Early Wedding TraditionsAs early as

Early Wedding Traditions

As early as the sixteenth, up to the nineteenth century, marriages were arranged by parents or guardians. The bride and bridegroom often were not acquainted until their marriage. The parents often made the marriage arrangements and betrothals while the bride and bridegroom were small children (ages three to seven). The children would continue to live with their own parents and meet from time to time for meals or holiday celebrations.

These prearranged marriages came under fire in the late seventeenth century when a judge held that betrothals and marriages prior the age of seven were “utterly void”. However, they would be valid if, after the age of seven, the children called each other husband and wife, embraced, kissed each other, gave and received Gifts of Token.

Later, young couples ran away and had a ceremony privately performed without banns or license. These elopements and private ceremonies represented the beginning of a revolt against parental control of marital selection.

The Civil Marriage Act of 1653, passed by the Puritans under Cromwell, required a civil ceremony before a justice of the peace after presentation of the certificate from the parish register that banns had been published. If either party were under twenty-one, proof of parental consent must also be presented. The wedding ceremony consisted of a simple formula to be repeated by the man and woman and was accompanied by hand fastening. The use of a ring was forbidden.

By the Hardwicke Act of 1753, all weddings, except members of the royal family, were to be performed only after publication of banns or issuance of a license, only during the morning hours of eight to twelve, only in an Anglican Church or chapel, and only before an Anglican clergyman. Two or more witnesses were required and a register must be kept. Parental consent was demanded unless the banns had been published.

The Catholic Church, in the Council of Trent, restated its position that marriage was one of the seven sacraments and therefore could not be dissolved.

