On the Arab side the true winners a

On the Arab side the true winners and losers from the seven-week Gaza war will only become clear in coming weeks as conditions of the ceasefire play out. The current sense of jubilation among Palestinians reflects relief. The fighting is over. Palestinians stood their ground, did not surrender to intense attacks, and forced its leaders to accept a ceasefire. Hamas and other resistance groups maintained their arms and some facilities. Israel’s blockade of the territory is begin lifted gradually. Fishermen now have deeper access to the sea, and large-scale reconstruction looks likely to start quickly. Negotiations to cement a permanent cease-fire may bring more gains, even pave the way to a wider regional peace negotiation .
Beneath the celebrations, though, several intense political debates are reverberating throughout Gaza, the West Bank and the Arab world. These touch on profound questions of ideology, governance and nation hood. And they are exposing a yawning gap between governments and citizens across the entire Arab region.
Plentiful social media and radio-television broadcasts confirm that populaces across most of the Arab world feel Hamas has won a historic victory, one that proves only sustained “armed resistance and steadfastness”, as the group’s leaders put it, will ever force Israel to respect Arabs and negotiate meaningfully. Hamas’s achievement is one of the few positive gains that ordinary Palestinians and Arabs can celebrate after generations of national mediocrity, incompetence and failure.
This is precisely why most Arab government dislike Hamas: It represents everything they fear, or have failed at. Hamas has fought Israel to a draw three times now. It enjoys large-scale public support at home and across the entire region. It has combined Islamic faith with nationalist passions to mobilise its people for action, including armed resistance. It has successfully resisted all attempts to control and weaken it – whether by the US, Israel Saudi Arabia, Jordan or others. And it insists on nationalist positions that defy the Israeli-American line, which no Arab governments have been able to manage. The simplistic view is that opinions about Hamas reflect a geographic or political split between supporters of countries such as Qatar and Turkey – who back Islamists such as Hamas and the Muslim Brotherhood – and those who fear such groups and secretly share the desire of Israel and America to crush them. These include Palestinian President Mahmoud Abbas, and the leaders of most Arab governments.
The reality is that an intense complex debate is going on among ordinary Palestinians and Arab across the region. Even as they celebrate, they are asking themselves a host of strategic, ideological and moral questions. Most notably: Do we fight to destroy Israel, or negotiate to coexist with it? Should Palestinians seek full national unity by reviving the PLO or operate through the current erratic Hamas-Fatah relationship? Should we rely on the diplomacy and promises of US

