The movie is some four hours long a

The movie is some four hours long and every minute is devoted to either battle itself, or the planning and preparation for battle. Typical eve-of-battle romance is so far from the minds of the filmmakers that there is not a single woman in the cast.

The movie was made at great cost by Turner Pictures, which after releasing it theatrically through its New Line subsidiary will broadcast it on the TNT cable channel. It should really be seen on a large screen. The movie was shot on the actual locations, in Gettysburg National Park, and it deployed thousands of Civil War re-enactment buffs, in costumes authentic down to the last button, to reproduce the actions of the two sides on those three bloody days when 158,000 men went into battle and 43,000 were killed.

Of the several set pieces in the film, none is more harrowing than an early defense of a crucial wooded ridge by Union troops from Maine, under the command of Col. Joshua Lawrence Chamberlain (Jeff Daniels). His men control the heights, but are badly outnumbered and low on ammunition. Yet they repel repeated charges, taking deep casualties, in sequences so desperate, bloody and protracted that for once we sense the sheer physical exhaustion of combat, the combination of fear, fatigue and determination.

Much is made in the second half of the film of the fatal decision by Gen. Robert E. Lee (Martin Sheen) to send his Confederate troops into what became a suicidal attack across an open field toward entrenched and superior Union forces. The night before the first attack, his aide Longstreet (Tom Berenger) pleads with him to reconsider, but Lee seems seized by an almost mystical faith in his cause and his men. Inspired by him, they march joyfully into battle, many of them to certain death.

One of the film's best performances, as the Confederate Brig. Gen. Lewis Armistead, is by Richard Jordan. He has a long nighttime speech about death, delivered with deep feeling and tremendously effective, and it is his farewell as an actor: This was Jordan's last performance before he fell ill with a brain tumor and died in August.

In the film, he dies in glory, stabbing his hat through with his sword and raising it above his head, crying, "Virginians! Who will go with me?" and mounting a wall to be struck with fatal gunfire.

The film, written and directed by Ronald F. Maxwell, is made of countless vignettes, almost all of them informed by military strategy and considerations. We understand, step by step, what the objectives are on each side. We listen to intelligence briefings as the two armies discover they are closer to one another than they thought. In a time before aerial reconnaissance, we watch as the opposing generals seem to depend on a sixth sense, buttressed by fragmentary scouting reports, to intuit where the enemy is, and where he is moving.

And most of all, we experience the horrifying reality of battle itself. What Lee called on his men to do was walk a mile across open ground, in the face of withering fire, and engage Union troops who were fortified behind a stone wall. That they would do this - that they still had the will to fight when they got there - is evidence of the deep, almost fanatical conviction that both sides brought into the war.

