He raised his face and saw the dark

He raised his face and saw the darkened clouds covering the sky bleed out a fog of rain. Seeing the world of gray spread out before his eyes, Warrior Captain Gazef Stronoff clicked his tongue.


If only he had left a bit earlier, perhaps he could have avoided this rain.


Although he scanned the skies for a clearing, the thick clouds completely enveloped Re-Estize, the Kingdom’s capital and showed no signs of abating even if he were to wait.


Having abandoned the notion of waiting it out inside the palace, he donned the hood attached to his coat and stepped out into the downpour.


He passed through the palace gate’s guards with only a flash of his face and headed towards the center of the capital.


Normally, the place would be overflowing with life, but the usual bustle of activity was nowhere to be found. Instead, it was replaced by the scant number of people moving about, careful not to slip on the wet surface.


Seeing his empty surroundings, he could guess how long this rain had been falling.


Can’t be helped then. Leaving a bit sooner wouldn’t have made a difference.


With his coat steadily growing heavy from the water, he brushed past the other pedestrians in mutual silence. Although his jacket was able to serve as a raincoat, the wet sensation of it clinging to his back made it uncomfortable. Gazef quickened his stride and headed for home.


As his house grew closer, the fact that he would soon be liberated from his drenched coat brought a sigh of relief to Gazef’s lips. Suddenly, his senses were drawn to the side. His vision shadowed by a thin veil, a narrow road veering off to his right. There, seemingly uncaring of his soaked body, was a ragged man plopped down on the side of the road.


Appearing to have roughly dyed his hair, patches of his natural hair color could be seen all over his head. His hair was drenched and clung to his forehead, dripping droplets of water from his locks. His face was slightly bent downwards and hidden from view.


The reason Gazef stopped his eyes on the man was not because he thought it odd for someone to be outside without a proper coat in this rain. Rather, he felt that something else was out of place. His eyes darted especially to the man’s right hand.


Like a child grasping onto the hand of his mother, the man held a weapon that did not match with his ragged appearance. It was a very rare weapon called a ‘katana’, crafted in a city located within a desert in the far off south.


He’s holding a katana… A thief…? No. This feeling I’m getting from him is different. Am I feeling glad to see him?


Gazef felt that something was off, like a coat with mismatched buttons.


With his feet planted, Gazef stared earnestly at the man’s profile. At that moment, his memory resurfaced like a surging wave.


“Is that you… Unglaus?”


As soon as the words left his mouth, his mind was filled with doubt.


The man he faced in the finals of the palace tournament, Brain Unglaus.


Even now, the appearance of the man with whom he fought a close match was engraved in Gazef’s mind. Quite possibly the strongest opponent he has faced since first picking up the sword and living his life as a warrior— and even if it was one sided, it was the face of a man he considered to be his rival.


That’s right. The man’s gaunt profile matched almost exactly with the face from his memories.


However— that was impossible.


Without a doubt, their faces were very similar. Even if the passage of time changed his appearance, traces of his past self were still apparent. But the man from Gazef’s memories did not have such a pitiful countenance. He was a man who was filled to the brim with confidence in his sword and a fighting spirit that burned violently like fire. He did not have the look of a wet dog like this man before him.


With the sound of splashing water, Gazef walked towards him.


As if responding to the sound, the man slowly looked up.


Gazef felt his breath fall short. Looking at him from the front, he was now certain. This man was Brain Unglaus, the genius of the sword.


However, the light from the past was gone. The Brain that was in front of him was a defeated man with his will completely broken.


Brain staggered to his feet. This dull, languid movement was not that of a warrior. It was difficult to even call it the movement of an old soldier. With eyes downcast, the man turned around without a word, trudging away.


As his back grew smaller in the rain, Gazef was struck by an ominous foreboding that if they parted here, he would never see him again. He closed the distance that grew between them while shouting.


“Unglaus! Brain Unglaus!”


If the man denied it, he would decide that the two simply looked similar and admonish himself. However, a tiny voice flowed into Gazef’s ears.


“…Stronoff.”


It was a lifeless voice, one that could not possibly have belonged to the Brain of his memories whom he crossed swords with.


“What, what happened?”


Dumbfounded, he asked.


Just what exactly was happening?


Of course, anyone could have their life ruined and fall on hard times. Gazef had seen countless examples of such people. A man who always chose the easy way out could lose everything from just one failure.


But was he such a man? The sword genius, Brain Unglaus; it was completely unthinkable. Perhaps this was simply born from his own sentiment of not wishing to see the strongest opponent of his past reduced to such a disgrace.


The two men met eyes.


How can he make such a face…?


With gaunt cheeks, he had dark bags under his eyes. His eyes were deathly pale and devoid of all energy. The man was like a corpse.


No, even a corpse would be better than this… Unglaus is dead on his feet…


“…Stronoff. I’m broken.”


“What?”


From his words, the first thing Gazef looked to was the katana that Brain held in his hand. But he soon realized that wasn’t it. What was broken wasn’t the katana, but—


“Hey, are we strong?”


He couldn’t say yes.


The incident in Carne village flashed across Gazef’s mind. The mysterious magic caster, Ainz Ooal Gown; had he not come to his aid, both him and his soldiers would have perished. Even with the title of the strongest in the kingdom, that was all he amounted to. He could never call himself strong with his head held high.


To his silence, Brain continued to speak.


“Weak. We’re weak. After all, we’re only human. We humans are inferior.”


Humans are indeed weak.


Compared to something like the strongest race, dragons, the difference was clear. Humans do not have hard scales, razor-sharp claws, wings that soared through the skies, Breath that obliterated everything; these were everything that humans did not possess.


That was why warriors held Dragon Slayers in high esteem. With their trained skills, weapons, and allies, there was glory in overcoming great odds and bringing down such a race. It was a merit allowed only to the warriors who could be described as ‘exceptional.’


Then could Brain have fought a ‘Dragon’ and lost?


He stretched out his hand to a place that was beyond his reach and failed; lost his balance and plummeted back to the earth.


“…What are you saying. Any warrior would understand that humans are weak.”


That’s right. He couldn’t understand. Anyone would know that a world for the strong existed.


