวเท่าที่เขาอาจจะรู้ ดวงตาของเขาเปิดกว้างเปิดลุ้นรอข่าวที่เขาต้องการออกมาจากปากของยุน Canghai ในขณะที่เขาเล่าสิ่งที่เขารู้การแสดงออกในสายตาของยุน Canghai ก็ตัวสั่นมากขึ้นและรุนแรง มากว่า ... น้ำตามากขึ้นและประกายรอบ. ขยายทางด้านขวามือของยุน Canghai แข็งในอากาศและเขา spasmed ในขณะที่โดยไม่ต้องใส่มือของเขาลง หรือบางที ... ภายใต้ความตื่นเต้นมากเขาลืมวิธีการควบคุมร่างกายของเขาเอง เขาจ้องที่หยุนเจ๊ไม่กระพริบสำหรับในขณะที่ทั้ง หลังจากที่ยุนเจ๊พูดจบริมฝีปากของเขาก็อ้าปากค้าง แต่เขาไม่ได้ทำเสียงดัง มันไม่ได้จนกว่านานหลังจากนั้นเสียงสั่นของเขากล่าวว่าไม่มีขอบเขต "เด็ก ... คุณ ... คุณ ... ปีนี้ ... วิธีการ ... คุณอายุเท่าไหร่?" "เก้า" เจ๊ยุนตอบ. เขาก็มีวันเกิดของเขาในเวลานี้เมื่อเดือนที่แล้ว เขาถูกเนรเทศออกจากครอบครัวของเขาที่สิบหกและจะได้รับเกือบสามปีนับตั้งแต่ที่เขาถูกบังคับให้ออกไปจากคุณปู่และลิตเติ้ลป้า. "เก้า ... เก้าสิบเก้า ... ... " ยุน Canghai บ่นและในแต่ละครั้งการแสดงออกในสายตาของเขา เป็นมากขึ้นและมีความไม่แน่นอนมากขึ้น แขนแข็งของเขาในอากาศย้ายและนิ้วมือของเขากลายเป็นท่าที่ค่อนข้างอ่อน: "คุณ ... มาที่นี่ ... แสดงให้ฉันมือซ้ายของคุณ ... ไม่ต้องกลัวผมจะไม่ทำร้ายคุณและจะไม่ฉวยสิ่งที่คุณ ... แสดงให้ฉันมือซ้ายของคุณ ... " การแสดงออก Yun Canghai กลายเป็นแปลกเหลือใจน่าแปลกใจ Yun Che สำหรับบิต แต่จากการจ้องมอง Yun Canghai ของเขาไม่สามารถหาปองร้ายหรือชิลล์ ๆ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอาสองขั้นตอนข้างหน้าและขยายมือซ้ายของเขา. Yun Canghai ขยายมือของเขาและคว้าข้อมือของยุนเจ๊ ทันใดนั้นยุนเจ๊รู้สึกว่าคำใบ้ที่แปลกประหลาดและอ่อนโยนของพลังงานมาขึ้นมาจากข้อมือของเขาอย่างรวดเร็วซึ่งพันรอบแขนซ้ายของเขาทั้งหมด เขาเป็นเพียงเกี่ยวกับการที่จะถามเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อเขาก็เห็นนิ้วก้อยขนาดดาบสีขาวสว่างรูปเครื่องหมายช้าปรากฏอยู่บนหลังมือซ้ายของเขา. "คืออะไร ... นี่?" เห็นสำนักพิมพ์นี้ก็จะปรากฏขึ้นมาจากร่างกายของเขาหยุน เจ๊ถามด้วยความประหลาดใจ. และในขณะที่ยุน Canghai เห็นเครื่องหมายเขาก็ร้องไห้ขึ้น เขามองไปที่ยุน Che ผ่านสายตาฝ้าฟางของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา ... นั่นคือการจ้องมองที่ยุนเจ๊ไม่เข้าใจ "การ OM" เสียงเขาให้ออกจากปากของเขา ... เป็นประเภทของเสียงร้องไห้ที่เกิดจากอารมณ์ความรู้สึกของเขาที่มีอากาศออกจากการควบคุม: "นี่คือยุนครอบครัวของฉัน ... เครื่องหมายของด้าม Profound unawakened! มัน ... มันพิสูจน์ให้เห็นว่าคุณเป็นลูกหลานของฉัน Yun ครอบครัว ... ฉัน ... ยุน Canghai ของ ... หลานชายทางชีวภาพ !! " คำพูดสุดท้ายไม่กี่ฟ้าร้องและระเบิดติดกับหูหยุนเจ๊และก่อให้เกิดการเต้นของหัวใจของเขาที่จะต้องตกใจ" Wh ... อะ ... คุณพูดว่าอะไร? " " นั่นสีขาวประทับจับลึกซึ้งเป็นหลักฐานสายเลือดหยุนของครอบครัว ... สิ่งที่คุณสวมตั้งแต่คุณเป็นเด็กเป็นสมบัติของครอบครัวยุนของเราที่เราปกป้องสำหรับปีศาจจักรพรรดิครอบครัว! ผมปกติสวมใส่มันกับฉันและมันก็ไม่เคยออกจากร่างกายของฉัน เมื่อเราเหลือสำหรับ Profound Sky ทวีปเพื่อหาสิ่งที่ปีศาจจักรพรรดิผมมอบหมายให้ลูกชายของฉัน ... และลูกชายของฉันได้รับมอบหมายให้คุณ ... ท่านเป็นบุตรของลูกชายของฉัน ... ฉัน ... ปู่ทางชีวภาพของคุณ! " ปาก Yun เจ๊เปิดตา ไปเปิดกว้างและข้อความนี้มาจากฟากฟ้าตะลึงเขา เขาส่ายและเอาสองขั้นตอนกลับแล้ว soullessly ส่ายหัว "เป็นไปไม่ได้ ... เป็นไปไม่ได้ ... วิธีการที่คุณสามารถเป็นคุณปู่ของฉัน ... วิธีการสามารถมีได้เช่นเรื่องบังเอิญ ... เป็นไปไม่ได้ ... เป็นไปไม่ได้ ... " ว่า "เป็นไปไม่ได้" ก็บอกว่าไม่รู้ตัวภายใต้เงื่อนไขวุ่นวายของเขา . หลังจากที่เขารู้ว่าเสี่ยวโกหกไม่ได้เป็นคุณปู่ของเขาทางชีวภาพคำว่า "ญาติสายโลหิต" กลายเป็นความคิดเหลือใจที่ห่างไกลและไม่มีตัวตน จี้ที่แขวนอยู่เสมอรอบคอของเขากลายเป็นคนเดียวที่เชื่อมโยงระหว่างเขาและญาติเลือดของเขา. และตอนนี้ภายใต้รัฐเผลอสมบูรณ์ Yun Canghai ที่นำเขาไปสู่ก้นบึ้งนี้ที่พึ่งกับเขานานกว่าหนึ่งปีที่กลายเป็น คนที่เขาจะต้องฆ่า ... ทันใดนั้นเขาบอกว่าเขาเป็นครอบครัวของเขาและแม้กระทั่งคุณปู่ของเขาทางชีวภาพ สมองของเขาจิตใต้สำนึกไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ทำให้เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเช ที่เร่งด่วนที่ต้องการจะรู้คำตอบว่า เท่าที่เขาจะรู้ ดวงตาของเขาเปิดกว้าง หวังรอข่าวที่เขาต้องการจากปากยุน canghai . เขาเล่าว่าเขารู้ สายตาของยุน canghai ตาสั่นมากขึ้นอย่างรุนแรง มากว่า . . . . . . . มากขึ้นน้ำตาแว้บๆยุน canghai ขยายมือขวาแข็ง ในอากาศ และเขา spasmed สักพักโดยไม่ต้องใส่มือของเขาลง หรือบางที . . . . . . . ภายใต้ความตื่นเต้นสุดขีด เขาลืมวิธีการควบคุมร่างกายของเขาเอง เขาจ้องมองไปที่ยุนเช ไม่กระพริบ สำหรับในขณะที่ทั้งหมด หลังจากที่ยุนเชพูดจบ ริมฝีปากของเขากำลังอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แต่เขาไม่ได้ส่งเสียง มันไม่ได้จนกว่านานมากที่เขาเสียงสั่นๆว่า " ลูกจะไป . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ปีนี้ . . . . . . . . . . . . . คุณอายุเท่าไหร่ ? "" 19 " ยุนเช ตอบ เขาเพิ่งมีวันเกิดของเขาในครั้งนี้เมื่อเดือนที่แล้ว เขาถูกเนรเทศออกจากครอบครัวของเขาที่อายุ 16 และมันเกือบจะสามปีแล้วตั้งแต่ที่เขาถูกบังคับให้หนีจากปู่และป้า" สิบเก้าสิบเก้าสิบเก้า . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . " ยุน canghai พึมพำและแต่ละครั้ง สายตาของเขาก็ยิ่งมีความไม่แน่นอนมากขึ้น แขนแข็งของเขาในอากาศย้ายและนิ้วมือของเขาเป็นท่าที่ค่อนข้างนิ่ม : " คุณ . . . . . . . มา . . . . . . . ให้ฉันมือ . . . . . . . ซ้าย ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะไม่ทำให้เธอเจ็บ และไม่แย่งของของเธอ . . ฉันแสดงทางด้านซ้ายมือ . . . "สีหน้าของยุน canghai เป็นเหลือใจ แปลก เชยุนแปลกใจนิดหน่อย แต่ยุน canghai จ้องมองเขาไม่พบความมุ่งร้าย หรือ เย็น เขาลังเลอยู่สักพัก แล้วเอาสองขั้นตอนข้างหน้าและขยายมือซ้ายของเขายุน canghai ขยายมือของเขาและจับข้อมือของยุนเช ทันใดนั้น ยุนเช รู้สึกว่าคำใบ้ที่แปลกประหลาดและอ่อนโยนของพลังงานมาขึ้น จากข้อมือของเขา ซึ่งรีบห่อรอบของเขาทั้งแขนซ้าย เขาก็แค่ถาม เมื่อจู่ๆ เขาก็เห็นนิ้วก้อยขนาดดาบสีขาวสว่างค่อยๆปรากฏรูปเครื่องหมายบนหลังมือซ้ายของเขา" อะไร . . . ? " เห็นรอยนี้ก็ปรากฏจากร่างกายของเขา ยุนเชถามด้วยความประหลาดใจและในตอนนี้ ยุน canghai เห็นเครื่องหมาย จู่ๆ เขาก็ร้องไห้ เค้ามองไปที่ยุนเชผ่านหมอกเต็มไปด้วยคราบน้ำตา . . . . . . . นั่นเป็นสายตาที่ยุนเช ไม่อาจเข้าใจ " อ้อม " เสียงเขาปล่อยออกมาจากปากของเขา . . . เป็นประเภทร้องไห้เสียงที่เกิดจากอารมณ์ที่ได้จากการควบคุม : " นี่เป็น ยุน ครอบครัว . . . . . . . เครื่องหมายของการจัดการที่ลึกซึ้งซึ่งไม่ถูกปลุกให้ตื่น ! มัน . . . มันพิสูจน์ว่าคุณเป็นทายาทของ ยุนยุน canghai ครอบครัวของฉัน . . . . . . . . . . . . . . . . . . . หลานชายแท้ๆ ! "ไม่กี่คำ thundered และระเบิดข้างหูของยุนเช และทำให้หัวใจของเขาจะตกใจ : " อะ . . . อะ . . . อะไรนะ ? "" รอยมือจับลึกซึ้งว่าสีขาวเป็นข้อพิสูจน์ . . . . . . . ยุนครอบครัวสายเลือดเป็นสิ่งที่คุณใส่ ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กอยู่ในครอบครัวยุนของเรา สมบัติที่เราต้องปกป้องครอบครัวของจักรพรรดิ์ปีศาจ ! ปกติผมใส่มันไว้ มันไม่เคยออกจากร่างกายของฉัน เมื่อเราจากไปลึกซึ้งท้องฟ้าทวีปเพื่อหาปีศาจของฮ่องเต้ ข้ามอบหมายให้ลูกชาย . . . . . . . ฉันกับลูกชายฉันให้มันกับคุณ . . . คุณเป็นลูกชายของลูกชายฉัน . . . ฉันเป็นปู่แท้ๆ ของท่าน . . . . . . . "ยุนเช ปากเปิด ตาก็เบิกกว้าง และข้อความจากท้องฟ้านี้ ตะลึงเลย เขา wobbled และเอากลับไปสองก้าว แล้ว soullessly ส่ายหัว " เป็นไปไม่ได้ . . . . . . . เป็นไปไม่ได้หรอก . . . . . . . วิธีที่คุณสามารถเป็นปู่ของฉัน . . . มันช่างบังเอิญจริงๆ . . . . . . . ไม่มีทาง . . . ไม่มีทาง . . . "" เป็นไปไม่ได้ " พูดโดยไม่รู้ตัวเขางง ภายใต้เงื่อนไข หลังจากที่เขารู้ว่าเสี่ยวโกหกไม่ใช่ปู่แท้ๆของเขา คำว่า " ญาติ " เป็นเหลือใจ ไกล และความคิดที่ไม่มีตัวตน . จี้สร้อยคอที่มักจะแขวนรอบคอของเขาเป็นสิ่งที่เชื่อมต่อระหว่างเขาและญาติของเขาและตอนนี้ ภายใต้สภาพ ไม่ระวังตัว ยุน canghai คนที่พาเขาสู่ห้วงเหวที่ coexisted กับเขามาหลายปี ใครเป็นใคร เขาต้องฆ่า . . . . . . . ก็บอกเขาว่าเขาคือครอบครัวของเขา และปู่ของเขาแท้ๆ สมองจิตใต้สำนึกไม่อาจยอมรับได้นี้ เป็นเหตุให้เขา