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้านอาหรับที่แท้จริงของผู้ชนะและผู้แพ้จากเจ็ดสัปดาห์ในฉนวนกาซาสงครามจะกลายเป็นชัดเจนในสัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นเงื่อนไขหยุดยิงเล่นออก ความรู้สึกของความปีติยินดีของชาวปาเลสไตน์ในปัจจุบัน สะท้อนให้เห็นถึง โล่งอก การต่อสู้จบลงแล้ว ปาเลสไตน์ยืนอยู่พื้นดินของพวกเขา ไม่ได้จำนนต่อการโจมตีที่รุนแรง และบังคับให้ผู้นำยอมรับการหยุดยิงฮามาส และกลุ่มต่อต้านอื่น ๆรักษาแขนและเครื่องบาง อิสราเอลปิดล้อมของดินแดนเริ่มต้นขึ้นเรื่อย ๆ ชาวประมงในขณะนี้มีการเข้าถึงลึกไปในทะเล และการบูรณะขนาดใหญ่ ลักษณะแนวโน้มที่จะเริ่มต้นอย่างรวดเร็ว การเจรจาเพื่อหยุดยิงถาวรอาจนำปูนซีเมนต์กำไรมากขึ้น แม้แต่ปูทางเพื่อสันติภาพกว้างขึ้นในการเจรจาต่อรอง
ภายใต้งาน แม้ว่า หลาย การอภิปรายทางการเมืองรุนแรงจะดังก้องทั่วกาซา ฝั่งตะวันตกและโลกอาหรับ คำถามเหล่านี้สัมผัสลึกซึ้งของอุดมการณ์การปกครองประเทศและเครื่องดูดควัน และพวกเขาจะเปิดเผยเป็นหาวช่องว่างระหว่างรัฐบาลและประชาชนทั่วภูมิภาคอาหรับทั้งหมด
สังคมสื่อที่ออกอากาศทางวิทยุ และโทรทัศน์มากมายที่ยืนยันว่า populaces ข้ามมากที่สุดของโลกอาหรับรู้สึกฮามาสได้รับชัยชนะประวัติศาสตร์หนึ่งที่พิสูจน์เพียงอย่างยั่งยืน " ติดอาวุธความต้านทานและความแน่นอน " เป็นกลุ่มผู้นำก็จะบังคับให้อิสราเอลเคารพชาวอาหรับ และเจรจาอย่างมีความหมายฮามาสของผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเป็นหนึ่งในไม่กี่บวกกำไรที่ชาวปาเลสไตน์และชาวอาหรับได้ฉลองหลังธรรมดารุ่นของคนธรรมดาแห่งชาติ การไร้ความสามารถและความล้มเหลว .
นี่แหละเป็นสาเหตุว่าทำไมส่วนใหญ่ของอาหรับฮามาส : มันหมายถึงรัฐบาลไม่ชอบทุกอย่างที่พวกเขากลัว หรือล้มเหลวได้ กลุ่มฮามาสได้ต่อสู้อิสราเอลวาดสามครั้งแล้วตลอดประชาชนสนับสนุนขนาดใหญ่ที่บ้านและทั่วทั้งภูมิภาค มันได้รวมอิสลามศรัทธากับชาตินิยมอารมณ์ที่จะระดมคนสำหรับการกระทำ รวมทั้งต่อต้านอาวุธ มันประสบความสำเร็จในการต่อต้านความพยายามทั้งหมดเพื่อการควบคุมและเหี่ยว–ไม่ว่าโดยสหรัฐ อิสราเอล ประเทศซาอุดิอารเบีย จอร์แดน หรือ อื่น ๆ และยืนยันในตำแหน่งที่ท้าทายสายอเมริกันชาตินิยมอิสราเอลซึ่งไม่มีรัฐบาลอาหรับได้รับสามารถที่จะจัดการ ดูง่ายที่กลุ่มฮามาสสะท้อนความคิดเห็นเกี่ยวกับภูมิศาสตร์ทางการเมือง หรือแยกระหว่างผู้สนับสนุนของประเทศ เช่น กาตาร์ และตุรกี–ใครกลับ Islamists เช่นฮามาสและภราดรภาพมุสลิม ) และผู้ที่กลัวกลุ่มดังกล่าวและแอบแบ่งปันความปรารถนาของอิสราเอลและอเมริกาสนใจพวกเขาเหล่านี้รวมถึงปาเลสไตน์ประธานาธิบดีมาห์มุดอับบาสและผู้นำของอาหรับส่วนใหญ่รัฐบาล .
ในความเป็นจริงว่า การอภิปรายที่รุนแรงขึ้นระหว่างชาวปาเลสไตน์และอาหรับธรรมดาทั่วภูมิภาค แม้ในขณะที่พวกเขาเฉลิมฉลองพวกเขาจะถามตัวเองเป็นโฮสต์ของกลยุทธ์ อุดมการณ์และคุณธรรมข้อ ส่วนใหญ่ยวด : เราจะสู้เพื่อทำลายอิสราเอล หรือเจรจาให้อยู่ร่วมกับมันควรปาเลสไตน์ขอความสามัคคีแห่งชาติเต็มโดยฟื้นฟู โพล หรือใช้ผ่านปัจจุบันรื่นฮามาสฟาตาห์ความสัมพันธ์ ? เราควรจะอาศัยการทูตและสัญญาของเรา