Seeing Kouki’s reaction, Shizuku co

Seeing Kouki’s reaction, Shizuku continued her words which could be called a soliloquy.

“Certainly, his transformation is surprising… and thinking about his character when we were still in Japan, it’s not an exaggeration to say he’s a different person… Well, even so, it looks like Kaori still thought of him as “Nagumo Hajime,” and it looks like not all of him has changed… but one thing you must not forget, he fought that woman to save us and killed her in our stead.”

“… Are you saying it is right to kill.”

“I… I don’t think it is right. A murder is a murder after all… I can neither justify it nor do I want to.”

“Then…”

“Even so, we aren’t qualified to criticize Nagumo-kun. It was no one’s fault, but our own weakness…”

In short, he should solve it himself if he has a problem with it. It was simply that he was not strong enough, so he couldn’t reach the result he hoped for. It was a mistake to complain about the result to the person he left everything with.

Noticing the unexpressed words, Kouki recalled that he could only crawl at the time Hajime displayed his peerlessness. Unable to object, he fell into sullen silence. His dissatisfied expression was obviously saying, “But, it is the truth that he killed a person!”

Towards Kouki’s obstinacy, with an admonishing tone, Shizuku tacitly warned him about what had happened thus far, along with what she felt after coming to this world.

“I don’t hate Kouki’s straightforward sense of justice.”

“… Shizuku.”

“However. I think it’s about time for you to start doubting whether you are actually in the right.”

“Doubting my justice?”

“Certainly, a strong feeling is necessary to get things done. But, a distortion will surely appear if you don’t doubt it and just keep moving on, blindly believing on it. That’s why when that happens, I want you to react to it by wondering if you are really in the right, or whether you still need to do it “even” if you know it is wrong… it isn’t bad if you continue to think like that, okay? … truthfully, it is difficult to keep on living rightfully. Having come to this world, I cut lives even though they were demonic beasts… I’ve come to think so.”

Totally ignorant that Shizuku was thinking thus every time she killed a demonic beast, Kouki became pop-eyed.

“Kouki. You are not always the correct one and even if you are in the right. You should know that your rightfulness can become a lethal weapon. Well, the way you interpreted things at your convenience this time was not coming from your conviction of “justice,” it was coming from your jealousy.”

“N-no, for me to feel jealous…”

“It is uncool to make an excuse to deceive me here, you know?”

“…”

Kouki once again cast his gaze down, looking at the moon on the water surface. However, the dark mood from a while ago had weakened, and he seemed to be thinking deeply about something. Anyway, he had avoided rushing into a spiral of negativity, and Shizuku leaked out a relieved sigh, knowing that.

Thus, thinking it was necessary to leave him alone for now, Shizuku stopped leaning on the railing and tried to quietly leave the place. Then, Kouki’s mutter came from behind Shizuku, who had already turned on her heels.

“Shizuku… you won’t go anywhere, right?”

“… What’s with this all of a sudden?”

“… Please don’t go, Shizuku.”

“…”

Kouki’s words were as if he was petitioning her. It was a line that would made the female students in Japan and the girls of the Kingdom that fell for him go kya kya, but unfortunately, Shizuku only displayed an “amazed” expression. He might be weakened by the feeling of loss because Kaori had gone… Shizuku looked over her shoulder, towards the blurring moon. It was the moon that was on water surface which Kouki had been looking at previously.

“At the very least I am not like the “moon”… I won’t just leave a man that is depending on me.”

Saying thus, Shizuku left the place. Left behind, Kouki watched the alley where Shizuku disappeared for a while, then once again, he looked at the moon reflected on the water surface. Next, he noticed the meaning behind her words.

“… I see… the moon reflected on the water’s surface.”

Flowers reflected on a mirror and the moon reflected on the water’s surface. Those were words speaking about a thing that could be seen but not be reached, visible but with no substance, just like a reflection. He unconsciously looked at the reflected moon as Kaori, and certainly it was not something he could reach. Especially after seeing Kaori’s expression at the time she confessed her feelings to Hajime.

Shizuki said she was not “the moon reflected on the water’s surface”. So, it’s possible for him to reach her. However, her next words were severe. Kouki inadvertently made a wry smile. He thought about what he had just said to his childhood friend.

Kouki stopped looking at the reflected moon, he looked up at the sky. He had unconditionally believed that he could reach “it” if he just stretched out his hand, but he realized “it” was awfully quite far. Letting out a deep sigh, Kouki began to think about the words coming from his strict and gentle childhood friend.