Even if he was called the strongest by the surrounding countries, Gazef held doubts about whether that was really true.


For instance, there was a high possibility that the empire could be hiding a warrior who was stronger than Gazef. Not only that, the physical strength of demi-humans like Ogres and Giants far exceeded that of his own. If demi-humans ever gained even the roughest semblance of technique, Gazef would not be able to defeat them.


That world might be invisible to him, but Gazef was still fully aware of its existence. A fact that could even be considered common sense to any warrior, did Brain truly not know?


“There is a world where only the strong exist. Are we not training so we can win against such foes?”


With hope that one day, they will reach them.


But Brain emphatically shook his head, causing his drenched hair to fling droplets of water to his surroundings.


“No! That’s not the level that I’m talking about!”


A shout like coughing up blood.


The man before him overlapped with his image from Gazef’s memories. Despite his energy seeming to be directed in the complete opposite direction when compared to back then, it was the same spirit as when they crossed swords.


“Stronoff! We can never reach the world of the truly powerful, no matter how hard we try. As long as we’re born human, this is the truth. In the end, we’re just children holding sticks. We’re playing with swords now, but we are still mere children pretending to be swordsmen.”


A calm expression that lost all traces of emotion stared at Gazef.


“…Listen, Stronoff. You should be confident in your sword too, right? But… that’s garbage. All you’re doing is deluding yourself if you think that you’ve been protecting these people with that useless thing in your hand.”


“…Was the peak you saw really that high?”


“I saw it and realized; a height that humans can never reach. Actually—”


Brain let out a self-mocking laughter.


“What I saw was just a glimpse. I was too weak to see the actual pinnacle, you see. It was like child’s play, hilarious.”


“Then if you were to train so you could see that world…”


Brain’s face twisted in anger.


“You don’t know anything! You can’t ever reach that monster’s level, not with a human body. Even if you were to swing the sword without end, it’s obvious that it still wouldn’t do any good! …Useless. Just what was I aiming for all this time?”


Gazef could say nothing.


He had seen a person whose heart was this wounded. A person whose heart was shattered from seeing his comrades die in front of him.


There was

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขายกใบหน้าของเขา และเห็นเมฆภาพที่มืดลงครอบคลุมบลีฟ้าออกหมอกฝน เห็นโลกสีเทากระจายออกก่อนที่ตา Gazef Stronoff กัปตันนักรบคลิลิ้นของเขาถ้าเพียงแต่เขาได้จากไปเล็กน้อยก่อนหน้านี้ บางทีเขาอาจมีหลีกเลี่ยงฝนนี้แม้ว่าเขาสแกนท้องฟ้าสำหรับหัก เมฆหนาขัด Re-Estize เมืองหลวงของราชอาณาจักรอย่างสมบูรณ์ และแสดงให้เห็นว่าไม่มีร่องรอยของ abating แม้ถ้าเขารอเขาไม่ละทิ้งแนวคิดของรอออกภายในวัง donned ฮูดกับเสื้อของเขา และก้าวออกไปฝนเขาผ่านของประตูพายามกับแฟลชเฉพาะของใบหน้าของเขา และมุ่งหน้าสู่ศูนย์กลางของเมืองหลวงโดยปกติ ที่จะเทียบกับกับชีวิต แต่ในแต่ละกิจกรรมปกติไม่พบ แทน แทนที่ ด้วยพลังจำนวนคนจารี ระวังไม่ให้ลื่นบนผิวเปียกเห็นสภาพแวดล้อมของเขาว่างเปล่า เขาสามารถเดาระยะนี้ฝนมีการล้มไม่ช่วยแล้ว ออกจากบิตเร็วจะไม่ทำความแตกต่างมีตราของเขาเติบหนักจากน้ำ เขาทาสีเลยโชคดีอื่น ๆ ในความเงียบซึ่งกันและกัน แม้ว่าเสื้อของเขาได้เป็นเสื้อกันฝน รู้สึกมันติดเขาเปียกทำให้ไม่สบาย Gazef quickened ก้าวของเขา และมุ่งหน้าแรกเป็นบ้านของเขาเติบโตใกล้ชิด ความจริงที่ว่า เขาจะเร็วได้พ้นพระคณปติ drenched มาแยกกันชื้นกับริมฝีปากของ Gazef ทันที ความรู้สึกของเขาถูกดึงไปทางด้าน วิสัยทัศน์ของเขาแรเงา โดยผิวบาง ถนนแคบ veering ออกทางขวาของเขา , Uncaring ดูเหมือนของเขาเปี่ยมล้นไปด้วยร่างกาย มีคนลอง plopped ลงด้านของถนนปรากฏ มีประมาณย้อมผมของเขา แพทช์สีผมธรรมชาติของเขาสามารถเห็นได้ทั่วทั้งศีรษะ ผมของเขาขาว และพืชกับหน้าผากของเขา ขจีหยดน้ำจากเขาล็อค หน้าเล็กน้อยงอลง และซ่อนจากมุมมองการมีเหตุผล Gazef หยุดตาในคนไม่ได้ เพราะเขาคิดว่า แปลกสำหรับคนภายนอกไม่ มีเสื้อในฝนนี้เหมาะสมจะ ค่อนข้าง เขารู้สึกว่า สิ่งออกจากสถาน ตาของเขาพุ่งตัวตามโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับมือขวาของมนุษย์เช่นเด็กเรียงลงบนมือของแม่ คนจัดอาวุธที่ไม่ตรงกับลักษณะไม่เท่ากัน อาวุธหายากมากเรียกว่าเป็น 'พบ' สร้างขึ้นในเมืองตั้งอยู่ในทะเลทรายในภาคใต้หน่อยได้เขาถือเป็นคะตะนะ... ขโมย... ไม่ใช่ ความรู้สึกนี้ฉันได้รับจากเขาจะแตกต่างกัน ผมรู้สึกยินดีที่ได้เห็นหรือไม่Gazef รู้สึกว่า บางสิ่งบางอย่างถูกปิด เช่นเสื้อมีปุ่มไม่ตรงกันมีเท้าปลูก Gazef เริ่มจริงจังในโปรไฟล์ของคน ในขณะที่ หน่วยความจำของเขาก็หวนกลับมาเหมือนคลื่น surging การ"คือคุณ... Unglaus "เป็นคำจากปากของเขา จิตใจของเขาก็เต็มไป ด้วยข้อสงสัยคนที่เขาประสบในรอบชิงชนะเลิศการแข่งขันจะพาเลซ สมอง Unglausป่านนี้ ลักษณะของคนที่เขาสู้ตรงปิดถูกฝังในจิตใจของ Gazef ค่อนข้างเป็นต่อสู้แข็งแกร่งที่เขาต้องเผชิญกับตั้งแต่แรกรับดาบ และชีวิตชีวิตของเขาเป็นนักรบ — และ แม้ว่ามันเป็นหนึ่งหน้า ถูกใบหน้าของชายคนหนึ่งเขาถือเป็นคู่แข่งของเขาถูกต้อง ชายคนนี้โปรไฟล์อนต์จับคู่เกือบตรงกับใบหน้าจากความทรงจำของเขาอย่างไรก็ตามตัว ที่เป็นไปไม่ได้ไม่ต้องสงสัย หน้าก็คล้ายกันมาก แม้ว่ากาลเวลาเปลี่ยนแปลงลักษณะที่ปรากฏของเขา ร่องรอยของเขาที่ผ่านมาตนเองได้ชัดอยู่ แต่จากความทรงจำของ Gazef ไม่มีสนับสนุนน่าสงสาร เขาเป็นคนที่เติมไป ด้วยความมั่นใจในดาบและจิตวิญญาณการต่อสู้ที่เขียนโหงเช่นไฟ ไม่ได้มีลักษณะของสุนัขเปียกเช่นชายคนนี้ก่อนที่เขาฟังเสียงสาดน้ำ Gazef เดินเข้าไปหาเขาตอบสนองเสียง ว่าคนช้ามองขึ้นGazef รู้สึกว่าลมหายใจของเขาสั้น มองที่เขาจากหน้า เขาได้ตอนนี้แน่นอน คนนี้ถูกสมอง Unglaus อัจฉริยะของดาบอย่างไรก็ตาม ไฟจากอดีตหายไป สมองที่หน้าเขาเป็นคนแพ้กับของเขาจะเสียทั้งหมดสมองเหลื่อมกันเพื่อเท้าของเขา ขบวนการนี้น่าเบื่อ อ่อนกำลังไม่ที่ออกรบ ก็ยากที่จะได้เรียกว่าการเคลื่อนไหวของทหารเก่า ด้วยตา downcast ผู้ชายหันไปรอบ ๆ โดยไม่คำ trudging ไปเขาเติบโตมีขนาดเล็กในสายฝน Gazef หลง โดยที่ดูจะดคิลว่า ถ้าพวกเขาที่นี่ศึกษาธิการ เขาจะไม่เห็นเขาอีก เขาปิดระยะทางที่เพิ่มขึ้นระหว่างพวกเขาในขณะที่ shouting"Unglaus สมอง Unglaus "ถ้าคนที่ปฏิเสธมัน เขาจะตัดสินใจว่า ทั้งสองเพียงแค่มองดูคล้าย และตักเตือนตนเอง อย่างไรก็ตาม เสียงเล็ก ๆ เกิดขึ้นในหูของ Gazef“… Stronoff "มันเป็นเสียง lifeless ที่อาจไม่อาจจะได้เป็นสมาชิกสมองความทรงจำของเขาที่เขาข้ามดาบด้วย"อะไร เกิดอะไรขึ้น"Dumbfounded เขาถามเพียงสิ่งแน่นอนเกิดขึ้นแน่นอน ทุกคนสามารถมีชีวิตที่เจ๊ง และตกในเวลายาก Gazef ได้เห็นตัวอย่างมากมายของคนดังกล่าว คนที่จะเลือกวิธีง่ายออกจะสูญเสียทุกอย่างจากความล้มเหลวที่เดียวแต่เขาเคยเป็นคน ดาบอัจฉริยะ สมอง Unglaus unthinkable อย่างสมบูรณ์ได้ ทีนี้ก็เกิดจากความเชื่อมั่นของตัวเองของไม่ประสงค์จะเห็นคู่ต่อสู้แข็งแกร่งของอดีตของเขาลดการเสียราศีชายสองคนตรงตาเขาจะทำให้เช่นใบหน้า...