Chen Gongrang was drinking with ano

Chen Gongrang was drinking with another clan chief when he good-naturedly asked, “About what?”

The man hedged. He glanced at Chen Rong and replied, “Hadn’t you agreed to Chen Yuan’s request last night? Qilang isn’t here right now and no one is by Wang Yi’s side. It’s a good time to mention Miss Rong to him.”

Chen Gongrang placed his wine down, slowly asking: “Wang Suo, how much grains have you received from Chen Yuan?”

Startled, Wang Suo shifted his eyes uncomfortably and stammered: “One bag, sir.”

Chen Gongrang nodded. “Since you’ve recently obtained a concubine, it is expected that you’d have extra expenditures.“

He said this nicely enough, but Wang Suo was dripping with sweat. He blanched and sputtered, “I wouldn’t dare, master, I’d never dare again.”

While he hastily looked at him for forgiveness, Chen Gongrang continued in his gracious way: “Didn’t Wang Qilang just give Miss Rong a basin of water? That meant he is fond of her. In this case, if I mentioned giving Ah Rong to Wang Yi, not only would Wang Yi not accept, but Qilang would also bear a grudge against the Chen house. Chen Yuan is short-sighted; his character is impatient. Don’t listen to his words anymore.”

Upon hearing his words, Wang Suo hurriedly answered, “Aye aye, you’re right, master.”

Wang Yi rose from his seat, at which time everyone surrounded him. Chen Gongrang also took his wine to walk over.

Wang Suo watched him and again wiped the sweat on his temples, his expression still one of nervousness.

Chen Rong and Chen Wei sat in a corner many tables away and thus could not hear their conversation.

Chen Wei was completely immersed in her own thoughts. She again leaned into Chen Rong and asked with worry: “Ah Rong, what do you think I should say when I see General Ran?”

She had, at this time, moved her and Chen Rong’s screens away, and had moved her table a little closer to Chen Rong.

Chen Rong smiled in return of seeing her pleading eyes, a smile that was a little fake.

She dropped her gaze while shaking her head. “I don’t know.”

Chen Wei was slightly riled. “Aren’t you his good friend? How can you not know?” Looking at her, Chen Rong soberly cautioned: “Ah Wei, you can’t casually call us good friends like that. He is a man while I am a woman. Our stations are also different. How can we ever become friends? Your words are detrimental to, not only his, but also my reputation.”

Chen Rong’s voice carried both gravity and conviction, taking Chen Wei by surprise. But soon, her eyes brimmed with tears as she said with chagrin: “Even if you won’t tell me, I know what to say to him.” She turned and irately moved away.

“Ah Wei,” Chen Gongrang’s voice sounded from the side at this time.

Chen Wei quickly turned to answer him: “Aye.”

“Come with me.”

“Aye.”

Chen Wei unsteadily got up and moved her screen aside. Whatever she might have been thinking, she reached over and suddenly tugged Chen Rong’s sleeve.

She held her cousin’s hand and pleadingly looked at her. “Ah Rong, let’s go together.”

Chen Rong freely nodded and got up.

They moved the screens and followed Chen Gongrang.

Amid the merry conversations and streams of people, Chen Gongrang unhurriedly walked toward the front.

By the time they got out the door and went down the steps where it was less crowded, Chen Gongrang shook his head and sighed to Chen Wei: “Marriage is something that should be discussed by the elders. It’s harmless for you youngsters to meet, but Ran Min belongs to the battlefields, and is in a hurry to leave again. As your uncle, I can only accommodate him and cannot keep to traditions.”

As he spoke, Chen Wei’s face turned so red that it could have bled. Her legs buckled, and she had to lean against Chen Rong while replying in a timid voice: “Aye, I leave everything in your hands, uncle.”

Chen Gongrang didn’t turn around, merely nodding at her words.

A dozen steps later, he made a turn toward the row of houses on the left.

The room was brightly lit, with people coming and going. The servants all gave Chen Gongrang a bow when they saw him.

He leisurely stepped inside.

In the empty room, Chen Wei went from being nervous to not even breathing. When she saw that the room was empty, she couldn’t help from exhaling in disappointment.

At her exhalation, Chen Gongrang turned to give her a glance while unhurriedly remarking: “A gentlewoman should conduct herself with grace and poise no matter the situation.”

This was an admonition.

Chen Wei quickly gave a bow. “Aye.”