To change or not to change… it was up to Kouki.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นปฏิกิริยาของ Kouki รับต่อถ้อยคำของเธอซึ่งอาจเรียกว่าเป็น soliloquy"แน่นอน แปลงเขาน่าแปลกใจ... และคิดเกี่ยวกับเขาเมื่อเราอยู่ในญี่ปุ่น มันไม่ใช่การพูดเกินจริงว่าเขาเป็นคนอื่น... ดี มาก ดูเหมือนริยังคิดว่า เขาเป็น "Nagumo Hajime และดูเหมือนไม่ใช่ทั้งหมดของเขามีการเปลี่ยนแปลง... แต่สิ่งหนึ่งที่คุณต้องไม่ลืม เขาผู้หญิงคนนั้นให้เราสู้ และฆ่าเธอในนี้ของเรา"“… คุณว่า จะต้องฆ่ากัน""ฉัน... ผมไม่คิดว่า มันถูก ฆาตกรรมถูกสังหารหลังจากทั้งหมด... ฉันไม่สามารถจัดชิดขอบ หรือฉันต้องการ""แล้ว...""มาก เราไม่ไปวิพากษ์วิจารณ์ Nagumo kun ก็ไม่บกพร่อง แต่จุดอ่อนของเราเอง..."ในระยะสั้น เขาควรแก้ปัญหาตัวเองถ้าเขามีปัญหากับมัน มันเป็นเพียงแค่ว่า เขาไม่แข็งแรงเพียงพอ เพื่อให้เขาไม่สามารถบรรลุผลเขาวาดหวังถึง ก็ผิดไปบ่นกับผู้เขาซ้ายทุกอย่างกับสังเกตเห็นคำว่า unexpressed, Kouki ยกเลิกว่า เขาเพียงสามารถตระเวนที่เวลา Hajime แสดง peerlessness ของเขา สามารถวัตถุ เขาตก sullen เงียบลง นิพจน์ของเขาพอใจได้อย่างชัดเจนว่า "แต่ เป็นความจริงที่ว่า เขาฆ่าคน"ต่อ obstinacy ของ Kouki ด้วยโทนสี admonishing รับ tacitly เตือนเขาว่าเกิดฉะนี้ พร้อมกับสิ่งที่เธอรู้สึกว่าหลังจากมาสู่โลกนี้"ฉันไม่เกลียดของ Kouki ตรงไปตรงมาความยุติธรรม"“… รับ""อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่า มันเป็นเกี่ยวกับเวลาที่คุณจะเริ่มสงสัยมาว่า คุณมีจริงทางด้านขวา""สงสัยมายุติธรรมของฉัน""แน่นอน ความรู้สึกที่แข็งแรงจำเป็นต้องได้รับสิ่งที่ทำ แต่ ความเพี้ยนย่อมจะปรากฏถ้าคุณไม่สงสัย และเพียงให้เลื่อน เชื่ออย่างคนตาบอดใน ที่ว่าทำไมเมื่อที่เกิดขึ้น ฉันต้องการตอบสนองไป โดยสงสัยว่า ถ้า คุณเป็นจริงในด้านขวา หรือว่าคุณยังคงจำเป็นที่ "ได้" ถ้าคุณรู้ว่า มันไม่ถูกต้อง...ไม่เลวถ้าคุณยังคิดเช่นนั้น ล่ะ ...จริง ๆ มันเป็นเรื่องยากต้องทู่ซี้อยู่กินพวกนี้ ผมมีมาให้โลกนี้ ตัดชีวิตแม้ว่าพวกสัตว์อายุ... ฉันมาคิดอย่างนั้น"ทั้งหมดไม่รู้ว่า รับคิดดังนั้นทุกครั้งเธอฆ่าสัตว์อายุ Kouki กลายเป็น pop-eyed"Kouki คุณมักไม่ได้ถูกต้องและ ถ้าคุณอยู่ทางด้านขวา คุณควรทราบว่า rightfulness คุณสามารถกลายเป็น อาวุธยุทธภัณฑ์ ดี วิธีการคุณตีความสิ่งที่ขณะนี้ไม่ได้มาจากความเชื่อมั่นของ "ความยุติธรรม" ของคุณ มันได้มาจากพระของคุณ ""N-ไม่ ฉันรู้สึกอิจฉา...""