Up until the early 1990’s, it was very difficult to get married in Great Britain. If one wishes to marry in England or Wales, they must do so in a church which has a register, (which is like a special license), and they can do so only in the district (shire) where one of the couple resides. All Church of England parishes (Anglican) are automatically registered, regardless of their size. No blood tests or counseling are required.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเพณีแต่งงานก่อนก่อนที่ sixteenth ถึงศตวรรษ สมรสถูกจัด โดยผู้ใหญ่ เจ้าสาวและเจ้าบ่าวมักจะไม่รู้จักจนกระทั่งแต่งงานของพวกเขา ผู้ปกครองมักจะได้เตรียมการแต่งงานและ betrothals ในขณะที่เจ้าสาวและเจ้าบ่าว เด็กเล็ก (อายุ 3-7) เด็กจะยังอยู่กับพ่อแม่ของตนเอง และตรงกับเวลาอาหารหรือฉลองวันหยุดสมรส prearranged เหล่านี้มาภายใต้ไฟในศตวรรษ seventeenth ปลายเมื่อเป็นผู้พิพากษาถือว่า betrothals และสมรสก่อนอายุเจ็ด "โมฆะโคตร" อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะถูกต้องถ้า หลังจากอายุเจ็ด เด็กเรียกว่าแต่ละสามี และภรรยา กอด รั้งกัน ให้ และรับของขวัญของ Tokenภายหลัง คู่รักวิ่งหนีไป และมีพิธีเอกชนดำเนินการโดยไม่ต้อง banns หรือใบอนุญาต Elopements และพิธีส่วนตัวเหล่านี้แสดงถึงจุดเริ่มต้นของกบฏกับการควบคุมโดยผู้ปกครองเลือกสมรสพระราชบัญญัติการแต่งงานโยธา 1653 ผ่าน โดย Puritans ภายใต้ครอมเวลล์ ต้องพิธีแพ่งก่อนได้รับการเผยแพร่ความยุติธรรมของอุ่นหลังจากนำเสนอรับรองจากแพริชลงทะเบียนที่ banns ถ้าทั้งสองฝ่ายอยู่ภายใต้หลักฐานที่เมืองทองธานี ของผู้ปกครอง ต้องนำเสนอได้รับความยินยอม พิธีแต่งงานประกอบด้วยสูตรง่าย ๆ การ โดยผู้ชายและผู้หญิง และพร้อมกับมือโซ ใช้แหวนถูกห้ามBy the Hardwicke Act of 1753, all weddings, except members of the royal family, were to be performed only after publication of banns or issuance of a license, only during the morning hours of eight to twelve, only in an Anglican Church or chapel, and only before an Anglican clergyman. Two or more witnesses were required and a register must be kept. Parental consent was demanded unless the banns had been published.The Catholic Church, in the Council of Trent, restated its position that marriage was one of the seven sacraments and therefore could not be dissolved.Up until the early 1990’s, it was very difficult to get married in Great Britain. If one wishes to marry in England or Wales, they must do so in a church which has a register, (which is like a special license), and they can do so only in the district (shire) where one of the couple resides. All Church of England parishes (Anglican) are automatically registered, regardless of their size. No blood tests or counseling are required.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเพณีการแต่งงานในช่วงต้นเร็วเท่าที่สิบหกถึงศตวรรษที่สิบเก้าแต่งงานถูกจัดโดยพ่อแม่หรือผู้ปกครอง เจ้าสาวและเจ้าบ่าวมักจะไม่ได้รับความคุ้นเคยจนแต่งงานของพวกเขา พ่อแม่มักจะทำข้อตกลงการแต่งงานและ betrothals ในขณะที่เจ้าสาวและเจ้าบ่าวเป็นเด็กเล็ก (อายุ 3-7) เด็กจะยังคงอยู่กับพ่อแม่ของตัวเองและตอบสนองจากเวลาสำหรับมื้ออาหารหรือการเฉลิมฉลองวันหยุด. จัดแจงไว้ก่อนแต่งงานเหล่านี้มาภายใต้ไฟในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเจ็ดเมื่อผู้พิพากษาถือได้ว่า betrothals และการแต่งงานก่อนอายุเจ็ดเป็น "โมฆะอย่างเต็มที่ " แต่พวกเขาจะถูกต้องถ้าหลังจากอายุเจ็ดขวบเด็กที่เรียกว่าแต่ละอื่น ๆ สามีและภรรยากอดจูบกันให้และได้รับของขวัญของ Token. ต่อมาคู่หนุ่มสาววิ่งหนีออกมาและมีพิธีดำเนินการโดยเอกชนโดยไม่ต้อง banns หรือใบอนุญาต เหล่านี้ elopements และพิธีส่วนตัวเป็นตัวแทนของจุดเริ่มต้นของการประท้วงต่อต้านการควบคุมโดยผู้ปกครองของการเลือกสมรส. แต่งงานพลเมืองของ 1653, ผ่านแบ๊ปทิภายใต้รอมเวลล์ที่จำเป็นพิธีก่อนที่จะยุติธรรมสันติภาพหลังจากที่นำเสนอของใบรับรองจากตำบล ลงทะเบียนที่ banns ได้รับการเผยแพร่ หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอยู่ภายใต้ยี่สิบเอ็ด, หลักฐานการยินยอมจากผู้ปกครองจะต้องนำเสนอ พิธีแต่งงานประกอบด้วยสูตรที่ง่ายในการทำซ้ำโดยชายและหญิงและมาพร้อมกับยึดมือ การใช้งานของแหวนเป็นสิ่งต้องห้าม. โดยพระราชบัญญัติ Hardwicke ของ 1753, งานแต่งงานทั้งหมดยกเว้นสมาชิกของพระราชวงศ์จะถูกดำเนินการเฉพาะหลังจากการประกาศของ banns หรือการออกใบอนุญาตให้เฉพาะในช่วงเวลาเช้าของวันที่สิบแปด, เพียง แต่ในคริสตจักรแองกลิหรือโบสถ์และเพียงก่อนที่นักบวชชาวอังกฤษ พยานสองคนหรือมากกว่าถูกต้องและลงทะเบียนจะต้องเก็บไว้ ยินยอมจากผู้ปกครองได้รับการเรียกร้องเว้นแต่ banns ได้รับการเผยแพร่. คริสตจักรคาทอลิกในสภา Trent, ปรับปรุงใหม่ตำแหน่งว่าการแต่งงานเป็นหนึ่งในเจ็ดพิธีและดังนั้นจึงไม่สามารถละลาย. จนถึงช่วงต้นปี 1990 มันเป็นเรื่องยากมากที่จะ ได้แต่งงานในสหราชอาณาจักร ถ้าใครอยากจะแต่งงานในประเทศอังกฤษหรือเวลส์พวกเขาจะต้องทำเช่นนั้นในคริสตจักรที่มีการลงทะเบียน (ซึ่งเป็นเหมือนใบอนุญาตพิเศษ) และพวกเขาสามารถทำได้เฉพาะในอำเภอ (ไชร์) ซึ่งเป็นหนึ่งในคู่อาศัยอยู่ คริสตจักรทั้งหมดของตำบลอังกฤษ (ชาวอังกฤษ) มีการลงทะเบียนโดยอัตโนมัติโดยไม่คำนึงถึงขนาดของพวกเขา ไม่มีการทดสอบเลือดหรือการให้คำปรึกษาจะต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเพณีแต่งงานก่อน