มีแก้มอนต์ เขามีถุงดำใต้ตา ตาของเขาถูกจางอวกาศและ ไร้พลังงานทั้งหมด คนเป็นเหมือนศพไม่ แม้ศพจะดีกว่านี้... Unglaus ตายบนเท้าของเขาอยู่“… Stronoff ฉันหัก""อะไร"จากคำพูดของเขา สิ่งแรกที่มอง Gazef ถูกพบที่สมองขึ้นในมือของเขา แต่เขาเร็ว ๆ นี้ตระหนักที่จะไม่ได้ สิ่งที่ขาดไม่ได้คะตะนะ แต่ตัว"Hey ใจเราแข็งแรง"เขาไม่บอกว่า ใช่เหตุการณ์ในหมู่บ้าน Carne ถ่ายข้ามใจของ Gazef นแกนวิเศษที่ลึกลับ Ainz Ooal ชุด เขามาเพื่อช่วยเหลือเขาไม่ เขาและทหารของเขาจะมี perished แม้จะ มีชื่อสุดในราชอาณาจักร ที่มีทั้งหมดที่เขามี เขาสามารถไม่เคยเรียกตัวเองแข็งแรงกับศีรษะขึ้นสูงการเงียบของเขา สมองต่อการพูด"อ่อนแอ เรากำลังอ่อนแอ หลังจากที่ทุก เราไม่เฉพาะมนุษย์ มนุษย์ได้น้อย"มนุษย์อ่อนแอแน่นอนเมื่อเทียบกับสิ่งที่ชอบการแข่งขันแข็งแกร่ง มังกร ความแตกต่างชัดเจน มนุษย์ไม่มีเกล็ดแข็ง เล็บคมมีดโกน ปีกที่เพิ่มสูงขึ้นถึงท้องฟ้า ลมหายใจที่ obliterated ทุกอย่าง มีทุกอย่างที่มนุษย์ไม่ได้มีการที่มีเหตุผลนักรบจัด Slayers มังกรต้นทุนสูง มีการฝึกทักษะ อาวุธ พันธมิตร มีเกียรติในราคาที่ดีมากเพียงใด และนำลงการแข่งขัน มันเป็นบุญที่อนุญาตให้เฉพาะกับนักรบที่สามารถอธิบายว่า 'ยอดเยี่ยม'สามารถสมองมีสู้ 'มังกร' แล้วหายไปหรือไม่เขาเหยียดมือไปยังตำแหน่งที่ถูกเกินถึงเขา และล้ม เหลว หายไปของเขาสมดุลและลดลงหลังลงดิน“… เธอพูดว่าอะไรนะ นักรบใด ๆ จะเข้าใจว่า มนุษย์อ่อนแอ"ถูกต้อง เขาไม่เข้าใจ ใครจะรู้ว่า โลกในแข็งแกร่งอยู่แม้ว่าเขาถูกเรียกว่าแข็งแกร่งที่สุด โดยประเทศข้างเคียง Gazef จัดขึ้นบกว่าที่ถูกจริงจริงตัวอย่าง มีความเป็นไปได้สูงที่อาณาจักรอาจจะซ่อนนักรบที่แข็งแกร่งกว่า Gazef ไม่ เฉพาะที่ ความแข็งแรงทางกายภาพของมนุษย์สีชอบ Ogres และยักษ์ใหญ่ไกลเกินกว่าที่ของเขาเอง ถ้ามนุษย์สีเคยได้รับแม้ semblance roughest เทคนิค Gazef จะไม่สามารถเอาชนะพวกเขาโลกที่อาจมองไม่เห็นเขา แต่ Gazef ยังคงตระหนักของการดำรงอยู่ของมัน ความจริงที่สามารถจะเป็นสามัญสำนึกให้นักรบใด ๆ สมองอย่างแท้จริงไม่ทราบ"มีโลกเดียวมีแรง เราไม่ฝึกเพื่อให้เราสามารถชนะกับศัตรูดังกล่าว"ด้วยหวังว่าสักวันหนึ่ง พวกเขาจะเข้าถึงพวกเขาแต่สมองกึกก้องจับหัวของเขา ทำให้ผมของเขา drenched ไปพุ่งหยดน้ำสภาพแวดล้อมของเขา"ไม่ ที่ไม่ใช่ระดับที่ฉันพูดคุยเกี่ยวกับ"Shout เช่นไอค่าเลือดคนก่อนเขาซ้อนกัน ด้วยภาพของเขาจากความทรงจำของ Gazef แม้ มีพลังงานของเขาด้วยการนำในสมบูรณ์ตรงข้ามกับทิศทางเมื่อเทียบกับกลับมาแล้ว มันเป็นจิตวิญญาณเดียวกันเป็นเมื่อพวกเขาข้ามดาบ“Stronoff! We can never reach the world of the truly powerful, no matter how hard we try. As long as we’re born human, this is the truth. In the end, we’re just children holding sticks. We’re playing with swords now, but we are still mere children pretending to be swordsmen.”A calm expression that lost all traces of emotion stared at Gazef.“…Listen, Stronoff. You should be confident in your sword too, right? But… that’s garbage. All you’re doing is deluding yourself if you think that you’ve been protecting these people with that useless thing in your hand.”“…Was the peak you saw really that high?”“I saw it and realized; a height that humans can never reach. Actually—”Brain let out a self-mocking laughter.“What I saw was just a glimpse. I was too weak to see the actual pinnacle, you see. It was like child’s play, hilarious.”“Then if you were to train so you could see that world…”Brain’s face twisted in anger.“You don’t know anything! You can’t ever reach that monster’s level, not with a human body. Even if you were to swing the sword without end, it’s obvious that it still wouldn’t do any good! …Useless. Just what was I aiming for all this time?”Gazef could say nothing.He had seen a person whose heart was this wounded. A person whose heart was shattered from seeing his comrades die in front of him.There was