She appeared to be obedient, but her yearning and zeal could not be concealed.

Chen Gongrang could not help frowning upon seeing Chen Wei like this.

However, he quickly relaxed his brow and Chen Wei did not notice the change.

He strode to the seat on the left side, slowly sat down, waved his sleeve and said, “Invite General Ran over.”

“Aye.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉิน Gongrang ดื่มกับหัวหน้ากองทัพอื่นเมื่อเขา good-naturedly ถาม, "อะไร"เฉพาะในคน เขา glanced ที่เฉินร้องตอบ "ไม่คุณตกลงเฉินหยวนขอคืนสุดท้าย Qilang ไม่ได้ที่นี่ และไม่มีใครอยู่ข้างวัง Yi มันเป็นเวลาดีพูดถึงนางสาวร่องเขา"เฉิน Gongrang วางไวน์ของเขาลง ถามช้า: "วัง Suo เท่าใดธัญพืชมีคุณได้รับจากเฉินหยวน"สะดุ้ง วัง Suo ขยับตาค่อน และ stammered: "หนึ่งถุง ที่รักกัน"เฉิน Gongrang แล้วพยักหน้าอย่าง "เนื่องจากคุณเพิ่งได้รับเป็นนางสนม คาดว่า คุณจะมีรายจ่ายพิเศษ"เขากล่าวว่า นี้ดีพอ แต่วัง Suo ถูกแหมะกับเหงื่อ เขาลวก และ sputtered, "ผมจะไม่กล้า ปริญญาโท ผมจะไม่กล้าอีก"ในขณะที่เขารีบดูที่เขารับการอภัยโทษ เฉิน Gongrang อย่างต่อเนื่องในทางเมตตาของเขา: "ไม่ Qilang วังเพียงให้ร่องนางสาวอ่างน้ำ นั่นหมายถึง เขาจะรักเธอ ในกรณีนี้ ถ้าผมกล่าวถึงให้อา รองวัง Yi ไม่เพียงแต่จะพัฒนาไม่ยอมรับ แต่ Qilang จะยังแบกความเสียใจกับบ้านเฉิน เฉินหยวนเป็นสายตาสั้น ตัวละครของเขามีความอดทน อย่าฟังคำพูดของเขาอีกต่อไป"เมื่อได้ยินคำพูดของเขา Suo วังรีบตอบ "Aye aye คุณขวา หลักการ"พัฒนาเพิ่มขึ้นจากที่นั่งของเขา ในขณะที่ทุกคนล้อมรอบ เฉิน Gongrang ยังเอาไวน์เขาจะเดินผ่านSuo วังดูเขา และเช็ดเหงื่อบนเขาวัด นิพจน์ของเขายังคงเป็นหนึ่งในความกังวลใจอีกรองเฉินและเฉินเว่ยเสาร์ในมุมห่างกันหลายตาราง และดังนั้น จะไม่ได้ยินบทสนทนาของพวกเขาเว่ยเฉินถูกสมบูรณ์แช่อยู่ในความคิดของเธอเอง เธอก็เอนลงในร่องเฉินอีกครั้ง และถามกับกังวล: "ร่อง Ah สิ่งที่คุณคิดว่า ผมควรพูดเมื่อเห็นวิ่งทั่วไป"เธอได้ ตอนนี้ ย้ายเธอและเฉินร่องหน้าจอ และได้ย้ายตารางของเธอใกล้ ๆ ไปร่องเฉินเฉินรองยิ้มในคืนที่เห็นดวงตาของเธอวิงวอน รอยยิ้มที่ปลอมเล็กน้อยเธอหลุดสายตาของเธอขณะที่เธอหัวสั่น "รัก"เว่ยเฉินถูก riled เล็กน้อย "ไม่ดีเพื่อน วิธีคุณสามารถไม่ทราบ" มองเธอ ร่องเฉิน soberly เตือน: "Ah Wei คุณไม่ตั้งใจโทรเราเพื่อนที่ดีเช่นนั้นได้ เขาเป็นชายในขณะที่ฉันเป็นผู้หญิง สถานีของเรายังแตกต่างกัน วิธีสามารถเราเคยกลายเป็นเพื่อน คำพูดของคุณเป็นอันตรายกับ ไม่เท่านั้น แต่ยังชื่อเสียงของฉัน "เสียงเฉินร่องดำเนินแรงโน้มถ่วงและความเชื่อมั่น การเว่ยเฉินจู่ แต่เร็ว ๆ นี้ ดวงตาของเธอหล่อนเปี่ยมไป ด้วยน้ำตาเธอกล่าวกับชากริน: "แม้ว่าคุณจะไม่บอก ฉันรู้สิ่งที่จะพูดกับเขา" เธอเปิด และ irately ย้ายไป"อา เหว่ย, " เฉิน Gongrang เสียงไพเราะจากด้านในเวลานี้เว่ยเฉินหันไปตอบเขาได้อย่างรวดเร็ว: "เอ""มากับฉัน""เอ"เว่ยเฉิน unsteadily ตื่น และย้ายหน้าจอของเธอกัน หากเธออาจได้รับความคิด เธอถึงกว่า และ tugged Chen ร่องแขนทันทีเธอถือมือของลูกพี่ลูกน้องของเธอ และมองดูที่เธอ pleadingly "อา ร็อง ขอไปด้วยกัน"รองเฉินแล้วพยักหน้าอย่างอิสระ และมีค่าพวกเขาย้ายหน้าจอ และตาม Gongrang เฉินท่ามกลางการสนทนาร่าเริงและกระแสคน เฉิน Gongrang unhurriedly เดินทางด้านหน้าโดยเวลาพวกเขาได้ออกจากบ้าน และลงไปขั้นตอนที่ก็แออัด เฉิน Gongrang ส่ายหัว และถอนหายใจกับเว่ยเฉิน: "แต่งงานเป็นสิ่งที่ควรกล่าวถึง โดยผู้สูงอายุ ก็ไม่เป็นอันตรายสำหรับเยาวชนเพื่อตอบสนองคุณ แต่นาทีวิ่งอยู่รบ และไม่รีบร้อนที่จะปล่อยให้อีกครั้ง เป็นลุงของคุณ ฉันสามารถรองรับเขา และไม่ให้ประเพณี"ตามที่เขาพูด เฉินเว่ยหน้าเปิดสีแดงว่า มันอาจมีเบลด ขาของเธองอโค้ง และเธอต้องยืนพิงรองเฉินขณะตอบกลับเสียงขี้: "เอ ฉันทิ้งทุกอย่างในมือของคุณ ลุง"เฉิน Gongrang ไม่เปิดรอบ nodding เพียงที่คำของเธอสิบขั้นตอนภายหลัง เขาทำเลี้ยวไปทางแถวบ้านทางด้านซ้ายห้องคือสว่างสดใส มีคนมา และออก ข้าราชการทั้งหมดให้เฉิน Gongrang โบว์เมื่อเห็นเขาเขาสบาย ๆ ก้าวภายในในห้องว่างเปล่า เว่ยเฉินไปจากการถูกประสาทหายใจไม่ได้ เมื่อเธอเห็นว่าห้องว่างเปล่า เธอไม่สามารถช่วยจากการหายใจในความผิดหวังที่เธอหายใจออก เฉิน Gongrang หันไปให้เธออย่างรวดเร็วในขณะที่ unhurriedly remarking: "สุภาพสตรีควรดำเนินการเอง ด้วยพระคุณและความเที่ยงไม่ว่าสถานการณ์"Admonition ที่ได้เว่ยเฉินได้อย่างรวดเร็วให้โบว์ "เอ"เธอปรากฏการเชื่อฟัง แต่โหยและความกระตือรือร้นของเธอไม่ได้ปกปิดGongrang เฉินไม่ช่วย frowning เมื่อเห็นเฉินเว่ยเช่นนี้อย่างไรก็ตาม เขาผ่อนคลายคิ้วของเขาอย่างรวดเร็ว และเฉินเว่ยไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเขาก้าวไปนั่งด้านซ้าย ส.ช้าลง โบกแขนของเขา และกล่าว ว่า "เชิญทั่วไปวิ่งผ่าน""เอ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉิน Gongrang ได้ดื่มกับหัวหน้าตระกูลอื่นเมื่อเขาถามดี naturedly "เกี่ยวกับอะไร?" ชายคนนั้นการป้องกันความเสี่ยง เขาเหลือบมองไปที่เฉินร่องและตอบว่า "หากว่าคุณไม่เห็นด้วยที่จะร้องขอเฉินหยวนของคืนที่ผ่านมา? Qilang ไม่อยู่ที่นี่ตอนนี้และไม่มีใครอยู่ข้างวังยี่ มันเป็นเวลาที่ดีที่จะพูดถึงนางสาวร่องกับเขา ". เฉิน Gongrang วางไวน์ของเขาลงอย่างช้า ๆ ถาม:" วัง Suo วิธีธัญพืชมากคุณได้รับจากเฉินหยวน " สะดุ้งวัง Suo เปลี่ยนดวงตาของเขาอึดอัดและตะกุกตะกัก:" หนึ่ง ถุงครับ. " เฉิน Gongrang พยักหน้า "นับตั้งแต่ที่คุณได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้นางสนมเป็นที่คาดหวังว่าคุณจะมีค่าใช้จ่ายพิเศษ." เขากล่าวว่านี้เป็นอย่างดีพอ แต่วัง Suo หยดด้วยเหงื่อ เขาลวกและพ่น ". ฉันจะไม่กล้าต้นแบบฉันไม่เคยกล้าอีกครั้ง" ขณะที่เขารีบมองไปที่เขาให้อภัยเฉิน Gongrang อย่างต่อเนื่องในวิธีที่สง่างามของเขา: "ไม่วัง Qilang เพียงแค่ให้นางสาวร่อง อ่างน้ำ? นั่นหมายความว่าเขาเป็นคนรักของเธอ ในกรณีนี้ถ้าผมกล่าวถึงการให้อาร่องวัง Yi ไม่เพียง แต่จะวัง Yi ไม่ยอมรับ แต่ Qilang ยังจะทนความเสียใจกับบ้านเฉิน เฉินหยวนเป็นสายตาสั้น; ตัวละครของเขาเป็นคนใจร้อน ไม่ฟังคำพูดของเขาอีกต่อไป. " เมื่อได้ยินคำพูดของเขาวัง Suo รีบตอบว่า" Aye Aye คุณขวาต้นแบบ. " วัง Yi ลุกขึ้นจากที่นั่งของเขาในเวลาที่ทุกคนล้อมรอบเขา เฉิน Gongrang ยังเอาไวน์ของเขาที่จะเดินไป. วัง Suo ดูเขาและอีกครั้งปาดเหงื่อบนวัดเขาแสดงออกของเขายังคงเป็นหนึ่งในความกังวลใจ. เฉินร่องและเฉินเหว่ยนั่งอยู่ในมุมหลายตารางออกไปและทำให้ไม่สามารถได้ยินการสนทนาของพวกเขาเฉินเหว่ยถูกแช่อย่างสมบูรณ์ในความคิดของเธอเอง อีกครั้งที่เธอโน้มตัวเข้าหาเฉินร่องและถามด้วยความเป็นห่วง: "อาร่องทำในสิ่งที่คุณคิดว่าฉันควรจะพูดว่าเมื่อฉันเห็น Ran ทั่วไป" เธอมีในเวลานี้ย้ายของเธอและหน้าจอเฉินร่องของออกไปและได้ย้ายโต๊ะของเธอ เล็ก ๆ น้อย ๆ ใกล้ชิดกับเฉินร่อง. เฉินร่องยิ้มในการกลับมาของการได้เห็นสายตาอ้อนวอนของเธอรอยยิ้มที่เป็นของปลอมเล็ก ๆ น้อย ๆ . เธอลดลงในขณะที่จ้องมองเธอสั่นหัวของเธอ "ผมไม่ทราบว่า." เฉินเหว่ยถูกโกรธเล็กน้อย "คุณไม่เป็นเพื่อนที่ดีของเขา? อย่างไรคุณไม่สามารถรู้ว่า "มองไปที่เธอเฉินร่องเคร่งขรึมเตือน:" อาเหว่ยคุณไม่สามารถตั้งใจโทรหาเราเป็นเพื่อนที่ดีเช่นเดียวกับที่ เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งขณะที่ฉันเป็นผู้หญิง สถานีของเรายังแตกต่างกัน เราสามารถวิธีการที่เคยเป็นเพื่อน? คำพูดของคุณเป็นอันตรายต่อไม่เพียง แต่เขา