While I fought desperately, I could

While I fought desperately, I couldn't help but begin to lose my composure and began to sob and wail.

I felt the magic power within me decrease ever steadily.

Meanwhile, I noticed one bright light.

In this wide room were six magic formations.

Yet, not a single demon has appeared for a while from around any of them.

Perhaps, there might possibly not be any more demons around the place where the magic formations are.


It's All-or-Nothing.

I used every spell at my disposal to break through the swarm of demons, and I launched myself onto the magic formation.


And at last, I had arrived at this room.

I had managed somehow to survive.


It was pure luck.

I could produce as much water from magic as I wanted.

I had a bit of food stored in my backpack.

Somehow I will recover my magic and escape from here.

And so I spent the rest of that day in thought.


The next day, I stepped on the metastasis magic formation.

And the destination point was a passage I was still unfamiliar with.

Apparently, being teleported to these random locations was a typical characteristic of the metastasis magic formation.


However there were no signs that there were people nearby.

I was doing the mapping by myself, in order to escape the labyrinth, I continued moving forward.

Though I had thought about waiting for a rescue effort, but there was the possibility that the rest of Paul-san's party had been wiped out as well.

I can say with confidence that the metastasis trap is a terrible thing.

I walk around the passageway, and discover 3 metastasis magic formations.

I make a mark on a nearby rock, and jump into the first one.

I metastasize to an unfamiliar passage.


I repeated this action several times.

If I don't do things this way, I won't be able to advance in this metastasis labyrinth.


While I try and be careful not to step on a trap, or any of the metastasis magic formations hidden in or by rocks, I advance ahead.

Have I managed to advance ahead, or have I ended up just going back? I just don't know.

I cannot seem to grasp where my current location is in this metastasis labyrinth.

My senses are unreliable.


Though I am uneasy, I must somehow keep on moving forward.

And I need to secure some new food supplies.

So I defeat a demon, eat its meat, and continue onwards.


How many times have I metastasized into a demon's den?

I fight desperately, and find similar magic formations where demons don't emerge from.


Then, I return.

To this same narrow room.


How many times have I repeated this I wonder?

Five times? Ten times?

The magic formation before my eyes always sends me to a different point.

However, I somehow always end up returning back here.


I became drained, mentally and physically.

As could be expected, I was tired.

My biological clock tells me about a month has now passed by.

And after a month of going around and around, there are no useful results.


The fights are not easy.

No, there is never an easy fight.

I receive many attacks, blood loss often causes my consciousness to dim.

How many times now have the demons begun to run into the magic formations to block themselves from my magic?

I began to think that these demons actually have brains after all.

In the end though, I cannot help but just waste my magic power breaking through their blockade.


I feel like I'm being cornered.

My joints ache.

I ate all the food already.

The demons here are tough and taste horrible too.

If I don't use detoxification magic when I am eating, my body health becomes poor.


I can feel my physical strength falling.

Only my magical power do I possess in excess.


I have no idea what will come next.

Will there be many more enemies?

Will there be more cleverly coordinated enemy attacks?

Will my magic be exhausted, and my limbs torn from my body and eaten by these demons?

