I’va probably bored you with my lon

I’va probably bored you with my long description of our house, but I still think yoy should know where I’va ended up;hom Iended up here is something you’ll work out from my next letters.
But first, let me continue my story, because, as you know, I hadn’t finished. After we arrived at 263 Prinsengracht, Miep quickly led us through the long passage and up the wooden staircase to the next floor and into the Annexe She shut door behind us, leaving us alone. Margot had arrived much earlier on her bike and was waiting for us.
Our living-room and all the other rooms were so full of stuff that I can’t find the words to describe it. All the cardboard boxes that had been sant to the office in the last few months were piled on the floors and beds. The small room was filled from floor to ceiling with linen. If we wanted to sleep in properly made beds that night, we had to get going and tidy up thenmess. Mother and Margot were unable to move a muscle. They lay down on their bare mattresses, tired, miseradle and I don’t know what else. But Father and I, the two cleaner-uppers in the family, started in right away.
All day long we unpacked boxes, filled cupdoards, hammered nails and tidied up the mess, until we fell exhausted into our clean deds at night. We hadn’t eaten a hot meal all day, dut we didn’t care; Mother and Margot were too tired and keyed up to eat, and Father and I were too busy.
Tuesday morning we starning where we left off the night defore. But and Miep went shopping with our ration coupons, Father worked on our dlack-out screens, we serubbed the kitchen tloor, and were, and were once again busy from morning to night. Until Wednesday, I didn’t have a chance to think about the enormous change in my life. Then for the first time since our arrival in the Secret Annexe, I found a moment to tell you all about it and to realize what had happened to me and what wsa yet to happen.

Father, Mother and Margot still con’t get used to the chiming of the Westertoren clock, which tells us the time every quarter of an hour. Not me, I liked it from the start; it sounds so reassuring, especially at night. You no doubt want to hear whatn I think of deing in hiding. Well, I can say is that I don’t really know yet. I don’t think I’ll ever feel at home in this house, but that don’t mean I hate it. It’s more like being on holiday in some strange pension. Kind of an odd way to look at life in hiding, but thiat’s how things are.The Annexe is an ideal place to hide in. It may be damp and lopsides, but ther’s probably not a more comfortable hiding place in all of Amsterdam. No, in all of Holland.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

I'va คงเบื่อคุณกับคำอธิบายของฉันยาวของบ้าน แต่ฉันยังคิดว่า yoy ควรทราบที่ I'va สิ้นสุด หอม Iended ที่นี่เป็นสิ่งที่คุณจะทำงานออกจากของฉันถัดไปตัวอักษร.
แต่ก่อน ผมต่อเรื่องราว เนื่องจาก ว่า ฉันไม่ได้เสร็จ หลังจากที่เรามาถึงที่ 263 Prinsengracht Miep นำเราผ่านยาว ๆ อย่างรวดเร็ว และค่าทางไม้พื้นถัดไป และ เป็นแอนเน็กซ์เธอปิดประตูหลังเรา จากเราคนเดียว มาร์ก็อทถึงมากก่อนหน้านี้บนจักรยานของเธอ และไม่รอเรา
ห้องนั่งเล่นของเราและทั้งหมดห้องอื่น ๆ ได้เต็มของสิ่งที่ฉันไม่สามารถหาคำอธิบายมัน กล่องกระดาษแข็งทั้งหมดที่เคยลีโอไปยังสำนักงานในไม่กี่เดือน อยู่ชั้นบนชั้นและเตียง ห้องพักขนาดเล็กมีการกรอกข้อมูลจากพื้นถึงเพดานด้วยผ้า ถ้าเราอยากจะนอนในเตียงทำอย่างคืนนั้น เราได้รับไป และตอนที่ไปค่า thenmess แม่และมาร์ก็อทไม่สามารถย้ายกล้าม พวกเขาวางบนพวกเขาเปลือยนอน เหนื่อย miseradle และไม่ทราบว่าอะไร แต่พ่อและฉัน ฝุ่น-uppers สองในครอบครัว การเริ่มต้นในทันที
ตลอดวันเราแยกกล่อง กรอกข้อมูล cupdoards เล็บมือ และ tidied ระเบียบ จนเราตกเหนื่อยเข้า deds ของเราสะอาดในเวลากลางคืน เราไม่ได้กินอาหารร้อนตลอดทั้งวัน เราไม่ได้ดูแล บิลพัสดุ์ แม่มาร์ก็อทถูกเกินไปเหนื่อย และ keyed ค่ากิน และพ่อและฉันก็ไม่
วันอังคารเช้าเรา starning งาน defore คืน แต่ และ Miep ไปช้อปปิ้งกับคูปองอาหารของเรา พ่อทำงานบนหน้าจอของเราออก dlack เรา serubbed tloor ครัว ได้ และครั้งไม่ว่างตั้งแต่เช้ากับกลางคืน จนถึงวันพุธ ผมไม่มีโอกาสที่จะคิดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวงในชีวิต แล้ว ครั้งแรกตั้งแต่เดินทางในแอนเน็กซ์ลับ พบครู่จะบอกคุณทั้งหมด เกี่ยวกับมัน และตระหนักว่าได้เกิดอะไรขึ้นกับฉันและสิ่ง wsa ยังเกิดขึ้น

