Edible part of the vegetables (unde

Edible part of the vegetables (under ground) such as, garlic (19.27 microg g(-1) dw), potato (11.81 microg g(-1) dw) and turmeric (20.86 microg g(-1) dw) has accumulated lowest level of toxic metal, Cr than leafy and fruit bearing vegetables
(Sinha et al.,2006). Highest concentration of Pb and Cu are in pulses (green gram), Cd in leafy vegetables (amaranth) and Zn in meat. Root vegetables and fruits contained a lower concentration of these metals (Tripathi et al.,1997).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนกินผัก (ใต้ดิน) เช่น กระเทียม (19.27 microg g(-1) dw), มันฝรั่ง (11.81 microg g(-1) dw) และขมิ้น (20.86 microg g(-1) dw) ได้สะสมระดับต่ำสุดของสารพิษโลหะ Cr มากกว่าใบ และผลไม้ผักที่มีเครื่องหมาย(Sinha และ al., 2006) ความเข้มข้นสูงสุดของ Pb และ Cu ในกะพริบ (เขียวกรัม), ซีดีในผักใบเขียวชะอุ่ม (อมาแรนท์) และ Zn ในเนื้อได้ รากผักและผลไม้ประกอบด้วยความเข้มข้นต่ำของโลหะเหล่านี้ (ทริพาทีและ al., 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่กินได้ของผัก (ภายใต้พื้นดิน) เช่นกระเทียม (19.27 ไมโครกรัมกรัม (-1) DW), มันฝรั่ง (11.81 ไมโครกรัมกรัม (-1) DW) และขมิ้น (20.86 ไมโครกรัมกรัม (-1) DW) ได้สะสมต่ำที่สุด ระดับของโลหะที่เป็นพิษ Cr กว่าใบและผักผลไม้แบริ่ง
(Sinha et al., 2006) ความเข้มข้นสูงสุดของตะกั่วและทองแดงอยู่ในพัลส์ (กรัมสีเขียว) แคดเมียมในผักใบ (ผักโขม) และ Zn ในเนื้อสัตว์ รากผักและผลไม้ที่มีความเข้มข้นต่ำกว่าของโลหะเหล่านี้ (Tripathi et al., 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่บริโภคได้ของผัก ( ใต้ดิน ) เช่น กระเทียม ( microg 19.27 g ( - 1 ) DW ) มันฝรั่ง ( microg ภาพ g ( - 1 ) DW ) และขมิ้น ( microg 20.86 g ( - 1 ) DW ) ได้สะสมระดับต่ำสุดของโลหะที่เป็นพิษ , CR กว่าใบและผลไม้ผัก
( แบริ่ง sinha et al . , 2006 ) ความเข้มข้นสูงสุดของตะกั่วและทองแดงในถั่ว ( เมล็ดถั่วเขียว ) , แคดเมียมในผักใบ ( บานไม่รู้โรย ) และสังกะสี ในเนื้อรากผักและผลไม้ที่มีความเข้มข้นต่ำของโลหะเหล่านี้ ( ทริปาธิ et al . , 1997 )