The cultural criticality approachTh

The cultural criticality approach
There are two basic points of view concerning intercultural communication theory, research and practice. Supporters of these two perspectives have been called respectively: cultural critics and cultural dialogists. This dichotomy represents two approaches associated with intercultural communication and the choice of methods to serve educational goals.
Adherents of the cultural critical point of view regard cultural differences as potential barriers; they advocate understanding these barriers and respecting the differences. They promote training to bridge the inevitable cultural gap. The term 'critic' as used here refers to the emphasis upon critical or vital differences that might be sources of communication break down. The importance of difference have been made in classic statements by Whorf (1956),Hall (1973), and Singer (1975). Methods suited to such an approach are those that explain, illustrate, or exemplify culture-specific differences. Cultural criticism seeks to find points of conflict and isolate them as researchable issues in transcultural interaction. The activities of the critics are aimed at sensitising the researcher and/or learner to differences. The approach is culture-specific and focuses on a particular group.
Some authors in the field stress the importance of perceiving cultural similarity, e.g. Brislin observes that:
perceiving similarities leads to a basis for interaction; perceiving differences leads to a basis for out-group rejection.
Brislin (1981: 60)
Or, as Samovar, Porter, and Jain (1981) put it:
It is our likenesses that enable us to find common ground and establish rapport.
Bennett strongly opposes this approach. He argues:
I observe in most classrooms and workshop environments that difficulties in learning the concepts and skills of intercultural communication are nearly always attributable to a disavowal of cultural differences, not a lack of appreciating similarity.
(Bennett 1993: 25)
Whilst I agree to some extent with Bennett. It is unproductive to dismiss the similarities approach for the following reasons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการความสำคัญทางวัฒนธรรมมีสองจุดของมุมมองพื้นฐานเกี่ยวกับทฤษฎีการสื่อสารวัฒนธรรม งานวิจัย และการปฏิบัติ ผู้สนับสนุนสองมุมมองเหล่านี้ได้รับการเรียกตามลำดับ: นักวิจารณ์ทางวัฒนธรรมและวัฒนธรรม dialogists ขั้วนี้แสดงวิธีที่สองเกี่ยวข้องกับการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมและเลือกวิธีการเป้าหมายของการศึกษาสมัครพรรคพวกของจุดสำคัญวัฒนธรรมมองเรื่องวัฒนธรรมที่แตกต่างเป็นอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้น พวกเขาสนับสนุนอุปสรรคเหล่านี้ทำความเข้าใจ และเคารพความแตกต่าง พวกเขาส่งเสริมฝึกอบรมเพื่อลดช่องว่างทางวัฒนธรรมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ คำว่า 'นักวิจารณ์' ใช้นี่หมายถึงให้ความสำคัญกับความแตกต่างสำคัญ หรือสำคัญที่อาจเป็นแหล่งของการสื่อสารแบ่ง ความสำคัญของความแตกต่างขึ้นในคลาสสิก โดย Whorf (1956), ฮอลล์ (1973), และนักร้อง (1975) วิธีที่เหมาะสมกับวิธีการดังกล่าวเป็นผู้ที่อธิบาย แสดง หรือ exemplify ความแตกต่างเฉพาะวัฒนธรรม การวิจารณ์ทางวัฒนธรรมพยายามค้นหาจุดของความขัดแย้ง และแยกเป็นปัญหา researchable ใน transcultural โต้ กิจกรรมของนักวิจารณ์มีเป้าหมายที่ sensitising นักวิจัยหรือผู้เรียนต่าง วิธีการมีวัฒนธรรมเฉพาะ และเน้นกลุ่มเฉพาะผู้เขียนบางคนในฟิลด์ความเครียดความสำคัญของการรับรู้วัฒนธรรมคล้าย เช่น Brislin ไปที่:ลูกค้าเป้าหมายเป็นการโต้ตอบ เข้าใจความคล้ายคลึงกัน เข้าใจความแตกต่างนำไปสู่พื้นฐานสำหรับการปฏิเสธ out-groupBrislin (1981:60)หรือ เป็นซาโมวาร์ กระเป๋า และเจน (1981):มันเป็นรูปของเราที่ให้เราสามารถหาจุดร่วม และสร้างสายสัมพันธ์เบนขอ opposes วิธีการนี้ เขาระบุว่า:ผมสังเกตในห้องเรียนและสภาพแวดล้อมเชิงปฏิบัติว่า อย่างความยากลำบากในการเรียนรู้แนวคิดและทักษะการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมเกือบทุกการศาสนาของวัฒนธรรมที่แตกต่าง ไม่ขาดชอบความคล้ายคลึงกันมากที่สุด (เบน 1993:25)ในขณะที่ผมเห็นด้วยบ้างกับเบน มันเป็นทั้งการยกเลิกวิธีการคล้ายคลึงกันสำหรับเหตุผลต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวทางที่สำคัญทางวัฒนธรรมที่
มีอยู่สองจุดพื้นฐานของมุมมองเกี่ยวกับทฤษฎีการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมการวิจัยและการปฏิบัติ ผู้สนับสนุนของทั้งสองมุมมองที่ได้รับการเรียกตามลำดับ: นักวิจารณ์ทางวัฒนธรรมและ dialogists วัฒนธรรม ขั้วนี้แสดงให้เห็นสองวิธีที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมและทางเลือกของวิธีการที่จะให้บริการเป้าหมายทางการศึกษา.
สมัครพรรคพวกของจุดสำคัญทางวัฒนธรรมของมุมมองเรื่องความแตกต่างทางวัฒนธรรมเป็นอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้น พวกเขาสนับสนุนการทำความเข้าใจปัญหาและอุปสรรคเหล่านี้และเคารพในความแตกต่าง พวกเขาส่งเสริมการฝึกอบรมเพื่อลดช่องว่างทางวัฒนธรรมที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ 'วิจารณ์' คำที่ใช้ในที่นี้หมายถึงความสำคัญตามความแตกต่างที่สำคัญหรือสำคัญที่อาจจะเป็นแหล่งที่มาของการแบ่งการสื่อสารลง ความสำคัญของความแตกต่างได้รับการทำในงบคลาสสิกโดย Whorf (1956) ฮอลล์ (1973) และนักร้อง (1975) วิธีการที่เหมาะสมกับวิธีการดังกล่าวเป็นผู้ที่อธิบายแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างหรือเป็นแบบอย่างวัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจง วัฒนธรรมการวิจารณ์พยายามที่จะหาจุดของความขัดแย้งและแยกพวกเขาเป็นปัญหาในการมีปฏิสัมพันธ์ทางการวิจัยข้ามวัฒนธรรม กิจกรรมของนักวิจารณ์มีจุดมุ่งหมายเพื่อ sensitizing นักวิจัยและ / หรือการเรียนแตกต่าง วิธีการที่เป็นวัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจงและมุ่งเน้นไปที่กลุ่มเฉพาะ.
นักเขียนบางคนในความเครียดสนามความสำคัญของการรับรู้ทางวัฒนธรรมที่คล้ายคลึงกันเช่น Brislin ตั้งข้อสังเกตว่า
การรับรู้ความคล้ายคลึงกันนำไปสู่พื้นฐานสำหรับการปฏิสัมพันธ์; เข้าใจความแตกต่างที่นำไปสู่การเป็นพื้นฐานสำหรับการออกจากกลุ่มปฏิเสธ.
Brislin (1981: 60)
หรือเป็น Samovar, พอร์เตอร์และเชน (1981) วาง:
. เป็น likenesses ของเราที่ช่วยให้เราหาจุดร่วมและสร้างความสามัคคี
เบนเน็ตต์อย่างยิ่ง ตรงข้ามกับวิธีการนี้ เขาระบุ:
ผมสังเกตในห้องเรียนมากที่สุดและสภาพแวดล้อมในการประชุมเชิงปฏิบัติการว่าปัญหาในการเรียนรู้แนวคิดและทักษะของการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมเกือบตลอดเวลาส่วนที่ disavowal ของความแตกต่างทางวัฒนธรรมไม่ขาดการเห็นคุณค่าความคล้ายคลึงกัน.
