Having safely met up, Koutarou and

Having safely met up, Koutarou and Shizuka delivered the girl to the elderly couple and quickly left the scene of the fire behind them. While they had been able to save the girl, the fact that they had rushed into the building without waiting for the firefighters to arrive was a big problem. So the two decided to head home before they got into trouble.

“... Give me a break, landlord-san. That's not like you”

Koutarou used the time when they were returning to room 106 to scold Shizuka.

Before he could stop her, Shizuka had rushed into the burning house. Because Shizuka was normally so level-headed, Koutarou was even more surprised. And because of that, he gave her a stern look. Normally, Shizuka would be the one to scold others for being so reckless.

“While everything worked out thanks to Alunaya-dono, who knows what would have happened if he hadn't been around...”

“I'm sorry, Satomi-kun. I was reminded of mom and dad because it was right after my grave visit. I got too excited”

Shizuka was aware of her own failings. Even when taking the situation into account, it wasn't something that should be praised. That's why she had been modest and reflected on her actions as Koutarou scolded her.

“I know it was stupid. I'm really sorry for making you worry. I'll be careful to make sure something like this doesn't happen again”

“Haah... I'll forgive you this one time”

Koutarou decided to quickly forgive Shizuka.

Shizuka was aware of her own mistake and was honestly sorry. Besides, Koutarou understood how she felt. He believed that if, after he visited his mother's grave, he came across an accident similar to the one he lost his mother in, he would also have charged in without thinking of the consequences. That's why he couldn't blame Shizuka any further.

“There won't be anyone to stop you in the future, so please be careful”

“...Yeah”

Shizuka timidly looked up to confirm if Koutarou was angry or not. She then nodded her head and loosened up her tense expression.

“But anyways, I'm glad everyone was okay”

Koutarou smiled at Shizuka. While she had been reckless, in the end, everything had turned out okay. The girl that had been left behind had been saved and Shizuka was in one piece. Since the girl might not have made it if they had waited for the fire department, that itself should be celebrated, even if Shizuka's actions shouldn't.

“Yeah...”

But Shizuka still had a gloomy look on her face. She was looking down and let out a small sigh.

“Are you still bothered about it?”

Koutarou assumed that was because Shizuka was regretting being so reckless. That she was still reflecting on her actions. But Shizuka was thinking about something different.

“No, I do regret it, but it's not that... In the end, I couldn't save anyone, just like when mom and dad died. So I'm a bit sad and mortified that I haven't grown...”

Shizuka was feeling down because she believed she hadn't grown at all all these years. In the past she was saved by her parents, and this time she was saved by Alunaya. In the fire, Shizuka herself couldn't do anything. That came as a shock to her.

And in order to walk alongside those she loved, she would need a large power. Her own strength wasn't enough for that. Feeling like she had reached her limits, Shizuka didn't seem like she would recover for a while.

“I thought I would be able to do better like you...”

As Shizuka said that she let out a heavy sigh.

“I'd like to learn the secret behind being a legendary hero”

Shizuka felt like there was a vast gap between herself and Koutarou. Complex feelings were swirling inside of her and she was having a hard time getting them under control.

“Landlord-san, there's nothing I can teach you”

“Do you mean I don't have any talent?”

Shizuka smiled bitterly. It was a very self-depreciating smile.

“That's not what I meant...”

This time, Koutarou was the one who smiled wryly.

“Up until now, I have never saved anyone with just my own strength”