Only good luck will allow me to avoid having to break through a group of demons just to end up back here, the next time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ผมสู้หมด ฉันไม่สามารถช่วยแต่เริ่มสูญเสียความสงบของฉัน และเริ่ม การ sob wail ฉันรู้สึกว่าอำนาจวิเศษภายในฉันลดเคยอย่างต่อเนื่อง ในขณะเดียวกัน ฉันสังเกตเห็นแสงสว่างหนึ่ง ในห้องนี้ได้ก่อตัววิเศษ 6 ยัง ไม่มีปีศาจได้ปรากฏหนึ่งจากสถานที่ของพวกเขา บางที อาจอาจไม่มีปีศาจใด ๆ เพิ่มเติมสถานที่กำลังก่อตัววิเศษ All-or-Nothing ได้ ผมใช้สะกดทุกที่ของฉันหักฝูงปีศาจ และผมเปิดตัวเองสู่การก่อตัววิเศษ และในที่สุด ฉันเพิ่งมาห้องนี้ ฉันได้จัดการอย่างใดเพื่อความอยู่รอด ก็โชคดีแท้ ฉันไม่สามารถผลิตมากน้ำมหัศจรรย์เท่าที่ต้องการ ผมมีของอาหารที่เก็บไว้ในกระเป๋าเป้ของฉัน อย่างใด ฉันจะกู้คืนฉันวิเศษและหลบหนีจากที่นี่ และดังนั้น ฉันใช้เวลาส่วนเหลือของวันนั้นในความคิด ในวันถัดไป ฉันเหยียบ metastasis วิเศษก่อ และจุดปลายทางคือ เส้นทางที่ผมยังไม่คุ้นเคยกับ เห็นได้ชัด การวาร์ปไปที่ตำแหน่งต่าง ๆ เหล่านี้มีลักษณะทั่วไปของ metastasis วิเศษก่อ อย่างไรก็ตาม มีสัญญาณไม่มีคนอยู่บริเวณใกล้เคียง ฉันได้ทำการแม็ป โดยตัวเอง การหลบหนีเขาวงกต ฉันยังคงก้าวไปข้างหน้า แม้ว่า ฉันมีความคิดเกี่ยวกับรอความช่วยเหลือพยายาม แต่มีความเป็นไปได้ที่เหลือของ Paul ซานมีการเช็ดออกด้วย ฉันสามารถพูด ด้วยความมั่นใจว่า metastasis คือ สิ่งที่น่ากลัว ฉันเดินไปรอบ ๆ ห้องพักแต่ละ และการค้นพบก่อตัววิเศษ metastasis 3 ผมทำเครื่องหมายบนหินใกล้เคียง และกระโดดเป็นหนึ่ง ผม metastasize กับเส้นทางคุ้นเคย ฉันซ้ำการดำเนินการนี้หลายครั้ง ถ้าฉันไม่ได้ทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยวิธีนี้ ฉันจะไม่สามารถก้าวหน้าในเขาวงกตนี้ metastasis ขณะพยายาม และระมัดระวังไม่ให้เหยียบกับดัก หรืออื่น ๆ ที่ metastasis วิเศษก่อตัวซ่อนไว้ใน หรือหิน ผมล่วงหน้าล่วงหน้า ฉันมีจัดการเพื่อก้าวไปข้างหน้า หรือฉันสิ้นสุดขึ้นเพียงแค่ไปกลับ เพียงอย่า ฉันไม่สามารถดูเหมือนจะเข้าใจที่ตำแหน่งปัจจุบันของฉันอยู่ในเขาวงกตนี้ metastasis ความรู้สึกของฉันไม่ได้ แม้ว่าฉันไม่สบายใจ ฉันต้องอย่างใดไว้ในก้าวไปข้างหน้า และต้องการเสบียงบางใหม่ ดังนั้นฉันเอาชนะปีศาจเป็น กินเนื้อ และดำเนินต่อไป กี่ครั้งที่ฉันมี metastasized เป็นเดนของปีศาจ ฉันต่อสู้หมด และคล้ายก่อตัววิเศษที่ปีศาจไม่เกิดขึ้นจากการค้นหา กลับแล้ว ห้องแคบนี้เหมือนกัน จำนวนครั้งที่มีฉันซ้ำนี้หวัง ห้าครั้งหรือไม่ ครั้งที่ 10 วิเศษก่อตัวก่อนตาจะส่งฉันไปจุดอื่น อย่างไรก็ตาม ฉันอย่างใดเสมอท้ายความกลับมาที่นี่ ฉันกลายเป็นระบายออก กาย และใจ อาจจะคาด ผมเบื่อ นาฬิกาชีวภาพของฉันบอกฉันเกี่ยวกับเดือนตอนนี้ผ่านไปโดยการ และหลังจากเดือนของไปรอบ ๆ และรอบ ๆ มีผลลัพธ์ที่เป็นประโยชน์ไม่ ต่อสู้ไม่ง่าย ไม่ มีไม่เคยต่อสู้ง่าย ฉันได้รับในการโจมตี สูญเสียเลือดมักจะทำให้สติของฉันหรี่ กี่ครั้งขณะนี้มีปีศาจเริ่มยุ่งก่อตัววิเศษบล็อกตัวเองจากเวทมนตร์ของฉัน ฉันเริ่มคิดว่า ปีศาจเหล่านี้จริง ๆ มีสมองหลังจากทั้งหมด ในสุด แม้ว่า ฉันไม่สามารถช่วย ได้เพียงเสียกำลังวิเศษผ่านการปิดล้อม ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังจะจนมุม รอยต่อของฉันปวด ฉันกินอาหารทั้งหมดแล้ว ปีศาจนี่จะเหนียว และรสชาติน่ากลัวเกินไป ถ้าไม่ใช้ความมหัศจรรย์เมื่อฉันกำลังกิน สุขภาพร่างกายจะไม่ดี ฉันสามารถรู้สึกความแข็งแรงทางกายภาพของฉันล้ม ความขลังของฉันทำเท่านั้นที่ฉันมีในส่วนที่เกิน ฉันมีความคิดว่าจะมาต่อไป จะมีศัตรูจำนวนมากเพิ่มเติม จะมีได้มากกว่าคำนึงร่วมโจมตีศัตรู จะมหัศจรรย์ของฉันจะหมด และแขนขาของฉันขาดจากร่างกายของฉัน และกิน โดยปีศาจเหล่านี้ โชคดีที่จะช่วยให้ฉันเพื่อหลีกเลี่ยงการแบ่งกลุ่มของปีศาจเพียงเพื่อท้ายกลับมาที่นี่ ครั้งต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่ฉันต่อสู้หมดผมไม่สามารถช่วย แต่เริ่มสูญเสียความสงบและเริ่มที่จะร้องไห้และครวญครางของฉัน. ผมรู้สึกว่าอำนาจวิเศษภายในฉันลดลงอย่างต่อเนื่องเลยทีเดียว. ขณะที่ผมสังเกตเห็นหนึ่งแสงจ้า. ในห้องกว้างนี้มีหกก่อมายากล . แต่ไม่ได้เป็นปีศาจเดียวได้ปรากฏตัวในขณะที่จากทั่ว ๆ ของพวกเขา. บางทีอาจอาจจะไม่สามารถที่ปีศาจอีกรอบสถานที่ที่ก่อมายากลมี. มันทั้งหมดหรือไม่มีอะไร. ผมใช้สะกดทุกที่ของฉัน การกำจัดจะฝ่าฝูงปีศาจและฉันเปิดตัวเองเข้าสู่การก่อมายากล. และที่สุดท้ายที่ผมได้มาถึงที่ห้องนี้. ฉันมีการจัดการอย่างใดที่จะอยู่รอด. มันเป็นโชคบริสุทธิ์. ฉันสามารถผลิตน้ำมากจากเวทมนตร์ ผมอยาก. ฉันมีบิตของอาหารที่เก็บไว้ในกระเป๋าเป้สะพายหลังของฉัน. อย่างใดฉันจะกู้คืนความมหัศจรรย์ของฉันและหนีออกมาจากที่นี่. และดังนั้นผมจึงใช้เวลาที่เหลือของวันนั้นในความคิด. วันรุ่งขึ้นฉันก้าวบนการแพร่กระจายการก่อมายากล. และ จุดปลายทางเป็นทางที่ฉันยังไม่คุ้นเคยกับ. เห็นได้ชัดว่าได้รับการเคลื่อนย้ายไปยังสถานที่สุ่มเหล่านี้เป็นลักษณะทั่วไปของการแพร่กระจายการก่อมายากล. อย่างไรก็ตามมีสัญญาณว่ามีคนที่ใกล้เคียง. ผมทำทำแผนที่ด้วยตัวเองใน เพื่อที่จะหนีเขาวงกต, ฉันยังคงก้าวไปข้างหน้า. แม้ว่าฉันมีความคิดเกี่ยวกับการรอคอยสำหรับความพยายามช่วยเหลือ แต่ก็มีความเป็นไปได้ว่าส่วนที่เหลือของพรรคพอลซานได้รับการเช็ดออกเช่นกัน. ฉันสามารถพูดด้วยความมั่นใจว่าการแพร่กระจาย กับดักเป็นสิ่งที่น่ากลัว. ฉันเดินไปรอบ ๆ ทางเดินและพบการก่อตัวมายากล 3 แพร่กระจาย. ฉันทำเครื่องหมายบนหินที่ใกล้เคียงและกระโดดลงไปในครั้งแรกหนึ่ง. ฉัน