(เบนเน็ตต์ 1993: 25)
ในขณะที่ผมเห็นด้วยกับ บางส่วนกับเบนเน็ตต์ มันเป็นหมันจะยกเลิกวิธีการคล้ายคลึงกันด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการมีความสำคัญทางวัฒนธรรมมีอยู่สองจุดพื้นฐานของมุมมองเกี่ยวกับทฤษฎีการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม การปฏิบัติการวิจัย ผู้สนับสนุนของทั้งสองมุมมองที่ถูกเรียกตามลำดับ : นักวิจารณ์ทางวัฒนธรรม และ dialogists ทางวัฒนธรรม ขั้วนี้เป็นสองวิธีที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมและทางเลือกของวิธีการเพื่อให้บรรลุเป้าหมายการศึกษาสมัครพรรคพวกของจุดที่สำคัญทางวัฒนธรรมของมุมมองเรื่องความแตกต่างทางวัฒนธรรม เช่น อุปสรรคที่อาจเกิดขึ้น พวกเขาสนับสนุนความเข้าใจอุปสรรคเหล่านี้ และเคารพในความแตกต่าง พวกเขาส่งเสริมการฝึกอบรมเพื่อเชื่อมช่องว่างทางวัฒนธรรมที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คำว่า " นักวิจารณ์ " ที่ใช้ในที่นี้ หมายถึงการเน้นความแตกต่างที่สำคัญเมื่อวิกฤต หรืออาจจะมีแหล่งที่มาของการสื่อสารทำลายลง ความสำคัญของความแตกต่างได้ในงบคลาสสิกโดยจม ( 1956 ) , ฮอลล์ ( 1973 ) , และนักร้อง ( 1975 ) วิธีที่เหมาะสมกับวิธีการดังกล่าวเป็นผู้ที่อธิบาย อธิบาย หรือยกตัวอย่างความแตกต่างเฉพาะวัฒนธรรม วัฒนธรรมการวิจารณ์ที่พยายามที่จะหาจุดของความขัดแย้ง และแยกเป็นประเด็น researchable ปฏิสัมพันธ์ข้าม . กิจกรรมของนักวิจารณ์จะมุ่ง sensitising นักวิจัย และ / หรือ ผู้เรียนที่แตกต่างกัน วิธีการเป็นวัฒนธรรมเฉพาะและมุ่งเน้นไปที่กลุ่มเฉพาะบางคนเขียนในด้านความเครียดความสำคัญของการรับรู้ความคล้ายคลึงทางวัฒนธรรม เช่น brislin สังเกตว่า :มีความคล้ายคลึงกันนำไปสู่พื้นฐานสำหรับการโต้ตอบ ; การรับรู้ความแตกต่างนำไปสู่พื้นฐานสำหรับการปฏิเสธจากกลุ่มbrislin ( 2524 : 60 )หรือเป็นซาโมวาร์ พอร์เตอร์ และเชน ( 1981 ) ใส่มันมันเป็น likenesses ของเราที่ช่วยให้เราเพื่อหาข้อตกลงร่วมกัน และสร้างสามัคคีเบนเน็ตต์ขอคัดค้านวิธีการนี้ เขาระบุ :ผมสังเกตในห้องเรียนมากที่สุด และการประชุมเชิงปฏิบัติการสภาพแวดล้อมที่มีความยากในการเรียนรู้แนวคิดและทักษะในการสื่อสารต่างวัฒนธรรมเกือบตลอดเวลาเมื่อถึงการไม่ยอมรับความแตกต่างของวัฒนธรรม ไม่ใช่การขาดความชื่นชมความเหมือน( เบนเน็ตต์ 2536 : 25 )ในขณะที่ผมเห็นด้วยบางส่วนกับเบนเน็ตต์ มันไม่ไล่กัน โดยให้เหตุผลต่อไปนี้