จะ uncool แก้ตัวหลอกฉันที่นี่ คุณรู้หรือไม่"“…”Kouki once again cast his gaze down, looking at the moon on the water surface. However, the dark mood from a while ago had weakened, and he seemed to be thinking deeply about something. Anyway, he had avoided rushing into a spiral of negativity, and Shizuku leaked out a relieved sigh, knowing that.Thus, thinking it was necessary to leave him alone for now, Shizuku stopped leaning on the railing and tried to quietly leave the place. Then, Kouki’s mutter came from behind Shizuku, who had already turned on her heels.“Shizuku… you won’t go anywhere, right?”“… What’s with this all of a sudden?”“… Please don’t go, Shizuku.”“…”Kouki’s words were as if he was petitioning her. It was a line that would made the female students in Japan and the girls of the Kingdom that fell for him go kya kya, but unfortunately, Shizuku only displayed an “amazed” expression. He might be weakened by the feeling of loss because Kaori had gone… Shizuku looked over her shoulder, towards the blurring moon. It was the moon that was on water surface which Kouki had been looking at previously.“At the very least I am not like the “moon”… I won’t just leave a man that is depending on me.”Saying thus, Shizuku left the place. Left behind, Kouki watched the alley where Shizuku disappeared for a while, then once again, he looked at the moon reflected on the water surface. Next, he noticed the meaning behind her words.“… อืมม...ดวงจันทร์ที่ปรากฏบนพื้นผิวของน้ำ"ดอกไม้ที่สะท้อนบนกระจกและดวงจันทร์ที่ปรากฏบนพื้นผิวของน้ำ นั้นเป็นคำที่พูด เกี่ยวกับสิ่งที่สามารถเห็นได้ แต่ไม่สามารถเดินทาง มองเห็นได้ แต่ไม่ สาร เหมือนสะท้อน เขารับมองพระจันทร์สะท้อนเป็นห้องสแตนดาร์ด และแน่นอนไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถเข้าถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เห็นของรินิพจน์เมื่อ เธอสารภาพความรู้สึกของเธอการ HajimeShizuki กล่าวว่า เธอไม่ได้ "ดวงจันทร์ที่ปรากฏบนพื้นผิวของน้ำ" ดังนั้น ก็เป็นไปได้เขาถึงเธอ อย่างไรก็ตาม คำถัดไปของเธอได้อย่างรุนแรง Kouki ตั้งใจทำยิ้ม wry เขาคิดว่า เกี่ยวกับอะไรคงมีเพียงว่า เพื่อนวัยเด็กของเขาKouki หยุดมองที่พระจันทร์สะท้อน เขามองขึ้นท้องฟ้า ลูกเขาก็เชื่อว่า เขาสามารถเข้าถึง "มัน" หากเขาเพียงเหยียดมือของเขา เขารู้ "มัน" ถูกชะมัดค่อนข้างไกล ให้ออกล่องลึก Kouki เริ่มคิดถึงคำที่มาจากเพื่อนวัยเด็กอย่างเข้มงวด และอ่อนโยนของเขาการเปลี่ยนแปลง หรือไม่เปลี่ยนแปลง...ได้ถึง Kouki