metastasize ไปทางที่ไม่คุ้นเคย. ฉันทำซ้ำการกระทำนี้หลายครั้ง. ถ้า ผมไม่ได้ทำสิ่งต่างๆด้วยวิธีนี้ผมจะไม่สามารถที่จะก้าวไปในเขาวงกตแพร่กระจายนี้. ในขณะที่ฉันพยายามจะระมัดระวังไม่ให้เหยียบกับดักหรือใด ๆ ของการก่อมายากลการแพร่กระจายที่ซ่อนอยู่ในหินหรือผมล่วงหน้า ไปข้างหน้า. ฉันมีการจัดการที่จะก้าวไปข้างหน้าหรือมีฉันสิ้นสุดที่เพิ่งจะกลับมา? ผมก็ไม่ทราบ. ฉันไม่สามารถดูเหมือนจะเข้าใจที่ตั้งปัจจุบันของฉันอยู่ในเขาวงกตแพร่กระจายนี้. ความรู้สึกของฉันที่ไม่น่าเชื่อถือ. แม้ว่าฉันไม่สบายใจฉันก็ต้องเก็บไว้ในการก้าวไปข้างหน้า. และฉันต้องการที่จะรักษาความปลอดภัยบางส่วนเสบียงอาหารใหม่ดังนั้นผมจึงเอาชนะปีศาจกินเนื้อของตนและดำเนินการต่อไป. เป็นต้นไปมีกี่ครั้งที่ฉันแพร่กระจายในถ้ำปีศาจ? ฉันต่อสู้หมดและพบการก่อตัวมายากลคล้ายปีศาจที่ไม่โผล่ออกมาจาก. แล้วฉันกลับ. การเดียวกันนี้ ห้องแคบ. มีกี่ครั้งที่ผมซ้ำนี้ฉันสงสัย? ห้าครั้ง? สิบครั้ง? การสร้างความมหัศจรรย์ก่อนที่ตาของฉันจะส่งฉันไปจุดที่แตกต่างกัน. แต่ฉันก็มักจะจบลงกลับมากลับมาที่นี่. ฉันกลายเป็นที่ระบายจิตใจและร่างกาย. ในฐานะที่เป็นอาจจะคาดว่าผมเหนื่อย. นาฬิกาชีวภาพของฉันบอกฉัน ประมาณหนึ่งเดือนผ่านไปในขณะนี้โดย. และหลังจากเดือนของการไปรอบ ๆ และรอบ ๆ ไม่มีผลประโยชน์. การต่อสู้ไม่ได้ง่าย. ไม่มีไม่เคยมีการต่อสู้ง่าย. ฉันได้รับการโจมตีจำนวนมากสูญเสียเลือดมักจะทำให้เกิดจิตสำนึกของฉัน เพื่อหรี่. กี่ครั้งขณะนี้ได้ปีศาจเริ่มที่จะวิ่งเข้ามาในการก่อความมหัศจรรย์ที่จะปิดกั้นตัวเองจากความมหัศจรรย์ของฉันได้อย่างไรผมเริ่มที่จะคิดว่าปีศาจเหล่านี้จริงมีสมองหลังจากทั้งหมด. ในท้ายที่สุดแม้ว่าฉันไม่สามารถช่วย แต่เพียงเสียเวทมนตร์ของฉัน อำนาจฝ่าการปิดล้อมของพวกเขา. ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังถูกต้อนเข้ามุม. ข้อต่อของฉันปวด. ฉันกินอาหารทุกอย่างที่มีอยู่แล้ว. ปีศาจที่นี่มีความยากและรสชาติที่น่ากลัวเกินไป. ถ้าฉันไม่ได้ใช้เวทมนตร์ล้างพิษเมื่อฉันกินของฉัน จะกลายเป็นสุขภาพร่างกายที่ไม่ดี. ฉันรู้สึกได้ว่ามีความแข็งแรงทางร่างกายของผมลดลง. เพียงพลังอำนาจวิเศษของฉันฉันจะมีในส่วนที่เกิน. ฉันมีความคิดว่าจะมาต่อไป. จะมีศัตรูมากมายเพิ่มเติมหรือไม่จะมีการประสานงานอย่างชาญฉลาดโจมตีศัตรูมากขึ้น? Will ของฉัน มายากลจะหมดและแขนขาของฉันฉีกออกมาจากร่างกายของฉันและกินโดยปีศาจเหล่านี้หรือไม่เท่านั้นโชคดีจะช่วยให้ฉันเพื่อหลีกเลี่ยงการตัดผ่านกลุ่มของปีศาจเพียงเพื่อให้จบลงด้วยการกลับมาที่นี่ในครั้งต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่ผมสู้เต็มที่ ผมไม่สามารถช่วย แต่เริ่มสูญเสียความสงบของฉันและเริ่มสะอึกสะอื้นคร่ำครวญ .

