Health workforce2.1 IntroductionThe

Health workforce
2.1 Introduction
The ability of a country to meet its health goals depends largely on the knowledge, skills, motivation and
deployment of the people responsible for organizing and delivering health services. Numerous studies show
evidence of a direct and positive link between the numbers of health workers and population health outcomes
(1, 2). Many countries, however, lack the human resources needed to deliver essential health interventions for
a number of reasons, including limited production capacity, migration of health workers within and across
countries, poor mix of skills and demographic imbalances. The formulation of national policies and plans
in pursuit of human resources for health development objectives requires sound information and evidence.
Against this backdrop of an increasing demand for information, building knowledge and databases on the health
workforce requires coordination across sectors. WHO is working with countries and partners to strengthen the
global evidence base on the health workforce — including gaining consensus on a core set of indicators and a
minimum data set for monitoring the stock, distribution and production of health workers.
The health workforce can be defined as “all people engaged in actions whose primary intent is to enhance
health” (3). These human resources include clinical staff, such as physicians, nurses, pharmacists and dentists,
as well as management and support staff, i.e. those who do not deliver services directly but are essential to the
performance of health systems, such as managers, ambulance drivers and accountants (Box 2.1). Presently,
comprehensive and robust methodologies are not available for assessing the adequacy of the health workforce to
respond to the health-care needs of a given population. However, a shortage of health workers can be perceived
from the inadequate numbers and skills mix of people being trained or maldistribution of their deployment, as
well as losses caused by death, retirement, career change or out-migration. It has been estimated that countries
with fewer than 23 physicians, nurses and midwives per 10 000 population generally fail to achieve adequate
coverage rates for selected primary health-care interventions, as prioritized by the MDGs (3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บุคลากรสุขภาพ2.1 บทนำความสามารถของประเทศเพื่อตอบสนองเป้าหมายสุขภาพขึ้นมากความรู้ ทักษะ แรงจูงใจ และการใช้งานของผู้รับผิดชอบการจัดระเบียบ และการส่งมอบบริการ การศึกษาจำนวนมากแสดงหลักฐานของการเชื่อมโยงโดยตรง และบวกเลขของสุขภาพและสุขภาพประชากร(1, 2) หลายประเทศ อย่างไรก็ตาม ขาดทรัพยากรบุคคลที่ต้องการแทรกแซงสุขภาพที่จำเป็นสำหรับประการ รวมทั้งจำกัดการผลิต การโยกย้ายของสุขภาพภายใน และข้ามประเทศ ทักษะและความไม่สมดุลของประชากรยากจนผสม กำหนดนโยบายแห่งชาติและแผนวัตถุประสงค์พัฒนาต้องแสวงหาทรัพยากรบุคคลสุขภาพ เสียงข้อมูลและหลักฐานฉากนี้ต้องการเพิ่มข้อมูล สร้างฐานข้อมูลและความรู้สุขภาพแรงงานต้องประสานงานในภาค