Kopelowicz, Liberman, and Zarate (2

Kopelowicz, Liberman, and Zarate (2006) stated recently that the main skills
that should be trained in an SST program are: social perception, social information
processing, responding and sending skills, affiliation skills, instrumental role skills,
and behaviours governed by social norms. Following this recommendation, a novel
and brief cognitive-behavioural SST addressing the seven target behaviours
proposed was designed by our clinical research group (University of Barcelona and
General Hospital of Igualada, Spain) and tested in a sample of outpatients
suffering from schizophrenia or schizoaffective disorder (Rus-Calafell GutiérrezMaldonado,
Ortega-Bravo, Ribas-Sabaté, & Caqueo-Urízar, 2013). According to
this proposal, the program was divided into seven blocks, with two sessions
planned for each block. An introduction at the beginning session and a final
session were also included. Thus, the entire program consisted of sixteen sessions
(see table 2). A therapist’s manual (Rus-Calafell, 2009, unpublished manual) and
PowerPoint slides for every session were created. At the beginning of the program,
each subject also received a user manual that included both the slides and
activities between sessions. Additional graphic material, audio-visual material
(movie clips), and specific role-playing scripts were designed and created for the
training sessions. Each session was structured and consisted of a brief review of
the material presented during the last session, a brief discussion about the
between-sessions activity (if there had been any), a theoretical/didactic
presentation of the session material, and group-practice and individual exercises.
Due to the structure of the intervention, the learning of the skills was scaffolded:
First, the more basic skills were consolidated (e.g. facial emotion recognition and
social processing), and finally the more complex skills (such as maintaining
conversations) were achieved.
The results of the clinical trial corresponded to previous research that also
investigated the efficacy of this kind of training in outpatients (Granholm et al.,
2009; Horan et al., 2009; Roberts & Penn, 2009). It was applied in a group format
to provide the patients with opportunities to practice the newly learned skills with
other subjects. Results at post-treatment showed an improvement in the selfstatements
during social interactions, in the negative symptomatology and
negative psychopathology, and in quality of life regarding mental health.
Informants (mainly family members) reported a perceived positive change in terms
of social withdrawal and communication for those patients who benefitted from
SST. There was also a very positive effect of the treatment on the SST group
