Human Resource DevelopmentThe origi

Human Resource Development
The origin of HRD was suggested to have started in the USA during the advent of the Industrial Revolution in 1800s. But some writers argued that the roots of HRD emerged in 1913 when Ford Motor started training its workers to produce mass production in the assembly line. However, a significant historical event was suggested during the outbreak of World War Two in the 1940’s as it was during this period that workers were trained to produce warships, machinery, and other military equipments and armaments (Desimone, Werner and Harris, 2002). Unlike Desimone et al (2002), Blake (1995) argued that HRD could have started a century later, in the early 1930s and its roots emerged from the concept of organization development (OD). On the other hand, Stead and Lee (1996) contested that the historical starting point of HRD was during the 1950s and 1960s when theories on employees’ developmental process was popularised and published by organizational psychologists such as Argyris (1957), McGregor (1960), Likert (1961) and Herzberg (1959). Hence, Stead and Lee (1996) believed that the development of human resources in an organization far encompasses merely ‘training’ but also motivation and development as suggested by organisational psychologists (Blake, 1995). This was supported by other writers, for instance, Desimone et al (2002) said that during 1960s and 1970s, professional trainers realised that their role extended far beyond classroom training and they were also begun to be required to coach and counsel employees. Realising, this extended role, Nadler introduced the term HRD in 1970s and it was placed under the big structure of human resources with the function of selection and development of employees under the term HRD (Blake, 1995). Subsequently, in early 1980s, the term HRD was approved by the American Society for Training and Development (ASTD) because they believed that training and development competencies expanded to include interpersonal skills such as coaching, group process facilitation and problem solving. And by then, organizations realised that human resources are important assets and emphasis was placed in investing in training and education for performance improvement to increase productivity and business success (Desimone et al, 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์The origin of HRD was suggested to have started in the USA during the advent of the Industrial Revolution in 1800s. But some writers argued that the roots of HRD emerged in 1913 when Ford Motor started training its workers to produce mass production in the assembly line. However, a significant historical event was suggested during the outbreak of World War Two in the 1940’s as it was during this period that workers were trained to produce warships, machinery, and other military equipments and armaments (Desimone, Werner and Harris, 2002). Unlike Desimone et al (2002), Blake (1995) argued that HRD could have started a century later, in the early 1930s and its roots emerged from the concept of organization development (OD). On the other hand, Stead and Lee (1996) contested that the historical starting point of HRD was during the 1950s and 1960s when theories on employees’ developmental process was popularised and published by organizational psychologists such as Argyris (1957), McGregor (1960), Likert (1961) and Herzberg (1959). Hence, Stead and Lee (1996) believed that the development of human resources in an organization far encompasses merely ‘training’ but also motivation and development as suggested by organisational psychologists (Blake, 1995). This was supported by other writers, for instance, Desimone et al (2002) said that during 1960s and 1970s, professional trainers realised that their role extended far beyond classroom training and they were also begun to be required to coach and counsel employees. Realising, this extended role, Nadler introduced the term HRD in 1970s and it was placed under the big structure of human resources with the function of selection and development of employees under the term HRD (Blake, 1995). Subsequently, in early 1980s, the term HRD was approved by the American Society for Training and Development (ASTD) because they believed that training and development competencies expanded to include interpersonal skills such as coaching, group process facilitation and problem solving. And by then, organizations realised that human resources are important assets and emphasis was placed in investing in training and education for performance improvement to increase productivity and business success (Desimone et al, 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่มาของการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ได้รับการแนะนำให้ได้เริ่มต้นในประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงการถือกำเนิดของการปฏิวัติอุตสาหกรรมในปี 1800