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็นปฏิกิริยาของ Kouki, ชิสุกะยังคงคำพูดของเธอซึ่งอาจจะเรียกว่าพูดกับตัวเอง. "แน่นอนการเปลี่ยนแปลงของเขาเป็นที่น่าแปลกใจ ... และคิดเกี่ยวกับตัวละครของเขาเมื่อเรายังคงอยู่ในประเทศญี่ปุ่นก็ไม่ได้พูดเกินจริงที่จะบอกว่าเขาเป็นคนที่แตกต่างกัน ... ดีฉันใด ดูเหมือนว่าคาโอริยังคงคิดว่าเขาเป็น "Nagumo ฮาจิเมะ" และดูเหมือนว่าไม่ทั้งหมดของเขามีการเปลี่ยนแปลง ... แต่สิ่งหนึ่งที่คุณต้องไม่ลืมเขาต่อสู้ว่าผู้หญิงที่จะช่วยเราและฆ่าเธอในสถานที่ของเรา. "" ... คุณบอกว่ามันเป็นสิทธิที่จะฆ่า. "" ฉัน ... ฉันไม่คิดว่ามันเป็นสิทธิ การฆาตกรรมเป็นคดีฆาตกรรมหลังจากทั้งหมด ... ฉันไม่สามารถปรับมันไม่ทำฉันต้องการ. "" แล้ว ... "" ดังนั้นแม้เราไม่ได้มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะวิพากษ์วิจารณ์ Nagumo คุง มันเป็นความผิดของคนที่ไม่มี แต่ความอ่อนแอของเราเอง ... "ในระยะสั้นเขาควรจะแก้มันเองถ้าเขามีปัญหากับมัน มันเป็นเพียงแค่ว่าเขาไม่แข็งแรงพอดังนั้นเขาจึงไม่สามารถบรรลุผลที่เขาหวังว่าสำหรับ มันเป็นความผิดพลาดที่จะบ่นเกี่ยวกับผลกับคนที่เขาทิ้งทุกอย่างที่. สังเกตเห็นคำพูดไม่ได้แสดงออกมาที่ Kouki จำได้ว่าเขาจะรวบรวมข้อมูลในเวลาที่ฮาจิเมะ peerlessness แสดงของเขา ไม่สามารถที่จะคัดค้านเขาตกอยู่ในความเงียบบูดบึ้ง การแสดงออกไม่พอใจของเขาก็เห็นได้ชัดว่า "แต่มันคือความจริงที่เขาฆ่าคน!" ต่อความดื้อรั้น Kouki ของกับเสียงตักเตือน, ชิสุกะโดยปริยายเตือนเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นป่านนี้พร้อมกับสิ่งที่เธอรู้สึกว่าหลังจากที่มาถึงนี้ โลก. "ผมไม่ได้เกลียดความตรงไปตรงมา Kouki ของความยุติธรรม." "... ชิสุกะ." "อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องของเวลาที่คุณจะเริ่มสงสัยว่าคุณจะเป็นจริงในการที่เหมาะสม. "" สงสัยความยุติธรรมได้หรือไม่? "" แน่นอนความรู้สึกที่ดีเป็นสิ่งที่จำเป็นที่จะได้รับสิ่งที่ทำ แต่การบิดเบือนก็จะปรากฏขึ้นถ้าคุณไม่สงสัยมันและเพียงแค่ให้ย้ายสุ่มสี่สุ่มห้าเชื่อมัน นั่นเป็นเหตุผลที่เกิดขึ้นเมื่อฉันต้องการให้คุณตอบสนองกับมันโดยสงสัยว่าถ้าคุณเป็นจริงในที่เหมาะสมหรือไม่ว่าคุณยังคงต้องทำมัน "แม้แต่" ถ้าคุณรู้ว่ามันเป็นความผิด ... มันไม่ดีถ้าคุณยังคง คิดเช่นนั้นโอเค? ... ตามความเป็นจริงมันเป็นเรื่องยากที่จะทำให้มีชีวิตอยู่อย่างถูกต้อง มีมาให้กับโลกนี้ผมตัดชีวิตถึงแม้ว่าพวกเขาสัตว์ปีศาจ ... ฉันได้มาคิดอย่างนั้น. "ทั้งหมดไม่รู้ว่าชื่อชิสุกะคิดทำให้เวลาที่เธอฆ่าสัตว์ปีศาจทุกKouki กลายเป็นป๊อปอัตา." Kouki คุณไม่ได้เสมอที่ถูกต้องและแม้ว่าคุณจะอยู่ในที่ที่เหมาะสม คุณควรทราบว่า rightfulness ของคุณจะกลายเป็นอาวุธที่ร้ายแรง ดีในแบบที่คุณตีความสิ่งที่สะดวกของคุณในครั้งนี้ไม่ได้มาจากความเชื่อมั่นของคุณ "ความยุติธรรม" มันมาจากความหึงหวงของคุณ. "" N ไม่มีสำหรับผมที่จะรู้สึกอิจฉา ... "" มันเป็นเทห์ที่จะทำให้ ข้ออ้างที่จะหลอกลวงฉันที่นี่คุณรู้หรือไม่"" ... "Kouki หล่ออีกครั้งสายตาของเขาลงมองไปที่ดวงจันทร์บนผิวน้ำ แต่อารมณ์ดำจากในขณะที่ที่ผ่านมาได้ลดลงและดูเหมือนว่าเขาจะคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับสิ่งที่ อย่างไรก็ตามเขาได้หลีกเลี่ยงการวิ่งลงไปในเกลียวของการปฏิเสธและชิสุกะรั่วไหลออกถอนหายใจโล่งใจที่รู้ว่า. ดังนั้นจึงคิดว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวตอนนี้ชิสุกะหยุดยืนพิงราวบันไดและพยายามที่จะเงียบ ๆ ออกจากสถานที่ จากนั้นพูดพึมพำ Kouki มาจากด้านหลังชิสุกะที่ได้เปิดแล้วบนส้นเท้าของเธอ. "ชิสุกะ ... คุณจะไม่ไปไหนใช่มั้ย?" "... มีอะไรกับเรื่องนี้ทั้งหมดในทันที?" "... กรุณาอย่าไปชิสุกะ . "" ... "คำพูดของคนKouki ราวกับว่าเขาได้รับการร้องเรียนของเธอ มันเป็นเส้นที่จะทำให้นักเรียนหญิงในประเทศญี่ปุ่นและสาว ๆ ของราชอาณาจักรที่ลดลงเขาไปคย๊าคย๊า แต่โชคไม่ดีที่ชื่อชิสุกะเพียงแสดงเป็น "ประหลาดใจ" การแสดงออก เขาอาจจะอ่อนแอจากความรู้สึกของการสูญเสียเพราะคาโอริได้ไป ... ชิสุกะมองข้ามไหล่ของเธอที่มีต่อดวงจันทร์ทำให้เปรอะเปื้อน มันเป็นดวงจันทร์ที่อยู่บนพื้นผิวของน้ำซึ่ง Kouki ได้รับการมองหาที่ก่อนหน้านี้. "อย่างน้อยที่สุดผมไม่ได้ชอบ" ดวงจันทร์ "... ฉันจะไม่เพียงแค่ปล่อยให้คนที่ขึ้นอยู่กับฉัน." พูดจึงชิสุกะ เหลือสถานที่ ทิ้งไว้ข้างหลัง Kouki ดูซอยชิสุกะที่หายไปในขณะนั้นอีกครั้งหนึ่งเขามองไปที่ดวงจันทร์ปรากฏบนพื้นผิวของน้ำ ถัดไปเขาสังเกตเห็นความหมายที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของเธอ. "... ฉันเห็น ... ดวงจันทร์สะท้อนให้เห็นบนพื้นผิวของน้ำ." ดอกไม้สะท้อนกระจกและดวงจันทร์สะท้อนให้เห็นบนพื้นผิวของน้ำ สิ่งเหล่านี้เป็นคำพูดเกี่ยวกับสิ่งที่อาจจะเห็น แต่ไม่สามารถเข้าถึงที่มองเห็นได้ แต่ไม่มีสารเช่นเดียวกับภาพสะท้อน เขาไม่รู้ตัวมองไปที่ดวงจันทร์สะท้อนให้เห็นเป็นคาโอริและแน่นอนว่ามันเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถเข้าถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้เห็นการแสดงออกของคาโอริในเวลาที่เธอสารภาพความรู้สึกของเธอที่จะฮาจิเมะ. Shizuki บอกว่าเธอไม่ได้ "ดวงจันทร์สะท้อนให้เห็นบนพื้นผิวของน้ำ" ดังนั้นจึงเป็นไปได้สำหรับเขาที่จะไปถึงเธอ แต่คำพูดของเธอต่อไปรุนแรง Kouki โดยไม่ได้ตั้งใจทำให้รอยยิ้มเบี้ยว เขาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้กล่าวว่าเพียงเพื่อให้เพื่อนในวัยเด็กของเขา. Kouki หยุดมองไปที่ดวงจันทร์สะท้อนให้เห็นเขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า เขามีความเชื่อโดยไม่มีเงื่อนไขว่าเขาจะไปถึง "มัน" ถ้าเขาเพียงแค่ยื่นมือออก แต่เขาก็ตระหนักว่า "มัน" เป็นอย่างมากค่อนข้างจะไกล ให้ออกถอนหายใจลึก Kouki เริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับคำที่มาจากเพื่อนในวัยเด็กของเขาที่เข้มงวดและอ่อนโยน. ในการเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยน ... มันก็ขึ้นอยู่กับ Kouki