regarding subjects’ emotional and social cognition. The authors assume that the
treatment’s content, which was focused on social perception and social
attribution, resulted in a significant impact on these outcome measures, specifically
in the emotional self-regulation statements during social interactions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Kopelowicz, Liberman และ Zarate (2006) ที่ระบุไว้เมื่อเร็ว ๆ นี้ว่าทักษะหลัก
ที่ควรจะได้รับการฝึกฝนในโปรแกรม SST มีการรับรู้ทางสังคมข้อมูลทางสังคม
การประมวลผลการตอบสนองและการส่งทักษะทักษะความร่วมมือทักษะบทบาทสื่อ
และพฤติกรรมภายใต้บรรทัดฐานของสังคม . ตามคำแนะนำนี้เป็นนวนิยาย
สั้น SST ความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมการแก้ไขพฤติกรรมเป้าหมายที่เจ็ดและ
นำเสนอได้รับการออกแบบโดยกลุ่มวิจัยทางคลินิกของเรา (มหาวิทยาลัยบาร์เซโลนาและ
โรงพยาบาลทั่วไปของวาลาดา, สเปน) และผ่านการทดสอบในกลุ่มตัวอย่างของผู้ป่วยนอก
ทุกข์ทรมานจากอาการจิตเภทหรือโรค Schizoaffective (Rus-Calafell GutiérrezMaldonado,
Ortega-ไชโย Ribas-Sabatéและ Caqueo-ยูรีซาร์, 2013) ตามที่
ข้อเสนอนี้โปรแกรมที่ถูกแบ่งออกเป็นเจ็ดบล็อกที่มีสองช่วง
การวางแผนสำหรับแต่ละบล็อก ความรู้เบื้องต้นในเซสชั่นเริ่มต้นและสุดท้าย
เซสชั่นก็รวม ดังนั้นโปรแกรมทั้งหมดประกอบด้วยสิบหกประชุม
(ดูตารางที่ 2) คู่มือบำบัด (Rus-Calafell 2009 ที่ไม่ได้เผยแพร่ด้วยตนเอง) และ
ภาพนิ่ง PowerPoint สำหรับทุกครั้งที่ถูกสร้างขึ้น ในตอนต้นของโปรแกรม
แต่ละเรื่องยังได้รับคู่มือที่รวมทั้งภาพนิ่งและ
กิจกรรมระหว่างการประชุม เนื้อหาเพิ่มเติมกราฟิกวัสดุภาพและเสียง
(คลิปภาพยนตร์) และเฉพาะบทบาทการเล่นสคริปได้รับการออกแบบและสร้างขึ้นสำหรับ
การฝึกอบรม แต่ละเซสชั่นเป็นโครงสร้างและประกอบด้วยทบทวน
เนื้อหาที่นำเสนอในช่วงที่ผ่านมาการสนทนาสั้น ๆ เกี่ยวกับ
กิจกรรมระหว่างการประชุม (ถ้ามีการได้รับใด ๆ ) ซึ่งเป็นทฤษฎี / การสอน
การนำเสนอของวัสดุเซสชั่นและกลุ่มการปฏิบัติ . และการออกกำลังกายแต่ละ
เนื่องจากโครงสร้างของการแทรกแซงในการเรียนรู้ทักษะที่ถูก scaffolded:
First, ทักษะพื้นฐานมากขึ้นรวมอยู่ (เช่นการรับรู้อารมณ์ความรู้สึกผิวหน้าและ
การประมวลผลทางสังคม) และสุดท้ายทักษะที่ซับซ้อนมากขึ้น (เช่นการรักษา
การสนทนา) ก็ประสบความสำเร็จ.
ผลของการทดลองทางคลินิกตรงกับงานวิจัยก่อนหน้านี้ที่ยัง
ตรวจสอบประสิทธิภาพของชนิดของการฝึกอบรมในการนี้ผู้ป่วยนอก (Granholm, et al.,
2009; ราน et al, 2009;. โรเบิร์ตเพนน์และ 2009) มันถูกนำมาใช้ในรูปแบบกลุ่ม
เพื่อให้ผู้ป่วยที่มีโอกาสในการฝึกทักษะการเรียนรู้ใหม่กับ
วิชาอื่น ๆ ผลการค้นหาที่โพสต์การรักษาพบว่ามีการปรับปรุงใน selfstatements
ในระหว่างการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมในอาการเชิงลบและ
พยาธิวิทยาเชิงลบและคุณภาพชีวิตที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพจิต.
ข่าว (ส่วนใหญ่สมาชิกในครอบครัว) รายงานการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกที่รับรู้ในแง่
ของการถอนตัวทางสังคมและการสื่อสาร สำหรับผู้ป่วยที่ได้รับประโยชน์จาก
SST นอกจากนี้ยังมีผลกระทบในเชิงบวกมากของการรักษาในกลุ่ม SST
