Although MBCT was associated with a

Although MBCT was associated with an overall decrease in stress-related anxiety, these
changes were specific to pre- and post -stressor anxiety and not anxiety during the stressor.
Similarly, other studies (Farb et al., 2010; Kuyken et al., 2010) also found no difference in
the magnitude of immediate emotional in response to provocation following eight weeks of
mindfulness training or control treatment. Rather, increased duration of negative affect
following a stressor, rather than the initial intensity, is associated with depression risk
(Cohen et al., 2005; Gillihan et al., 2010). Similarly, Jackson et al., (2003) found that an
affective style characteristic of depression (less left-side activation in the prefrontal cortex)
was associated with increased emotion reactivity after picture presentation but not during
picture presentation. This is consistent with the idea that emotional reactions to stress,
including negative affect and physiological arousal, are adaptive (up to a point) and need not
be eliminated (Mayne, 2001; McEwen & Seeman, 1999). Rapid recovery after the stressor
has passed is also adaptive, as prolonged arousal and negative affect can deplete the
organism’s resources and increase risk for depression. Our data suggest that mindfulness
training may exert a nuanced effect that is specific to the horizontal time course
(chronometry) rather than a generalized suppression or blunting of the intensity or amplitude
of emotional responses (Taylor et al., 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Although MBCT was associated with an overall decrease in stress-related anxiety, thesechanges were specific to pre- and post -stressor anxiety and not anxiety during the stressor.Similarly, other studies (Farb et al., 2010; Kuyken et al., 2010) also found no difference inthe magnitude of immediate emotional in response to provocation following eight weeks ofmindfulness training or control treatment. Rather, increased duration of negative affectfollowing a stressor, rather than the initial intensity, is associated with depression risk(Cohen et al., 2005; Gillihan et al., 2010). Similarly, Jackson et al., (2003) found that anaffective style characteristic of depression (less left-side activation in the prefrontal cortex)was associated with increased emotion reactivity after picture presentation but not duringpicture presentation. This is consistent with the idea that emotional reactions to stress,including negative affect and physiological arousal, are adaptive (up to a point) and need notbe eliminated (Mayne, 2001; McEwen & Seeman, 1999). Rapid recovery after the stressorhas passed is also adaptive, as prolonged arousal and negative affect can deplete theorganism’s resources and increase risk for depression. Our data suggest that mindfulnesstraining may exert a nuanced effect that is specific to the horizontal time course(chronometry) rather than a generalized suppression or blunting of the intensity or amplitudeการตอบสนองทางอารมณ์ (Taylor et al. 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่า MBCT ได้เกี่ยวข้องกับการลดลงโดยรวมในความวิตกกังวลที่เกี่ยวข้องกับความเครียดเหล่านี้
เปลี่ยนแปลงได้เฉพาะเจาะจงกับความวิตกกังวลก่อนและโพสต์ -stressor และความวิตกกังวลในช่วงไม่ก่อให้เกิดความเครียดได้.