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เห็นปฏิกิริยาของโคกิชิซึกุต่อ คำพูดของเธอ ซึ่งอาจจะเรียกว่า น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหลงเหลง

" แน่นอน การเปลี่ยนแปลงของเขาเป็นที่น่าแปลกใจ . . . . . . . และคิดเกี่ยวกับตัวละครของเขา เมื่อเรายังอยู่ในญี่ปุ่น มันไม่ได้เป็นพูดเกินจริงที่จะบอกว่าเขาเป็นคน . . . ต่าง ๆ ได้ดี แม้ดูเหมือนคาโอริยังคิดถึงเขา เป็น " นางุโมะ ฮาจิเมะ" และดูเหมือนว่าทั้งหมดของเขาเปลี่ยนไป . . . . . . . แต่สิ่งหนึ่งที่คุณจะต้องไม่ลืม เขาต่อสู้ว่าผู้หญิงที่จะช่วยเรา และฆ่าเธอแทนเรา "

" . . . . . . . คุณพูดมันก็ถูกฆ่า "

" ฉัน . . . ฉันไม่คิดว่ามันถูกต้อง การฆาตกรรมฆาตกรรมหลังจากทั้งหมด . . . . . . . ผมจะไม่ตัดสินหรือที่ฉันต้องการ "

" แล้ว . . . . . . . "

" แล้วเราไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะวิพากษ์วิจารณ์นางุโมะคุง มันไม่มีใครผิดแต่จุดอ่อนของเราเอง . . . . . . . "

สั้นๆ เขาจะแก้ไขมันด้วยตัวเอง ถ้าเขามีปัญหากับมัน มันเป็นเพียงแค่ว่า เขาไม่เข้มแข็งพอ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเข้าถึงผลลัพธ์ที่เขาหวังไว้ มันเป็นความผิดพลาดที่จะบ่นเกี่ยวกับผลให้คนที่เขาทิ้งทุกอย่าง

สังเกตคำพูด unexpressed โคคิ , หอที่เขาจะสามารถรวบรวมข้อมูลในเวลา peerlessness ฮาจิเมะแสดงของเขาปฏิเสธไม่ได้ เขาล้มลงอย่างไม่พอใจ ความเงียบ เขาไม่พอใจที่แสดงออกอย่างเห็นได้ชัดว่า " แต่มันคือความจริง ที่เขาฆ่าคน " เก็บกวาดเก็บกวาดเดียว kouki 's obstinacy , with an admonishing tone , shizuku tacitly เพรา him , had happened ว่าไง far , along จะเห็นต้นอินทผลัม after coming เองในเก็บกวาดเก็บกวาด " i don 't hate kouki 's เถอะ sense ของห่วงโซ่ . " เก็บกวาดเก็บกวาด " ที่ shizuku . " เก็บกวาดเก็บกวาด" อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่คุณจะเริ่มสงสัยว่าคุณเป็นจริงในขวา . "

" สงสัยความยุติธรรมของฉัน "

" แน่นอน เป็นความรู้สึกที่แข็งแรงเป็นสิ่งจำเป็นที่จะได้รับสิ่งที่ทำ แต่การบิดเบือนย่อมจะปรากฏขึ้นถ้าคุณไม่สงสัย และให้ย้าย หลับหูหลับตาเชื่อในมัน นั่นคือเหตุผลที่เมื่อมันเกิดขึ้นฉันต้องการให้คุณตอบสนองกับมัน โดยสงสัยว่าถ้าคุณไม่ผิดจริง หรือ ว่าคุณยังคงต้องทำ " " ถ้าคุณรู้ว่ามันผิด . . . . . . . มันไม่ได้เลวร้าย ถ้าคุณยังคงคิดแบบนั้น โอเค ? . . . . . . . จริงๆแล้ว มันเป็นเรื่องยากที่จะมีชีวิตอยู่อย่างถูกต้อง . มาโลกนี้ ผมตัดชีวิต ถึงแม้ว่า เขาจะเป็นสัตว์ปีศาจที่ฉันคิด . . . . . . . .