เกี่ยวกับวิชาความรู้ความเข้าใจอารมณ์และสังคม ผู้เขียนคิดว่า
เนื้อหาการรักษาซึ่งกำลังจดจ่ออยู่กับการรับรู้ทางสังคมและสังคม
ระบุแหล่งที่มาส่งผลให้เกิดผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับมาตรการผลเหล่านี้โดยเฉพาะ
ในงบการควบคุมตนเองอารมณ์ในระหว่างการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

kopelowicz ลีเบอร์แมน , และ , ซาราเต้ ( 2006 ) กล่าวว่า เมื่อเร็วๆ นี้ว่า ทักษะหลักที่ควรฝึกในโปรแกรม SST : การรับรู้ทางสังคม ข้อมูลทางสังคมการประมวลผล , การตอบสนองและส่งทักษะความสัมพันธ์ ทักษะ ทักษะบทบาทเครื่องมือและกลุ่มควบคุม โดยบรรทัดฐานทางสังคม ตามคำแนะนำนี้ นวนิยายสั้น และความรู้ความเข้าใจพฤติกรรม SST อยู่เจ็ดเป้าหมาย พฤติกรรมเสนอได้รับการออกแบบโดยการวิจัยทางคลินิกของเรากลุ่ม ( มหาวิทยาลัยบาร์เซโลนาและโรงพยาบาลทั่วไปใน Igualada สเปน ) และทดสอบในตัวอย่างของผู้ป่วยนอกทุกข์ทรมานจากโรคจิตเภทหรือโรค schizoaffective ( RUS ) rrezmaldonado กูติคาลาเฟล ,ออร์เตกา บราโว่ ดิ ริบาส sabat ) และ caqueo ur í n , 2013 ) ตามข้อเสนอนี้ โปรแกรมที่ถูกแบ่งออกเป็นเจ็ดบล็อก มี 2 ช่วงวางแผนสำหรับแต่ละบล็อก บทนำจุดเริ่มต้นและเซสชั่นครั้งสุดท้ายเซสชันถูกรวมอยู่ด้วย ดังนั้นโปรแกรมทั้งหมด จำนวน 16 ครั้ง( ดูตารางที่ 2 ) คู่มือบำบัด ( รัสคาลาเฟล , 2009 , คู่มือพิมพ์ ) และภาพนิ่ง PowerPoint สำหรับทุกเซสชันถูกสร้างขึ้น ที่จุดเริ่มต้นของโปรแกรมแต่ละเรื่องได้รับคู่มือผู้ใช้ที่รวมทั้งภาพนิ่งและกิจกรรมระหว่างเซสชัน วัสดุกราฟิกเพิ่มเติม โสตวัสดุ( คลิปภาพยนตร์ , สคริปต์ ) และบทบาทการเล่นที่เฉพาะเจาะจงได้รับการออกแบบและสร้างขึ้นสำหรับการฝึกอบรม แต่ละครั้งก็มี ประกอบด้วยบทสรุปทบทวนวัสดุที่นำเสนอในช่วงที่ผ่านมา การสนทนาสั้น ๆเกี่ยวกับระหว่างกิจกรรมบำบัด ( ถ้าเคยมีใด ๆ ) , ทฤษฎี / ประเภทการนำเสนอวัสดุ เซสชั่น และการปฏิบัติของกลุ่มและการออกกำลังกายแต่ละเนื่องจากโครงสร้างของการแทรกแซง , การเรียนรู้ของทักษะนั่งร้าน :แรก , ทักษะพื้นฐานเพิ่มเติมรวม ( เช่นใบหน้าและอารมณ์การรับรู้กระบวนการทางสังคม ) และในที่สุด ทักษะที่ซับซ้อนมากขึ้น ( เช่นการรักษาการสนทนา ) มีความผลของการทดลองทางคลินิกของงานวิจัยก่อนหน้านี้ที่ยังศึกษาประสิทธิภาพของชนิดของการฝึกอบรมในผู้ป่วยนอก แกรนโฮล์ม ( et al . ,2009 ; เว็บไซต์ et al . , 2009 ; โรเบิร์ต & เพนน์ , 2009 ) มันถูกใช้ในรูปแบบกลุ่มเพื่อให้ผู้ป่วยมีโอกาสที่จะฝึกเรียนรู้ทักษะใหม่วิชาอื่น ๆ ผลการ selfstatements แสดงการปรับปรุงในในระหว่างการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมในอาการซึมเศร้าและลบจิตที่เป็นลบ และคุณภาพชีวิตด้านสุขภาพจิตและสมาชิกส่วนใหญ่ในครอบครัว ) รายงานการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกในแง่การถอนทางสังคมและการสื่อสารสำหรับผู้ป่วยผู้ได้รับประโยชน์จากSST มียังเป็นบวกมาก ผลของการรักษาในกลุ่มหน้าเกี่ยวกับวิชาทางอารมณ์และสังคมความรู้ ผู้เขียนสันนิษฐานว่าเนื้อหาการรักษาซึ่งเน้นการรับรู้ทางสังคมและสังคมการอนุมานสาเหตุ ส่งผลให้เกิดผลกระทบต่อการวัดผลเหล่านี้ โดยเฉพาะในงบทางอารมณ์ในระหว่างการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม