And so in early August 1967, the fi

And so in early August 1967, the five Foreign Ministers spent four days in the relative isolation of a beach resort in Bang Saen, a coastal town less than a hundred kilometers southeast of Bangkok. There they negotiated over that document in a decidedly informal manner which they would later delight in describing as “sports-shirt diplomacy.” Yet it was by no means an easy process: each man brought into the deliberations a historical and political perspective that had no resemblance to that of any of the others. But with goodwill and good humor, as often as they huddled at the negotiating table, they finessed their way through their differences as they lined up their shots on the golf course and traded wisecracks on one another’s game, a style of deliberation which would eventually become the ASEAN ministerial tradition.
Now, with the rigors of negotiations and the informalities of Bang Saen behind them, with their signatures neatly attached to the ASEAN Declaration, also known as the Bangkok Declaration, it was time for some formalities. The first to speak was the Philippine Secretary of Foreign Affairs, Narciso Ramos, a one-time journalist and long-time legislator who had given up a chance to be Speaker of the Philippine Congress to serve as one of his country’s first diplomats. He was then 66 years old and his only son, the future President Fidel V. Ramos, was serving with the Philippine Civic Action Group in embattled Vietnam. He recalled the tediousness of the negotiations that preceded the signing of the Declaration that “truly taxed the goodwill, the imagination, the patience and understanding of the five participating Ministers.” That ASEAN was established at all in spite of these difficulties, he said, meant that its foundations had been solidly laid. And he impressed it on the audience of diplomats, officials and media people who had witnessed the signing ceremony that a great sense of urgency had prompted the Ministers to go through all that trouble. He spoke darkly of the forces that were arrayed against the survival of the countries of Southeast Asia in those uncertain and critical times.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และดังนั้นในช่วงต้นเดือนสิงหาคม 1967 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศใช้เวลาสี่ห้าวันในการแยกความสัมพันธ์ของรีสอร์ทชายหาดบางแสนเมืองชายฝั่งน้อยกว่าหนึ่งร้อยกิโลเมตรทางตะวันออกเฉียงใต้ของกรุงเทพฯ ที่นั่นพวกเขาต่อรองมากกว่าเอกสารที่ในลักษณะที่ไม่เป็นทางการเด็ดที่พวกเขาจะต่อมาความสุขในการอธิบายเป็น แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นกระบวนการที่ง่าย "กีฬาเสื้อทูต." แต่ละคนนำเข้ามาปรึกษาหารือมุมมองทางประวัติศาสตร์และการเมืองที่ไม่มี คล้ายคลึงกับที่ของคนอื่น ๆ แต่ด้วยความปรารถนาดีและอารมณ์ดีได้บ่อยเท่าที่พวกเขา huddled ที่โต๊ะเจรจาที่พวกเขาละม่อมทางของพวกเขาผ่านความแตกต่างของพวกเขาขณะที่พวกเขาเรียงรายขึ้นภาพของพวกเขาในสนามกอล์ฟและมีการซื้อขาย wisecracks อีกคนหนึ่งเป็นเกมรูปแบบของการปรึกษาหารือซึ่งในที่สุดก็จะกลายเป็น กฎกระทรวงประเพณีอาเซียน.