With those words, Koutarou admitted to his own incompetence. He couldn't keep himself from smiling wryly. Of course, Shizuka couldn't accept that. She stopped in place and objected in an upset tone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างปลอดภัยพบค่า Koutarou และชิซูกะส่งหญิงสาวไปคู่ผู้สูงอายุ และซ้ายฉากของไฟด้านหลังอย่างรวดเร็ว ในขณะที่พวกเขาเคยบันทึกสาว ความจริงที่ว่าพวกเขาได้วิ่งเข้าไปในอาคารโดยไม่ต้องรอพนักงานดับเพลิงจะมาถึง คือ ปัญหาใหญ่ ดังนั้นทั้งสองจึงตัดสินใจจะกลับบ้านก่อนที่พวกเขามีปัญหา“... ให้ฉันหยุดพัก เจ้าซัง ที่ไม่ได้ชอบคุณ"Koutarou ใช้เวลาเมื่อพวกเขาได้กลับไปที่ห้อง 106 ด่าชิซูกะก่อนที่เขาจะหยุดที่เธอ ชิซูกะก็รีบวิ่งเข้าบ้านเขียน เนื่องจากชิซูกะปกติดังนั้นระดับหัว Koutarou ประหลาดใจยิ่ง และเนื่องจากว่า เขาให้เธอดูตรง ๆ ปกติ ชิซูกะจะเป็นหนึ่งที่ด่าคนอื่นความประมาทดังนั้น"ในขณะที่ทุกอย่างทำงานขอบคุณที่ Alunaya-dono ที่รู้อะไรจะเกิดขึ้นได้ถ้าเขาไม่รับ...""ฉันขอโทษ kun ซะโตะมิ ผมนึกถึงของแม่และพ่อก็ขวาหลังจากเยี่ยมชมหลุมฝังศพของฉัน ผมตื่นเต้นมากเกินไป"ชิซูกะก็ตระหนักถึงความล้มเหลวของตนเอง แม้ว่าการสถานการณ์เข้าบัญชี มันไม่ได้สิ่งที่ควรสรรเสริญ ที่ว่าทำไมเธอเคยเจียมเนื้อเจียมตัว และผลจากการกระทำของเธอเป็น Koutarou scolded ของเธอ"ฉันรู้ว่า มันเป็นความโง่ ฉันขอโทษจริง ๆ ที่ทำให้คุณต้องกังวล จะระมัดระวังให้แน่ใจว่า สิ่งนี้ไม่เกิดขึ้นอีก""Haah ฉันจะยกโทษให้คุณครั้งนี้ครั้งเดียว"Koutarou ตัดสินใจที่จะยกโทษให้ชิซูกะอย่างรวดเร็วชิซูกะก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของตนเอง และเสียใจสุจริต นอกเหนือจาก Koutarou เข้าใจว่าเธอรู้สึก เขาเชื่อกันว่าถ้า หลังจากที่เขาเข้าชมหลุมฝังศพของแม่ของเขา เขามาในอุบัติเหตุคล้ายกับเขาหนึ่งสูญเสียแม่ของเขาใน เขาจะยังมีคิดค่าใช้จ่ายโดยไม่คิดผล ที่ว่าทำไมเขาไม่ตำหนิชิซูกะใด ๆ เพิ่มเติม"ไม่มีใครหยุดคุณในอนาคต ดังนั้นโปรดระวัง"“... ใช่"ชิซูกะ timidly มองขึ้นยืนยันถ้า Koutarou โกรธ หรือไม่ เธอเลยต้องหัวของเธอ แล้วหลวมขึ้นแสดงเครียด"แต่อย่างไรก็ตาม ฉันดีใจที่ทุกคนก็โอเค"Koutarou ยิ้มที่ชิซูกะ ในขณะที่เธอเคยประมาท ในสุด ทุกอย่างก็ถูกเปิดออก หญิงสาวที่มีถูกทิ้งถูกบันทึกไว้ และชิซูกะเป็นชิ้นเดียว ตั้งแต่หญิงสาวอาจไม่ได้ทำมันถ้าพวกเขาได้รอเพลิง ที่ควรจะเฉลิมฉลอง แม้ว่าการกระทำของชิซูกะไม่ควร"ใช่..."แต่ชิซูกะยังมีดูมืดมนบนใบหน้าของเธอ เธอกำลังลง และให้ออกด้วย[ขนาดเล็ก"คุณยังใส่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้"Koutarou สันนิษฐานที่ถูกเนื่องจากชิซูกะถูก regretting ถูกประมาทดังนั้น ว่า เธอยังคงถูกสะท้อนจากการกระทำของเธอ แต่ชิซูกะคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกัน"ไม่มี ฉันเสียใจ แต่มันไม่เป็น... ในสุด ฉันไม่สามารถบันทึกทุกคน เช่นเมื่อแม่และพ่อตาย ดังนั้น