แต่นักเขียนบางคนแย้งว่ารากของการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์โผล่ออกมาในปี 1913 เมื่ออร์ดมอเตอร์เริ่มต้นการฝึกอบรมแรงงานในการผลิตการผลิตจำนวนมากในสายการประกอบ แต่เป็นเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญได้รับการแนะนำในช่วงการระบาดของสงครามโลกสองในปี 1940 ในขณะที่มันเป็นช่วงเวลาที่คนงานได้รับการฝึกฝนในการผลิตเรือรบเครื่องจักรและอุปกรณ์ทางทหารอื่น ๆ และมวลชน (Desimone เวอร์เนอร์และแฮร์ริส, 2002) ซึ่งแตกต่างจาก Desimone, et al (2002), เบลค (1995) แย้งว่าการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์จะได้เริ่มต้นศตวรรษต่อมาในช่วงทศวรรษที่ 1930 และต้นรากของมันโผล่ออกมาจากแนวคิดของการพัฒนาองค์กร (OD) ในทางตรงกันข้าม, ตัวแทนและลี (1996) เข้าร่วมแข่งขันว่าจุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์ของการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในช่วงปี 1950 และ 1960 เมื่อทฤษฎีเกี่ยวกับพนักงานกระบวนการพัฒนาเป็นที่นิยมและเผยแพร่โดยนักจิตวิทยาองค์กรเช่น Argyris (1957), เกรเกอร์ (1960) , Likert (1961) และ Herzberg (1959) ดังนั้นตัวแทนและลี (1996) เชื่อว่าการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในองค์กรไกลครอบคลุมเพียงการฝึกอบรม 'แต่ยังสร้างแรงจูงใจและการพัฒนาตามที่แนะนำโดยนักจิตวิทยาองค์กร (เบลค 1995) นี้ได้รับการสนับสนุนโดยนักเขียนคนอื่นเช่น Desimone, et al (2002) กล่าวว่าในช่วงปี 1960 และ 1970, ฝึกอบรมมืออาชีพตระหนักว่าบทบาทของพวกเขาขยายไกลเกินฝึกอบรมในห้องเรียนและพวกเขาก็เริ่มที่จะต้องใช้ในการโค้ชและพนักงานที่ปรึกษา ตระหนักนี้บทบาทขยาย Nadler แนะนำระยะการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในปี 1970 และมันก็อยู่ภายใต้โครงสร้างใหญ่ของทรัพยากรมนุษย์ที่มีฟังก์ชั่นของการเลือกและการพัฒนาของพนักงานตามระยะการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ (เบลค 1995) ต่อมาในช่วงปี 1980 ในช่วงต้นของคำว่าการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ได้รับอนุมัติจากสังคมอเมริกันสำหรับการฝึกอบรมและการพัฒนา (ASTD) เพราะพวกเขาเชื่อว่าการฝึกอบรมและการพัฒนาความสามารถขยายไปถึงทักษะเช่นการฝึกการอำนวยความสะดวกกระบวนการกลุ่มและการแก้ปัญหา และหลังจากนั้นองค์กรตระหนักว่าทรัพยากรมนุษย์เป็นสินทรัพย์ที่สำคัญและเน้นถูกวางไว้ในการลงทุนในการฝึกอบรมและการศึกษาสำหรับการปรับปรุงประสิทธิภาพในการเพิ่มผลผลิตและความสำเร็จของธุรกิจ (Desimone, et al, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์
ที่มาของ HRD คือ แนะนำให้เริ่มต้นในสหรัฐอเมริการะหว่างการมาถึงของการปฏิวัติอุตสาหกรรมในอังกฤษ แต่นักเขียนบางคนแย้งว่ารากของ HRD เกิดขึ้นในปี 1913 เมื่อฟอร์ด มอเตอร์เริ่มการฝึกอบรมแรงงานในการผลิต การผลิตมวลในแอสเซมบลีบรรทัด อย่างไรก็ตามที่สําคัญทางประวัติศาสตร์เหตุการณ์พบว่าในระหว่างการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สองใน 2482 ก็เป็นช่วงนี้ที่งานถูกฝึกเพื่อผลิตเรือรบ เครื่องจักร และอุปกรณ์ทางทหารและอาวุธยุทโธปกรณ์ ( ดีซิโมนี่ , เวอร์เนอร์ และ แฮร์ริส , 2002 ) ซึ่งแตกต่างจากดีซิโมนี่ et al ( 2002 ) , เบลค ( 1995 ) แย้งว่า ทุนมนุษย์ อาจเริ่มจากศตวรรษต่อมาในช่วงทศวรรษที่ 1930 ต้นและรากของมันโผล่ออกมาจากแนวคิดการพัฒนาองค์การ ( OD ) บนมืออื่น ๆ แทน และ ลี ( 1996 ) โต้แย้งว่า ประวัติศาสตร์ จุดเริ่มต้นของ HRD ในช่วงปี 1950 และ 1960 เมื่อทฤษฎีของพนักงาน การพัฒนากระบวนการ ความนิยมและเผยแพร่โดยนักจิตวิทยาองค์กร เช่น กีริส ( 1957 ) , แม็คเกรเกอร์ ( 1960 )ลิเคอร์ ( 1961 ) และความพึงพอใจในการทำงาน ( 1959 ) ดังนั้น แทน และ ลี ( 1996 ) เชื่อว่า การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในองค์การไกลครอบคลุมเพียง ' การฝึกอบรม ' แต่ยังมีแรงจูงใจและการพัฒนาเป็นองค์กรที่เสนอโดยนักจิตวิทยา ( เบลค , 1995 ) นี้ได้รับการสนับสนุนโดยนักเขียนอื่น ๆ เช่น ดีซิโมนี่ et al ( 2002 ) กล่าวว่าในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ 1970 ,มืออาชีพได้ตระหนักว่าบทบาทของพวกเขาขยายไกลเกินการฝึกอบรมในชั้นเรียนและพวกเขาก็เริ่มที่จะเป็นโค้ชและพนักงานที่ปรึกษา ตัวนี้ขยายบทบาท แนดเลอร์เปิดเทอม HRD ในยุคนั้นอยู่ภายใต้โครงสร้างใหญ่ของทรัพยากรมนุษย์ที่มีหน้าที่คัดเลือกและพัฒนาพนักงานภายใต้ระยะ HRD ( เบลค , 1995 ) ต่อมาในต้นทศวรรษ 1980 , ระยะ HRD ได้รับการอนุมัติโดยสังคมอเมริกันสำหรับการฝึกอบรมและการพัฒนา ( astd ) เพราะพวกเขาเชื่อว่า การฝึกอบรม และพัฒนาความสามารถในการขยายเพื่อรวมทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล เช่น การใช้กระบวนการกลุ่ม และการแก้ไขปัญหา แล้วหลังจากนั้นองค์กรตระหนักว่าทรัพยากรมนุษย์เป็นสินทรัพย์ที่สำคัญและเน้นจะถูกวางไว้ในการลงทุนในการฝึกอบรมและการศึกษาเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพในการเพิ่มผลผลิตและความสำเร็จทางธุรกิจ ( ดีซิโมนี่ et al , 2000



)