ขณะนี้มีความโหดร้ายของการเจรจาต่อรองและ informalities ของบางแสนอยู่เบื้องหลังพวกเขาที่มีลายเซ็นของพวกเขาติดอยู่อย่างเรียบร้อยปฏิญญาอาเซียนยังเป็นที่รู้จักปฏิญญากรุงเทพฯมันเป็นเวลาสำหรับพิธีการบางอย่าง เป็นครั้งแรกที่จะพูดเป็นเลขานุการของฟิลิปปินส์การต่างประเทศ Narciso Ramos นักข่าวเพียงครั้งเดียวและเป็นเวลานานราษฎรที่ได้รับขึ้นโอกาสที่จะเป็นประธานสภาคองเกรสฟิลิปปินส์เพื่อทำหน้าที่เป็นหนึ่งในนักการทูตครั้งแรกของประเทศของเขา แล้วเขาก็ 66 ปีและบุตรชายคนเดียวของเขาในอนาคตประธานาธิบดีฟิเดลรามอสโวลต์ได้รับการให้บริการกับซีวิคกลุ่มปฏิบัติการรบในฟิลิปปินส์เวียดนาม เขาจำได้น่าเบื่อของการเจรจาที่เกิดขึ้นก่อนการลงนามในปฏิญญาว่า "เก็บภาษีอย่างแท้จริงค่าความนิยมที่จินตนาการความอดทนและความเข้าใจในห้ารัฐมนตรีที่เข้าร่วมโครงการ." นั่นอาเซียนก่อตั้งขึ้นที่ทุกคนในทั้งๆที่มีปัญหาเหล่านี้เขากล่าวว่า นั่นหมายความว่าฐานรากได้รับการวางเป็นล่ำเป็นสัน และเขาก็สร้างความประทับใจให้กับผู้ชมมันของนักการทูต, เจ้าหน้าที่และสื่อคนที่ได้เห็นพิธีลงนามที่ความรู้สึกที่ดีของการเร่งด่วนได้รับแจ้งรัฐมนตรีที่จะไปผ่านทุกปัญหาที่ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวดของกองกำลังที่ได้รับการรบกับความอยู่รอดของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในเวลาที่ไม่แน่นอนและที่สำคัญเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นในช่วงต้นเดือนสิงหาคม 1967 ห้ารัฐมนตรีต่างประเทศใช้เวลาสี่วันในการแยกความสัมพันธ์ของรีสอร์ทริมหาดบางแสน , ชายฝั่งเมืองร้อยกว่ากิโลเมตรตะวันออกเฉียงใต้ของกรุงเทพฯ พวกเขามีการเจรจาต่อรองมากกว่าเอกสารที่เป็นทางการในลักษณะที่เด็ดที่เขาจะพอใจในการอธิบายว่าเป็น " ทูตกีฬาเสื้อ . " แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่ากระบวนการที่ง่าย : แต่ละคนมาพิจารณา ประวัติศาสตร์ และมุมมองทางการเมืองที่ไม่มีความคล้ายคลึงกับที่ของใด ๆของผู้อื่น แต่ด้วยเมตตาและอารมณ์ขันที่ดีมักจะเป็นพวกเขา huddled ในโต๊ะเจรจา พวกเขาใช้วิธีเปรียบเทียบวิธีการของพวกเขาผ่านความแตกต่างของพวกเขาเป็นพวกเขาเรียงรายขึ้นภาพของพวกเขาในสนามกอล์ฟ และซื้อขาย wisecracks ในเกมอีกคนหนึ่งของรูปแบบของการปรึกษาหารือซึ่งในที่สุดก็จะกลายเป็นประเพณีรัฐมนตรีอาเซียนขณะนี้มี rigors ของการเจรจาและ informalities บางแสน ด้านหลัง มีลายเซ็นบรรจงแนบปฏิญญาอาเซียน หรือที่เรียกว่าปฏิญญากรุงเทพ มันเป็นช่วงเวลาสำหรับบางครับ คนแรกที่จะพูดถึงคือ เลขาฯของกระทรวงต่างประเทศ นาร์ซิโซ รามอส เป็นเพียงนักข่าวและเป็นเวลานานสภานิติบัญญัติที่ได้รับโอกาสเป็นลำโพงของรัฐสภาฟิลิปปินส์เป็นหนึ่งในนักการทูตแรกของประเทศของเขา เขาได้ 66 ปีและลูกชายคนเดียวของเขา , อนาคตประธานาธิบดีฟิเดลรามอสโวลต์คือการให้บริการกับประชาชนการกระทำของฟิลิปปินส์ในรบในเวียดนาม เขาเรียกความน่าเบื่อของการเจรจาที่นำหน้าการลงนามในปฏิญญาว่า " เก็บภาษี ได้อย่างแท้จริงค่าความนิยมที่จินตนาการความอดทนและความเข้าใจของห้า รัฐมนตรีอาเซียน " ที่ก่อตั้งขึ้นเลยทั้งๆที่ปัญหาเหล่านี้เขากล่าวว่าหมายถึงที่มูลนิธิเคยแนะนำไว้ และเขาประทับใจในผู้ชมของเจ้าหน้าที่การทูต และสื่อมวลชนที่ได้ร่วมเป็นสักขีพยานในพิธีลงนามที่ความรู้สึกที่ดีเร่งด่วนได้รับการแจ้งเตือนรัฐมนตรีที่จะไปผ่านทุกปัญหาที่ เขาพูด มืด ๆของพลังที่ถูก arrayed กับการอยู่รอดของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในความไม่แน่นอนและครั้งสำคัญ