ฉันบิตเศร้า และเสียใจที่ฉันไม่ได้เติบโต..."Shizuka was feeling down because she believed she hadn't grown at all all these years. In the past she was saved by her parents, and this time she was saved by Alunaya. In the fire, Shizuka herself couldn't do anything. That came as a shock to her.And in order to walk alongside those she loved, she would need a large power. Her own strength wasn't enough for that. Feeling like she had reached her limits, Shizuka didn't seem like she would recover for a while.“I thought I would be able to do better like you...”As Shizuka said that she let out a heavy sigh.“I'd like to learn the secret behind being a legendary hero”Shizuka felt like there was a vast gap between herself and Koutarou. Complex feelings were swirling inside of her and she was having a hard time getting them under control.“Landlord-san, there's nothing I can teach you”“Do you mean I don't have any talent?”Shizuka smiled bitterly. It was a very self-depreciating smile.“That's not what I meant...”This time, Koutarou was the one who smiled wryly.“Up until now, I have never saved anyone with just my own strength”With those words, Koutarou admitted to his own incompetence. He couldn't keep himself from smiling wryly. Of course, Shizuka couldn't accept that. She stopped in place and objected in an upset tone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีปลอดภัยและดูดีขึ้น โคทาโร่ชิซูกะส่งสาวคู่รักและรวดเร็วออกจากฉากของไฟที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา ในขณะที่พวกเขาได้รับสามารถช่วยผู้หญิง , ความจริงที่ว่าพวกเขาได้วิ่งเข้าไปในอาคารโดยไม่รอเจ้าหน้าที่ดับเพลิงมาถึง เป็นปัญหาใหญ่ ดังนั้นทั้งสองจึงตัดสินใจกลับบ้านก่อนที่พวกเขาสร้างปัญหา" . . . . . . . ให้ผมพักเจ้าของซาน นั่นไม่เหมือนคุณโคทาโร่ใช้เวลาเมื่อพวกเขากลับมาที่ห้องมาด่า ชิซึกะก่อนที่เขาจะหยุดเธอ ชิซูกะได้วิ่งเข้าไปในบ้านเผาไหม้ เนื่องจากชิซุกะเป็นปกติดังนั้นระดับหัว โคทาโร่ก็ยิ่งแปลกใจ และเนื่องจากว่า เขาทำให้เธอดูเข้มงวด โดยปกติ ชิซูกะจะเป็นหนึ่งที่จะตำหนิคนอื่นที่สะเพร่า ." ในขณะที่ทุกอย่างออกมาขอบคุณ alunaya โดะ ใครจะรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาไม่ได้มา . . . . . . . "" ขอโทษนะ ซาโตมิ คุง ทำให้ผมนึกถึงแม่และพ่อ เพราะหลังจากไปเยี่ยมหลุมศพของฉัน ผมตื่นเต้นเกินไป "ชิซูกะตระหนักถึงความล้มเหลวของตัวเอง แม้เมื่อรับไว้พิจารณา ไม่ใช่สิ่งที่ควรสรรเสริญ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอได้รับการเจียมเนื้อเจียมตัวและเสียใจกับการกระทำของเธอ โคทาโร่ต่อว่าเธอ" ฉันรู้ว่ามันงี่เง่า ฉันขอโทษจริงๆที่ทำให้เธอต้องเป็นห่วง ผมจะระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่า เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก "" ฮ้าาา . . . . . . . ผมจะให้อภัยคุณในครั้งนี้ "โคทาโร่ ตัดสินใจรวดเร็ว ให้อภัย ชิซึกะชิซูกะตระหนักถึงความผิดพลาดของเธอเอง และถูกจริงๆค่ะ นอกจากนี้ โคทาโร่ก็เข้าใจความรู้สึกของเธอ เขาเชื่อว่า ถ้าหลังจากที่เขาไปเยี่ยมหลุมศพแม่ของเขา เขาก็มาเจออุบัติเหตุที่คล้ายคลึงกับที่เขาเสียแม่ไป เขาก็ต้องเรียกเก็บโดยไม่คิดถึงผลที่ตามมา นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่สามารถโทษชิซูกะเพิ่มเติมใด ๆ" จะไม่มีใครหยุดคุณได้ในอนาคต ดังนั้น โปรดระวัง "" . . . . . . . ใช่ "ชิซูกะขลาดๆดูเพื่อยืนยันถ้าโคทาโร่โกรธหรือไม่ จากนั้นเธอก็พยักหน้าหัวของเธอและปล่อยสีหน้าตึงเครียดของเธอ" แต่ยังไงก็ตาม ฉันดีใจที่ทุกคนไม่เป็นอะไร "โคทาโร่ยิ้มให้ ชิสุกะ ในขณะที่เธอได้รับสะเพร่าท้ายที่สุด ทุกอย่างก็โอเคแล้วล่ะ ผู้หญิงที่ถูกทิ้ง ถูกบันทึกไว้และชิซูกะอยู่หนึ่งชิ้น เพราะผู้หญิงอาจไม่ได้ทำมันถ้าพวกเขารอดับเพลิง ที่ตัวเองควรฉลอง ถ้าเป็นการกระทำที่ไม่ควร ชิซูกะ" ใช่ . . . . . . . "แต่ชิซุกะยังดูเศร้าหมองบนใบหน้าของเธอ เธอมองลงและถอนหายใจเล็กๆ" คุณยังคงกังวลเกี่ยวกับมัน "โคทาโร่สันนิษฐานว่าเป็นเพราะชิซุกะก็เสียใจที่ทำตัวบ้าระห่ำ ที่เธอยังปากไม่ตรงกับใจ แต่ชิซุกะ กำลังคิดเรื่องต่าง ๆ" ไม่ ฉันก็เสียใจ แต่มันไม่ใช่ . . . . . . . ในที่สุด ฉันก็ช่วยใครไม่ได้เลย เหมือนเมื่อพ่อและแม่เสียชีวิต ดังนั้นผมค่อนข้างเศร้าและเสียใจที่ผมยังไม่โต . . . . . . . "ชิซูกะรู้สึกลงเพราะเธอเชื่อว่าเธอไม่ได้เติบโตขึ้นในทุกปีเหล่านี้ทั้งหมด ในอดีตเธอได้บันทึกไว้โดยพ่อแม่ของเธอ และตอนนี้เธอได้บันทึกไว้โดย alunaya . ในกองไฟ ชิซูกะ ตัวเองทำอะไรไม่ได้ มาเป็นช็อตที่เธอและเพื่อที่จะเดินเคียงข้างคนที่เธอรัก เธอจะต้องการพลังงานขนาดใหญ่ ความแข็งแรงของเธอเอง ไม่พอหรอก รู้สึกเหมือนเธอได้ถึงขีดจำกัดของเธอ ชิสุกะ ไม่ได้ดูเหมือนเธอจะหายไปสักพัก" ฉันคิดว่าฉันสามารถทำได้ดีเหมือนคุณ . . . . . . . "ชิซุกะบอกว่าเธอถอนหายใจหนัก" ผมต้องการที่จะเรียนรู้ความลับที่อยู่เบื้องหลังการเป็นฮีโร่ในตำนาน "ชิซูกะรู้สึกเหมือนมีช่องว่างมากระหว่างตัวเองและโคทาโร่ . ความรู้สึกที่ซับซ้อนหมุนภายใน และเธอก็มีเวลาที่ยากลำบากได้รับมันภายใต้การควบคุม" เจ้าของซาน ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถสอนคุณ" คุณหมายความว่า ผมไม่มีพรสวรรค์ "ชิซูกะยิ้มอย่างขมขื่น มันเป็นตนเองมาก depreciating ยิ้ม" ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น . . . . . . . "เวลานี้ โคทาโร่เป็นคนที่ยิ้มอย่างบิดเบี้ยว ." จนถึงตอนนี้ ผมไม่เคยช่วยใครด้วยพลังของฉันเอง "กับคำพูดเหล่านั้น โคทาโร่ยอมรับความสามารถของเขาเอง เขาไม่สามารถทำให้ตัวเองจากยิ้มอย่างบิดเบี้ยว . แน่นอน ชิซูกะ ไม่สามารถยอมรับได้ เธอหยุดในสถานที่และคัดค้านในน้ำเสียงหงุดหงิด