บิดา มารดา และมาร์ก็อท con't ยังคงได้ใช้ chiming ของ Westertoren นาฬิกา การบอกเวลาทุกไตรมาสของชั่วโมงการ ไม่ฉัน ฉันชอบมันตั้งแต่เริ่มต้น เสียงเพื่อแข่งขันต่ออายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลากลางคืน คุณมีข้อสงสัยต้องฟัง whatn คิดของ deing ในการซ่อน ดี สามารถพูดได้ว่า จริง ๆ ยังไม่รู้ ไม่คิดจะเคยรู้สึกว่าที่บ้านในบ้าน แต่ไม่หมายความ เกลียดชังมัน มันเป็นเหมือนกำลังในวันหยุดในบางเพนชั่นแปลก ชนิดของวิธีการแปลกที่ชีวิตในซ่อน แต่ thiat ของกิจกรรมอย่างไรแอนเน็กซ์ต้องซ่อนในนั้น มันอาจจะชื้นและ lopsides แต่เธอคงไม่ได้ของซ่อนสาบในอัมสเตอร์ดัม ในฮอลแลนด์ ไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

I'va อาจจะเบื่อคุณมีคำอธิบายยาวของบ้านเรา แต่ผมยังคิดว่าควรรู้ก่อนที่ I'va สิ้นสุด; หอม Iended ขึ้นที่นี่เป็นสิ่งที่คุณจะทำงานออกจากตัวอักษรต่อไปของฉัน
แต่แรกให้ฉันยังคง เรื่องราวของฉันเพราะที่คุณรู้ว่าผมไม่ได้ดำเนินการเสร็จสิ้น หลังจากที่เรามาถึงที่ 263 Prinsengracht, Miep ได้อย่างรวดเร็วนำเราผ่านทางเดินที่ยาวและขึ้นบันไดไม้ที่ชั้นถัดไปและในภาคผนวกเธอปิดประตูหลังเราออกจากเราคนเดียว มาร์กอทมามากก่อนหน้านี้เกี่ยวกับจักรยานของเธอและได้รับการรอให้เรา
ห้องนั่งเล่นของเราและทุกห้องอื่น ๆ เขาจึงเต็มไปด้วยสิ่งที่ฉันไม่สามารถหาคำที่จะอธิบายมัน ทั้งหมดกล่องกระดาษแข็งที่ได้รับการ Sant ไปที่สำนักงานในไม่กี่เดือนที่ผ่านมาได้รับการซ้อนชั้นบนและเตียง ห้องเล็ก ๆ ที่เต็มไปจากพื้นถึงเพดานด้วยผ้าลินิน ถ้าเราต้องการที่จะนอนในเตียงที่ทำอย่างถูกต้องในคืนนั้นเราได้รับไปและเป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้น thenmess แม่และมาร์กอทก็ไม่สามารถที่จะย้ายกล้ามเนื้อ พวกเขาล้มตัวลงนอนบนที่นอนเปลือยของพวกเขาเหนื่อย miseradle และผมไม่ทราบว่าสิ่งที่อื่น แต่พระบิดาและฉันทั้งสองส่วนบนของรองเท้า-ทำความสะอาดในครอบครัวเริ่มต้นในทันที
