We found similar difficulties when

We found similar difficulties when we interviewed four high school seniors
(ages 17–18) who had just completed a yearlong course in probability and statistics
(Biehler, 1997; Konold et al., 1997). During the course, the students had frequently
used medians (primarily in the context of box plot displays) as well as means to
make group comparisons. However, during a postcourse interview in which they
were free to use whatever methods of comparison seemed appropriate, they seldom
used medians or means for this purpose. Instead, they tended to compare the number
of cases in each group that had the same value on the dependent variable. For
example, to decide if males were taller than females, they might inspect the sample
for all individuals who were 6 feet tall and argue that males were taller because there
were more males than females of that height. In making these comparisons, students
typically did not attend to the overall number of individuals in the two groups (in
this case, to the overall number of males vs. females). Other researchers, including
Cobb (1999) and Watson and Moritz (1999), have reported students using this same
“slicing” technique over a range of different problems to compare two groups.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพบปัญหาที่คล้ายกันเมื่อเราสัมภาษณ์รุ่นพี่มัธยม 4(อายุ 17-18) ที่มีเสร็จหลักสูตร yearlong ในความน่าเป็นและสถิติ(Biehler, 1997 Konold และ al., 1997) ระหว่างหลักสูตร นักเรียนได้บ่อยครั้งใช้ medians (หลักในบริบทของกล่องแสดงพล็อต) เป็นวิธีการกลุ่มเปรียบเทียบได้ อย่างไรก็ตาม ในระหว่าง postcourse กับบทสัมภาษณ์ที่พวกเขามีอิสระที่จะใช้วิธีการเปรียบเทียบสิ่งที่เหมาะสม ดูเหมือนพวกเขาไม่ใคร่ใช้ medians หรือวิธีการสำหรับวัตถุประสงค์นี้ แทน พวกเขามีแนวโน้มการเปรียบเทียบจำนวนกรณีในแต่ละกลุ่มที่มีค่าเหมือนกันขึ้นอยู่กับตัวแปร สำหรับตัวอย่าง ตัดสินว่าชายสูงกว่าหญิง พวกเขาอาจตรวจสอบตัวอย่างสำหรับบุคคลที่มีความสูง 6 ฟุต และโต้เถียงว่า เพศชายมีความสูง ทั้งหมดเนื่องจากมีชายมากกว่าหญิงที่สูงกว่าได้ ในการเปรียบเทียบเหล่านี้ นักเรียนโดยทั่วไปไม่สนใจจำนวนบุคคลในกลุ่มสอง (ในภาพรวมกรณีนี้ จำนวนรวมของชายกับหญิง) นักวิจัยอื่น ๆ รวมคด (1999) และวัตสัน และริทซ์ (1999), มีรายงานนักเรียนที่ใช้เดียวกันนี้เทคนิคที่ "แบ่ง" ช่วงของปัญหาแตกต่างกันเพื่อเปรียบเทียบ 2 กลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราพบปัญหาที่คล้ายกันเมื่อเราสัมภาษณ์สี่โรงเรียนมัธยม
(อายุ 17-18) ที่เพิ่งเสร็จสิ้นการตั้งปีแน่นอนในความน่าจะเป็นและสถิติ
(Biehler,. 1997; Konold และคณะ, 1997) ในระหว่างการเรียนการสอนนักเรียนได้บ่อย
มีเดียที่ใช้ (ส่วนใหญ่ในบริบทของการแสดงพล็อตกล่อง) เช่นเดียวกับวิธีที่จะ
ทำการเปรียบเทียบกลุ่ม อย่างไรก็ตามในระหว่างการสัมภาษณ์ postcourse ที่พวกเขา
มีอิสระที่จะใช้สิ่งที่วิธีการของการเปรียบเทียบที่เหมาะสมดูเหมือนพวกเขาไม่ค่อย
ใช้มีเดียหรือวิธีการเพื่อการนี้ แต่พวกเขามีแนวโน้มที่จะเปรียบเทียบจำนวน
ผู้ป่วยในแต่ละกลุ่มที่มีค่าเดียวกันกับตัวแปรตาม สำหรับ
ตัวอย่างเช่นในการตัดสินใจว่าเพศหญิงสูงกว่าพวกเขาอาจจะตรวจสอบตัวอย่าง
สำหรับบุคคลทุกคนที่อยู่ 6 ฟุตและยืนยันว่าเพศสูงเพราะมี
เป็นเพศชายมากกว่าเพศหญิงความสูงที่ ในการเปรียบเทียบเหล่านี้นักเรียน
มักจะไม่ได้เข้าร่วมกับจำนวนรวมของประชาชนในทั้งสองกลุ่ม (ใน
กรณีนี้มีจำนวนโดยรวมของเพศชายกับเพศหญิง) นักวิจัยอื่น ๆ รวมทั้ง
คอบบ์ (1999) และวัตสันและมอริตซ์ (1999) มีนักเรียนรายงานเดียวกันนี้โดยใช้
"หั่น" เทคนิคในช่วงของปัญหาที่แตกต่างกันเพื่อเปรียบเทียบสองกลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพบว่าปัญหาที่คล้ายกันเมื่อเราได้สัมภาษณ์รุ่นพี่ม. 4
( อายุ 17 18 – ) ที่เพิ่งจบหลักสูตรระดับแนวหน้าในความน่าจะเป็นและสถิติ
( biehler , 1997 ; konold et al . , 1997 ) ในหลักสูตร นักเรียนมีบ่อย
ใช้มีเดีย ( หลักในบริบทของกล่องแปลงแสดง ) รวมทั้งวิธีการ

ทำให้การเปรียบเทียบในกลุ่ม อย่างไรก็ตามในระหว่างการสัมภาษณ์ที่พวกเขา postcourse
มีอิสระที่จะใช้วิธีอะไรก็ได้ที่เปรียบเทียบดูเหมาะสมพวกเขาไม่ใคร่
ใช้มีเดียหรือวิธีการเพื่อวัตถุประสงค์นี้ แทน พวกเขามีแนวโน้มที่จะเปรียบเทียบตัวเลข
กรณีในแต่ละกลุ่มที่มีค่าเดียวกันในตัวแปรตาม สำหรับ
ตัวอย่าง ที่จะตัดสินใจว่า ถ้าผู้ชายสูงกว่าผู้หญิง พวกเขาจะตรวจสอบตัวอย่าง
สำหรับบุคคลที่ถูก 6 ฟุตสูงและยืนยันว่าผู้ชายสูงเพราะมี
เป็นเพศชายมากกว่าเพศหญิง ที่ความสูง ในการเปรียบเทียบเหล่านี้ นักเรียน
โดยปกติจะไม่ได้เข้าร่วมกับจำนวนรวมของบุคคลในกลุ่มที่ 2 (
ในกรณีนี้จำนวนรวมของชายและหญิง ) นักวิจัยอื่น ๆรวมทั้ง
Cobb ( 1999 ) และ วัตสัน และ มอริตซ์ ( 1999 )มีรายงานว่า นักเรียนที่ใช้
" เดียวกันนี้หั่น " เทคนิคในช่วงของปัญหาที่แตกต่างกันเพื่อเปรียบเทียบสองกลุ่ม