A boy band (or boyband) is loosely

A boy band (or boyband) is loosely defined as a vocal group consisting of young male singers, usually in their teenage years or in their twenties at the time of formation.[1] Being vocal groups, most boy band members do not play musical instruments, either in recording sessions or on stage, making the term something of a misnomer. However, exceptions do exist. Most boy bands dance as well as sing, usually giving highly choreographed performances.

Some such bands form on their own. They can evolve out of church choral or gospel music groups, but are often created by talent managers or record producers who hold auditions. Due to this and their general commercial orientation towards a female audience of preteens, teenyboppers, or teens, the term may be used with negative connotations in music journalism. Boy bands are similar in concept to their counterparts, girl groups. Boy Bands' popularity peaked thrice: in the 1960s (e.g., the Monkees and the Four Seasons) and in the 1990s and early 2000s when acts such as Backstreet Boys, 'N Sync, 98 Degrees, Westlife, LFO, 5ive, among others dominated the top of the Billboard and pop charts, and in the early 2010s the emergence of new boy bands such as Big Time Rush, One Direction and The Wanted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซึ่งเป็นบอยแบนด์ (หรือ boyband) ถูกกำหนดเป็น vocal กลุ่มประกอบด้วยนักร้องชายหนุ่ม มักจะอยู่ ในปีวัยรุ่นของพวกเขา หรือยี่ของพวกเขาในขณะก่อตัว[1] เป็นกลุ่ม vocal สมาชิกวงดนตรีเด็กส่วนใหญ่ไม่เล่นเครื่องดนตรี ในรอบเวลาการบันทึก หรือ บน เวที ทำคำสิ่ง misnomer อย่างไรก็ตาม มีข้อยกเว้น ส่วนใหญ่เด็กวงเต้นรำ ตลอดจน สิงห์ มักจะให้ประสิทธิภาพสูงคณะเช่นวงรูปแบบเอง พวกเขาสามารถพัฒนาจากเลือกคริสตจักรหรือกลุ่มกอสเปล แต่มักจะสร้าง โดยพรสวรรค์ผู้จัดการหรือผู้ผลิตบันทึกที่เก็บ auditions คำอาจใช้กับค่าลบหมายถึงในวารสารศาสตร์ของเพลงนี้และปฐมนิเทศเชิงพาณิชย์การทั่วไปต่อผู้ชมหญิง preteens, teenyboppers หรือวัยรุ่น วงเด็กคล้ายกันในแนวคิดการปราบปราม กลุ่มสาว ความนิยมของวงดนตรีบอย peaked เลย: ในปี 1960 (เช่น Monkees และโฟร์ซีซั่น) และ ในปี 1990 และช่วงต้น 2000s เมื่อกระทำ อยส์ แอนด์ซิงค์ 98 องศา เวสต์ไลฟ์ แอลเอ ฟโอ 5ive หมู่คนอื่น ๆ ครอบงำด้านบนของป้ายโฆษณาและแผนภูมิป๊อป และ ใน 2010s ช่วงการเกิดขึ้นของเด็กใหม่วงเช่นวิ่งครั้งใหญ่ทิศทางหนึ่งและที่ต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บอยแบนด์ ( หรือบอยแบนด์ ) loosely กำหนดเป็นแกนนำกลุ่มประกอบด้วยนักร้องชายหนุ่มมักจะอยู่ในวัยรุ่นหรือยี่สิบของพวกเขาในเวลาของการเกิด [ 1 ] เป็นแกนนำกลุ่ม สมาชิกบอยแบนด์ส่วนใหญ่ไม่เล่นเครื่องดนตรีทั้งในบันทึกการประชุม หรือบนเวที ทำให้ระยะอะไร ของบริบท . อย่างไรก็ตาม มีข้อยกเว้นอยู่วงดนตรีเด็กหนุ่มที่สุด เต้น รวมทั้งร้องเพลง มักจะให้สูงออกแบบท่าเต้นการแสดง

บางวงเช่นรูปแบบของตนเอง พวกเขาสามารถคายออกจากโบสถ์ หรือ กลุ่มประสานเสียงเพลงประเสริฐ แต่มักจะถูกสร้างขึ้นโดยผู้จัดการพรสวรรค์หรือบันทึกผู้ผลิตผู้จัดออดิชั่น . เนื่องจากนี้และปฐมนิเทศเชิงพาณิชย์ทั่วไปต่อผู้ชมหญิง Preteens teenyboppers , หรือ , วัยรุ่นระยะอาจจะใช้กับ connotations เชิงลบในวารสารเพลง วงดนตรีเด็กมีแนวความคิดคล้ายกับ counterparts ของพวกเขา กลุ่มผู้หญิง วงดนตรีเด็ก ' ความนิยมสูงสุดสามครั้ง : ในทศวรรษที่ 1960 ( เช่น monkees และสี่ฤดู ) และในช่วงทศวรรษที่ 1990 และต้นยุค 2000 เมื่อการกระทำเช่น backstreet boys ' N Sync , 98 องศา , Westlife 5ive LFO , , ,ท่ามกลางผู้อื่นครอบงำท็อปของบิลบอร์ดและแผนภูมิป๊อปและในยุคก่อนการเกิดขึ้นของกลุ่มเด็กชายใหม่ เช่น วิ่งครั้งใหญ่ ทิศทางหนึ่ง และต้องการ