ตลอดทั้งวันเราห่อกล่อง cupdoards เต็มไปด้วยตะปูตอกและ tidied ระเบียบจนกว่าเราจะลดลงหมดลงใน deds สะอาดของเราในเวลากลางคืน เราไม่ได้กินอาหารร้อนทุกวัน DUT เราไม่ได้ดูแล; แม่และมาร์กอทเหนื่อยเกินไปและคีย์ขึ้นไปเสวยและพ่อและผมยุ่ง
เช้าวันอังคารที่เรา starning ที่เราออกมา defore คืน แต่ Miep และไปช้อปปิ้งที่มีคูปองปันส่วนของเราพ่อทำงานบนหน้าจอ dlack ออกของเราเรา serubbed tloor ห้องครัวและได้และเป็นอีกครั้งหนึ่งที่ยุ่งตั้งแต่เช้าจรดค่ำ จนกว่าจะถึงวันพุธที่ฉันไม่ได้มีโอกาสที่จะคิดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในชีวิตของฉัน จากนั้นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่การมาถึงของเราในภาคผนวกลับผมพบว่าช่วงเวลาที่จะบอกคุณทุกอย่างเกี่ยวกับมันและตระหนักถึงสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับผมและสิ่งที่ WSA ยังไม่ได้เกิดขึ้นพ่อแม่และมาร์กอทยังคง con't รับใช้ การตีระฆังของนาฬิกา Westertoren ซึ่งจะบอกเราได้ตลอดเวลาสี่ของชั่วโมงทุก ไม่ฉันฉันชอบมันตั้งแต่เริ่มต้น; มันเสียงมั่นใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลากลางคืน คุณไม่มีข้อสงสัยต้องการจะได้ยิน whatn ผมคิดว่า Deing ซ่อนตัวอยู่ใน ดีฉันสามารถพูดได้ก็คือผมไม่ทราบจริงๆยัง ฉันไม่คิดว่าฉันเคยจะรู้สึกเหมือนอยู่บ้านในบ้านนี้ แต่ที่ไม่ได้หมายความว่าฉันเกลียดมัน มันเหมือนเป็นวันหยุดในบางบำนาญแปลก ชนิดของวิธีที่แปลกที่จะมองไปที่การใช้ชีวิตในที่หลบซ่อนตัว แต่ thiat ว่าสิ่ง are.The ภาคผนวกเป็นสถานที่ที่เหมาะที่จะซ่อนมามันอาจจะชื้นและ lopsides แต่การมีอาจจะไม่ใช่สถานที่หลบซ่อนตัวอยู่ที่สะดวกสบายมากขึ้นในทุกอัมสเตอร์ดัม ไม่มีในทุกฮอลแลนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

