Clostridium difficile infection (CDI

Clostridium difficile infection (CDI) is a gastrointestinal
disease believed to be causally related to perturbations to
the intestinal microbiota [1]. The term microbiota refers
to the community of microorganisms that inhabit
a particular region of the body [2]. In the human gut,
there are
300–500 species of microorganisms (intestinal
microbiota), with roughly 10
12
bacterial cells per
gram of stool [3]. These organisms aid in several functions,
including digestion of complex carbohydrates,
energy storage, immune functions, and protection
against invasion by pathogens [3]. Existing evidence
shows that certain classes of antimicrobials have profound
effects on the intestinal microbiota [4]. The
widely accepted model for C. difficile pathogenesis is that
the use of broad spectrum antimicrobials alters the
balance of the intestinal microbiota, allowing pathogenic
strains of C. difficile to infect the intestine [1–3].
Primary episodes of CDI are treated with metronidazole
or vancomycin after cessation of the antibiotic
believed to be related to the infection [4], and up to 35%
of patients treated experience a recurrence of symptoms
after initial improvement [5, 6]. Up to 65% of these
patients develop a chronic recurrent pattern of disease
(recurrent CDI) [1, 5]. Recurrent CDI is typically treated
using a tapered (31% recurrence rate) or pulsed
(14% recurrence rate) regimen of metronidazole or
vancomycin [4, 5]. Given the poor treatment outcomes
for CDI, especially recurrent CDI, it is not surprising
that investigation of treatment alternatives has contin
ued over several decades [2, 4, 7–9].
One potential alternative to standard therapy is the use
of indigenous intestinal microorganisms from a healthy
donor (via infusion of a liquid suspension of stool) to
restore the intestinal microbiota of a diseased individual.
First documented in humans in 1958 [10], fecal bacter-
iotherapy, also called intestinal microbiota transplantation
(IMT), may be a useful treatment for CDI
through restoration of the intestinal microbiota [5].

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การติดเชื้อ Clostridium ดิฟจึง ไซล์ ( CDI ) คือ โรคทางเดินอาหาร
เชื่อว่าจะเกี่ยวข้องกับตามลำพังได้ในลำไส้ไมโครไบโ ้า

[ 1 ] ระยะไมโครไบโ ้าหมายถึง
เพื่อชุมชนของจุลินทรีย์ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เฉพาะของร่างกาย
[ 2 ] ในลำไส้ของมนุษย์ ,
มี
300 – 500 ชนิดของจุลินทรีย์ ( ลำไส้
ไมโครไบโ ้า ) มีประมาณ 10
12 เซลล์แบคทีเรียต่อ

กรัมของแป้น [ 3 ] สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ช่วยในการทำงานหลาย
รวมถึงการย่อยซับซ้อน carbohydrates
พลังงานกระเป๋า , ฟังก์ชันภูมิคุ้มกันและการต่อต้านการรุกรานจากเชื้อโรค
[ 3 ] หลักฐานที่มีอยู่แสดงให้เห็นว่าการเรียนบางอย่างของยา

ได้ผลลึกซึ้งในลำไส้ไมโครไบโ ้า [ 4 ]
ยอมรับรูปแบบ C จึงเกิดเป็น
DIF ไซล์การใช้ยาต้านจุลชีพที่กว้างสเปกตรัมเปลี่ยนแปลง
สมดุลของไมโครไบโ ้าในลำไส้ให้สายพันธุ์เชื้อโรค
C . ดิฟจึง ไซล์จะติดเชื้อในลำไส้ [ 1 – 3 ] .
ประถมตอนของ CDI จะได้รับการรักษาด้วยยาเมโทรนิดาโซล
หรือได้หลังจากหยุดยาปฏิชีวนะ
เชื่อว่าจะเกี่ยวข้องกับการติดเชื้อ [ 4 ] และ ถึง 35% ของผู้ป่วยรักษาซ้ำอีก

ประสบการณ์ของอาการหลังจากการเริ่มต้น [ 5 , 6 ] ถึง 65% ของผู้ป่วยเหล่านี้
พัฒนารูปแบบเรื้อรังของโรคกลับเป็นซ้ำ ( recurrent CDI )
1 [ 5 ] กำเริบ CDI เป็นโดยทั่วไปถือว่า
ใช้เรียว ( 31% อัตราการเกิดพัลส์
( 14% ) หรืออัตราการเกิด ) ระบบการปกครองของโซลได้หรือ
[ 4 , 5 ] ได้รับการรักษาจนผล
สำหรับ CDI , โดยเฉพาะอย่างยิ่งกำเริบ CDI , ไม่น่าแปลกใจ
สืบสวนของทางเลือกการรักษามี Contin
ued กว่าหลายทศวรรษ [ 2 , 4 , 7 และ 9 ] .
หนึ่งที่มีศักยภาพทางเลือกการรักษามาตรฐานการใช้จุลินทรีย์ในลำไส้
พื้นเมืองจากผู้บริจาคมีสุขภาพดี
( ผ่านแบบชั่วคราวของอุจจาระเหลว )
เรียกคืนไมโครไบโ ้าในลำไส้ของบุคคลที่ติดเชื้อ .
บันทึกไว้ครั้งแรกในมนุษย์ในปี 1958 [ 10 ] bacter -
iotherapy อุจจาระ ,เรียกว่าลำไส้ไมโครไบโ ้า :
( ก้าวหน้า ) อาจเป็นประโยชน์สำหรับการรักษา CDI
ผ่านการบูรณะของลำไส้ไมโครไบโ ้า [ 5 ]