งมงายเต็มเปาที่ชิซุกุคิดดังนั้นทุกครั้งที่เธอฆ่าสัตว์ปีศาจ โคคิก็ปรากฏตา

" โคคิ จากงาน ) always the correct one ( even อยู่จาก are in the right . คุณควรทราบว่า ชอบธรรม สามารถกลายเป็นอาวุธร้ายแรง แต่วิธีที่คุณอธิบายสิ่งที่คุณสะดวกสบายในครั้งนี้ไม่ได้มาจากความเชื่อมั่นของ " ความยุติธรรม" มันมาจากความหึงหวงของคุณ . "

" . . . ผมรู้สึกอิจฉา . . . . . . . "

" มันไม่ต้องแก้ตัวหลอกฉันมาที่นี่ คุณรู้มั้ย ? "

" . . . . . . . "

โคคิอีกครั้ง สายตาของเขาทอดลงมองดวงจันทร์บนพื้นผิวน้ำ อย่างไรก็ตาม อารมณ์มืด จากก่อนหน้านี้ได้ลดลง และดูเหมือนเขาจะคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับบางอย่าง ยังไงก็ตาม เขาก็หลีกเลี่ยง รีบเข้าไปในเกลียวของการปฏิเสธ ,ชิซุกุรั่วไหลออกมาและถอนหายใจโล่งอกที่รู้ว่า

ดังนั้น ก็ต้องปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวตอนนี้ ชิซุคุหยุดพิงรั้วและพยายามที่จะเงียบ ๆไปจากที่นี่ แล้วโคคิก็บ่นมาจากข้างหลังชิซุคุ ผู้ซึ่งได้เปิดส้นของเธอ

" ชิซุคุ . . . . . . . เธอจะไม่ไปไหนใช่มั้ย "

" . . . . . . . อะไรกันเนี่ย ? "

" . . . . . . . อย่าไปเลย ชิซุกุ"

" . . . . . . . "

โคคิพูดถูกว่าเขาเรื่องเธอ มันเป็นสายที่ทำให้นักเรียนหญิงในญี่ปุ่นและหญิงของอาณาจักรที่ลดลงไป อี๋ อี๋ แต่ชิซุกุแค่แสดง " ทึ่ง " การแสดงออก he might : weakened by the feeling ของ loss because kaori Norton ที่ shizuku looked ที่จะ shoulder ตัวเดียวและ Bear moon .มันคือดวงจันทร์ที่เป็นในน้ำผิวดิน ซึ่ง โคคิเคยดูก่อนหน้านี้

" อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เป็น " ดวงจันทร์ " . . . . . . . ฉันจะไม่ปล่อยให้ผู้ชายมันขึ้นอยู่กับฉัน "

พูดดังนั้น ชิซุคุออกจากสถานที่ ทิ้งไว้ โคคิดูซอยที่ชิซุกุหายไปสักพักแล้วอีกครั้ง เขาจ้องมองดวงจันทร์ที่สะท้อนบนพื้นผิวน้ำ จึง ,เขาสังเกตเห็นความหมายคำพูดของเธอ

" . . . . . . . ข้าเห็น . . . . . . . ดวงจันทร์ที่สะท้อนบนผิวน้ำของพื้นผิว . " ดอกไม้

ที่สะท้อนในกระจก และดวงจันทร์ที่สะท้อนบนพื้นผิวของน้ำ นั่นเป็นคำพูดที่พูดเกี่ยวกับเรื่องที่อาจจะเห็น แต่ไม่สามารถไปถึงได้ แต่กับไม่มีแก่นสาร เหมือนเป็นเงาสะท้อน เขาโดยไม่รู้ตัว มองสะท้อนดวงจันทร์เป็นคาโอริและแน่นอนมันก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะเอื้อมถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เห็นสีหน้าของ คาโอริ ที่เวลาเธอสารภาพความรู้สึกกับฮาจิเมะ

ชิซึกิกล่าวว่าเธอไม่ได้ " ดวงจันทร์ที่สะท้อนบนผิวน้ำของพื้นผิว " ดังนั้น มันเป็นไปได้ที่เขาเข้าถึงเธอ อย่างไรก็ตาม คำพูดต่อไปของเธอก็รุนแรง โคคิตั้งใจสร้างรอยยิ้มบอกบุญไม่รับ . เขาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับเพื่อนในวัยเด็กของเขา

โคคิหยุดมองสะท้อนดวงจันทร์ เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เขาเชื่อว่าเขาสามารถเข้าถึงได้โดยไม่มีเงื่อนไข " มัน " ถ้าเขาเพียงยื่นมือออก แต่เขารู้สึกว่า " มัน " มันค่อนข้างไกล ถอนหายใจลึก โคคิเริ่มคิดถึงคำพูดจากเพื่อนในวัยเด็กของเขาที่เข้มงวดและอ่อนโยน

จะเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยน . . . . . . . มันขึ้นอยู่กับ โคคิ