เหตุการณ์ที่แสดงถึงความกตัญญูที่โดดเด่นในตอนนี้คือ ฉินเซียงเหลียง เลี้ยงดูพ่อแม่สามีในขณะที่สามีอ่านหนังสือและทำงานแทนทุกอย่างแม้สามีจะเดินทางไปสอบและเป็นใหญ่ที่นอกเมืองเป็นเวลานาน แต่ฉินเซียงเหลียงก็ปรนิบัติพ่อแม่อย่างดี ยอมอดข้าว ยอมเฉือนเนื้อตัวเองเพื่อให้แม่ยายได้กินซุปที่มีเนื้อ ดูแลจนกระทั่งพ่อแม่ตายไปเพราะความหิว
เหตุการณ์ต่อมาแสดงถึงหนี้บุญคุณที่แลกกับความถูกต้อง คือ นักฆ่าของเฉินซื่อเหม่ยที่ได้รับคำสั่งให้ไปฆ่าฉินเซียงเหลียงที่กำลังกลับบ้าน ขณะที่กำลังจะลงมือฆ่าฉินเซียงเหลียงได้ร้องขอชีวิตและเล่าความชั่วของเฉินซื่อเหม่ยให้นักฆ่าฟัง นักฆ่าคนนี้เป็นผู้มีคุณธรรมสูงจึงไปฆ่าฉินเซียงเหลียงแต่ก็ไม่สามารถเอาผิดเจ้านายที่มีบุญคุณได้จึงตัดสินใจฆ่าตัวตาย ในตอนนี้นักฆ่าต้องการตอบแทนบุญคุณแต่ไม่สามารถทำได้จึงยอมตาย
เหตุการณ์สำคัญที่แสดงถึงความสำคัญของความกตัญญูคือ ตอนที่ไทเฮาขัดขวางการประหารราชบุตรเขยของเปาบุ้นจิ้นอยู่ ไทเฮาหมดหนทางการขัดขวางจึงอ้างว่าเปาบุ้นจิ้นไม่สำนึกในบุญคุณของราชวงศ์ที่ได้มอบตำแหน่งให้ การที่ไทเฮาเอาบุญคุณมาอ้างนั้นแสดงว่าแม้ชนชั้นสูงก็เห็นว่าความกตัญญูหนี้บุญคุณเป็นสิ่งที่สำคัญต้องทดแทน