ผมรู้สึกว่าพลังเวทย์ในตัวฉันลดลงมาอย่างต่อเนื่อง

ซึ่งฉันก็เห็นแสงสว่าง

ห้องกว้างนี้มีหกการก่อตัวมายากล

ยังไม่มีปีศาจปรากฎตัวสักพัก จากรอบ ๆ ของพวกเขา

บางทีมันอาจจะไม่มีอีกต่อไปปีศาจรอบสถานที่ที่ก่อตัววิเศษ .


มันทั้งหมดหรือไม่มีอะไร

ผมใช้ทุกคาถาในการจัดการ ต้องฝ่าฝูงปีศาจ และเปิดตัวเองสู่การพัฒนาเวทมนตร์


และในที่สุด ฉันก็มาถึงห้อง

ฉันมีการจัดการอย่างใดที่จะอยู่รอด


มันคือโชคดีที่บริสุทธิ์

ผมสามารถผลิตน้ำมากจาก วิเศษ ตามที่ฉันต้องการ

ฉันมีบิตของอาหารที่เก็บไว้ในเป้ของฉัน

ผมจะหาย มายากล และหนีออกไปจากที่นี่

ผมใช้เวลาที่เหลือของวัน ในความคิด


วันถัดไป ฉันเหยียบไปมายากลก่อตัว

และจุดปลายทางคือทางผมยังไม่คุ้นเคยกับ

อย่างเห็นได้ชัดถูกเคลื่อนย้ายไปยังสถานที่ที่สุ่ม เหล่านี้เป็นลักษณะทั่วไปของการแพร่กระจายของเนื้อร้ายเวทย์ก่อตัว


แต่ไม่มีร่องรอยว่ามีคนอยู่ใกล้ๆ

ผมกำลังทำแผนที่ด้วยตัวเอง เพื่อที่จะหนีเขาวงกต , ฉันยังคงเดินหน้าต่อไป

ผมก็เคยคิดว่ารอให้ความพยายามช่วยเหลือแต่มันมีความเป็นไปได้ว่า ส่วนที่เหลือของพรรคพอลซานได้รับการเช็ดออกได้เป็นอย่างดี

ผมสามารถพูดด้วยความมั่นใจว่ามะเร็งแพร่กระจายกับดักเป็นสิ่งที่น่ากลัว

ผมเดินไปรอบ ๆทางเดินและค้นพบเวทมนตร์ 3 แพร่กระจาย formations

ผมทำเครื่องหมายบนหินที่อยู่ใกล้เคียง และกระโดดลงไปเป็นคนแรก

หนู metastasize ไปยังเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย


ฉันทำซ้ำการกระทำนี้หลายครั้ง

ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ฉันจะไม่สามารถล่วงหน้าในนี้ไปเขาวงกต