ในทำนองเดียวกันการศึกษาอื่น ๆ (Farb et al, 2010;.. Kuyken, et al, 2010) นอกจากนี้ยังพบความแตกต่างในไม่มี
ขนาดของอารมณ์ได้ทันทีในการตอบสนองต่อสิ่งเร้าต่อไปนี้แปดสัปดาห์ของการ
ฝึกอบรมสติหรือการรักษาควบคุม แต่ระยะเวลาที่เพิ่มขึ้นของเชิงลบส่งผลกระทบ
ต่อไปแรงกดดันมากกว่าความรุนแรงเริ่มต้นมีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงโรคซึมเศร้า
(โคเฮน, et al, 2005;.. Gillihan et al, 2010) ในทำนองเดียวกันแจ็คสัน et al. (2003) พบว่า
ลักษณะสไตล์อารมณ์ของภาวะซึมเศร้า (น้อยยืนยันการใช้งานทางด้านซ้ายใน prefrontal นอก)
มีความสัมพันธ์กับการเกิดปฏิกิริยาอารมณ์เพิ่มขึ้นหลังจากที่นำเสนอภาพ แต่ไม่ในระหว่าง
การนำเสนอภาพ ซึ่งสอดคล้องกับความคิดที่ว่าปฏิกิริยาทางอารมณ์ความเครียด
รวมทั้งส่งผลกระทบเชิงลบและความตื่นตัวทางสรีรวิทยาที่มีการปรับตัว (ขึ้นมาถึงจุด) และไม่จำเป็นต้อง
ถูกกำจัด (Mayne 2001; & ประทีป Seeman, 1999) การฟื้นตัวอย่างรวดเร็วหลังจากแรงกดดัน
ได้ผ่านการปรับตัวยังเป็นเช่นเร้าอารมณ์เป็นเวลานานและส่งผลกระทบเชิงลบจะหมดสิ้นลง
ทรัพยากรสิ่งมีชีวิตและเพิ่มความเสี่ยงสำหรับภาวะซึมเศร้า ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าการเจริญสติ
ฝึกอบรมอาจออกแรงผลที่เหมาะสมยิ่งที่มีเฉพาะในเวลาที่แน่นอนในแนวนอน
(chronometry) มากกว่าการปราบปรามทั่วไปหรือลดทอนของความเข้มหรือความกว้าง
ของการตอบสนองทางอารมณ์ (เทย์เลอร์ et al. 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่า mbct ได้เกี่ยวข้องกับการลดลงโดยรวมในที่เกี่ยวข้องกับความเครียด ความกังวลเหล่านี้การเปลี่ยนแปลงเฉพาะก่อนและหลังความวิตกกังวลความเครียดและความวิตกกังวลในการสร้างแรงกดดันในการศึกษาอื่น ๆ ( farb et al . , 2010 ; kuyken et al . , 2010 ) นอกจากนี้ยังพบว่าไม่มีความแตกต่างในขนาดของอารมณ์ในการตอบสนองต่อสิ่งเร้าได้ทันทีต่อไปนี้แปดสัปดาห์การฝึกสติหรือการรักษาควบคุม แต่เพิ่มระยะเวลาที่ส่งผลลบต่อไปนี้เป็นแรงกระตุ้นมากกว่า ความเข้มข้นเริ่มต้น มีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงภาวะซึมเศร้า( Cohen et al . , 2005 ; gillihan et al . , 2010 ) เหมือนกับ , Jackson et al . , 2003 ) พบว่าอารมณ์ซึมเศร้า ( น้อยกว่ารูปแบบลักษณะของการกระตุ้นในเปลือกสมองส่วนหน้าด้านซ้าย )มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มอารมณ์ภาพ แต่ไม่ได้ในช่วงหลังการนำเสนอการนำเสนอรูปภาพ ซึ่งสอดคล้องกับแนวคิดที่อารมณ์ต่อความเครียดรวมทั้งส่งผลลบ และการกระตุ้นทางสรีรวิทยาจะปรับตัวได้ ( ถึงจุด ) และต้องไม่ตกรอบ ( เมน , 2001 ; ประทีป & ซีเมิ่น , 1999 ) การกู้คืนอย่างรวดเร็วหลังจากแรงกดดันผ่านไปยังปรับ เป็น นาน ตื่นตัวและไม่กระทบสามารถ depleteทรัพยากรสัตว์น้ำและเพิ่มความเสี่ยงของภาวะซึมเศร้า ข้อมูลแนะนำให้เจริญสติการฝึกอบรมอาจออกแรงโดยผลที่เฉพาะเจาะจงกับหลักสูตรเวลาแนวนอน( chronometry ) มากกว่าการปราบปราม หรือ กระทือนัยของความเข้มหรือแอมปลิจูดการตอบสนองทางอารมณ์ ( Taylor et al . , 2011 )