ที่ทำงานกับประเทศและพันธมิตรเพื่อเสริมสร้างการหลักฐานสากลฐานบุคลากรสุขภาพซึ่งรวมถึงได้รับฉันทามติจากชุดหลักตัวชี้วัดและชุดข้อมูลขั้นต่ำสำหรับการตรวจสอบสต็อก จำหน่าย และผลิตของอนามัยสุขภาพแรงงานสามารถกำหนดเป็น "ทุกคนมีส่วนร่วมในการกระทำที่มีเจตนาหลักคือการ เพิ่มสุขภาพ" (3) ทรัพยากรเหล่านี้รวมถึงพนักงาน ทางการแพทย์เช่นแพทย์ พยาบาล เภสัชกร และ ทันตแพทย์รวมทั้งการจัดการและการสนับสนุนพนักงาน คือผู้ที่ให้บริการโดยตรง แต่การประสิทธิภาพของระบบสุขภาพ ผู้จัดการ ขับรถพยาบาล และนักบัญชี (กล่อง 2.1) ปัจจุบันไม่มีครอบคลุม และมีประสิทธิภาพสำหรับการประเมินความเพียงพอของบุคลากรสุขภาพในการตอบสนองความต้องการดูแลสุขภาพของประชากรให้ อย่างไรก็ตาม การขาดแคลนแรงงานสุขภาพสามารถรับรู้จากหมายเลขที่ไม่เพียงพอ และผสมผสานทักษะของผู้เข้าฝึกอบรม หรือ maldistribution การใช้งานของพวกเขา เป็นตลอดจนความสูญเสียที่เกิดจากความตาย เกษียณอายุ เปลี่ยนอาชีพ หรือการย้าย out- มีการประมาณว่าประเทศแพทย์ พยาบาล และ midwives ต่อประชากร 10 000 น้อยกว่า 23 โดยทั่วไปล้มเหลวให้เพียงพออัตราความครอบคลุมสำหรับแทรกแซงหลักเลือกดูแลสุขภาพ เป็นจัดลำดับความสำคัญ โดยต่าง ๆ (3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำลังคนด้านสุขภาพ
2.1 บทนำ
ความสามารถของประเทศเพื่อให้บรรลุเป้าหมายด้านสุขภาพขึ้นอยู่กับความรู้และทักษะในการสร้างแรงจูงใจและ
การใช้งานของคนที่รับผิดชอบในการจัดระเบียบและการส่งมอบบริการด้านสุขภาพ การศึกษาหลายชิ้นแสดงให้เห็น
หลักฐานของการเชื่อมโยงโดยตรงและบวกระหว่างตัวเลขของคนทำงานด้านสุขภาพและผลลัพธ์ด้านสุขภาพประชากร
(1, 2) หลายประเทศ แต่ขาดทรัพยากรมนุษย์ที่จำเป็นในการส่งมอบการแทรกแซงสุขภาพที่สำคัญสำหรับ
จำนวนของเหตุผลรวมทั้งกำลังการผลิตที่ จำกัด การย้ายถิ่นของคนทำงานด้านสุขภาพภายในและระหว่าง
ประเทศ, การผสมผสานที่ดีของทักษะและความไม่สมดุลของกลุ่มผู้เข้าชม การกำหนดนโยบายและแผนระดับชาติ
ในการแสวงหาทรัพยากรมนุษย์สำหรับวัตถุประสงค์ของการพัฒนาสุขภาพจำเป็นต้องใช้ข้อมูลเสียงและหลักฐาน.
กับฉากหลังของความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับข้อมูลเหล่านี้สร้างความรู้และฐานข้อมูลที่มีต่อสุขภาพ
แรงงานต้องมีการประสานงานในภาค ที่ทำงานกับประเทศและคู่ค้าเพื่อเสริมสร้าง
หลักฐานทั่วโลกเกี่ยวกับกำลังคนด้านสุขภาพ - รวมทั้งได้รับความสอดคล้องกับแกนชุดของตัวชี้วัดและ
. ชุดข้อมูลขั้นต่ำสำหรับการตรวจสอบสต็อก, การจัดจำหน่ายและการผลิตของคนทำงานด้านสุขภาพ
แรงงานสุขภาพสามารถกำหนด เป็น "คนทุกคนมีส่วนร่วมในการกระทำที่มีความตั้งใจหลักคือการเสริมสร้าง
สุขภาพ" (3) ทรัพยากรมนุษย์เหล่านี้รวมถึงพนักงานคลินิกเช่นแพทย์พยาบาลเภสัชกรและทันตแพทย์
เช่นเดียวกับการจัดการและการสนับสนุนพนักงานคือผู้ที่ไม่ได้ส่งมอบบริการโดยตรง แต่จำเป็นต่อ
ประสิทธิภาพการทำงานของระบบสุขภาพเช่นผู้จัดการไดรเวอร์รถพยาบาลและ บัญชี (กล่อง 2.1) ปัจจุบัน
วิธีการที่ครอบคลุมและมีประสิทธิภาพจะไม่สามารถใช้ได้สำหรับการประเมินความเพียงพอของกำลังคนด้านสุขภาพเพื่อ
ตอบสนองความต้องการด้านการดูแลสุขภาพของประชากรได้รับ อย่างไรก็ตามการขาดแคลนแรงงานด้านสุขภาพสามารถรับรู้
ได้จากตัวเลขที่ไม่เพียงพอและทักษะการผสมผสานของผู้คนได้รับการฝึกหรือ maldistribution ของการใช้งานของพวกเขาเช่น
เดียวกับการสูญเสียที่เกิดจากการตายเกษียณอายุเปลี่ยนอาชีพหรือการย้ายถิ่นออก มีการประเมินว่าประเทศ
ที่มีน้อยกว่า 23 แพทย์พยาบาลและผดุงครรภ์ต่อ 10 000 ประชากรโดยทั่วไปไม่สามารถบรรลุเพียงพอ
อัตราความคุ้มครองที่เลือกสำหรับการแทรกแซงการดูแลสุขภาพหลักเช่นจัดลำดับความสำคัญโดย MDGs (3)