ขณะที่ฉันพยายามระวังไม่ให้เหยียบกับดักหรือใด ๆของการก่อตัวหรือลามวิเศษที่ซ่อนอยู่ในหิน ผมล่วงหน้าไปก่อน

ฉันจัดการเพื่อเลื่อนไปข้างหน้า หรือจะจบลงแค่กลับไป ? ฉันแค่ไม่รู้ว่า

ผมไม่สามารถดูเหมือนจะเข้าใจที่ตำแหน่งปัจจุบันของฉันอยู่ในนี้ไปเขาวงกต

ความรู้สึกไม่น่าเชื่อถือ


แต่ผมไม่สบายใจ ผมก็จะต้องก้าวต่อไปข้างหน้า

และผมต้องกลายเป็นเสบียงอาหารใหม่

ผมเอาชนะปีศาจกินเนื้อของมัน และเดินต่อไปข้างหน้าได้


มีกี่ครั้งที่ผมลามไปเป็นปีศาจของเดน ?

ผมสู้เต็มที่ และพบการก่อตัวเวทมนตร์ที่คล้ายกันที่ปีศาจไม่โผล่ออกมาจาก


งั้นฉันกลับ

ห้องแคบ ๆนี้เหมือนกัน


กี่ครั้งแล้วที่ฉันซ้ำ ฉันสงสัย

ห้าครั้ง สิบครั้ง

สร้างเมจิกก่อนที่ตาของฉันเสมอส่งฉันไปยังจุดที่แตกต่างกัน

แต่ฉันถึงกลับมาที่นี่


ผมก็ระบาย กาย และใจ

เป็นอาจจะคาดหวัง ผมเหนื่อย

นาฬิกาทางชีวภาพของฉันบอกฉันเกี่ยวกับเดือนผ่านไปตอนนี้โดย

และหลังจากเดือนของไปทั่วไม่มีผลลัพธ์ที่เป็นประโยชน์


ต่อสู้ไม่ง่าย

ไม่มีไม่เคยต่อสู้ง่าย

ผมรับการโจมตีมากมาย เสียเลือดบ่อยๆ ทำให้สติของฉันจะมัว

กี่ครั้งแล้วมีปีศาจเริ่มวิ่งเข้าสู่การก่อตัวเองจากเวทมนตร์วิเศษเพื่อบล็อกของฉัน

ผมก็เริ่มคิดว่าปีศาจเหล่านี้ มีมันสมอง หลังจากทั้งหมด

ในที่สุด แม้ว่าผมไม่สามารถช่วย แต่แค่ขยะของฉันพลังทำลายผ่านด่านของพวกเขา


ผมรู้สึกเหมือนผมกำลังถูกแกล้ง

ปวดข้อต่อของฉัน

ผมกินทุกอย่างแล้ว

ปีศาจที่นี่จะเหนียวและรสชาติเลวร้ายเกินไป

ถ้าไม่ใช้เวทมนตร์เมื่อฉันกินล้างพิษร่างกาย สุขภาพจะไม่ดี


ผมรู้สึกได้ว่าร่างกายของฉันกำลังลดลง

แค่พลังเวทย์ของฉันฉันมีในส่วนที่เกิน


ฉันมีความคิดที่ไม่มีสิ่งที่จะมาต่อไป

มีอีกหลายศัตรู ?

จะมีมากขึ้นอย่างชาญฉลาดเพื่อโจมตีศัตรู

จะวิเศษจะเหนื่อยและแขนขาขาดจากร่างกายของฉันและกินโดยปีศาจเหล่านี้

แต่โชคดีจะช่วยให้ฉันเพื่อหลีกเลี่ยงการทำลายผ่านกลุ่มปีศาจเพิ่งจบกลับมา ต่อไป