i'va อาจจะเบื่อคุณ ด้วยรายละเอียดที่ยาวนานของบ้านเรา แต่ผมก็ยังคิดว่ายังควรรู้ว่า i'va สิ้นสุด ; หอม iended ที่นี่เป็นสิ่งที่คุณจะทำงานออกมาจากตัวอักษรถัดไปของฉัน .
แต่แรก ขอต่อเรื่องของผม เพราะอย่างที่คุณรู้ , ผมยังไม่เสร็จ หลังจากที่พวกเรามาถึง prinsengracht 263 ,miep ได้อย่างรวดเร็ว ทำให้เราผ่านทางเดินยาวและขึ้นบันไดไม้ไปชั้นถัดไป และในภาคผนวกเธอปิดประตูด้านหลังเรา ทิ้งเราไว้คนเดียว มาร์โก ได้เดินทางมาถึงก่อนหน้านี้บนจักรยานของเธอ และกำลังรอเราอยู่
ห้องนั่งเล่นของเราและทุก ๆห้องก็เต็มไปด้วยเรื่องที่ฉันไม่สามารถหาคำมาอธิบายได้ทุกกล่องกระดาษแข็งที่ได้รับซานกับสำนักงานในไม่กี่เดือนที่กองบนพื้น และเตียง ห้องขนาดเล็กอยู่เต็ม จากพื้นถึงเพดานด้วยผ้าลินิน ถ้าเราต้องการที่จะนอนในเตียงอย่างถูกต้อง ทำให้คืนนั้นเราต้องไปแต่งตัวให้เรียบร้อย thenmess . แม่ และ มาร์โก ไม่สามารถเคลื่อนไหวกล้ามเนื้อ เขานอนลงบนที่นอนของพวกเขาเปลือย เหนื่อยmiseradle และไม่รู้ว่าอะไร แต่พ่อและแม่ สองทำความสะอาดรองเท้ารองเท้าในครอบครัว เริ่มทันที
ทั้งวันเราแกะกล่องเต็ม cupdoards hammered เล็บและทำความสะอาดโรงอาหาร จนเราล้มหมดแรงใน deds ของเราสะอาดตอนกลางคืน เราไม่ได้กินอาหารที่ร้อนตลอดวัน ในการสั่งซื้อ เราไม่ได้ดูแล ; แม่และมาร์โก ก็เหนื่อยและเครียดกินและพ่อผมก็ไม่ว่าง
เช้าวันอังคารเรา starning ที่เราซ้ายปิดคืนตัดไม้ทำลายป่า . แต่ miep ไปซื้อของกับคูปองอาหารของเรา พ่อทำงานใน dlack ออกมาหน้าจอ เรา serubbed ที่ tloor , ห้องครัว และ และเป็นอีกครั้งที่ยุ่งตั้งแต่เช้าถึงกลางคืน จนถึงวันพุธ ผมไม่มีโอกาสที่จะคิดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงในชีวิตของฉันแล้วตั้งแต่ครั้งแรกที่เดินทางมาถึงในภาคผนวกลับ ผมพบว่าเวลาที่จะบอกคุณเกี่ยวกับมันและตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมและสิ่งที่ตัวแทนยังเกิดขึ้น

พ่อ แม่ และ มาร์โก ยังคงคอน ไม่ชินกับการตีระฆังของนาฬิกา westertoren ซึ่งบอกเวลาทุก ไตรมาสของชั่วโมง ไม่ ผมชอบมันตั้งแต่ต้น มันฟังดูไม่น่าเชื่อถือโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลากลางคืนคุณจะไม่มีข้อสงสัยต้องการได้ยิน whatn ฉันคิดว่า deing ซ่อน ฉันสามารถพูดได้คือ ผมยังไม่รู้จักเลย ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะรู้สึกที่บ้านในบ้านหลังนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่า ผมเกลียดมัน มันเหมือนอยู่ในวันหยุดในบางแปลก Pension ชนิดของวิธีแปลกๆ เพื่อดูชีวิตหลบๆ ซ่อนๆ แต่ thiat คือสิ่งที่ถูก . ภาคผนวก เป็นสถานที่ที่ดีในการซ่อนตัว มันอาจจะชื้นและ lopsides ,แต่เธออาจจะไม่ได้สะดวกสบายมากขึ้นสถานที่หลบซ่อนอยู่ในทั้งหมดของอัมสเตอร์ดัม ไม่ ในฮอลแลนด์