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขายกใบหน้าของเขาและเห็นเมฆมืดที่ปกคลุมท้องฟ้ามีเลือดออกจากหมอกฝน เห็นโลกของสีเทากระจายออกไปต่อหน้าต่อตาของนักรบกัปตัน Gazef Stronoff คลิกลิ้นของเขา. ถ้าเพียง แต่เขาได้ทิ้งบิตก่อนหน้านี้บางทีเขาอาจจะหลีกเลี่ยงฝนนี้. แม้ว่าเขาจะสแกนท้องฟ้าสำหรับการล้าง, เมฆหนาห่อหุ้มอย่างสมบูรณ์ Re-Estize เมืองหลวงราชอาณาจักรและแสดงให้เห็นว่าไม่มีสัญญาณแม้ว่าเขาจะรอ. ต้องละทิ้งความคิดของการรอคอยมันออกมาจากภายในพระราชวังที่เขาสวมเครื่องดูดควันที่ติดอยู่กับเสื้อของเขาและก้าวออกไปฝนที่ตกลงมาได้. เขาผ่าน ยามประตูพระราชวังที่มีเพียงแฟลชของใบหน้าของเขาและมุ่งหน้าไปยังใจกลางของเมืองหลวง. ปกติที่จะล้นไปด้วยชีวิต แต่ความวุ่นวายของกิจกรรมตามปกติคือไม่มีที่ไหนเลยที่จะพบ แต่มันก็ถูกแทนที่ด้วยจำนวนเพียงคนย้ายเกี่ยวกับระวังไม่ให้ลื่นไถลบนพื้นผิวเปียก. เห็นสภาพแวดล้อมที่ว่างเปล่าของเขาเขาสามารถคาดเดาว่าระยะเวลาที่ฝนนี้ได้รับการลดลง. ไม่สามารถได้รับการช่วยเหลือแล้ว ออกจากบิตเร็วจะไม่ได้สร้างความแตกต่าง. ด้วยเสื้อคลุมของเขาเติบโตอย่างต่อเนื่องหนักจากน้ำเขาแปรงที่ผ่านมาคนเดินเท้าอื่น ๆ ร่วมกันในความเงียบ แม้ว่าแจ็คเก็ตของเขาก็สามารถที่จะทำหน้าที่เป็นเสื้อกันฝน, ความรู้สึกเปียกมันยึดติดกับด้านหลังของเขาทำให้มันอึดอัด Gazef เร่งกางเกงของเขาและมุ่งหน้าไปที่บ้าน. ในฐานะที่เป็นบ้านของเขาเติบโตใกล้ชิดและความจริงที่ว่าไม่ช้าเขาก็จะได้รับการปลดปล่อยจากเสื้อเปียกโชกของเขานำมาถอนหายใจโล่งไปที่ริมฝีปากของ Gazef ทันใดนั้นความรู้สึกของเขาถูกดึงไปด้านข้าง วิสัยทัศน์ของเขาเงาโดยม่านบางถนนที่แคบคล้อยออกไปขวาของเขา มีดูเหมือนจะไม่สนใจของร่างกายแช่ของเขาเป็นคนมอมแมม plopped ลงบนด้านข้างของถนน. ปรากฏว่าจะมีประมาณย้อมผมของเขาแพทช์สีผมธรรมชาติของเขาอาจจะเห็นทุกเหนือหัวของเขา ผมของเขาได้รับการเปียกโชกและยึดติดกับหน้าผากของเขาหยดหยดน้ำจากผมของเขา ใบหน้าของเขาก็ก้มลงเล็กน้อยซ่อนตัวอยู่. เหตุผล Gazef หยุดสายตาของเขาเกี่ยวกับชายคนนั้นไม่ได้เพราะเขาคิดว่ามันแปลกสำหรับคนที่จะออกไปข้างนอกโดยไม่ต้องขนที่เหมาะสมในหน้าฝนนี้ แต่เขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างออกมาจากสถานที่ ดวงตาของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งพุ่งไปทางขวามือของชายคนนั้น. เหมือนเด็กโลภลงบนมือของแม่ของเขาคนที่ถืออาวุธที่ไม่ตรงกับที่มีลักษณะมอมแมมของเขา มันเป็นอาวุธที่หายากมากเรียกว่า 'ดาบคาตานะ' ที่สร้างขึ้นในเมืองที่ตั้งอยู่ในทะเลทรายในไกลทางตอนใต้. เขาถือดาบคาตานะ ... ขโมย ... ? ครั้งที่ความรู้สึกนี้ฉันได้รับจากเขาที่แตกต่างกัน ฉันรู้สึกดีใจที่ได้เห็นเขา? Gazef รู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างออกไปเช่นเดียวกับเสื้อที่มีปุ่มไม่ตรงกัน. ด้วยเท้าของเขาปลูก Gazef จ้องมองอย่างจริงจังที่รายละเอียดของชายคนนั้น ในขณะที่ความทรงจำของวังวนเช่นคลื่นพล่าน. "นั่นคือคุณ ... Unglaus?" ทันทีที่คำซ้ายปากของเขาคิดของเขาก็เต็มไปด้วยข้อสงสัย. คนที่เขาต้องเผชิญในรอบชิงชนะเลิศของการแข่งขันพระราชวังสมอง Unglaus . แม้ขณะนี้การปรากฏตัวของชายคนนั้นกับคนที่เขาต่อสู้กับการแข่งขันอย่างใกล้ชิดที่ถูกตราตรึงอยู่ในใจของ Gazef ค่อนข้างเป็นไปได้ของฝ่ายตรงข้ามที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาได้เผชิญหน้ากับตั้งแต่ครั้งแรกที่หยิบขึ้นมาดาบและการใช้ชีวิตชีวิตของเขาเป็น warrior- และแม้ว่ามันเป็นหนึ่งในด้านที่มันเป็นใบหน้าของคนที่เขาคิดว่าเป็นคู่แข่งของเขา. ที่เหมาะสม รายละเอียดผอมแห้งของชายคนนั้นจับคู่เกือบจะมีใบหน้าจากความทรงจำของเขา. However- ที่เป็นไปไม่ได้. โดยไม่ต้องสงสัยใบหน้าของพวกเขามีความคล้ายคลึงกันมาก แม้ว่ากาลเวลาเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาของเขาร่องรอยของอดีตของตัวเองก็ยังคงเห็นได้ชัด แต่คนจากความทรงจำของ Gazef ไม่ได้เช่นหน้าตาน่าสงสาร เขาเป็นคนที่ถูกแประกับความเชื่อมั่นในดาบของเขาและจิตวิญญาณการต่อสู้ที่รุนแรงเผาเหมือนไฟไหม้ เขาไม่ได้มีลักษณะของสุนัขเปียกเหมือนคนนี้ก่อนที่เขา. the ด้วยเสียงสาดน้ำที่ Gazef เดินไปหาเขา. ถ้าเป็นการตอบสนองต่อเสียงคนที่ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมอง. Gazef รู้สึกว่าฤดูใบไม้ร่วงลมหายใจของเขาสั้น มองเขาจากด้านหน้าเขาเป็นตอนนี้บางอย่าง ผู้ชายคนนี้เป็นสมอง Unglaus อัจฉริยะดาบ. แต่แสงจากอดีตที่ผ่านมาก็หายไป สมองที่อยู่ในด้านหน้าของเขาเป็นคนที่มีความพ่ายแพ้ของเขาจะหักอย่างสมบูรณ์. สมองได้ถูกย้ายไปที่เท้าของเขา นี้น่าเบื่อการเคลื่อนไหวไม่สนใจใยดีไม่ได้ว่าของนักรบ มันเป็นเรื่องยากที่จะได้เรียกว่าการเคลื่อนไหวของทหารเก่า ด้วยสายตาเศร้าใจคนหันไปรอบ ๆ โดยไม่ต้องคำ trudging ไป. ในฐานะที่เป็นด้านหลังของเขามีขนาดเล็กเติบโตในสายฝน Gazef ถูกกระแทกด้วยสังหรณ์เป็นลางไม่ดีว่าถ้าพวกเขาแยกกันที่นี่เขาจะไม่เห็นเขาอีกครั้ง เขาปิดระยะทางที่เพิ่มขึ้นระหว่างพวกเขาขณะที่ตะโกน. the "Unglaus! สมอง Unglaus! "หากมีคนปฏิเสธมันเขาจะตัดสินใจว่าทั้งสองก็ดูคล้ายและตักเตือนตัวเอง แต่เสียงเล็ก ๆ ที่ไหลเข้าสู่หู Gazef ของ. "... Stronoff." มันเป็นเสียงตายหนึ่งที่ไม่อาจได้เป็นสมองของความทรงจำของเขาซึ่งเขาข้ามดาบกับ. "สิ่งที่สิ่งที่เกิดขึ้น?" ตะลึงเขา ถาม. เพียงแค่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น? แน่นอนว่าทุกคนจะได้ชีวิตของพวกเขาทำลายและตกอยู่ในเวลาที่ยากลำบาก Gazef นับไม่ถ้วนได้เห็นตัวอย่างของคนดังกล่าว ผู้ชายคนหนึ่งที่มักจะเลือกวิธีที่ง่ายออกอาจสูญเสียทุกอย่างจากเพียงหนึ่งความล้มเหลว. แต่เขาเป็นเช่นคน? อัจฉริยะดาบสมอง Unglaus; มันก็คิดไม่ถึงอย่างสมบูรณ์ บางทีนี่อาจเกิดเพียงจากความเชื่อมั่นของตัวเองไม่อยากที่จะเห็นฝ่ายตรงข้ามที่แข็งแกร่งของเขาที่ผ่านมาลดลงไปเช่นความอับอาย. ทั้งสองคนได้พบกับตา. วิธีการที่เขาสามารถทำให้ใบหน้าดังกล่าว ... ? กับแก้มผอมแห้งเขามีถุงคล้ำใต้ ตาของเขา. ดวงตาของเขาเหมือนคนตายซีดและไร้พลังงานทั้งหมด คนที่เป็นเหมือนศพ. ไม่มีแม้ศพจะดีกว่านี้ ... Unglaus ตายบนเท้าของเขา ... "... Stronoff ฉันหัก. "" คืออะไร "จากคำพูดของเขาสิ่งแรกที่Gazef ดูเหมือนจะเป็นดาบคาตานะที่สมองถืออยู่ในมือของเขา แต่เขารู้ทันทีว่าเป็นไม่ได้ อะไรคือสิ่งที่ขาดไม่ได้ดาบคาตานะที่ชัตเตอร์ "เฮ้พวกเราแข็งแกร่ง?" เขาไม่สามารถบอกว่าใช่. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านขลุกขลิกประกายทั่ว Gazef ใจของ ล้อเวทมนตร์ลึกลับ Ainz Ooal ชุด; เขาไม่ได้มาให้ความช่วยเหลือของเขาทั้งเขาและทหารของเขาจะเสียชีวิต ถึงแม้จะมีชื่อของที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรที่เป็นทุกอย่างที่เขามีจำนวน เขาไม่เคยเรียกตัวเองว่าที่แข็งแกร่งกับศีรษะของเขาจัดขึ้นที่สูง. เพื่อความเงียบของเขาสมองอย่างต่อเนื่องที่จะพูด. "อ่อนแอ เรากำลังอ่อนแอ หลังจากที่ทุกคนเรามนุษย์เพียงคนเดียว มนุษย์เรามีความด้อยกว่า. "มนุษย์จะอ่อนแอแน่นอน. เมื่อเทียบกับสิ่งที่ชอบการแข่งขันที่แข็งแกร่ง, มังกร, ความแตกต่างที่ชัดเจน มนุษย์ไม่ได้มีการชั่งน้ำหนักอย่างหนักกรงเล็บคมกริบปีกที่เพิ่มสูงขึ้นผ่านท้องฟ้า, ลมหายใจที่หายไปทุกอย่าง เหล่านี้มีทุกอย่างที่มนุษย์ไม่ได้มี. นั่นคือเหตุผลที่จัดขึ้นเพชฌฆาตนักรบมังกรในความนิยมสูง มีทักษะการฝึกอบรมของพวกเขา, อาวุธ, และพันธมิตรมีความรุ่งเรืองในการเอาชนะอัตราต่อรองที่ดีและนำมาลงเช่นการแข่งขัน มันเป็นบุญที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะนักรบที่อาจจะอธิบายว่าเป็น 'ที่โดดเด่น. จากนั้นสมองจะได้ต่อสู้กับ' มังกร 'และหายไป? เขายื่นมือออกไปยังสถานที่ที่เป็นที่ไกลเกินเอื้อมของเขาและล้มเหลว สูญเสียความสมดุลของเขาลดลงและกลับไปยังแผ่นดิน. "... สิ่งที่คุณพูด นักรบใด ๆ ที่จะเข้าใจว่ามนุษย์จะอ่อนแอ. "ที่เหมาะสม เขาไม่สามารถเข้าใจ ทุกคนจะรู้ว่าโลกที่แข็งแกร่งที่มีอยู่. แม้ว่าเขาถูกเรียกตัวที่แข็งแกร่งของประเทศรอบ Gazef จัดขึ้นข้อสงสัยเกี่ยวกับว่าที่เป็นความจริงจริงๆ. ตัวอย่างเช่นมีความเป็นไปได้สูงที่จักรวรรดิอาจจะหลบซ่อนตัวนักรบที่ แข็งแรงกว่า Gazef ไม่เพียง แต่ที่มีความแข็งแรงทางกายภาพของเดมี่มนุษย์เช่น Ogres และไจแอนต์ไกลเกินที่ของตัวเอง หาก Demi-มนุษย์เคยได้รับแม้รูปร่างหน้าตากราดเกรี้ยวของเทคนิค Gazef จะไม่สามารถที่จะเอาชนะพวกเขา. โลกที่อาจจะมองไม่เห็นเขา แต่ Gazef ยังคงตระหนักถึงการดำรงอยู่ของ ความเป็นจริงที่จะได้รับการพิจารณาสามัญสำนึกนักรบใด ๆ ไม่อย่างแท้จริงสมองไม่ทราบ? "มีโลกเป็นที่ที่มีอยู่เพียงที่แข็งแกร่ง เราไม่ได้รับการฝึกอบรมเพื่อให้เราสามารถเอาชนะศัตรูดังกล่าวหรือไม่ "ด้วยความหวังว่าวันหนึ่งพวกเขาจะเข้าถึงพวกเขา. แต่สมองกึกก้องส่ายหัวทำให้ผมเปียกโชกของเขาที่จะพุ่งหยดน้ำเพื่อสภาพแวดล้อมของเขา." ไม่! นั่นคือไม่ได้เป็นระดับที่ผมกำลังพูดถึง! "ตะโกนเช่นไอเป็นเลือด. คนก่อนที่เขาจะซ้อนทับกับภาพของเขาจากความทรงจำของ Gazef แม้จะมีพลังงานของเขาดูเหมือนจะถูกนำไปในทิศทางตรงข้ามสมบูรณ์เมื่อเทียบกับการกลับมาแล้วมันเป็นจิตวิญญาณเช่นเดียวกับเมื่อพวกเขาข้ามดาบ. "Stronoff! เราไม่เคยสามารถเข้าถึงโลกที่มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริงไม่ว่าเราพยายามอย่างหนัก ตราบใดที่เราเกิดเป็นมนุษย์นี้เป็นความจริง ในท้ายที่สุดเราก็แค่เด็กถือไม้ เรากำลังเล่นด้วยดาบในขณะนี้ แต่เรายังคงอยู่เพียงเด็กทำท่าจะด้อย. "นิพจน์สงบที่หายไปร่องรอยของอารมณ์จ้องที่Gazef." ... ฟัง Stronoff คุณควรจะมีความมั่นใจในดาบของคุณมากเกินไปใช่มั้ย? แต่ ... ที่ถังขยะ สิ่งที่คุณกำลังทำคือการหลอกตัวเองถ้าคุณคิดว่าคุณได้รับการปกป้องคนเหล่านี้กับสิ่งที่ไร้ประโยชน์ในมือของคุณ "." ... ได้สูงสุดที่คุณเห็นจริงๆที่สูง? "" ฉันเห็นมันและตระหนัก; ความสูงที่มนุษย์ไม่สามารถเข้าถึง Actually- "สมองให้ออกหัวเราะเยาะเย้ยตัวเอง." สิ่งที่ผมเห็นเป็นเพียงแค่เหลือบ ผมก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะเห็นจุดสุดยอดที่เกิดขึ้นจริงที่คุณเห็น มันเป็นเหมือนของเด็กเล่น, เฮฮา. "" แล้วถ้าคุณมีการฝึกอบรมเพื่อให้คุณสามารถมองเห็นโลกที่ ... "ใบหน้าของสมองบิดด้วยความโกรธ." คุณไม่ทราบว่าอะไร! คุณไม่สามารถมาถึงระดับของมอนสเตอร์ที่ไม่ได้อยู่กับร่างกายมนุษย์ แม้ว่าคุณจะมีการแกว่งดาบโดยไม่มีที่สิ้นสุดก็เห็นได้ชัดว่ามันจะยังคงไม่ได้ทำดีใด ๆ ! ไร้ประโยชน์ ... เพียงแค่สิ่งที่ผมเล็งที่ทุกเวลานี้? "Gazef อาจจะบอกว่าไม่มีอะไร. เขาได้เห็นบุคคลที่มีหัวใจนี้ได้รับบาดเจ็บ คนที่มีหัวใจถูกทำลายจากการได้เห็นเพื่อนสนิทของเขาตายในด้านหน้าของเขา. มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขายกใบหน้าของเขา และเห็นเมฆมืดปกคลุมท้องฟ้า เลือดออกเป็นหมอกฝน เห็นโลกของการกระจายออกก่อนที่ดวงตาสีเทาของเขา นักรบผู้กอง gazef stronoff คลิกลิ้น


ถ้าเขาไปเร็วกว่านี้ บางทีเขาอาจจะหลีกเลี่ยงฝน


ถึงแม้ว่าเขาสแกนท้องฟ้าเพื่อล้าง , เมฆหนาห่อหุ้มอย่างสมบูรณ์ estize อีกครั้ง ,ราชอาณาจักรของทุนและแสดงไม่มีสัญญาณของ abating แม้ว่าเขาจะรอ


ต้องทิ้งความคิดของการรอคอยมันออกภายในวัง เขาสวมกระโปรงติดกับเสื้อของเขาและก้าวออกไปสู่ฝนห่าใหญ่


เขาผ่านประตูวัง ทหารของกับแฟลชของของเขา ใบหน้าและมุ่งหน้าไปยังศูนย์กลางของเมืองหลวง


ปกติที่นี่จะเต็มไปด้วยชีวิตแต่ความวุ่นวายปกติของกิจกรรมคือไม่มีที่ไหนเลยที่จะพบ แทน มันถูกแทนที่ด้วยตัวเลขขาดแคลนคนย้ายเกี่ยวกับระวังลื่นบนพื้นผิวเปียก


เห็นเค้าว่างรอบเขาจะเดาได้ว่าฝนได้ตกยาว


งั้นก็ช่วยไม่ได้ ไปเร็วกว่านี้ไม่ได้


กับเสื้อโค้ตเติบโตอย่างต่อเนื่องหนักจากน้ำเขาเดินเฉียดคนเดินเท้าอื่น ๆเงียบ ๆ ร่วมกัน แม้ว่าแจ็คเก็ตของเขาก็สามารถที่จะใช้เป็นเสื้อกันฝนเปียก ความรู้สึกมันหวงของเขากลับทำให้มันอึดอัด gazef quickened ก้าวของเขาและมุ่งหน้าไปที่บ้าน


เหมือนบ้านเค้าสนิทกันมากขึ้น เรื่องที่เขากำลังจะหลุดพ้นจากเสื้อของเขาเปียกมาถอนหายใจ โล่งอกไป gazef ของริมฝีปาก ทันใดนั้นประสาทสัมผัสของเขาถูกดึงไปที่ด้านข้าง เขามองเห็นเงาม่านบาง ๆ ถนนแคบ ๆเป๋ไปขวาของเขา มันดูเหมือนจะไม่ใส่ใจของเขาเปียกโชกร่างกาย ถูกชายรุ่งริ่ง plopped ลงบนด้านข้างของถนน


ปรากฏที่จะมีประมาณย้อมสีผมของเขา แพทช์ของสีผมธรรมชาติของเขาสามารถมองเห็นได้ทั่วหัว ผมของเขาเปียกโชก และยึดติดกับหน้าผากของเขาหยดหยดน้ำจากล็อค ใบหน้าของเขาเล็กน้อยงอลงและซ่อนจากมุมมอง


เหตุผล gazef หยุดสายตาที่เขาไม่ได้ เพราะเขาคิดว่ามันแปลกสำหรับคนที่อยู่ข้างนอก โดยไม่มีเสื้อที่เหมาะสมในสายฝนนี้ แต่เขารู้สึกว่าบางอย่างกำลังออกจากสถานที่ ตาเคลื่อนไหว โดยเฉพาะมือข้างขวาของมนุษย์

.ชอบเด็กจับลงบนมือของแม่ ผู้ชายที่ถืออาวุธที่ไม่สอดคล้องกับลักษณะที่สกปรกของเขา มันเป็นอาวุธที่หายากมาก เรียกว่า ' ดาบ ' , ที่สร้างขึ้นในเมืองตั้งอยู่ในทะเลทรายไกลออกไปทางใต้


เขาถือดาบ . . . . . . . โจร . . . . . . . ? ไม่ ความรู้สึกที่ฉันได้รับจากเค้ามันต่างกัน ผมรู้สึกยินดีที่เห็นเขา


gazef รู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างออกชอบเสื้อกับปุ่มไม่ตรงกัน


กับเท้าของเขาไว้ gazef จ้องมองอย่างจริงจังที่โปรไฟล์ของมนุษย์ ตอนนั้น ความทรงจำของเขาเข้ามาเหมือนคลื่นพล่าน


" คือ ว่า คุณ . . . . . . . unglaus ? "


ทันทีที่คำพูดออกจากปากของเขา ใจของเขาก็เต็มไปด้วยความสงสัย


คนที่เขาเจอในรอบสุดท้ายของการแข่งขัน วัง unglaus สมอง


ตอนนี้ลักษณะของผู้ชายที่เขาต่อสู้ปิดการแข่งขันได้ถูกจารึกใน gazef ของจิตใจ อาจจะค่อนข้างแข็งแกร่ง ฝ่ายตรงข้ามเขาได้เผชิญนับตั้งแต่ก่อนหยิบดาบและชีวิตของเขาเป็นนักรบ และถึงแม้จะเป็นรักข้างเดียว มันคือใบหน้าของชายที่เขาถือว่าเป็นคู่แข่งของเขา


ถูกต้องแล้ว โปรไฟล์ของคนผอมโซตรงกันเกือบตรงกับหน้า

จากความทรงจำแต่นั่นเป็นไปไม่ได้


ไม่ต้องสงสัย หน้าตาคล้ายกันมาก แม้ว่ากาลเวลาที่เปลี่ยนไปของเขาปรากฏร่องรอยในอดีตของเขายังคงชัดเจน แต่ผู้ชายจาก gazef ความทรงจำไม่ได้มีสีหน้าน่าสงสาร เขาเป็นผู้ชายที่เต็มเปี่ยมด้วยความมั่นใจในดาบของเขาและจิตวิญญาณในการต่อสู้ที่รุนแรง เช่น เผาไฟเขาไม่ได้มีลักษณะของสุนัขเปียกเหมือนผู้ชายคนนี้มาก่อนเขา


กับเสียงน้ำกระเซ็น gazef , เดินมาหาเขา


ถ้าตอบเสียง ชายหนุ่มค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง gazef

รู้สึกว่าลมหายใจขาด มองเขาจากทางด้านหน้า เขาอยู่แน่นอน ชายคนนี้ unglaus สมองอัจฉริยะของดาบ


แต่แสงจากอดีตแล้วสมองที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นผู้ชายเขาจะพ่ายแพ้เสียทั้งหมด


สมองโงนเงนเพื่อเท้าของเขา . นี้ดูไม่ทึบ การเคลื่อนไหวของนักรบ มันก็ยากที่จะเรียกมันว่า การเคลื่อนไหวของทหารเก่า ด้วยสายตาหดหู่ เขาหันหลังกลับโดยไม่พูดอะไร ต้องมาเดินออกไป


เป็นของเขากลับเติบโตขนาดเล็กในฝนgazef หลงโดยสังหรณ์ว่าจะเป็นลางไม่ดี ถ้าพวกเขาแยกจากกันที่นี่ เขาจะไม่มีวันได้เห็นเขาอีก เขาปิดระยะห่างที่เพิ่มขึ้นระหว่างพวกเขา ในขณะที่ตะโกน


" unglaus ! สมอง unglaus ! "


ถ้าเขาปฏิเสธมัน เขาจะตัดสินใจว่าทั้งสองก็มองคล้ายกันและตักเตือนตัวเอง อย่างไรก็ตาม เสียงเล็ก ๆไหลเข้าไปในหู gazef .

" . . . . . . . stronoff "


มันเป็นตาย เสียงหนึ่งที่สามารถจะเป็นสมองของความทรงจำที่เขาข้ามกับดาบ


" อะไร เกิดอะไรขึ้น ? "


พูดไม่ออก เขาถาม


แค่สิ่งที่เกิดขึ้น ?


แน่นอน ทุกคนสามารถมีชีวิตเจ๊งและตกอยู่ในเวลาที่ยากลำบาก gazef ได้เห็นตัวอย่างมากมาย เช่น คน คนมักจะเลือกทางออกที่ง่ายอาจสูญเสียทุกอย่างจากเพียงหนึ่ง

ความล้มเหลว