เร็ว 16 ถึงศตวรรษที่สิบเก้า การแต่งงานถูกจัดขึ้นโดยผู้ปกครองหรือผู้ปกครอง เจ้าสาวและเจ้าบ่าวมักจะไม่คุ้นเคย จนแต่งงาน ผู้ปกครองมักจะทำให้การแต่งงานและการเรียบเรียง betrothals ในขณะที่เจ้าสาวและเจ้าบ่าวเป็นเด็กเล็ก ( อายุ 3 ถึง 7 )เด็กๆก็ยังคงอาศัยอยู่กับพ่อแม่ของตนเอง และพบเวลาสำหรับอาหารหรืองานเฉลิมฉลองวันหยุด

เหล่านี้ซึ่งจัดแจงไว้ก่อนการแต่งงานมาภายใต้ไฟในศตวรรษที่สิบเจ็ดสาย เมื่อผู้พิพากษากล่าวว่า betrothals แต่งงานก่อนอายุเจ็ด " โคตรเป็นโมฆะ " อย่างไรก็ตาม , พวกเขาจะถูกต้องถ้าหลังจากอายุเจ็ด เด็กๆ เรียกกัน สามีและภรรยากอด , จูบแต่ละอื่น ๆ ให้และรับของขวัญของที่ระลึก

ต่อมาคู่รักวิ่งหนี และมีพิธีเอกชนดำเนินการโดยแบ็นสหรือใบอนุญาต elopements เหล่านี้และพิธีส่วนบุคคลแสดงจุดเริ่มต้นของการประท้วงต่อต้านการควบคุมโดยผู้ปกครองในการเลือกสถาน .

แพ่งกฎหมายการแต่งงานของ 1365 puritans ภายใต้ครอมเวลล์ , ผ่าน ,ต้องการพิธีพลเรือนก่อนที่ผู้พิพากษาแห่งสันติภาพ หลังจากการนำเสนอของใบรับรองจาก Parish ลงทะเบียนที่แบ็นสได้รับการตีพิมพ์ ถ้าบุคคลที่อยู่ภายใต้อายุ 21 , หลักฐานการยินยอมของผู้ปกครองจะต้องนำเสนอ งานแต่งงานมีสูตรง่ายๆจะซ้ำโดยชายและหญิงและมาพร้อมกับมือยึด ใช้แหวนเป็นสิ่งต้องห้าม .

พระราชบัญญัติฮาร์ดวิกของ 1144 , งานแต่งงาน , ยกเว้นสมาชิกของพระราชวงศ์ จะดำเนินการหลังจากสิ่งพิมพ์ของแบ็นส หรือการออกใบอนุญาตเฉพาะในชั่วโมงเช้าของแปดถึงสิบสองเพียงในโบสถ์หรือโบสถ์ และเพียงก่อนที่นักบวชชาวอังกฤษ . พยานสองคนหรือมากกว่าที่ต้องการและการลงทะเบียนจะต้องเก็บไว้ได้รับการยินยอมจากผู้ปกครองได้เรียกร้องให้ยกเว้นแบ็นสได้รับการเผยแพร่

โบสถ์คาทอลิก , สภาของเทรนท์ หลังตำแหน่งที่การแต่งงานเป็นหนึ่งในเจ็ดศีลศักดิ์สิทธิ์และดังนั้นจึงไม่สามารถละลาย

จนถึงช่วงต้นปี 1990 , มันยากมากที่จะแต่งงานในอังกฤษ หากประสงค์ที่จะแต่งงานในอังกฤษหรือเวลส์ พวกเขาต้องทำในโบสถ์ ซึ่งมีการลงทะเบียน( ซึ่งเป็นเหมือนใบอนุญาตพิเศษ ) , และพวกเขาสามารถทำได้เฉพาะในเขต ( ไชร์ ) ที่หนึ่งของทั้งคู่อยู่ ทั้งหมดโบสถ์แห่งอังกฤษตำบล ( ชาวอังกฤษ ) มีการลงทะเบียนโดยอัตโนมัติ ไม่ว่าขนาดของพวกเขา ไม่มีการทดสอบเลือดหรือการใช้