แต่ยังชื่อเสียงของฉัน. " เสียงเฉินของโรงดำเนินการทั้งแรงโน้มถ่วงและความเชื่อมั่นพาเฉินเหว่ยด้วยความประหลาดใจ แต่เร็ว ๆ นี้ดวงตาของเธอปีกด้วยน้ำตาขณะที่เธอกล่าวด้วยความผิดหวัง ". แม้ว่าคุณจะไม่บอกฉันฉันรู้ว่าสิ่งที่จะพูดกับเขาว่า". เธอหันและย้ายออกไป irately "อาเหว่ย" เสียงเฉิน Gongrang ของฟังจาก . ด้านในเวลานี้เฉินเหว่ยได้อย่างรวดเร็วหันไปตอบเขาว่า "ใช่." "มากับฉัน". "Aye." เฉินเหว่ยโทงเทงลุกขึ้นและย้ายไปที่หน้าจอของเธอกัน สิ่งที่เธออาจจะได้รับความคิดเธอถึงกว่าและก็ดึงแขนเฉินของโรง. เธอจับมือของลูกพี่ลูกน้องของเธอและอ้อนวอนมองไปที่เธอ "อาร่องให้เป็นไปด้วยกัน." เฉินร่องพยักหน้าได้อย่างอิสระและลุกขึ้น. พวกเขาเดินหน้าจอและตามเฉิน Gongrang. ท่ามกลางการสนทนาร่าเริงและลำธารของผู้คน, เฉิน Gongrang ไม่รีบร้อนเดินไปทางด้านหน้า. ตามเวลาที่พวกเขาได้ออก ประตูและลงไปตามขั้นตอนที่มันเป็นที่แออัดน้อยเฉิน Gongrang ส่ายหัวและถอนหายใจไปเฉินเหว่ย: "การแต่งงานเป็นสิ่งที่ควรจะกล่าวโดยผู้สูงอายุ มันเป็นเรื่องที่ไม่เป็นอันตรายสำหรับคุณเยาวชนเพื่อตอบสนอง แต่วิ่งมินเป็นดำริและจะรีบร้อนที่จะออกอีกครั้ง ในฐานะที่เป็นลุงของคุณฉันเท่านั้นที่สามารถรองรับเขาและไม่สามารถเก็บประเพณี. " ในขณะที่เขาพูดใบหน้าเฉินเหว่ยกลายเป็นสีแดงเพื่อที่มันจะได้เลือด ขาของเธอ buckled และเธอก็จะยันกับเฉินร่องในขณะที่การตอบกลับด้วยเสียงขี้อาย ". Aye ผมทิ้งทุกอย่างในมือของคุณลุง" . เฉิน Gongrang ไม่ได้หันไปรอบ ๆ เพียงพยักหน้าในคำพูดของเธอโหลขั้นตอนต่อมา เขาหันไปแถวบ้านด้านซ้ายได้. ห้องพักที่ได้รับแสงสว่างกับผู้คนที่มาและไป ข้าราชการทั้งหมดให้เฉิน Gongrang โบว์เมื่อพวกเขาเห็นเขา. เขาก้าวสบายภายใน. ในห้องที่ว่างเปล่า, เฉินเหว่ยไปจากการถูกประสาทไม่ได้หายใจ . เมื่อเธอเห็นว่าห้องว่างเปล่าเธอไม่สามารถช่วยหายใจออกจากความผิดหวังในการหายใจออกของเธอเฉิน Gongrang หันไปให้เธอได้อย่างรวดเร็วในขณะที่ยังไม่รีบร้อนตั้งข้อสังเกต: "เป็นสุภาพสตรีควรดำเนินการตัวเองด้วยความสง่างามและความสุขุมไม่ว่าสถานการณ์ " นี่คือการตักเตือน. เฉินเหว่ยได้อย่างรวดเร็วให้โบว์ "ใช่." เธอปรากฏตัวที่จะเชื่อฟัง แต่ความปรารถนาและความกระตือรือร้นของเธอไม่สามารถปกปิด. เฉิน Gongrang ไม่สามารถช่วยมุ่ยเมื่อเห็นเฉินเหว่ย. เช่นนี้อย่างไรก็ตามเขาได้อย่างรวดเร็วผ่อนคลายหน้าผากของเขาและเฉินเหว่ยไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลง. เขา ก้าวไปยังที่นั่งด้านซ้ายช้านั่งลงโบกแขนเสื้อของเขาและกล่าวว่า "เชิญทั่วไปวิ่งไป." "ใช่."