Maxwell deserves credit for not hedging his bets. This is a film that Civil War buffs will find indispensable, even if others might find it interminable. I began watching with comparative indifference, and slowly got caught up in the majestic advance of the enterprise; by the end, I had a completely new idea of the reality of war in the 19th century, when battles still consisted largely of men engaging each other in hand-to-hand combat. And I understood the Civil War in a more immediate way than ever before.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนังบางสี่ชั่วโมงยาวและทุกนาทีคือทุ่มเทให้กับการต่อสู้ทั้งตัวเองหรือการวางแผนและการเตรียมความพร้อมสำหรับการต่อสู้ โดยทั่วไปวันของการต่อสู้ที่โรแมนติกเพื่อให้ห่างไกลจากใจของผู้สร้างภาพยนตร์ที่มีไม่ได้เป็นผู้หญิงคนเดียวในละคร. ภาพยนตร์ที่ถูกสร้างขึ้นมาในราคาที่ดีโดยภาพที่เทอร์เนอซึ่งหลังจากปล่อยมันหวาดระแวงผ่าน บริษัท ย่อยบรรทัดใหม่จะออกอากาศ บนสายเคเบิลช่องทีเอ็นที จริงๆมันควรจะมองเห็นได้บนหน้าจอขนาดใหญ่ ภาพยนตร์ที่ถูกยิงในสถานที่ที่เกิดขึ้นจริงใน Gettysburg อุทยานแห่งชาติและจะนำไปใช้ในพันของสงครามกลางเมืองชื่นชอบการตรากฎหมายใหม่ในเครื่องแต่งกายที่แท้จริงลงไปที่ปุ่มที่ผ่านมาในการทำซ้ำการกระทำของทั้งสองฝ่ายในบรรดาสามวันนองเลือดเมื่อ 158,000 คนเดินเข้าไปในการต่อสู้และ 43,000 คนถูกฆ่าตาย. ของหลายชิ้นชุดในภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่เป็นที่บาดใจมากไปกว่าการเริ่มต้นของการป้องกันสันป่าที่สำคัญจากกองทัพพันธมิตรจากเมนภายใต้คำสั่งของพโจชัวเรนซ์แชมเบอร์เลน (เจฟฟ์แดเนียลส์) . คนของเขาควบคุมความสูง แต่จะมีจำนวนไม่ดีและกระสุนต่ำ พวกเขาก็ยังขับไล่ค่าใช้จ่ายซ้ำการบาดเจ็บล้มตายลึกในลำดับจึงหมดหวังเลือดและยืดเยื้อว่าเมื่อเรารู้สึกอ่อนเพลียทางกายภาพที่แท้จริงของการต่อสู้การรวมกันของความกลัวเมื่อยล้าและความมุ่งมั่น. มากจะทำในช่วงครึ่งหลังของภาพยนตร์ของ การตัดสินใจที่ร้ายแรงโดยพลเอกโรเบิร์ตอีลี (มาร์ตินชีน) จะส่งกองกำลังพันธมิตรของเขาเป็นสิ่งที่กลายเป็นฆ่าตัวตายโจมตีข้ามทุ่งโล่งที่มีต่อกองกำลังพันธมิตรที่ยึดที่มั่นและดีกว่า คืนก่อนการโจมตีครั้งแรกที่ผู้ช่วยของเขาลองสตรี (ทอมเบเรนเจอร์) ขอร้องให้เขาพิจารณา แต่ลีดูเหมือนจะยึดโดยความเชื่อลึกลับเกือบในคดีของเขาและคนของเขา แรงบันดาลใจจากเขาที่พวกเขาเดินอย่างมีความสุขในการต่อสู้มากของพวกเขาไปสู่ความตายบางอย่าง. หนึ่งของการแสดงที่ดีที่สุดของหนังเรื่องนี้เป็นพันธมิตรคุมขัง พลเอกอาร์มิสเตลูอิสเป็นริชาร์ดจอร์แดน เขามีคำพูดในตอนกลางคืนมานานเกี่ยวกับความตายมาพร้อมกับความรู้สึกลึกและมีประสิทธิภาพอย่างมากและมันก็เป็นอำลาของเขาในฐานะนักแสดง:. นี้ผลการดำเนินงานที่ผ่านมาของจอร์แดนก่อนที่เขาจะล้มป่วยด้วยโรคเนื้องอกในสมองและเสียชีวิตในเดือนสิงหาคมในภาพยนตร์ที่เขาจะตายในพระสิริแทงหมวกของเขาด้วยดาบของเขาและยกมันเหนือหัวเขาร้องไห้ "เวอร์จิเนียใครจะไปกับผมได้ไหม" และการติดตั้งผนังที่จะตีด้วยปืนร้ายแรง. ภาพยนตร์เรื่องนี้เขียนบทและกำกับการแสดงโดยโรนัลด์เอฟแมกซ์เวลที่ทำจากสะเปะสะปะนับไม่ถ้วนเกือบทั้งหมดของพวกเขาได้รับแจ้งจากกลยุทธ์ทางทหารและการพิจารณา เราเข้าใจทีละขั้นตอนสิ่งที่มีวัตถุประสงค์ในแต่ละด้าน เรารับฟังการบรรยายปัญญาเป็นกองทัพทั้งสองฝ่ายพบว่าพวกเขามีความใกล้ชิดกับอีกคนหนึ่งกว่าที่พวกเขาคิดว่า ในช่วงเวลาก่อนที่จะลาดตระเวนทางอากาศที่เราดูเป็นนายพลของฝ่ายตรงข้ามดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับความรู้สึกที่หกยันรายงานหัวเราะเยาะเป็นชิ้นเป็นอันเพื่อตรัสรู้ที่ศัตรูอยู่และสถานที่ที่เขาจะย้าย. และส่วนใหญ่ของทั้งหมดที่เราได้สัมผัสกับความเป็นจริงที่น่ากลัว ของการต่อสู้ของตัวเอง สิ่งที่ลีเรียกร้องให้คนของเขาต้องทำคือเดินไมล์ทั่วพื้นดินที่เปิดในหน้าของการเกิดเพลิงไหม้รุนแรงและมีส่วนร่วมกองทัพพันธมิตรที่ได้รับการเสริมหลังกำแพงหิน ว่าพวกเขาจะทำเช่นนี้ - ที่พวกเขายังคงมีความประสงค์ที่จะต่อสู้เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่น - เป็นหลักฐานของความลึกความเชื่อมั่นคลั่งเกือบทุกอย่างที่ทั้งสองฝ่ายนำเข้ามาในสงคราม. แมกซ์เวลสมควรได้รับเครดิตไม่ป้องกันความเสี่ยงเดิมพันของเขา นี่คือภาพยนตร์ที่ชื่นชอบสงครามกลางเมืองจะพบที่ขาดไม่ได้แม้ว่าคนอื่นอาจพบว่ามันไม่มีที่สิ้นสุด ผมเริ่มดูเปรียบเทียบกับไม่แยแสและค่อยๆถูกจับได้ในล่วงหน้าคู่บารมีของวิสาหกิจนั้น โดยท้ายที่สุดผมมีความคิดใหม่ที่สมบูรณ์แบบของความเป็นจริงของสงครามในศตวรรษที่ 19 เมื่อการต่อสู้ยังคงประกอบด้วยส่วนใหญ่ของคนที่มีส่วนร่วมกันในมือที่จะต่อสู้มือ และผมเข้าใจสงครามกลางเมืองในทางทันทีมากขึ้นกว่าเดิม