The etymology of the name Bangkok (

The etymology of the name Bangkok (บางกอก, pronounced in Thai as [bāːŋ kɔ̀ːk] ( listen)) is not absolutely clear. Bang is a Thai word meaning "a village situated on a stream",[9] and the name may have been derived from Bang Ko (บางเกาะ), ko meaning "island", a reference to the area's landscape which was carved by rivers and canals.[6] Another theory suggests that it is shortened from Bang Makok (บางมะกอก), makok being the name of Elaeocarpus hygrophilus, a plant bearing olive-like fruit.[a] This is supported by the fact that Wat Arun, a historic temple in the area, used to be named Wat Makok.[10] Officially, however, the town was known as Thonburi Si Mahasamut (ธนบุรีศรีมหาสมุทร, from Pali and Sanskrit, literally "city of treasures gracing the ocean") or Thonburi, according to Ayutthaya chronicles.[11] Bangkok was likely a colloquial name, albeit one widely adopted by foreign visitors, whose continued use of the name finally resulted in it being officially adopted with the creation of the Bangkok Metropolitan Administration.

When King Rama I established his new capital on the river's eastern bank, the city inherited Ayutthaya's ceremonial name, of which there were many variants, including Krung Thep Thawarawadi Si Ayutthaya (กรุงเทพทวารวดีศรีอยุธยา) and Krung Thep Maha Nakhon Si Ayutthaya (กรุงเทพมหานครศรีอยุธยา).[12] Edmund Roberts, visiting the city as envoy of the United States in 1833, noted that the city, since becoming capital, was known as Sia-Yut'hia, and this is the name used in international treaties of the period.[13] Today, the city is known in Thai as Krung Thep Maha Nakhon (กรุงเทพมหานคร) or simply as Krung Thep (กรุงเทพฯ). Its full ceremonial name, which came into use during the reign of King Mongkut, reads as follows:[b][7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศัพทมูลวิทยากรุงเทพชื่อ (บางกอก ไทย [bāːŋ kɔ̀ːk] การออกเสียง (ฟัง)) ไม่ชัดเจนแน่นอน บางเป็นคำไทยหมายถึง "หมู่บ้านตั้งอยู่บนสตรีม", [9] และชื่ออาจได้มาจากบางเกาะ (บางเกาะ), เกาะหมายถึง "เกาะ" การอ้างอิงถึงภูมิทัศน์ของพื้นที่ซึ่งแกะสลักจากแม่น้ำและคลอง [6] อีกหนึ่งทฤษฎีแสดงให้เห็นว่า มันจะสั้นลงเนื่องจากบางมะกอก (บางมะกอก), เป็นชื่อของ Elaeocarpus hygrophilus พืชแบกผลไม้มะกอกเหมือนเดิมที [a] ซึ่งได้รับการสนับสนุน โดยความจริงที่วัดอรุณราชวราราม วัดเก่าแก่ในพื้นที่ ใช้ในการตั้งชื่อวัดมะกอก [10] อย่างเป็นทางการ อย่างไรก็ตาม ชื่อว่าเมืองธนบุรีจ.นครศรี (ธนบุรีศรีมหาสมุทร จากภาษาบาลีและสันสกฤต อักษร "เมืองของสมบัติ gracing มหาสมุทร) หรือธนบุรี อยุธยาตามพงศาวดาร [11] พระนครชื่อพูด แม้ว่าจากชาวต่างชาติ ชื่อที่ยังคงใช้ต่อมาในการนำอย่างเป็นทางการกับการสร้างกรุงเทพมหานครWhen King Rama I established his new capital on the river's eastern bank, the city inherited Ayutthaya's ceremonial name, of which there were many variants, including Krung Thep Thawarawadi Si Ayutthaya (กรุงเทพทวารวดีศรีอยุธยา) and Krung Thep Maha Nakhon Si Ayutthaya (กรุงเทพมหานครศรีอยุธยา).[12] Edmund Roberts, visiting the city as envoy of the United States in 1833, noted that the city, since becoming capital, was known as Sia-Yut'hia, and this is the name used in international treaties of the period.[13] Today, the city is known in Thai as Krung Thep Maha Nakhon (กรุงเทพมหานคร) or simply as Krung Thep (กรุงเทพฯ). Its full ceremonial name, which came into use during the reign of King Mongkut, reads as follows:[b][7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รากศัพท์ของชื่อกรุงเทพ (บางกอกเด่นชัดในไทย [Ban kɔːk] (ฟัง)) ไม่ได้อย่างชัดเจน เขตนี้เป็นภาษาไทยหมายถึง "เป็นหมู่บ้านที่ตั้งอยู่บนกระแส" [9] และชื่อที่อาจจะมาจากบางเกาะ (บางเกาะ), เกาะหมายถึง "เกาะ" อ้างอิงถึงภูมิทัศน์ของพื้นที่ซึ่งถูกแกะสลักด้วยแม่น้ำ และคลอง. [6] อีกทฤษฎีหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่ามันย่อมาจากบางมะกอก (บางมะกอก) มะกอกเป็นชื่อของมะกอกน้ำที่โรงงานแบกผลไม้มะกอกเหมือน. [A] นี้ได้รับการสนับสนุนจากข้อเท็จจริงที่ว่าวัดอรุณราชวราราม, วัดเก่าแก่ในพื้นที่ ที่ใช้ในการรับการตั้งชื่อวัดมะกอก. [10] อย่างเป็นทางการ แต่เมืองที่เป็นที่รู้จักธนบุรีศรี Mahasamut (ธนบุรีศรีมหาสมุทรจากภาษาบาลีสันสกฤตอักษร "เมืองสมบัติ gracing ทะเล") หรือธนบุรีตามพงศาวดารอยุธยา. [11] กรุงเทพฯก็น่าจะเป็นชื่อภาษาถึงแม้ว่ามันจะนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายโดยนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่มีการใช้ชื่อในที่สุดส่งผลให้มันยังคงถูกนำมาใช้อย่างเป็นทางการกับการสร้างกรุงเทพมหานคร. the

เมื่อรัชกาลที่จัดตั้งเมืองหลวงใหม่ของเขาในฝั่งตะวันออกของแม่น้ำ เมืองที่สืบทอดมาชื่อพระราชพิธีอยุธยาซึ่งมีหลายสายพันธุ์รวมทั้งกรุงเทพทวารวดีบริเวณพระนครศรีอยุธยา (กรุงเทพทวารวดีศรีอยุธยา) และ Krung Thep Maha Nakhon Si Ayutthaya (กรุงเทพมหานครศรีอยุธยา). [12] เอ๊ดมันด์โรเบิร์ตจะไปเยือนในฐานะทูตของสหรัฐอเมริกาในปี 1833 ตั้งข้อสังเกตว่าเมืองตั้งแต่กลายเป็นเมืองหลวงเป็นที่รู้จักกันเป็นเสี่ย Yut'hia และนี่คือชื่อที่ใช้ในสนธิสัญญาระหว่างประเทศของงวด. [13] วันนี้เมืองที่เป็นที่รู้จักกันในภาษาไทยเป็นกรุงเทพมหานคร (กรุงเทพมหานคร) หรือเป็นเพียงกรุงเทพ (กรุงเทพฯ) ชื่อพระราชพิธีอย่างเต็มรูปแบบซึ่งเข้ามาใช้งานในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าที่อ่านดังนี้ [b] [7]